اصول کمپینگ در زمستان و پاییز

زمستان و پاییز زمان بسیار مناسب و لذت بخشی برای کمپ زدن است. نکته کلیدی در مورد یک کمپینگ   موفق و لذت بخش در فصول سرد این است که بدانید حتی یک ذره گرما نیز اهمیت زیادی دارد.

با فرا رسیدن فصل پاییز هوا سرد شده و کمپ زدن یا همان کمپینگ  که این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده دشوار می شود. با این وجود کمپ زدن در شرایطی که هوا سرد است، باران یا حتی برف می بارد، لذت خاص خودش را دارد که برخی نمی توانند از آن دل بکنند. علاوه بر این، با سرد شدن هوا از شلوغی مکان های پرطرفدار که معمولا برای کمپ زدن استفاده می شود کاسته شده و بدین ترتیب کمپ زدن جذابیت بیشتری پیدا می کند. با این وجود، کمپ زدن در فصل پاییز و زمستان به تفکر و برنام ریزی های بیشتری نسبت به کمپ زدن در فصول گرم سال نیاز دارد.

اگر از آن دسته کوهنوردان و طبیعتگردانی باشید که سابقه کمپ زدن در فصول گوناگون سال  را دارید بدون شک با دستورالعمل ها و اصول کمپینگ در فصول سرد سال آشنا هستید. با این وجود در ادامه این مطلب شما را با اصول کمپ زدن در شرایط آب و هوایی نامناسب و سرد آشنا می کنم.

مناسب ترین مکان را پیدا کنید

در فصل تابستان بهترین فضا برای کمپ زدن مکانی است که دارای سایه بوده و در معرض مستقیم نور آفتاب قرار نداشته باشد اما در فصل زمستان آفتاب صبحگاهی می تواند یک دوست بسیار خوب و مفید باشد. هنگام انتخاب مکان کمپ  در فصول سرد سال باید محل طلوع آفتاب را در نظر بگیرید و طوری چادر خود را برپا کنید که بتوانید بهترین استفاده را از اولین اشعه های صبحگاهی آفتاب داشته باشید. همچنین چادر شما باید طوری قرار گیرد که در آن از باد در امان باشد. شاید در هوای سرد احساس تشنگی نکنید اما حفظ رطوبت بدن در فصل زمستان به اندازه فصل تابستان مهم است. هنگام کمپ زدن در هوای سرد، نوشیدنی گرم مثل چای یا نسکافه را فراموش نکنید.

دست هایتان را نادیده نگیرید

اگر می خواهید در هوای برفی کمپ بزنید پوشش دست هایتان را جدی گرفته و سعی کنید از دستکش های پلار دوپوش استفاده کنید. دست ها در کوهنوردی و کمپ زدن کارآیی بالایی دارند و صدمه دیدن و سرمازدگی آن ها شرایط شما را به شدت دشوار می کند.

درست لباس بپوشید

در صورتی که می خواهید در فصل پاییز و زمستان کمپ بزنید باید بدانید که لباس هایی که می پوشید باید طوری باشند که در شرایطی که هیچ فعالیتی ندارید نیز شما را نگه دارند. در طول رسیدن به نقطه ای مناسب برای کمپ زدن، بدون شک نیاز به مدتی پیاده روی حتی کوهنوردی خواهید داشت که در جریان آن کمتر سرما را حس کرده و بدن تان گرما تولید می کند اما وقتی که به محل کمپ رسیدید و زمان استراحت و سکون فرا رسید شرایط متغییر است و حفظ دمای بدن در شرایطی مناسب سخت تر می شود. بنابراین باید لباس هایی همراه داشته باشید که در طول مدتی که تحرک بدنی ندارید نیز شما را گرم نگه دارند. به شما استفاده از لباس های دارای رویه پشمی را توصیه می کنیم که در هنگام فعالیت بدنی نیز باعث تجمع عرق در زیر لباس نشده و خاصیت تنفسی خوبی دارند.

از سربند یا کلاه استفاده کنید که در صورت نیاز می توانید برای حفظ دمای بدن آن را برداشته یا سر کنید. همچنین بهتر است از لباس های سبکی استفاده کنید که هم ضد آب بوده و هم امکان ورود و خروج هوا از بین الیاف آن ها ممکن باشد. علاوه بر این عایق بندی سر و پا می تواند شما را گرم نگه دارد. از این رو استفاده از یک کلاه ساده روی کلاه پشمی توصیه می شود. همچنین برای کمپ زدن بهتر است جوراب های کتانی تان را در خانه جا گذاشت و از جوراب های پشمی استفاده کنید. لازم نیست بوت های گران قیمتی نیز داشته باشید اما نکته مهم در مورد بوت های مناسب کمپ زدن، ضد آب بودن آن هاست.

گزینه ای به نام آتش

وقتی که به محل کمپینگ مناسب رسیدید قبل از این که هر کاری بکنید به فکر روشن کردن آتش باشید. به محض اینکه وسایل تان را زمین گذاشتید به سراغ کارهایی بروید که برای روشن کردن آتش لازم است، قبل از هر کار دیگری. از قبل برای این کار برنامه ریزی کرده و همیشه چیزهای ضروری و اضطراری برای روشن کردن آتش را همراه داشته باشید. برای روشن کردن آتش در هوای سرد ابزارهای مختلفی وجود دارد که از تکنولوژی ساده تا پیشرفته متفاوت خواهند بود اما نکته مهم این است که از قبل به این موضوع فکر کرده و برای بدترین شرایط آماده باشید.

چوب مناسب را پیدا کنید

قبل از شروع آتش، ابتدا شاخه های کوچک را انتخاب کرده و برای این که آتش روشن شود با استفاده از چاقو لایه هایی نازک از چوب را تراشیده و به عنوان آتش زنه زیر شاخه های کوچک قرار دهید. این لایه های تراشیده شده مانند کاغذ عمل کرده و باعث می شود که آتش روشن شود و در ادامه می توانید با اضافه کردن شاخه های کوچک و ریز به آن آتش را به شرایطی برسانید که دیگر خاموشی در کار نباشد. با روشن شدن آتش می توانید شاخه های بزرگ تر و حتی کنده را به آن اضافه کنید. شعله های کوچک را با فوت کردن به آن ها می توانید بزرگ تر کنید، یا هر چیزی شبیه بادبزن که بتوان با آن اکسیژن بیشتری به شعله ها رساند. هر چقدر که بتوانید هوای بیشتری به آتش برسانید بازخورد بهتری از آتش خواهید گرفت.

چیزی شبیه لانه بسازید

کنده ها و چوب های بزرگ و قطور را اطراف محل روشن کردن آتش قرار دهید و سپس در کنار آن با قرار دادن تکه های کوچک تر یک چیزی شبیه لانه درست کنید. در حالی که تکه چوب های کوچک و متوسط آتش گرفته اند چوب های بزرگ تری روی بالای آتش قرار دهید. در این کار نباید آنقدر زیاده روی کنید که ساختار لانه ای که درست کرده اید فرو بریزد. باید ستون هایی از چوب های محکم و قطور برای آتش خود درست کرده باشید. آتش نیاز به اکسیژن دارد از این رو نباید مسیر رسیدن هوا به شعله های زیرین را مسدود کنید.

برای ژاله زایی آماده باشید

در حالی که در یک چادر گرم در شبی سرد نفس می کشید، ژاله زایی (قطرات آبی که روی سقف چادر در هنگام سرد بودن هوا در قسمت داخلی ان ایجاد می شود) شکل می گیرد حتی اگر چادر شما بسیار مرغوب بوده و مخصوص فصل سرد یا چهار فصل باشد. برای چنین چیزی آماده باشید و بدانید که کار زیادی در مورد ژاله زایی و ممانعت از آن نمی توانید انجام دهید. در چنین شرایطی در هنگام صبح با موجی از قطرات سرد آب یا حتی ذراتی مانند برف در درون چادر خود مواجه خواهید شد که درون آن را به شدت سرد و مرطوب می سازد. کیسه خواب و زیرانداز خود را قبل از استفاده مجدد خشک کنید. برای کاهش ژاله زایی می توانید در طول شب کمی از در یا پنجره چادرتان را باز نگه دارید که اگر چه باعث می شود کمی از گرمای چادر کم شود اما آن را خشک نگه می دارد.

هنگام خوابیدن لباس هایتان را در نیاورید

آن حکمت قدیمی که می گفت برای داشتن خوابی راحت قبل از رفتن به رختخواب سعی کنید لباس هایتان را در بیاورید در کمپ زدن کاربرد ندارد. اگر هنوز آتش دارید، قبل از خواب کمی آب جوش درست کرده و در یک بطری آب عایق در برابر گرما ریخته با خود به کیسه خواب ببرید. همچنین نگه داشتن لباس های خیس در نزدیکی بدن بهترین گزینه برای خشک کردن آن هاست به نحوی که صبح پس از بیدار شدن با لباس های خشک مواجه خواهید شد.

تاثیر کوهنوردی بر سلامت جسمی بانوان

تاثیر کوهنوردی بر سلامت جسمی بانوان

  بانوان بدلیل آناتومی خاصی که از نظر استخوانها و عضلات دارند نسبت به مردان بیشتر نیازمند پرداختن مستمر به برخی ورزشها از جمله کوهنوردی و پیاده روی هستند .

