آشنایی با رشته کوه های هیمالیا

رشته کوه هیمالیا، هیمالیای نپال یا رشته کوه های هیمالیا مجموعه ای وسیع از یک منطقه کوهستانی است که به شکل مانعی بین فلات تبت و شبه قاره هند قرار دارد. این رشته شامل برخی از بلندترین کوههای دنیا با بیش از ۱۱۰ قله با ارتفاع بیشتر از ۲۴۰۰۰ فوت (حدودا ۷۳۰۰ متر) می باشد. معروف ترین هم در بین آنها اورست یا ساگارماثا با ارتفاع ۸۸۵۰ متر است.

مجموعه رشته کوه هیمالیا برای هزاران سال الهام بخش مردمان جنوب آسیا در ادبیات، افسانه ها و مذاهبشان بوده است. نام هیمالیا در زبان سانسکریت به معنای اقامتگاه برف می باشد. همچنین باید این نقطه را جایی برای بزرگترین چالشهای دنیای کوهنوردی و کوهنوردان جهان دانست.

محل قرارگیری

این رشته، که مرز شمالی شبه قاره هند را تشکیل میدهد و تقریبا یک مانع صعب العبور بین آن و سرزمین های شمالی می باد، بخشی از یک کمربند کوهستانی وسیع است که در از شمال افریقا تا سواحل اقیانوس آرام در جنوب شرقی آسیا امتداد دارد. خود رشته کوه هیمالیا ۲۵۰۰ کیلومتر طول دارد که از شرق به قله نانگاپاربات (۸۱۲۶ متر) در بخش تحت کنترل پاکستان در منطقه کشمیر تا نامچه براوا (۷۷۶۵ متر) در منطقه خودمختار تبت چین گسترده شده است. هیمالیا از شمال غربی با رشته کوههای هندوکش و قراقوروم و از شمال با فلات مرتفع و گسترده تبت همسایه است. عرض رشته کوه هیمالیا از جنوب به شمال بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ کیلومتر متغیر میباشد. مساحت کل این مجموعه نیز چیزی حدود ۵۹۵۰۰۰ کیلومتر است.

کشورها و رشته کوه هیمالیا

بیشتر قسمت های این رشته کوه ها در کشورهای هند، نپال و بوتان قرار گرفته است، البته چین و پاکستان هم در بخشهایی با این کشورها شریک هستند. در منطقه مورد مناقشه کشمیر ، پاکستان دارای کنترل اداری حدود ۳۲۴۰۰ مایل مربع (۸۳،۹۰۰ کیلومتر مربع) از محدوده واقع در شمال و غرب “خط کنترل” ایجاد شده بین هند و پاکستان در سال ۱۹۷۲ است. چین حدود ۱۴۰۰۰ مایل مربع (۳۶۰۰۰ کیلومتر مربع) در منطقه لاداخ کشمیر و ادعای قلمرو در منتهی الیه شرقی هیمالیا در ایالت آروناچال پرادش هند را دارد. این اختلافات مشکلات مرزی هند و همسایگان آن را در منطقه هیمالیا برجسته می کند.

مشخصه های فیزیکی

از مشخصترین ویژگی های هیمالیا می توان به ارتفاعات سر به فلک کشیده ، قله های دندانه دار و پرشیب ، یخچال های طبیعی آلپی که اغلب دارای ابعاد فوق العاده هستند ، توپوگرافی عمیق بر اثر فرسایش ، تنگه های رودخانه ای به ظاهر غیرقابل تشخیص ، ساختار زمین شناسی پیچیده و مجموعه ای از کمربندهای بلند (یا مناطق) اشاره کرد. هیمالیا به عنوان یک هلال غول آسا ظاهر می شود که محور اصلی از بالای خط برف بالا عبور میکند ، جایی که مناطق برفی ، یخچال های کوهستانی و بهمن ها همه یخچال های دره های پایینی را تغذیه می کنند که به نوبه خود منابع بیشتر رودخانه های هیمالیا را تشکیل می دهند. بخش عمده رشته کوه هیمالیا ، در زیر خط برف قرار دارد. روند کوه سازی در دامنه های این مجموعه همچنان فعال است.