   چراکه مقدار آب و چربی در بدن بانوان بطور طبیعی ۱۵ درصد بیشتر از آقایان است و همچنین به دلیل مسائل ناشی از بارداری و زایمان ، مقداری از کلسیم بدن آنها به جنین منتقل شده و این امر زمینه ابتلای آنها به درگیری های استخوانی و آرتروز در میانسالی را فراهم می کند . همچنین بعلت کم تحرکی بانوان درصد ابتلا به چاقی آنها بیشتر از مردان است . بدین منظور به جهت پیشگیری از پوکی استخوان و دردهای عضلانی در سالهای پس از دوره جوانی ، ضرورت دارد که از سنین جوانی با ورزشهایی که سیستم اسکلتی آنها را مستحکم تر کرده و مقاومت بدنشان را نسبت به بروز برخی از بیماریها بیشتر می کند همگام گردند .
    کوهنوردی یکی از مهمترین ورزشهایی است که می تواند سیستم عصبی ، اسکلتی بدن بانوان را تقویت و مقاوم کند زیرا در جریان کوهنوردی میزان بازدهی قلبی افزایش یافته و مقدار خون در عضلات را ۲۰ برابر افزایش می دهد و همین موضوع سبب می شود که در آغاز ، چربی های زیر جلدی و سطح روده های آنان جذب و از طریق تولید حرارت و تعرق از بدن خارج شوند و سپس ذرات چربی که در درون عروق رسوب می کند حرکت کرده و احتمال بروز بیماریهایی چون ازدیاد چربی خون ، فشار خون و یا بیماری نقرس به حداقل می‌رسد . در اینصورت به وضوح در می‌یابیم که در اثر استمرار ورزش و کوهنوردی ، علاوه بر اینکه کلیه چربیهای اضافی رسوب شده ، در بدن تجزیه و از بین می روند بلکه تعدادی عروق جدید در عضلات آنان ایجاد شده که خون رسانی و انتقال اکسیژن به کلیه نقاط بدن را تسهیل و آنان را شاداب ، پرتحرک و تندرست می کند .

برای اینکه به ثمرات مفید کوهنوردی دست یابید می بایست این ورزش را بطور مستمر انجام دهید و اگر در برخی از هفته ها به دلیلی قادر به کوهنوردی نبودید از طریق پیاده روی در پارکها و مسیرهای خیابان سعی کنید اندام ورزشی خود را حفظ نمایید و یا اینکه با نرمشهای روزانه در صبح و عصر ، به تقویت عضلات خویش بپردازید . تمرینات سنگین ورزشی خصوصا تمرین با وزنه های سنگین برای بانوان به هیچ عنوان تجویز نمی شود در مقابل هفته ای یکبار رفتن به سونا و شنا کردن در استخر تاثیر ورزش بر اندامها را دو چندان میکند . باید به این نکته هم توجه داشت که همیشه ورزش در کنار تغذیه درست جوابگو است ، پس داشتن یک برنامه غذایی متناسب با اقتصاد و رژیم خانواده کاری بسیار مفید تلقی می شود .  در این میان می توانید ساعتی هم دوچرخه سواری یا استفاده از دستگاه دو ثابت ( تردمیل ) بهره برداری کنید  .  بهترین برنامه کوهنوردی آن است که فرد کوهنورد ، ماهانه یکبار به ارتفاعات بالای ۳۰۰۰ متر ( در هوای رقیق ) صعود نمایید و در حد فاصل هر ماه نیز در ایام تعطیل به تپه ها و کوهپایه ها صعود کند . زیرا در جریان کوهنوردی از انتهای اعصاب سمپاتیک مقادیر زیادیهورمونهای آدرنالین و نورآدرنالین ترشح میشود که در تنظیم گردش خون در عروق و پمپاژ قلبی نقشی بسزا دارند و از طرفی دیگر هورمونهای تسکینی زیادی نیز ترشح می شود که » آنکفالین « و آندورفین « و » سروتونین « نام دارند.این هورمونها با اثرات ضد درد و ایجاد طراوت و شادابی خود سبب میشوند کوهنوردان در تمام ایام روز دارای چهره بشاش و خندان و اراده ای استوار و آسایشی فراتر از دیگران باشند . شایان ذکر است که در مواقع خطر مغز بصورت خودکار هورمون آدرنالین را بمقدار زیاد تولید می کند و این در ورزشهایی نظیر سنگنوردی / یخ نوردی / ورزشهای پروازی و هیجانی به مراتب بیشتر می باشد . در آمارهای پزشکی که از تحقیقات دانشمندان بدست آمده است کاملا ثابت شده بانوانی که در طول زندگی علاقمند به ورزش بوده اند و تمرینات مداوم ورزشی را به صورتهای مختلفی انجام داده اند دارای طول عمری ۳۰ درصد بیشتر از زنانی بوده اند که کمتر تحرک داشته و در نتیجه دارای اندامی چاق و کم تحرک شده اند . همچنین بر اساس همین تحقیقات بروز بیماری های روحی و روانی و آترواسکروز عروق کرونرو قلب و دیابت و فشار خون و آرتروز اندامهای بدن و بیماری های گوارشی ، در زنان ورزشکار نادر و یا اصلا مشاهده نمی شود ، در عوض در زنانی که از تحرکات ورزشی دوری جسته و تمایل به زندگی ماشینی و کم تحرک امروزی را دارند و یا اینکه آلوده به سیگار و سایر مواد افیونی  و الکل هستند میزان شیوع بیماریهای ذکر شده بسیار فراوانتر از زنان ورزشکار و پرتحرک است ، زیرا در این گروه از بانوان مکانیسم تعادلی بین هیدرات های کربن و کلسترول و پورتئین‌ها و ویتامینها مختل شده و حرکات دودی  روده ها نیز به کندی صورت گرفته و آنان را به بیماری‌قلبی عروقی و گوارشی سوق می دهد . . .

چگونه از قطب نما استفاده کنیم؟

قطب‌نما یک وسیله بسیار ضروری در هنگام رفتن به کمپ‌های خارج شهر است. اگر شما در کوله پشتی خود یک قطب‌نما و یک نقشه توپوگرافی منطقه‌ای داشته باشید می‌توانید مطمئن شوید که تقریبا گم نخواهید شد.

البته نکته مهم این است که شما باید حتما روش استفاده از قطب‌نما را به‌ خوبی فرا گرفته باشید و حتی چندین بار قبل از رفتن به کمپ، جهت‌یابی را تمرین کنید. قطب‌نما با وجود کارایی بسیار دقیق و مؤثرش ساختاری بسیار ساده دارد.

یک قطب‌نمای مغناطیسی برخلاف قطب‌نمای ژیروسکوپی شامل آهن‌ربایی کوچک و سبک‌وزن است که روی سطح محوری بدون اصطکاک به صورت متوازن قرار گرفته است. این آهن‌ربا معمولا سوزن نامیده شده و یکسر آن با حرف N به معنی شمال نشانه‌گذاری شده یا با رنگی متفاوت رنگ‌آمیزی شده است.

وقتی که درب قطب‌نما را باز کنید، مشاهده می‌کنید که عقربه آن شروع به چرخش می‌کند و در جهتی می‌ایستد. در واقع این عقربه قرمز شمال مغناطیسی کره زمین را نشان می‌دهد. این نکته را باید بدانید که شمال مغناطیسی کره زمین کمی با شمال حقیقی اختلاف زاویه دارد. البته برای این که دچار مشکل نشوید بهتر است از قطب‌نماهای ژیروسکوپی که پیشرفته‌تر هستند و شمال را دقیقا نشان می‌دهند، استفاده کنید.

استفاده از قطب‌نماهای مغناطیسی در فضاهای در حال حرکتی مانند کشتی‌ها و هواپیماها می‌توانند دردسر ساز شوند، زیرا این ابزار باید در سطحی کاملا صاف مورد استفاده قرار بگیرد و ایجاد کوچک‌ترین زاویه در سطح باعث می‌شود قطب‌نما خود را با زاویه جدید منطبق ساخته و اطلاعات جدیدی نمایش دهد که شاید نادرست باشد. از این‌رو بیشتر کشتی‌ها و هواپیماها به قطب‌نماهای ژیروسکوپی مجهز هستند.

حالا می‌خواهیم به شما آموزش دهیم که چگونه با استفاده از قطب نما و نقشه، راه خود را پیدا کنید.

ابتدا نقشه‌ای را بردارید. فرض کنید شما قرار است از نقطه A به محلی در نقطه B بروید. البته برای اینکه در استفاده از این تکنیک موفق شوید باید مطمئن باشید که واقعا در نقطه A هستید. برای تشخیص موقعیت خود در محیط ابتدا باید جهات نقشه خود را بر جهات واقعی منطبق کنید. این کار را می‌توانید با قرار دادن قطب‌نما روی نقشه و چرخاندن نقشه انجام دهید.

حالا قطب‌نما را روی نقشه بگذارید طوری که لبه آن در نقطه A قرار گیرد. لبه مورد نظر، لبه‌ای است که با پیکان جهت‌نما موازی باشد. سپس نقطه B را در امتداد همان لبه قرار دهید. البته شما می‌توانستید از خود پیکان جهت‌نما یا یکی از خطوط موازی استفاده کنید ولی معمولا استفاده از لبه قطب‌نما راحت‌تر است. از همه مهم‌تر چیزی که روی نقشه کشیده می‌شود می‌تواند جزئیات مهم آن را پنهان کند.

باید دقت کنید که لبه قطب‌نما یا پیکان جهت‌نما از نقطه A تا B قرار گیرد. اگر اشتباه کنید دقیقا در خلاف نقطه مورد نظر حرکت خواهید کرد.

قطب‌نما را به صورت ثابت روی نقشه نگه دارید. در مرحله بعدی خطوط و پیکان تنظیم جهت را با خطوط نصف النهاری نقشه هم‌ راستا کنید. خطوطی از نقشه که به سمت شمال می‌روند مد نظر است.

در حالی که لبه قطب‌نما به طور دقیق از A تا B کشیده شده، محفظه قطب‌نما را طوری بچرخانید که خطوط تنظیم جهت محفظه با خطوط نصف النهاری نقشه هم‌راستا شود.

در این مرحله کاری نداشته باشید که چه اتفاقی برای سوزن قطب‌نما می‌افتد. اگر از موقعیت درست محفظه قطب‌نما مطمئن شدید، می‌توانید قطب‌نما را از روی نقشه بردارید. اکنون می‌توانید درجه محفظه را از جایی که پیکان جهت‌نما و محفظه با هم تلاقی می‌یابند بخوانید. مراقب باشید تا پیش از رسیدن به نقطه B هدف، محفظه نچرخد.

حالا،  قطب‌نما را در دست گرفته و کاملا صاف نگهدارید تا سوزن بتواند بچرخد. آنگاه ضمن اطمینان از عدم چرخش محفظه، خود شما، به همراه دستتان و کل قطب‌نما بچرخید. آن را همچنان بگردانید تا اینکه سوزن با خطوط داخل محفظه هم ردیف شود

اما به منظور حداکثر دقت، باید به شیوه خاصی عمل کنید. قطب‌نما را در دستتان نگه‌دارید به گونه‌ای که سوزن کاملا در امتداد پیکان تنظیم جهت باشد. سپس با دقت تمام سمتی را به عنوان هدف انتخاب کنید که پیکان جهت‌نما نشان می‌دهد. در امتداد جهت تعیین شده، به نقطه خاصی از آن منطقه که تا جای ممکن در فاصله دوری قابل رویت باشد خیره شوید. سپس به آنجا بروید.

نکته مهم

هر گاه قطب‌نما در نزدیکی اشیای آهنی یا فولادی یا منابع الکتریکی که جریان در آن جاری است قرار گرفته باشد، عقربه‌اش از جهت قطب مقداری منحرف می‌شود، که به آن انحراف مغناطیسی می‌گویند. کلاً به همراه داشتن اشیایی از جنس آهن یا انواع مشابه آن می تواند باعث اختلال در حرکت عقربه شود.

حتی وجود یک گیره کاغذ روی نقشه ممکن است مسئله ساز شود. بنابراین، هنگام استفاده از قطب‌نما باید مطمئن شویم که از اشیای انحراف‌دهنده آن، به‌طور کلی دور است. همچنین احتمال تأثیرگذاری جاذبه‌های مغناطیسی موجود در خاک نیز وجود دارد، که بسیار نادر است.

 در ادامه متن، حداقل فاصله‌ وسایل مختلف از قطب‌نما، برای این‌که قطب‌نما شمال مغناطیسی را به درستی نشان دهد را مشاهده می‌کنید:

حداقل فاصله مورد نیاز با اشیا مختلف

    خطوط برق فشار قوی = ۵۵ متر

    کامیون و اتومبیل = ۱۰ متر

    خطوط تلفن = ۱۰ متر

    ابزار الکتریکی و مکانیکی = ۲ متر

    کلاهک‌ها و اشیاء کوچک فلزی = ۲/۱ متر

تگ ها

ویژگی یک اکوکمپ

با توجه به افزایش علم و آگاهی عمومی در جامعه چند سالی است که بحث های حفاظت از محیط زیست نیز در بین عموم مردم مطرح می شود. با گسترش طبیعت گردی یا اکوتوریسم در بین مردم و لزوم ساخت و تجهیز زیر ساخت های گردشگری عبارت توسعه پایدار نیز به ادبیات گردشگری و محیط زیست وارد شده است. عبارت توسعه پایدار اولین بار در دهه ۸۰ میلادی توسط سازمان جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) مطرح شد؛ توسعه پایدار به عبارت ساده یعنی ایجاد یک تعادل بین توسعه و حفظ محیط زیست.

از این رو چند سال بعد ایده ساخت و ایجاد اکوکمپ ها و اکولوژها به عنوان یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار مطرح شد. اکولوژها اقامت گاه های دائمی کاملا سازگار با محیط زیست هستند که در مناطق طبیعی ایجاد می شوند و اکوکمپ ها نمونه مشابه اکولوژها هستند با این تفاوت که در فصل هایی از سال از منطقه جمع آوری می شوند به عنوان مثال اکوکمپ های کویری باید در فصل تابستان جمع آوری شوند و محیط فرصت بازسازی پیدا کند و اکوکمپ های کوهستانی نیز در فصل زمستان
ایده ایجاد اکوکمپ ها و اکولوژها ایده جدیدی نیست اما نحوه مدیریت و نحوه اجرای این پروژه ها بسیار حائز اهمیت است.
اما یک اکوکمپ چیست و چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟
اکوکمپ یک اقامتگاه موقت در مناطق بکر طبیعی است که باید کاملا سازگار با محیط زیست باشد، سازگاری با محیط زیست یک عبارت کیفی و سلیقه ای نیست که هرشخصی با توجه به سلیقه، دانش و آموخته های خود آن را انجام دهد و سپس ادعا کند کاملا سازگار با محیط زیست رفتار کرده است بلکه چهارچوب مشخصی دارد. اکوکمپ ها در دنیا باید تعدادی از استانداردهای بین المللی را دارا باشند برای مثال استاندارد Iso 9000 که یک استاندارد مدیریت کیفیت است، استاندارد Iso 14000 که یک استاندارد مدیریت محیطی است و استاندارد Iso 14001 که یک استاندارد محیط زیستی است. این استانداردها یک چهارچوب فعالیتی مشخص برای یک اکوکمپ ترسیم می کند و عمل به آنها می تواند باعث شود که یک کمپ موقت به یک اکوکمپ سازگار با محیط زیست تبدیل شود. متاسفانه در کشور ما بیشتر گروه ها و ارگان ها زمانی که تصمیم به انجام فعالیت محیط زیستی می گیرند اولین و تنها کاری که انجام می دهند جمع آوری زباله ها است ولی درواقع این اولین، ساده ترین و بدیهی ترین چیزی است که می توان پیاده کرد!
برخی از ویژگی هایی که بر طبق استاندادهای بالا اکوکمپ ها ملزم به رعایت آن هستند عبارتند از:

– طراحی اکوکمپ ها باید به گونه ای باشد که کاملا سازگار با محیط اطراف باشد و کمترین میزان تولید دی اکسید کربن را داشته باشد

– اکوکمپ ها از انرژی های تجدید پذیر استفاده می کنند، انرژی خورشید و انرژی باد از موارد کاملا مناسب برای استفاده هستند، یک اکوکمپ برای تهیه انرژی خود به هیچ وجه از سوخت های نفتی استفاده نمی کند

– اکوکمپ ها به پوشش گیاهی و محیط اطراف آسیبی وارد نمی کنند، عموم اکوکمپ ها دارای مسیرهای گذر مشخص هستند تا کمترین آسیب به خاک و پوشش گیاهی وارد شود

– اکوکمپ ها کاملا منطبق با فضای اطراف هستند و با موادی که همرنگ محیط اطراف هستند برپا می شوند تا کمترین آسیب را به پوشش جانوری اطراف وارد کنند

– اکوکمپ ها بر استفاده از نیروی کار از جوامع محلی تاکید دارند و از این جهت باعث ایجاد اشتغال در جامعه محلی می شوند

– اکوکمپ ها کمترین میزان زباله را باید تولید کنند، ظروف یکبار مصرف در آنها استفاده نمی شود و زباله ها از همان ابتدا تفکیک می شود و سپس وارد چرخه بازیافت می شوند

– اکوکمپ ها از مواد شوینده طبیعی و سازگار با محیط زیست استفاده می کنند، معمولا آب مورد استفاده در اکوکمپ ها بعد از یکبار استفاده مجدد به قصد استفاده های دیگر به چرخه باز می گردد

– اکوکمپ ها از توالت های خشک بهره می برند، فضولات انسانی بعد از هربار دفع توسط خاک اره پوشیده می شوند و مخازن توالت ها بعد از پر شدن از محیط طبیعی خارج می شود و مخازن جدید جایگذاری می شود بنابراین هیچ اکوکمپی فضولات انسانی خود را در طبیعت جا نمی گذارد

و…

بنابراین اگر هر کمپ موقتی این شرایط را دارا بود می تواند نام “اکوکمپ” را یدک بکشد و در غیر این صورت صرفا یک کمپ موقت خواهد بود و نه چیزی بیشتر

عکس بالا: اکوکمپ ماترهورن در سوئیس که سه ماه در سال دایر می شود

نویسنده: مسعود فرح بخش

از وبسایت بام ایران

دارو هایی که در سفر نباید فراموش شود!

انواع دارو های بدون نسخه قابل حمل در سفر (داروهای OTC)

لازم نیست هر چه دارو در کمد داروهایتان است را در جعبه کمک های اولیه خود قرار دهید، بلکه بر اساس محلی که می خواهید بروید، دارو های مورد نیاز را بردارید. برای مثال اگر منطقه ای که می‌خواهید بروید، آب آشامیدنی سالم ندارد، حتما باید دارو های ضداسهال را با خودتان ببرید.

در اینجا چند نمونه از دارو های مهمی که باید همراهتان داشته باشید بیان می کنیم:

• دارو های ضد اسهال: حدود ۳۰ درصد مسافران، دچار بیماری های ناشی از غذا و اسهال می شوند.
• آنتی هیستامین ها (ضدحساسیت ها): برای درمان آلرژی ها، آنتی هیستامین را در جعبه کمک های اولیه قرار دهید.
• ضد تهوع و سرگیجه: برای جلوگیری از تهوع و سرگیجه ناشی از دست اندازهای جاده ای، این داروها پیشنهاد می شوند.
• دارو ی ضد درد و تب بر: استامینوفن و یا ایبوپروفن را همراه خود داشته باشید.
• دارو ی مسهل و ضدیبوست: تغییر در برنامه غذایی و مصرف غذاهای مختلف باعث ایجاد یبوست می شود.
• پماد ضدقارچ: عفونت قارچی پوست مانند کرم حلقوی (Ringworm) و پای ورزشکار از جمله عفونت های شایع مناطق گرم در بین مسافران می باشد، پس این کرم و یا پمادها در سفر مهم هستند.
• پماد ضدباکتری: برای جلوگیری از عفونی شدن بریدگی و یا خراش پوست، پماد ضدباکتری توصیه می شود.