اکتشافات

اولین سفرها به طریق هیمالیا توسط بازرگانان ، چوپانان و زائران انجام شد. حجاج معتقد بودند که هرچه سفر سخت تر باشد ، آنها را به نجات یا روشنگری نزدیکتر می کند. معامله گران و چوپانان ، گذرگاه های عبور از ۱۸۰۰۰ تا ۱۹۰۰۰ فوت (۵۵۰۰ تا ۵۸۰۰ متر) را به عنوان شیوه زندگی پذیرفتند. با این حال ، برای دیگران ، هیمالیا سدی ترسناک و خطرناک بود.

اولین نقشه مشخص هیمالیا با دقت نسبی در سال ۱۵۹۰ توسط آنتونیو مونسرات ، مبلغ اسپانیایی دربار اکبر، امپراطور مغول تهیه شد. در سال ۱۷۳۳ ، یک جغرافی دان فرانسوی ، Jean-Baptiste Bourguignon d’Arville ، اولین نقشه تبت و محدوده هیمالیا را بر اساس اکتشافات سیستماتیک تهیه کرد. در اواسط قرن نوزدهم ، بررسی هند باعث ایجاد برنامه ای منظم برای اندازه گیری صحیح ارتفاعات قله های هیمالیا شد. قله های نپال و اوتاراخاند بین سالهای ۱۸۴۹ و ۱۸۵۵ مشاهده و نقشه برداری شده است. نانگا پاربات ، و همچنین قله های رشته قراقوروم در شمال ، بین سالهای ۱۸۵۵ و ۱۸۵۹ مورد بررسی قرار گرفتند.

نام گذاری های اولیه

نقشه برداران نام های مشخصی را به قله های بی شماری که مشاهده کردند، اختصاص ندادند. اما آنها را با حروف و اعداد رومی به مظنور متمایز کردن این ارتفاعات بهره بردند. . بنابراین ، در ابتدا کوه اورست به سادگی “H” برچسب گذاری شد. سپس به نام XV در ۱۹۵۰ تغییر نام یافت. در سال ۱۸۶۵ به Peak XV به سر جورج اورست ، نقشه بردار هند از ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۳ تغییر نام داد. تا سال ۱۸۵۲ محاسبات به اندازه کافی پیشرفته نبودند تا بتوانند درک کنند که Peak XV بالاتر از هر کوه دیگر در جهان میباشد. تا سال ۱۸۶۲ بیش از ۴۰ قله با ارتفاعات بیش از ۱۸۰۰۰ فوت (۵۵۰۰ متر) برای اهداف نقشه برداری صعود شده بودند.

علاوه بر اکتشافات نقشه برداری ، مطالعات علمی مختلفی در مورد هیمالیا در قرن نوزدهم انجام شد. بین سالهای ۱۸۴۸ و ۱۸۴۹ گیاه شناس انگلیسی جوزف دالتون هوکر مطالعه پیشگامانه ای درباره زندگی گیاهان هیمالیای سیکیم انجام داد. به دنبال او افراد دیگری از جمله (در اوایل قرن ۲۰) طبیعت شناس انگلیسی انگلستان ریچارد دبلیو. ه. هینگستون ، که گزارش های ارزشمندی از تاریخ طبیعی حیوانات در ارتفاعات بلند در هیمالیا نوشت ، در این منطقه فعالیت کردند.

پس از جنگ جهانی دوم ، بررسی های هند تعدادی نقشه در مقیاس بزرگ از هیمالیا از عکس های هوایی تهیه کرد. همچنین نقشه هایی از مناطق هیمالیا توسط جغرافی دانان و نقشه برداران آلمان با کمک فتوگرامتری زمین تهیه شد. علاوه بر این ، از شناسایی ماهواره برای تولید نقشه های دقیق تر و دقیق تر استفاده شده است. عکسهای هوایی همراه با سایر روشهای مشاهده علمی برای نظارت بر تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر محیط هیمالیا – به ویژه رکود یخچالهای طبیعی – استفاده شده است.

کوهنوردی در رشته کوه هیمالیا

کوهنوردی هیمالیایی در دهه ۱۸۸۰ با یک بریتانیای به نام دبلیو-دبلیو گراهام آغاز شد. گراهام ، ادعا می کرد در سال ۱۸۸۳ چندین قله را صعود کرده است. اگرچه گزارش های وی با شک و تردید پذیرفته شد ، اما این گزارش ها باعث ایجاد علاقه به رشته کوه هیمالیا در میان دیگر کوهنوردان اروپایی شدند. در اوایل قرن ۲۰ تعداد اعزام های کوهنوردی به طور قابل توجهی به رشته قراقوروم و به کوماون و سیکیم هیمالیا افزایش یافت.