چگونه دارو های تجویزی را همراه خود به سفر ببریم؟

1. قبل از رفتن به سفر، نزد پزشک خود بروید تا مقدار مورد نیاز داروی مصرفی را تعیین کند.
   همچنین راجع به تغییر برنامه دارو یی از پزشک خود راهنمایی بخواهید و اگر مسافرت خارج از کشور دارید، حتما از پزشک، ساعت دقیق مصرف دارو را بپرسید.
   اگر به منطقه ای سفر می خواهید کنید که در آنجا بیماری مالاریا زیاد است، پزشک باید برای شما دارو ی جلوگیری از مالاریا را تجویز کند.
   اگر به منطقه ای می خواهید سفر کنید که در آن منطقه احتمال خطر اسهال بسیار زیاد است، از پزشک خود بخواهید آنتی بیوتیک برای شما تجویز کند.
2. با دارو ساز راجع به تداخلات غذایی و دارویی صحبت کنید.
   از آنجایی که در طول سفر، برنامه غذایی شما تغییر می کند، دارو ساز غذاهایی را که می توانند بر دارو های مصرفی شما اثر بگذارند، معرفی می کند.
3. جعبه کمک های اولیه که شامل داروهای تجویزی و دارو های OTC می باشد را در ساک دستی خود بگذارید و با خود حمل کنید.
   
4. از نسخه تجویزی پزشک نیز دو کپی بگیرید، یک کپی را به همراه خود در طول سفر داشته باشید و کپی دیگر را در خانه در نزد دوستان و یا اعضای خانواده خود نگه دارید.
5. لیست دارو های تجویزی را درست کنید.
   نام ژنریک (عمومی) و نام تجاری دارو ها را بنویسید و جلوی هر دارو بنویسید که برای درمان چه چیزی به کار می رود. به این وسیله اگر در طول سفر، دارو هایتان تمام شد و یا گم شد، می توانید به این وسیله از دارو خانه، دارو ی مورد نیاز خود را بیابید.

دارو ها و سفر خارج از کشور
هنگام سفر به خارج از کشور و عبور از مرز:

به خاطر داشته باشید با توجه به قوانین مختلف کشورها، ورود برخی دارو ها و اقلام پزشکی به آنها ممنوع بوده و گاها دارای جرائم سنگینی هستند. پس:

• اگر از دارو های آرامبخش و از دارو های مخدر (مثلا استامینوفن کدئین) استفاده می کنید، قبل از سفر یک نامه از پزشک خود داشته باشید که چرا از این دارو ها استفاده می کنید.
• اگر شما نیاز به تزریق دارید و برای همین سرنگ و سوزن را با خود حمل می کنید نیز نیاز به نامه پزشک دارید.
• تمام دارو ها باید دارای برچسب باشند.
• امن ترین راه برای شیشه های دواها، حمل کردن آنها در کیف دستی می باشد. اما اگر شما جای کافی برای حمل شیشه های دوا ندارید، آنها را با استفاده از کیسه های پلاستیکی حمل کنید.

به خاطر داشته باشید:

• سالم بودن در سفر، از هزینه های اضافی درمان و دارو می کاهد.
• قبل از سفر، بیمه سفر را تهیه کنید و دارو های خود را در جعبه کمک های اولیه قرار دهید.
• در صورتی که با تور سفر می‌کنید و بیماری خاصی دارید یا دارو ی خاصی مصرف می‌کنید، حتما سرپرست (تور لیدر) برنامه را از مشکل خود باخبر کنید. همچنین نوع دارو ی مصرفی و میزان مصرف خود را برای سرپرست شرح دهید.

چگونگی اندازه چیری مدت نور روز در کوه و طبیعت

بهداشت در کوهستان

رعایت بهداشت لازمه سلامتی می باشد که در تمام مکانها و زمانها اجتناب ناپذیر است و بالطبع محیط پاک کوهستان نیز از آن مستثنی نمی باشد. بهداشت اجزاء متعددی دارد که در این مقوله جزء فردی آن مورد بررسی قرار می گیرد.

ضرورت و اهمیت بهداشت :

۱ پیشگیری از بیماری و حفظ تندرستی

۲ ایجاد جامعه و محیط مناسب برای زندگی سالم

۳ بهره گیری از محیط پاکیزه و صعود موفق در کوهستان

انواع بهداشت

بهداشت محیط ، بهداشت غذا ، بهداشت فردی ، بهداشت اجتماعی ، بهداشت خواب و …

بهداشت محیط : شامل آب ، هوا ، خاک و جانداران است.

الف( بهداشت آب )

مطمئن ترین آب آشامیدنی ، آب لوله کشی شهر است وبهتر است کوهنورد پیش از حرکت قمقمه خود را از آب تصفیه شده شهر پرکند. تمیزی یا طعم خوش آب چشمه ، دلیل سالم بودن آن نیست . بهترین روش اطمینان از سلامت آبهای سطحی و یا زیرزمینی ) چشمه ، چراه و.. ( جوشاندن آنها است. جوشاندن کافی آب باعث از بین رفتن آلودگی های باکتریایی و انگلی میشرود. یکی دیگر از روشهای گندزدایی آب اسرتفاده از قرص ها یی مانند کلر یا تنتوید است. کوهنوردان باید از آلوده کردن آب های سطحی به مدفوع و زباله جلوگیری نمایند.

ب(بهداشت هوا )

اگر زباله ها و پسمانده غذاها در گوشه ای انباشته شوند ، در اثر گرما تخمیر شده و گازهای آلوده سراز تولید میکنند . سوزاندن الستیک و پالستیک نیز موجب آلودگی هوا میشود.

ج(بهداشت خاک )

مساله زباله و چگونگی دفع آن از مشکالت همیشگی کوهنوردان بوده است.توجه به نکات زیر موجرب کراهش حجم زبالره میشود :

استفاده کمتر از وسایلی که نیاز به باطری دارد.

استفاده کمتر از کنسرو و ظرف های یکبار مصرف

تامین غذا از روستاها و آبادی های سر راه

مصرف خشکبار ، میوه و سبزی به یاد داشته باشید :

پالستیک ، مواد نفتی ، فلزات ، شیشه و کاغذ را حتماً به شهر برگردانید.

برای حمل بهتر قوطی های خالی کنسرو ، باید آنها را با سنگ کوبید و پرس نمود تا حجم آنها کمتر از حجرم اولیره شود.

مازاد مواد خوراکی را در محلی دور ازمنظر و مسیر عبور ، برای استفاده احتمالی حیوانات وحشی قراردهید.

د( بهداشت محیط زیست)

جانداران و گیاهان از چیدن گلها ، لگدکوب کردن گیاهان و شکستن شراخه های سبزدرختان خودداری نمایید. به تخم پرنردگان دسرت نزنید و جانوران کوچک مانند لاک پشت و … را جابجا نکنید . ترساندن ، آزردن و کشتن جانوران در شان کوه نورد نیست .

بهداشت غذا

روش های نگهداری غذا

فریز کردن سرما در کوهستان از برف ، یخ یا آب خنک چشمه یا نهرمی توان برای سالم نگه داشتن غذاها استفاده کرد. نمک سود کردن روشی که برای نگهداری انواع گوشت بکار میرود . کنسرو کردن کنسرو محصولی است که از مواد غذایی تازه ) سبزی ها و گوشت ها … ( در نوعی مایع ) معموالً آب نمک ۲ تا ۸ درصد ، روغن ، سس … و به روش حرارتی تهیه و در قوطی های فلزی غیر قابل نفوذ بسته بندی و نگه داری می شود .

کنسرو کردن : کنسروی باد کرده ، زنگ زده ، تاریخ گذشته ، و غیر استاندارد را نخرید و به تاریخ و طریقه مصرف درج شرده روی قوطی کنسرو توجه نمایید.

خشک کردن : بهتر است میوه و سبزی را در شهر شسته و پس از ضدعفونی برای نگهداری،آنها را در کیسه ای پارچه ای قرار دهیم . برای غذاها از ظروف دردار و مناسب قابل شستشو استفاده کنید و بهتر است درب آنها دارای واشر آب بندی باشد.

آلودگی های شایع مواد غذایی

نان ، شیرینی و دانه های روغنی که کامال خشک نشده اند ،سریعتر از سایر مواد غذایی به کپک آلوده میشوند. درصورت مساعد نبودن شرایط نگهداری ، شربت ها و مرباها عموما به قار )کپک( آلوده می گردند. در صورت عدم نگهداری صحیح فرآورده های شیر)به استثنای ماست( معموالً آنها به باکتری مولد بروسلوز آلوده میشود.

علائم مسمومیت غذایی

تب ، سردرد، دل درد، ضعف ، تشنگی ، تهوع ، استفراغ و اسهال از علائم مهم محسوب میشود.کنسروها می تواند مسمومیت بوتولیسم پدید آورد که علائم آن دو بینی ، دشواری گفتار ، فلج عضالنی ، و خفگی است.

بهداشت فردی

بهداشت فردی به مجموعه اقدامات و فعالیتهای اطلاق می گردد که یک فرد باید برای سالمت خود بکار بندد.با توجه به اینکه پیشگیری کم هزینه تر و راحت تر از درمان است، پس چه پسندیده است که با رعایت بهداشت ، خود را در مقابل عوارض بروز بیماری و نیز ناتوانی هایی که در اثر آن ایجاد میشود ، مصون نگه داریم .رعایت بهداشت فردی در محیط کوهسرتان استراتژی خاصی رابا توجه به موقعیت مکانی و امکانات می طلبد که در این نوشتار سعی می گردد بهداشت اجزاء بدن بطور خالصه توضیح داده شود.

۱ -پوست و مو

پوست بزرگترین ارگان بدن می باشد و با توجه گستردگی و شکل های متفاومت آن در قسمت های مختلف بدن بحث خاص خود را میطلبد.

الف(پوست صورت)

پوشاندن کامل پوست صورت ، تقریباً غیرممکن است زیرا ناگزیر باید اطراف چشم و بینی باز باشد.گاهی نیز در اثر شدت گرما مستور کردن صورت عملی نیست. برای حفاظت پوست صورت از آفتاب ،بهترین کار استفاده از مانع فیزیکی، مانند کلاه یا چتر میباشد.ولی چون با افزایش ارتفاع میزان اشعه ماوراء بنفش نیز افزایش می یابد و نیز بازتاب این اشعه از سطح برف و یخ چال ها صورت می گیرد ، بهتر است همزمان از کرم های ضد آفتاب که ضریب حفاظتی بالای (SPF(06 داشته باشد نیز استفاده گردد.

در محیط های سرد نیز شایسته است علاوه بر حفاظت پوست صورت با پارچه ، آن را با لایه ای مناسب از وازلین یرا گلیسرین نیز پوشاند ، تا رطوبت سطحی پوست در اثر سرما یا وزش باد از بین نرود. به خاطر داشته باشید که در این موارد استفاده از کرم هرای مرطوب کننده باعث تشدید خشکی پوست و بدتر شدن آن میگردد. به آقایان توصیه می گردد که قبل از برنامه از اصلاح صورت خودداری نمایند ، چون صورت تازه اصلاح شده نسبت به عوامل آسیب رسان حساس تر است. برای حفاظت از لب ها نیز می توان از مواد چرب کننده مخصوص Lipstick های SPF دار استفاده کرد.

ب(پوست دست )

این عضو نیز در صورت امکان باید با محافظ فیزیکی مانند دستکش پوشانده شود.توجه شود که شستسشوی مکرر دست باعث خشکی میگردد و به آن آسیب می رساند. بنابراین درمحیط کوهستان فقط در مواقع لزوم مثالً موقع صرف غذا باید دست ها را شست. درمواردی که پوست در اثر سرما یا آفتاب خشک میگردد ، وازلین یا گلیسرین بهترین انتخاب برای چرب کردن دست میباشد .

ج(پوست تنه)

بهتر است که هنگام پوشیدن لباس زیر که درتماس با پوست قرار دارد به این نکته توجه کنید که جنس لباس زیر نخی باشد تا پوست را کمتر تحریک نماید.به عنوان یک توصیه کلی به یاد داشته باشید که پوست بدن باید با مالیمت شسته شود.اقداماتی مثل کیسه کشیدن باعث از بین رفتن چربی سطح پوست شده و آن را تحریک پذیر و آسیب پذیر مینماید. پس سعی نماییرد تا شستشو با صابون گلیسیرین دار یا شامپو بدن صورت گیرد تا ضمن پاکیزه شدن ، چربی حفاظتی پوست آسیب نبیند.

د( پوست پاها)

سعی نمایید در هر فرصت ممکن پاها را از کفش درآورده و جوراب ها را خارج نمایید تا تنفس سرطحی پوسرت پرا صرورت گیرد. در هر محلی که عملی بود جوراب ها را بشویید، حتی اگر با آب تنها این عمل صورت گیرد.

ه-( مو و ناخن)

این دو عضو که از ضمائم پوست هستند نیز به مراقبت خاص خود احتیاج دارند.موها باید قبرل از برنامره شسرته شرده و بردون استفاده از وسائل خشک کننده حرارتی خشک گردند. بهتر است موها در حین برنامه کوتاه باشند تا از جذب گررد و غبرار و نیز تعریق اجتناب گردد. موها نیز باید در هر فرصت ممکن در معرض هوا قرار گیرند. البته باید در برنامه زمستانی وضعیت هوا را به خوبی مد نظر داشت تا برهنه کردن موها از زیر کاله باعث سرماخوردگی نگردد. ناخن ها نیرز باید سره روز قبرل از هرر برنامه کوتاه گردند. کوتاه بودن ناخن ها از اجتماع آلودگی در زیر آنها جلوگیری مینماید.

۲ -چشم :

این عضو بسیار حساس بدن ، نیاز به مراقبت خاص خود دارد . برای اجتناب از آسیب چشم از نور آفتاب ، باد ، گررد و غبرار و … باید از عینک مناسب استفاده نمود.برای حفاظت از نور آفتاب باید از عینک آفتابی مناسب که عملکرد خوبی درحفاظت ازاشعه بنفش داشته باشد) عینک هایی با UV400 ) استفاده نمود.میتوان به عینک های فتوکورمیک اشاره کرد کرده شیشه در اثر سایت اشعه تغییر رنگ داده و تیره میشود و اشعه را به خود جذب می نماید. در حین استفاده از عینک ، سایه ای بر روی چشم ایجاد گردیده و مردمک چشم گشاد میگردد و اگر عینک درجه حفاظتی خوبی نداشته باشد، این گشاد شدن مردمک راه را برای ورود بیش تر اشعه های مضر باز می نماید. به عنوان آخرین نکته باید یادآور شد که عینک بایرد شیشه بزرگ داشته باشد تا تمام چشم را پوشش دهد و مانع رسیدن اشعه اولتراویوله )UV ) به چشم گردد.

۳ – دهان و دندان

بهداشت دهان و دندان از مسواک کردن با خمیر دندان مناسب شروع می گردد.بایدتوجه کرد که حداقل شب ها دندانها مسواک گردند.حتماً از نخ دندان استفاده گردد، چون مسواک توانایی تمیز کردن فضای بین دندان ها را ندارد. همچنین بهترر اسرت بعرد از مصرف شیرینی ، دهان با آب شسته شود زیرا در حین کوهنوردی هم ترشح بزا کمتر شده و هم میزان آب بزا ترشح شده کرم تر است و به همین دلیل توانایی تمیز کردن سطح دندان ها را ندارد.

۴ -دستگاه تنفس

بهترین راه حفاظت از دستگاه تنفس در ست نفس کشیدن است . به این ترتیب که نفس به صروت دم عمیق و از بینی صرورت گیرد که این نوع تنفس در برنامه های زمستانی و یا ارتفاعات اهمیت بیشتری دارد ، زیرا ساختمان بینی به ترتیبی است کره جریران هوا حین عبور از آن گرم می گردد و به ریه آسیب نمیرسد . درحین صعود معموال تنفس سریعتر است ، بهتراست هر چند مدت یک بار جهت اجتناب از انباشته شدن هوا در فضاهای ریوی که باعث غیر فعال شدن حجمی از ریه میگردد ، یک دم و بازدم شدید )نفس عمیق( صورت گرفته و این هوا تخلیه گردد .

۵ -دستگاه گردش خون

جهت حفظ سالمت این دستگاه گردش خون باید در طی برنامه های دراز مدت تمرینی و ورزشی بازدهی و نیز توان کاری آن را افزایش دهیم تا در حین فعالیتهای کوهنوردی که جزء فعالیتهای سنگین ورزشی طبقه بندی می گردد ، دچار مشکل و افزایش بار وارده به آن نگردیم .

۶ -دستگاه ادراری

کلیه ها که وظیفه تصفیه خون از مواد زائد را دارند ، برای حفظ سالمت ، به آب و مایعات نیاز دارند تا بتوانند وظایف محوله را به خوبی انجام دهند . به همین علت باید از هر فرصتی برای نوشیدن مایعات استفاده نمایید تا فعالیت دستگاه اداری به خوبی صرورت گیرد . همچنین باید ادرار حاصله را در اولین فرصت تخلیه نمود تا از انباشته شده آن در مثانه که هم باعث درد و هم باعث ته نشین شدن ذرات آن می گردد اجتناب شود . البته در برنامه هایی که آب کمی در اختیار دارید بامصرف متعادل آب می توان کلیه هرا را به شرایط موجود عادت داد .

۷ -دستگاه گوارش

دومین عضو بزرگ بدن که انرژی مورد نیاز فعالیت بدن را تامین می نماید ، دستگاه گوارش است . پس حفظ سلامت آن طی انجام برنامه از هر حیث مهم است . نظر به اینکه این عضو اجزای مختلف دارد مهم ترین آنها بطرو جداگانه مورد بررسی قرار میگیرد .

الف- معده

برای حفظ سالمت معده ، ابتدا باید غذا خوب جویده شود تا به قطعات کوچکتر تبدیل گردد تا برای هضم آماده شود . همچنین به منظور فعالیت مناسب معده باید همراه غذا نوشیدنی )آب ، نوشابه و… ( مصرف نگردد . غذا در چندین وعده و با حجم کم مصرف شود .

ب- روده ها

راز حفظ سلامت روده در تخلیه کردن آن است . به ترتیبی که به محض احساس دفع ، برای تخلیه روده ها اقدام گردد . مصرف موادغذایی فیبردار مانند حبوبات ، میوه و سبزی های باعث تسریع و تسهیل در حرکات روده ها میگردد .

بهداشت اجتماعی

۱ حفظ پاکیزگی کوهستان .

۲ از خود گذشتگی و خویشتن داری در گروه به منظور افزایش موفقیت .

۳ برخوردصمیمانه و ملایم با کوهنوردان بویژه در صعود های بلند مدت و در شرایط تنش زا .

۴ احترام به اهالی بومی مناطق کوهستانی بهداشت خواب بطور متوسط ۸۳ تا ۸۰ سال از عمر انسان در خواب می گذرد .