بین جنگ های جهانی اول و دوم ، یک ترجیح ملی خاص برای قله های مختلف ایجاد شد: آلمانی ها در نانگاپاربات و کانگچن جونگا ، آمریکایی ها در K2 (در قراقوروم) و انگلیسی ها در کوه اورست و ژاپنی ها در ماناسلو متمرکز شدند. تلاش ها برای صعود اورست از سال ۱۹۲۱ آغاز شد و حدودا دوازده مورد از آنها قبل از موفقیت در ماه مه ۱۹۵۳ توسط کوهنورد نیوزلندی ادموند هیلاری و همنورد تبتی اش تنزینگ نورگی انجام شد. در همان سال یک تیم اتریشی-آلمانی به سرپرستی کارل هرلیخ کوفر به قله نانگاپاربات رسید.

چالش های جدید

پس از صعود موفقیت آمیز بر قله های بلند رشته کوه هیمالیا ، کوهنوردان به دنبال چالش های بیشتری برای آزمایش مهارت ها و تجهیزات خود بودند. برخی تلاش کردند تا با مسیرهای دشوارتری به قله ها برسند ، در حالی که برخی دیگر با کمترین میزان ابزار یا بدون استفاده از اکسیژن کمکی به بالاترین ارتفاعات صعود کردند. دسترسی آسانتر به کوهها تعداد فزاینده ای از کوهنوردان و کوهپیماها را به این منطقه می آورد – فقط هر ساله صدها تن تلاش میکنند تا اورست را صعود کنند.

در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم ، تعداد سالانه سفرهای کوهنوردی و تورهای گردشگری به هیمالیا به قدری زیاد بود که در برخی مناطق با از بین بردن زندگی گیاهان و حیوانات و با پشت سر گذاشتن مقدار رو به رشد زباله همراه بود. علاوه بر این ، افراد بیشتری در چنین محیط بسیار خطرناکی در معرض خطر قرار گرفتند. همانطور که در سال ۲۰۱۴ اتفاق افتاد ، زمانی که بیش از ۴۰ کوهنورد خارجی در طوفان برفی در نزدیکی آناپورنا از بین رفتند.

راه اندازی پرتال باشگاه

اورست گرم‌تر و آلوده‌تر می‌شود

اورست گرم‌تر و آلوده‌تر می‌شود

بلندترین قله جهان نیز گرفتار مداخله بشری در طبیعت شده است. بنا به پژوهش‌های یک دانشمند آمریکایی، کوه اورست و قله‌های دور و بر آن به شکل فزاینده‌ای در حال آلوده‌تر شدن و گرم‌تر شدن است.

جان آل، استاد دانشگاه وسترن واشنگتن و تیم دانشمندان او در حال آزمایش برف‌های اورست و قله‌های اطراف آن و نیز پوشش گیاهی بر دامنه‌های این منطقه هستند.

آل سه‌شنبه پس از بازگشت از کوهستان گفت که آنها آلودگی بسیار زیادی مدفون زیر برف یافتند و برف پس از آزمایش آنها به شکل شگفت‌آوری تیره بود.

به علاوه، یخچال‌های طبیعی آنجا با نرخی هشداردهنده ذوب می‌شوند و این مسأله جان کوهنوردان را نیز به خطر می‌اندازد.

دانشمندان گفته اند که پس از بازگشت به ایالات متحده داده‌ها را تحلیل خواهند کرد.

آموزش گلف

برنامه های هفته سی و سوم سال 97

برنامه های هفته بیست و هفتم سال 97

پیدا کردن مسیر در طبیعت

۵ راهنمای متحرک برای پیدا کردن مسیر در طبیعت

وقتی که ماه به شکل هلال باشد شما می‌توانید دو سر آن را با استفاده از یک خط صاف به هم وصل کنید و خط را ادامه دهید تا به افق، یا همان سطح زمین برسد. در چنین شرایطی معمولا انتهای خط می‌شود سمت جنوب و طرف مخالف آن هم لاجرم مسیر شما را به شما نشان می‌دهد.