خواب راحت نیاز به مقدماتی همچون لباس راحت ، کیسه خواب مناسب ، زیر انداز مناسب و دور کردن حشرات دارد . در هنگام بیخوابی می توان ازت رفنردهایی همچون شمردن ، اندیشیدن به کارهای روزانه و تمرکز فکری استفاده کرد . مصرف قرص خواب آور آخرین ترفند در مبارزه با بی خوابی است که آن هم باید حتما با صلاحدید پزشک گروه باشرد . روی صورت خود را در هوای سرد بپوشانید و از گوشی مناسب برای جلوگیری از ورود حشرات در اقلیم گرم یا مرطوب استفاده کنید.

منبع :طرح درس کوه پیمایی

هم هوایی در ارتفاع

هم هوایی نیازی ضروری است شاید شما از آن دسته کوه نوردانی باشید که سالی چندبار پا بر دامنه ها می گذارید و البته در آن معدود دفعات نیز سعی دارید تا قله ای مرتفع در اطراف شهرتان را صعود نمائید.
شاید هم کوه نوردی حرفه ای باشید که هر چند سال یکبار به قلل مرتفع خارج از کشورتان صعودهایی را تدارک می بینید.

چیزی که در میان تمامی انسانها در صعود به قلل مرتفع مشترک است نیاز ی است که به تطابق با ارتفاع یا هم هوایی acclimatizationn دارند. در واقع هر انسانی که قصد صعود به ارتفاعی بیش از ارتفاع محل زیست خود را دارد نیاز است تا ابتدا خود را از لحاظ آمادگی جسمانی به حدی مطلوب برساند. بخشی از این افزایش آمادگی جسمانی تطابق با ارتفاع یا هم هوایی است.

شیوه های صعود به قلل مرتفع

کوهی را تصور کنید با ۳ مرحله کمپ در ارتفاع بالا, در حالی که کمپ اصلی این کوه نیز در ارتفاعی برابر با بلندترین کوههای محل زندگی ما قرار دارد. بطور مثال کمپ اصلی کوه اورست در ارتفاع ۵۳۶۰ متری است یا کمپ اصلی چوآیو در ۵۶۰۰ متری قرار گرفته. دقت کنید شما قرار است بیش از ۵۰ روز را در ارتفاعی نزدیک به قله دماوند بمانید در حالی که تعداد کمی از روزهای صعودتان را هم بالاتر از کمپ اصلی به سر می برید.

این امر در کوههای کم ارتفاعتر نیز صادق است, مثلا ارتفاع کمپ اصلی کوه پرطرفدار لنین در پامیر ۳۷۰۰ متر است یا کمپ اصلی کوه خان تنگری در تیان شان در ارتفاع۴۰۰۰متری بر پا می شود که درست ارتفاعی است برابر با قلل مرتفع رشته کوههای البرز و زاگرس.

همانطور که می دانیم مهمترین عاملی که ما را نیازمند هم هوایی می کند کمبود فشار سهمی اکسیژن در ارتفاع است. گرچه در هر هوایی و در هر ارتفاعی میزان درصد اکسیژن (۲۱%) تغییری نمی کند اما تعداد مولکول های اکسیژن در هوای رقیق کمتر می شود و در نتیجه بدن برای رفع نیاز خود به اکسیژن, به تلاش بیشتری می پردازد. همین مسئله ساده توجیه گر نیاز بدن به تطابق با ارتفاع بالا است.حال نخستین واکنش بدن در مقابله با این کمبود اکسیژن افزایش تعداد تنفسها به شکل ارادی یا غیر ارادی است, نکته ای که بخصوص در یکی دو شب نخست اقامت در کمپ اصلی و بویژه هنگام خواب با آن مواجه خواهیم شد.

گرچه عوارض ارتفاع گاها تنها به همین مورد خلاصه نشده و علاوه بر افزایش تعداد تنفس شاهد: بی اشتهایی، تهوع و استفراغ, خستگی و ضعف, گیجی و سردرد, بی خوابی (قطع و وصل تنفسی) , عدم تشخیص صحیح, خواب های آشفته و … نیز خواهیم بود.

آغاز صعود:

آغاز هر صعودی باید همراه باشد با لمس ارتفاع بالاتر و بازگشت به کمپ پائینتر. در واقع این شیوه تاییدی است بر اصل صعود به ارتفاع بالا، خواب در ارتفاع پایین. باید بدانیم تاثیر لمس کمپ بالا همراه است با افزایش گلبولهای قرمز جهت اکسیژن گیری بهتر. این نکته که همراه است با افزایش غلظتهای هماتوکریت و هموگلوبین ضرورتا نمی تواند مفید باشد, چرا که افزایش غلظت خون از عوازض آن است.

در هر صورت بدن این آمادگی را دارد روز بعد یا روزهای بعد برای شب مانی در ارتفاع بالاتری کمپ اصلی را ترک نماید. این روند تا لمس آخرین کمپ باید ادامه یابد, یعنی لمس کمپ بالاتر, بازگشت برای شب مانی به کمپ پائین و مجددا روز بعد صعود برای شبمانی به کمپ بالاتر. بدین شکل با لمس آخرین کمپ و بازگشت به کمپ اصلی پروسه هم هوایی به انتها خواهد رسید.

اینک پس از چند روز استراحت در کمپ اصلی و تغذیه بهتر می توانید با اتکال به وجود کمپهای بالاتر صعود نهایی را به شکل پله ای و کمپ به کمپ آغاز نمائید.

الگوهای تجربی در هم هوایی

در مناطق مختلف عموما شاهد شیوه های مختلفی در هم هوایی خواهید بود. به طور مثال شیوه های هم هوایی روسها با غربیان متفاوت است و ایشان بر اساس پارامترهای تجربی خود هم هوایی می کنند.
در واقع روسها آن چیزی را که به عنوان لمس کمپ بالاتر از آن یاد کردیم اجرا نمی کنند و پس از صعود به کمپ بالا نخستین شب را در آنجا اطراق می نمایند و روز بعد به کمپ پائینتر باز می گردند. ایشان همچنین معتقدند در صورتیکه فرد پس از یک شب اقامت در ارتفاع بالاتر دچار مشکل نشد می تواند به ارتفاعی بالاتر صعود و خود را در ارتفاعی فراتر هم هوا نماید.

البته این حالت هم هوایی تنها تا دو کمپ بالاتر اجرا می شود و در نهایت فرد می باید به کمپ اصلی برای تجدید قوا باز گردد. این روند شاید برای آن دسته از کوه نوردانی که در مکانی بیش از ارتفاع معمول شهرها (۱۵۰۰ متر) زندگی می کنند طبیعی باشد, اما برای سایر کوه نوردان, بخصوص کوه نوردان غربی که در شهرهایی با ارتفع کوتاه ساکن هستند می تواند خطرناک باشد.

هم هوایی در صعودهای آلپی

سال ۱۹۸۰ راینولد مسنر در صعود انفرادی خود به اورست دوره هم هوایی خود را تنها در مدت ۲ شب و سه روز سپری نمود (البته وی پیش از حضور در تبت دوره ای را بر روی کوه کلیمانجارا به تمرینات بدنسازی و هم هوایی پرداخته بود). در واقع مسنر پس از رسیدن به کمپ اصلی و چند روز اقامت در آنجا به تنهایی به سمت گردنه شمالی در ارتفاع ۷۵۰۰ متر حرکت کرد. وی در بازگشت و با چند روز استراحت مطلق در کمپ اصلی خود را مهیای صعود نهایی به اورست نمود.

وی نهایتا در تلاشی سه روزه توانست از جبهه شمالی به قله اورست دست یابد, مسنر در بخشی از مسیر صعود با گذر عرضی (تراورس) از راهی نو خود را به دهلیز شمالی رسانده و از آنجا راهی قله شد.
امروزه کوه نوردانی که قصد صعود سبکبار (آلپی) را دارند با همین شیوه خود را به اوج هم هوایی رسانده و در نهایت آماده و مهیای صعود به قلل مرتفع می شوند.

نکته:

– هنگام رسیدن به کمپ اصلی برای آغاز صعود تعجیل نکنید و ترجیحا یک یا چند روز نخست را به استراحت بپردازید. این امر بویژه برای کسانیکه قصد صعود به قلل مرتفع و صعب العبور پامیر و تیان شان را دارند و با بالگرد وارد کمپ اصلی می شوند الزامی است.
– ارتفاع زدگی عاملی نیست که تنها با صعود به ارتفاع بالاتر حادث شود, بلکه مهمترین امر در ارتفاع زدگی سرعت زیاد صعود به ارتفاع بالاتر, شدت بالای فعالیت و میزان زیاد حمل بار می باشد.

– باید بدانیم هر ارتفاعی نیازمند هم هوایی اختصاصی است و برای رسیدن به هر کمپی می باید پروسه هم هوایی شامل لمس کمپ بالا, بازگشت به کمپ پائینتر و بعد صعود و شب مانی در کمپ بالاتر را اجرا کنیم.
– در طول دوره هم هوایی نیاز به شبمانی در کمپ آخر نیست و همان لمس کمپ آخر می تواند بیشترین تاثیر را در هم هوایی نهایی داشته باشد و باید بدانیم در ارتفاع بالای ۷۰۰۰ متر نه تنها تطابق با ارتفاع معنا ندارد, بلکه پس رفت نیز حادث می شود.
– تغییرات آب و هوا و خرابی هوا بیشترین نقش را در بهم زدن روند هم هوایی دارد.

– گاهی بدلیل عدم تطابق با ارتفاع, ممکن است نیاز به چند روز اقامت در کمپ اصلی را پیدا کنید, پس بدون داشتن استرس در از دست دادن زمان, سلامتی را بر زود هم هوا شدن ارجح بدانید.
– تفاوتهای فردی قابل ملاحظه ای در توانایی افراد جهت تطابق با ارتفاع وجود دارد. برخی به سرعت با ارتفاع تطابق می یابند و برخی نیازمند دوره های زمانی طولانی تری برای هم هوایی هستند.

– پیش از رسیدن به کمپ اصلی و حتی در کشور خود می توانید پروسه هم هوایی را با صعود به قلل بالای ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ متری در دسترس آغاز کنید. اما باید بدانید هم هوایی امری است کوتاه مدت (حداکثر دو هفته) و به صرف یک چنین هم هوائیی نمی توانید در صعود به قلل مرتفع ریسک نمائید و به سرعت به ارتفاعات بالاتر بروید.
– تطابق با ارتفاع با عدم وجود بیماریهای ناشی از ارتفاع و بهبود کیفیت خواب مشخص می گردد و به اصطلاح معروف: هر کس در ارتفاع خوب بخورد و خوب بخوابد, خوب هم هوا شده است.

منابع : http://iranmountainmedicine.blogfa.com

کدام وسایل برای برنامه‌های کوهنوردی ضروری هستند؟

کوهنوردی یکی از ورزش‌ها یا از جمله تفریحات است. برای برخی نیز کوهنوردی به عنوان شغل اصلی یا بخش الزامی شغل اصلی است.پیمایش مسیرهای فنی در کوهستان، با استفاده از ابزارهای فنی و درگیر شدن با مسیرهای سنگی و یخی را کوه نوردی می‌نامند. برای صعود مؤثر به کوه‌ها نیاز به ابزارهای متفاوتی است. البته در هر صعود بسته به نوع صعود، منطقه مورد نظر، زمان و فصل اجرای برنامه ممکن است ابزار و تجهیزات متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد. در این مطلب وسایل لازم کوهنوردی را از دیدگاه انفرادی و گروهی مورد بررسی قرار داده‌ایم.

لوازم مورد نیاز برای کوهنوردی

وسایل انفرادی

موارد ذکر شده برای وسایل انفرادی می‌توانند برای برنامه‌های بیشتر از یک روز مورد استفاده قرار بگیرند. کوهنوردان با توجه به مدت زمان برنامه و فصل صعود و کوهپیمایی وسایل خود را می‌بندند. مهم‌ترین وسایل یک کوهنورد کفش، کوله و کیسه خواب وی می‌باشند.

1. کفش: بهترین نوع کفش برای کوه، پوتین است، به دلیل اینکه مقاوم است، تخت مناسبی دارد و به‌خوبی می‌تواند مراقب مچ پا و خود پا باشد. کفش کوه نه آن‌قدر باید تنگ باشد که ایجاد ناراحتی کند و نه گشاد باشد که باعث تاول شود.رویه آن می‌تواند، هم از جنس طبیعی چرم باشد و هم از جنس مواد مصنوعی. چرم طبیعی بسیار مناسب است، به دلیل اینکه قابل انعطاف است و به خوبی عمل تهویه را انجام می‌دهد. امروزه کمتر از این نوع کفش استفاده می‌کنند ولی چرم هم طرفداران خودش را دارد. پس از هر بار استفاده باید کفش را شست، قالب زد (به ویژه در کفش‌های چرمی) و سپس در هوای آزاد و دمای متعادل خشک کرد و واکس زد تا انعطاف خود را از دست ندهد.
2. انواع کوله پشتی: در برنامه‌های یکروزه یا کمتر لازم نیست حتما یک کوله‌پشتی با کلی وسیله با خود حمل کنید. از یک کیف کمری کوچک نیز می‌شود استفاده کرد. در برنامه‌های چند روزه به دلیل اینکه امکان دارد دسترسی به منابع غذایی غیر ممکن باشد، باید یک کوله با خودتان ببرید. کوله کوه‌پیمایی از جنس پارچه‌های ضدآب و مقاوم ساخته می‌شود. وزن کوله باید به گونه‌ای باشد که به کمر فشار نیاورد و خسته کننده نباشد.اگر بخواهید یک برنامه چند روزه بروید و تمام وسایل کوهپیمایی را با خود ببرید و از آمادگی جسمانی خوبی هم بهره‌مند باشید باید حداکثر حجم کوله‌پشتی‌تان معادل ۲۵ تا ۳۰ لیتر باشد.
3. کیسه خواب: کیسه خواب یک جزء مهم و اساسی در کوهنوردی به حساب می‌آید، به دلیل اینکه هم مانع نفوذ رطوبت می‌شود و هم در مقابل سرما از ما مراقبت می‌کند. از همه مهم‌تر اینکه هیچ‌کس از یک خواب راحت در یک کیسه خواب گرم و نرم بدش نمی‌آید.در یک کوه‌پیمایی یکروزه یا کمتر که زمان رفت و برگشت مشخص است، نیازی به کیسه خواب نیست. در تابستان زیر سایه یک درخت و در زمستان کنار آتش می‌توانیم خواب لذت‌بخش کوتاهی داشته باشیم اما در سفر‌های چند روزه، حتما به یک کیسه خواب نیاز خواهیم داشت. کیسه خواب با ظرفیت‌های یک و دو نفره طراحی می‌شود و در ۲جنس متفاوت پر(قو یا مرغ) و الیاف مصنوعی (پشم شیشه) موجود است.
4. پیراهن و شلوار پلار
5. کاپشن و شلوار بادگیر
6. کت پر یا ویسکوز یک پوش
7. انواع کلاه کوهنوردی
8. انواع دستکش کوهنوردی
9. جوراب کوهنوردی: جوراب علاوه بر اینکه باعث گرم کردن پاها می‌شود، مانع از اصطکاک بین پا و کفش نیز می‌شود که این موضوع بیشتر ویژگی جوراب‌هایی است که از الیاف مصنوعی و پشم درست شده‌اند. بهتر است از جوراب‌های نخی استفاده نکنید چون خیس شده و باعث تاول زدن پا می‌شود.
10. عینک کوهنوردی: یک عینک مناسب برای کوه عینکی است که: امواج ماورای بنفش را تا حد زیادی کم کند، اختلاف سطح در دید ایجاد نکند، به درستی روی صورت بنشیند و فیکس شود، در برابر باد و توفان مقاوم باشد، چشم‌ها را در برابر خار و خاشاک یا ذرات یخ محافظت کند و اطرافش پوشیده باشد (برای مناطقی که امکان کولاک در آن وجود دارد).
11. باتوم (چوب دست اسکی)
12. انواع گتر کوهنوردی
13. شنل باران (پانچو)
14. زیرانداز (اسفنجی یا بادی)
15. کلنگ کوهنوردی
16. طناب انفرادی و کارابین
17. یخ شکن (کرامپون)
18. جعبه کمکهای اولیه
19. پتوی نجات
20. بطری آب: بطری‌های آب معمولاً از پلاستیک، شیشه یا فلز ساخته شده‌اند. بطری‌های آب در اشکال، رنگها و حجم‌های مختلف در دسترس هستند. بهتر است از بطری‌های فلزی یک لیتری برای برنامه‌های کوهنوردی خود استفاده کنید.
21. فلاسک چای
22. چراغ قوه (دستی یا پیشانی با باتری اضافی)
23. قطب نما
24. سوت: در مواقع اضطراری و خطر و برای پیدا کردن همراهان خود باید سوت به همراه داشته باشید. سوت‌های کشیده بدون توپک و غیرفلزی مناسب برای کوهنوردان است.
25. خمیر دندان و مسواک
26. ظروف غذا
27. وسایل دوخت و دوز
28. حوله کوچک
29. کارت شناسایی
30. کبریت و فندک-شمع
31. چند برگ روزنامه
32. بشقاب، قاشق، لیوان، چاقو، دربازکن‌ کنسرو
33. وسایل پاک کننده
34. دستمال کاغذی
35. دفترچه یادداشت و مداد

نمونه وسایل لازم برای کوهنوردی

وسایل گروهی

برای برنامه‌های کوهنوردی چند روزه به هیچ عنوان تنهایی سفر نکنید مگر اینکه تجربه شما زیاد باشد و قبل از سفر مسیر خود را کاملا با افراد آشنا در جریان بگذارید. بهتر است همیشه با گروه به ارتفاعات بروید و قله‌های مختلف و جاهای بکر را بازدید کنید. بعضی از وسایل زیر را می‌توانید بین همراهان خود تقسیم کنید. برای مثال هر فردی لازم نیست چادر کوهنوردی داشته باشد می‌توان یک چادر ۴ یا ۱۰ نفره تهیه کرد و با دیگران جای خواب را سهیم شد.