تریستان گولی (Tristan Gooley) متخصص در آنچه که او «ناوبری طبیعی» می‌نامد، است. او مجموعه‌ای از کتاب‌های جذاب، را اخیرا برای پیدا کردن مسیر ارئه داده است که بسیار جالب هستند. محتوای این کتاب مسیریابی و هنر خواندن علائم طبیعی برای پیدا کردن مسیر است. هنر آموزش وی به حدی قوی است که افراد را با حقایق ساده‌ای که در اطرافشان می‌گذرد، آشنا می‌کند و بینش تازه‌ای را روبروی ما می‌گشاید. Gooley بی شک یک نابغه است. در واقع او چیزی در مورد طبیعت به شما نشان می‌دهد که قبلا متوجه آن نشده‌اید، و قبلا هرگز به آن فکر و توجه‌ای نکرده‌اید. به تازگی، طی جلسه‌ای که با Gooley داشتیم، از او خواستیم تا پنج تن از ترفندهای ناوبری مورد علاقه خود را با خوانندگان Atlas Obscura به اشتراک بگذارد. تصویرگر چلسی بک سپس مفاهیم Gooley را برداشت  و به  انیمیشن‌های پر زرق و برق متحرک تبدیل کرد. البته به جز تصاویر تمامی متن متعلق به Gooley است.

۱. پیدا کردن جهت‌های جغرافیایی شمال جنوب با استفاده از هلال ماه

وقتی که ماه به شکل هلال باشد شما می‌توانید دو سر آن را با استفاده از یک خط صاف به هم وصل کنید و خط را ادامه دهید تا به افق، یا همان سطح زمین برسد. در چنین شرایطی معمولا انتهای خط می‌شود سمت جنوب و طرف مخالف آن هم لاجرم مسیر شما را به شما نشان می‌دهد. درست است که این روش کامل نیست اما در شرایط بحرانی مسیر شمال و جنوب را به شما تا حدودی نشان می‌دهد و بسیار کاربرد دارد. این روش از آنجایی خیلی به کار می‌آید که چون ماه بیشتر در حالت هلال است تا قرص کامل. این روش ممکن است در مواقعی که ماه کامل است، کارایی نداشته باشد اما باید توجه داشت در یک ماه کامل قمر زمین(ماه) شاید کمتر از دو الی سه روز قرص کامل باشد. در بقیه روزها به شکل هلال است. این روش بسیار سریع و راحت است که شما در شرایط بحرانی می‌توانید از آن در دل طبیعت بهره ببرید.

 

برخی از افراد کنجکاو هستند که این کار چگونه صورت می‌گیرد. همانطور که می‌دانید ماه  و خورشید از شرق آسمان طلوع کرده و به سمت غرب حرکت می‌کنند که در اینجا وقتی خورشید به غربی‌ترین بخش زمین می‌رسد به اصطلاح می‌گوییم خورشید غروب کرده است. بنابراین ماه و خورشید مثل هواپیمایی که همه روزه از مسیر شرق به غرب حرکت می‌کنند، شبیه هستند. این بدان معنی است که ماه و خورشید نمی‌تواننند در هر قسمتی از آسمان حضور داشته باشند. آنچه را که ما ماه نو می‌نامیم، آنها هم در شرق و هم در غرب آسمان هستند. وقتی که ما قرص درخشان ماه را مشاهده می‌کنیم این در واقع انعکاس نور خورشید بر روی ماه است که مشاهده می‌کنیم. در واقع ماه مستقیما از خورشید نور می‌گیرد و رو به روی آن است. بنابر این وقتی ما نقطه‌ها را به هم وصل می‌کنیم. به طور یقین ما باید به شرق و غرب اشاره کنیم اما لزوما نمی‌دانیم کدام طرف است اما این را می‌دانیم که این خط ۹۰ درجه به سمش شرق و غرب است. با این تفاسیر این خط همان خط شمال و جنوب است. درست در انتهای خط جایی که افق را لمس می‌کنید. اگر شما در نیمکره جنوبی زمین باشید، این خط شما را به سمت شمال هدایت می‌کند. 

۲. کمک گرفتن از پرندگان برای پیش بینی آب و هوا

آگاهی از جهت باد، بخش مهمی از ناوبری طبیعت است. تشخیص جهت باد می‌تواند آخرین مهلت ما برای ترک یک موقعیت بد در طبیعت است. درست زمانی که کسی با ما نباشد.  وقتی شما در محل‌تان پیاده روی می‌کنید، گروهی از پرندگان را در روی زمین و آسمان مشاهده می‌کنید و یا گاها بالای سقف خانه‌ها و روی سیم‌های تلفن و برق مشاهده می‌شوند. 

اگر متوجه شوید که همه آنها به یک روش رفتار می‌کنند. این یعنی در آسمان باد تشکیل شده است. سوالی که اینجا پیش می‌آید، این است که چرا اینگونه می‌شود؟ اگر به هواپیما فکر می‌کنید آنها همیشه با باد سر کار دارند و این یک اصل اساسی در پرواز است و با توجه به ایردینامیکی که برای آن تصور شده است با این پدیده مقابله می‌کنند. پرندگان نیز از چنین سیستمی به نحوی دیگر بهره می‌برند. بنابراین برخورد با باد برای پرندگان یک امر طبیعی است که آنها خود را با آن وفق می‌دهند. این درست جایی است که پرندگان سعی می‌کنند خود را با باد هماهنگ کنند. اگر پرنده‌ها به صورت ناگهانی در جایی بایستند، این نشانه آن است که قرار است تغییری در آب و هوا ایجاد شود و آنها باید با شرایط جدید خود را وفق دهند.

 

برای اینکه درک درستی از این قضیه داشته باشیم باید روزی ۳ الی ۴ بار رفتار پرندگان را در نظر بگیریم. اگر متوجه شدیم که همه آنها رفتار خاصی از خود بروز می‌دهند که قبلا انجام نمی‌دادند، می‌توان نتیجه گرفت که آنها با رویداد جدی روبه روشده‌اند که همان تغییر آب و هوایی و یا دیگر حوادث طبیعی است. به یاد داشته باشید تغییر ناگهانی باد نشانه تغییر جوی آب و هوا است. این یعنی چند دقیقه و یا چندساعت آینده با پدیده جدیدی رو برو خواهید شد. نکته قابل توجه درباره حیوانات این است که آنها مثل ما انسانها هر کاری را انجام نمی‌دهند، این یعنی با توجه به شرایط محیط رفتار خود تغییر می‌دهند اما ما انسان‌ها همیشه برای رفتارمان دلیل خاصی نداریم. پس رفتار عجیب حیوانات ارزش دیدن و تفکر را دارد و رفتار پرندگان می‌تواند یک الگو برای ما باشد.

۳. بیشتر درختان به صورت چک مارک، رو به خورشید رشد می‌کنند

بدیهی است که همه گیاهان سبز به نور خورشید برای رشد کردن نیاز دارند. بنابراین تمایل گیاهان به سمت نور امری کاملا طبیعی است، برای اینکه می‌خواهند به نور خورشید دسترسی راحتی داشته باشند. از آنجایی که قسمت‌های شمالی زمین در وسط‌‌ های روز به نور خورشید می‌رسند. می‌توان نتیجه گرفت بخش‌های جنوبی زمین دارای پوشش درختی بیشتری نسبت به شمال زمین است. در اولین فرصتی که با خارج شدن از خانه به دست آوردید، سعی کنید به درختان توجه بیشتری داشته باشید. شما متوجه می‌شوید که درختان در سمت جنوب از رشد بیشتری برخوردار هستند، مگر این که عوامل دیگر در این کار دخیل باشد. به طور مثال برخی ساختمان های شیشه با بازتابش نوری که دارند می‌توانند جهت رشد درختان را تغییر دهند و شما را دچار اشتباه کنند و یا حتی وجود ساختمان‌های بلندی در سمت جنوب درختان از رسیدن نور کافی به آنها جلوگیری می‌کنند، این چنین محیطی را در نظر داشته باشید. به طور کلی درختان به سمت جنوب بیشتر رشد می‌کنند. 

 

شما می‌توانید یک گام بیشتر بردارید. گیاهان با توجه به اثر فتوتراپیسمی که دارند. شاخه‌هایشان به سمت نور رشد کنند.  گیاهان در سمت جنوب به نور بیشتری دسترسی دارند بنابراین آنها به سمت خورشید منحرف می‌شوند. این در حالی است که شاخه‌های سمت شمال نیز، خود را به سمت جنوب متمایل می‌کنند. همین امر باعث کج شدن شاخه‌ها می‌شود، ولی تنه درختان تا جایی که ممکن است به سمت آسمان رشد می‌کند. این درست همان چیزی است که به آن اثر چک مانند می‌گویند. با توجه به این ویژگی درختان وقتی در طبیعت راه خود را گم کردید به راحتی می‌توانید مسیر یابی کنید.

۴. سر دو راهی چه باید کرد (همان مسیر T مانند)

زمانی را در نظر بگیرید که در مسیر در حال پیاده رویی هستید و با آن مسیر آشنایی ندارید. حال اگر به یک دوراهی T مانند برسید وضعیت کمی استرس زا و ترسناک می‌شود. به خصوص که به غروب خورشید نیز نزدیک باشید. سوالی که پیش می‌آید، این است کدام مسیر بهتر و امن‌تر است و چه باید کرد. در چنین مواردی اکثر افراد مسیر درست را تا حدودی حدس می‌زنند. شاید شما از آن دسته از افراد نباشید. احتمالا اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد این است که پیدا کردن مسیر درست می‌تواند ۵۰-۵۰ باشد. و احتمال انتخاب هر دو مسیر وجود دارد. اما با نگاه کردن به مسیر می‌توان تشخیص داد که کدامشان بیشتر استفاده شده است. مسیری که دارای علف‌های کمتری است، به طور معمول نشان از رفت و آمد زیاد است. این یعنی آن مسیر به شهر کوچک و یا روستایی وصل است. شما می‌توانید با انتخاب آن مسیر خود را از یک دردسر بزرگ دور کنید. به یاد داشته باشید مسیری که کمتر استفاده شده است، سطح خاک را نمی‌توان دید و یا پوشش گیاهی خیلی زیادی نسبت به مسیر پرتردد دارد. اگر در مسیر جنگلی تردد می‌کنید و به مسیر دو راهی رسیدید، امکان این که راهی پرتردد توسط حیوانات وحشی درست شده باشد، زیاد است. اینگونه مسیرها شما را روبه آبادی هدایت نمی‌کند. در این مورد دقت بیشتری داشته باشید و تا جایی که ممکن است از اینگونه مسیرها فاصله بگیرید، جای پای حیوانات می‌تواند نشانه خوبی برای این مسیرها باشد. دقتتان را بیشتر کنید تا دچار گمراهی نشوید.

۵. کمک گرفت از ستاره شمالی برای مسیر یابی

استفاده از ذات‌الکرسی، (Cassiopeia)، از صورت‌های فلکی است که در نیم‌کره شمالی زمین دیده می‌شود، می‌تواند در پیدا کردن مسیر به کمک‌تان بیاید. چرا باید تلاش کنیم تا ستاره شمالی را در آسمان پیدا کنیم؟ به طور فنی این ستاره یک درجه به سمت شمال است. شما اگر ستاره شمالی را در آسمان تشخیص دهید با استفاده از یک خط عمودی که به سمت زمین می‌کشید، می‌توانید مسیر شمال را پیدا کنید. بسیاری از روش‌های مختلف برای پیدا کردن ستاره شمالی وجود دارد، اما استفاده از ذات الکرسی یک روش جالب و سرگرم کننده است. شما باید در آسمان به دنبال شکل خشنی از W  باشید که یک طرف آن کمی کوچکتر و منحرف شده است. این پنج ستاره (ذات‌الکرسی) در جهت خلاف عقربه ساعت، دور ستاره شمالی در حال چرخش هستند. 

 

برای شروع شما می‌توانید به دنبال حرف انگلیسی W در آسمان باشید. چون این ستاره در حال چرخش به دور ستاره شمالی است. این ستاره در زمان‌های مختلف سال، در جاهای متفاوتی از آسمان دیده می‌شود. گاها ممکن است از روی زمین به شکل M  باشد، اما شما باید تصور Wمانند آن را داشته باشید. با این روش همیشه قادر خواهید بود تا مسیر خود را به خوبی تعیین کنید. هنگامی که W را پیدا کردید، با قرار دادن یک سینی مجازی رو به رویش و چرخش ۹۰ درجه‌ای آن به موقعیت ستاره قطبی و یا شمالی برسید و اما روش دیگر: اندازه دوسر آن را تصور کنید، دو برابر این اندازه در جلوی این ستاره‌ها می‌تواند جای ستاره شمالی که بسیار درخشنده است و همیشه به سمت شمال است را نشان دهد. توجه داشته باشید که ستاره شمالی رو به روی نوک ابتدا و یا انتهای  W  است که در شکل بالا نیز می‌توانید آن را مشاهده کنید.

تصویر شماره 1

«به وسیله مجموعه ستارگان ذات الکرسى نیز می‌توان ستاره قطبى را پیدا کرد. این ستارگان به شکل W بوده که راس زاویه وسطى آن به سمت ستاره قطبى است. این دو گروه ستارگان (دب اکبر و ذات الکرسى) نسبت به ستاره قطبى تقریبا مقابل یکدیگرند و اگر احتمالا یکى از آنها معلوم نبود، دیگرى حتما دیده می‌شود. تصویر شماره ۱» 

 

از آنجایی که بیشتر مردم مکان دقیق ستاره شمالی را تشخیص نمی‌دهند، به دنبال یک ستاره درخشان هستند و آن را ستاره شمالی می‌نامند. لزوما هر ستاره درخشانی در آسمان ستاره شمالی نیست. اگر شما با استفاده از ذات الکرسی و به طور دقیق ستاره شمالی را رصد نکنید، بی‌شک دچار اشتباه خواهید شد. توجه داشته باشید که آسمان بالای سرما از میلیاردها ستاره تشکیل شده است.

فارس، قهرمان سنگ نوردی پسران کشور شد

پنجمین دوره رقابت های سنگ نوردی نونهالان و نوجوان کشور در شیراز با قهرمانی تیم فارس پایان یافت.

به گزارش روابط عمومی و پایگاه خبری و اطلاع رسانی اداره کل ورزش و جوانان فارس به نقل از خبرگزاری جمهوری اسلامی،در این رقابت ها که جمعه در سالن طباطبایی شیراز برگزار شد 145 سنگ نورد از 23 استان کشور شرکت کردند.

در پایان این بازی ها در بخش تیمی پس از تیم فارس که عنوان نخست را کسب کرد ، تیم های بوشهر و تهران به ترتیب دوم و سوم شدند.

در بخش انفرادی در رشته سرطناب نونهالان رده A ، رادان توتونچی از تهران مدال طلا کسب کرد، داتیس کفش چی از زنجان نشان نقره گرفت و رایکا دادجو از قزوین به مدال برنز دست یافت.

در بخش نونهالان B هم رادان ایزدی از فارس، پرسام دهقانی از کرمان و محمد حسین اکبرپور از خوزستان به ترتیب مقام های اول تا سوم را کسب کردند.

همچنین در بخش سرطناب نوجوانان C نیما جمیری از بوشهر ، ماهان عطایی از فارس و امین توکلی نسب از خراسان شمالی عنوان اول تا سوم را کسب کردند و در بخش نوجوانان D ، سهیل سید سیاح از اردبیل بر سکوی قهرمانی ایستاد ، اهورا شاه صنمی از خوزستان نایب قهرمان شد و امیراحمدی از زنجان مقام سوم را کسب کرد.

نفرات برتر این بازی ها به اردوی تیم ملی دعوت می شوند.

رقابت های سنگ نوردی نونهالان و نوجوانان دختر کشور هم اینک در شیراز در حال برگزاری است.

برگزاری دوره جدید آموزشی داخلی باشگاه شیراز جوان

برگزاری دوره جدید آموزشی داخلی باشگاه شیراز جوان

از ابتدای امرداد ، علاقه مندان می توانند برای نام نویسی و تکمیل فرم

این دوره یکشنبه هااز ساعت 18 تا 21 به دفتر خلدبرین مراجعه کنند

این دوره دو ماه طول دارد و شامل هشت جلسه کلاس تئوری یک و نیم ساعته

و چهار برنامه عملی درکوهستان می باشد و در پایان دوره از شرکت کنندگان

آزمون بعمل می آید. تلفن هماهنگی: 09172618717

واپسین زمان نام نویسی:هفتم امرداد

برنامه هفته هفدهم سال 97 باشگاه فرهنگی ورزشی شیراز جوان