1. چادر کوهنوردی: چادر یکی از مهم‌ترین وسایل در کوهنوردی، خانه متحرک یک طبیعت‌گرد و یک وسیله گروهی است، زیرا در مقابل گرما، سرما، باران، برف و … از ما به‌خوبی مراقبت می‌کند در انتخاب چادر عوامل متعددی از جمله نوع برنامه .ارتفاع .فصل اجرای برنامه. آب و هوا.تعداد افراد و… اهمیت دارد.به طور کلی چادرها به دو نوع کمپینگ و ارتفاع تقسیم می‌شوند.
2. ارتفاع سنج
3. صندلی سنگنوردی (هارسن(
4. انواع کارابین‌های مورد نیاز لازم
5. چراغ روشنایی (گازی)، فانوس شمعی
6. کتری، قوری
7. چراغ خوراک‌پزی: چراغ خوراک پزی یکی از لوازم بسیار کاربردی برای کوهنوردان خصوصا در فصول سرد سال میباشددر زمستان که دمای هوا در کوهستان غالبا زیر صفر است یک چراغ گازی ایمن کاربردی بسیار دارد. از گرم کردن غذا یا آب کردن یخ و برف و…در زمستان یک کوهنورد با نوشیدن چای داغ گرم شده و با خوردن یک وعده غذای گرم هم اشتهای بهتری خواهد داشت و هم اینکه جذب و هضم غذا راحتتر بوده و کالری کمتری مصرف میکندلذا داشتن یک چراغ خوراک پزی ایمن بسیار کاربرد دارد و برای یک صعود زمستانی فوق العاده مفید است.
8. نقشه، کروکی، گزارش برنامه
9. بیلچه
10. مجوز برنامه: باشگاه های کوهنوردی دارای مجوز رسمی از هیئت کوهنوردی و اداره ورزش استان با فعالیت مستمر همیشه با حضور مربیان و پیشکسوتان با تجربه برنامه های خود را اجرا می کند اما گروه‌های کوهنوردی فاقد مجوز و نیز فاقد نظارت به هیچ وجه قابل اطمینان نبوده و در صورت بروز مشکلات – عدیده‌ای که در برنامه‌های کوهنوردی بعید نیست – پیگیری موضوع بسیار دشوار خواهد بود.
11. وسایل عکاسی

نمونه‌ وسایل لازم برای کوهنوردی

در آخر بهتر است بدانید که هر باشگاه کوهنوردی دارای یک کادر اجرایی مسئول در زمینه‌های فنی، امدادی، مالی و… باشد که در حیطه کاری خود دارای مهارت و تجربه و نیز تعهد باشند. معمولاً باشگاه ‌های کوهنوردی برنامه‌های آتی خود را در تقویم‌هایی ششماهه و یا یکساله تدوین نموده و در دسترس علاقه‌مندان قرار می‌دهند.

آمادگی برای شرکت در برنامه های کوهنوردی

کوهنوردی یک ماجراجویی تمام عیار است که به هیچ عنوان نباید آن را دست کم گرفت. علاوه بر آشنایی با نحوه صحیح پیمایش می بایست با مواردی مانند نقشه خوانی، جهت یابی و کار با طناب نیز آشنا بوده و درک درستی نیز از وضعیت آب و هوایی منطقه ای که می خواهید در آن اقدام به کوهیپیمایی کنید داشته داشته باشید. حتما از سازمان های معتبر و یا دوستانی که تجربه کوهنوردی در محل مورد نظر شما را دارند راهنمایی بگیرید.

آماده سازی و برنامه ریزی برای کوهنوردی

برای آماده سازی و برنامه ریزی صعودتان وقت بگذارید. اگر برای برنامه ریزی و آماده سازی تان به خوبی وقت بگذارید شانس شما برای صعودی موفق و لذت بخش بسیار بسیار بیشتر خواهد شد. برای شناخت مسیرهای پاکوب و رایج وقت بگذارید، از دوستانتان کمک بگیرید و یا در اینترنت (با استفاده از منابع مختلف) جستجو کنید. صرف نظر از اینکه صعودی یک روزه در نزدیکی محل زندگیتان دارید و یا در برنامه ای یک ماهه شرکت می کنید، بسته لوازم کاربردی کاملی به همراه ببرید. همیشه پیش از شروع کوهنوردی وسایلتان را چک کنید، باور کنید اینکه هنگام صعود متوجه شوید یخ شکن هایتان را جا گذاشته اید اصلا خوب نیست!!

کفش مناسب کوهنوردی

در کوهنوردی کفش شما سرمایه ی شماست! در تمام  رشته های کوهنوردی اعم از سنگ نوردی ، کوهپیمایی ، جنگل پیمایی و …. کفش، مهمترین و اولین وسیله به حساب می آید. با توجه به اهمیت پوشیدن کفش مناسب، ویژگی های مهم و نکات کلیدی در انتخاب کفش مناسب کوهپمایی و کوهنوردی را به طور خلاصه شرح می دهیم:

الف- مشخصات کفی و رویه کفش کوهنوردی

رویه ی کفش می بایست :

۱- محکم و قابل ارتجاع باشد.

۲- ضد آب باشد. (برای برنامه های غیر زمستانه و یک روزه، به خوبی مقاوم در برابر آب باشد کافی ست)

۳- قابلیت تعریق داشته باشد.

۴- تا حدی برای راحتی پا، نرم و قابل انعطاف باشد.

۵- در برابر سرما، گرما و عوامل محیطی مقاوم باشد.

۷- بندها تا نزدیکی پنجه ی پا ادامه داشته باشد.

۸- تا روی پا و قوزک ها را بپوشاند.

در گذشته رویه کفش کوهنوردی را از چرم و بسته به نوع کاربرد آن ها را دو و یا چند لایه می ساختند. اما امروزه این کفش ها به دلیل سنگینی و عدم امکان تنفس پا در کفش، چندان متداول نبوده و از موارد زیر برای ساخت رویه استفاده می شود.

پارچه های کورتکس و سیمپاتکس (Core-tex & Sympatex) که یک طرفه بوده و در برابر رطوبت و باد عایق بوده و امکان تنفس پا در داخل کفش را فراهم می آورند.

مواد کولار که پارچه ی ضربه گیر هستند و برای کوهنوردی در مسیرهای سنگلاخ بیشتر استفاده می شود.

رویه های از جنس تین سولت (Thinsulate) که برای حفظ گرمای پا بسیار مناسب بوده و از این رو برای تولید کفش های زمستانه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.

کفی کفش کوهنوردی می بایست :

۱- چسبندگی و اصطکاک خوبی داشته باشد.

۲- خاصیب ضربه گیری داشته باشد.

۳- عاج های عمیق و مقاوم در برابر سایش داشته باشد.

۴- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.

۵- انعطاف پذیری مناسبی (با توجه به نوع کفش و برنامه) داشته باشد.

شناخته شده ترین کفی کفش کوهنوردی برندی ایتالیایی به نام ویبرام است که لایه ای ترکیبی از کربن و لاستیک و با استحکام و ضد لغزش است. تقریبا تمامی کمپانی های مختلف و معتبر تولید کفش از این برند در ساخت کفش هایشان استفاده می کنند.

ب- راهنمای انتخاب و خرید کفش کوهنوردی

باید دقت کرد که برنامه های طبیعت گردی و کوهپیمایی متفاوت نیاز به کفش های متفاوتی هم دارند. هنگام خرید علاوه بر دقت به موارد بالا، باید کفشی مناسب برنامه مورد نظرتان انتخاب کنید. اندازه ساق کفش کوهنوردی می بایست بین ۱۴ تا ۱۹ سانتی باشد. همچنین این کفش ها دارای تاریخ انقضای ۲ تا ۵ سال هستند، بنابراین هنگام خرید حتما به تاریخ تولید دقت کنید. توجه به قیمت، گارانتی و برند کفش نیز مسلما به داشتن خریدی بهتر کمک می کند.

نکات مهم در انتخاب و خرید کفش کوهنوردی:

 ۱- کفش کوهنوردی می بایست ۱ تا ۱/۵ شماره از کفش معمولی شما بزرگتر باشد تا هنگام پایین آمدن به نوک پا فشار نیاورد. دقت کنید که کفش کوهنوردی به هیچ عنوان جا باز نمی کند !!!

۲- هنگام امتحان کردن کفش جوراب ضخیم بپا کنید و ترجیحا بعد از ظهر (به دلیل تغییر اندازه پا) اقدام به خرید کنید.

۳- پس از پوشیدن کفش و بستن بند آن، روی یک پای خود ایستاده و با پای دیگر خود به دیوار ضربه وارد کنید. اگر کفش مناسب باشد در این حالت هیچ‌‌گونه ضربه‌ای به طور مستقیم به پایتان وارد نمی‌شود.

۴- مطمئن شوید که کفش از قوزک پایتان محافظت می کند.

۵- پیش از بستن بندها، پایتان را تا جایی که امکان دارد در داخل کفش به قسمت جلو برانید و پنجه‌ی پایتان را کاملاً در جلوی کفش قرار دهید در این هنگام باید به اندازه حداقل قطر یک انگشت، پاشنه با انتهای کفش فاصله داشته باشد.

تغذیه در کوهنوردی

مطمئن شوید که غذا و آب کافی با خود همراه دارید. به طور کلی هرچه ارتفاع پیمایش بیشتر می شود می بایست از خوراکی هایی که نیاز به آب و اکسیژن کمتری دارند استفاده کرد تا به این ترتیب از بروز مشکلات گوارشی جلوگیری شود. خوراکی های سنگین تر برای جلوگیری از ضعف بدنی هنگام فرود مصرف شوند. هنگام کوهنوردی حتما مواد دارای کربوهیدرات مانند نان و سیب زمینی مصرف کنید؛ چرا که کربوهیدراتها به سرعت هضم شده و سوخت لازم برای ادامه فعالیت را بخوبی در اختیار کوهنورد قرار می دهند. آزاد کردن انرژی از چربی ها در بدن به اکسیژن و آب زیادی نیاز دارد، بنابراین در ارتفاعات بالا از مواد غذایی چرب استفاده نکرده و فواصل زمانی تغذیه تان را طوری تنظیم کنید که بدن از ذخیره چربی هایش بیش از اندازه استفاده نکند. در طول مسیر آب به مقدار کافی بنوشید تا دچار سرگیجه و ضعف ناشی از دی هیدراته شدن نشوید.

اگر در مسیرهای دور از منابع آبی کوهپیمایی می کنید حتما بیش از مقدار مورد نیاز برای مصرف یک روز با خودتان آب همراه ببرید.

 لوازم اورژانس و ضروری کمکی همراه ببرید.

در کوهنوردی بسیاری از حوادث و صدمات به این دلیل اتفاق می افتد که کوهنوردان قدرت نیروهای طبیعی در کوه را دست کم می گیرند و یا بیش از اندازه به قوای خویش اطمینان داشته و جانب احتیاط را رعایت نمی کنند. اینگونه آسیب دیدگی ها که عمده ی رخ های ناگوار در کوه را تشکیل می دهند کاملا قابل پیشگیری هستند. همیشه (بویژه در مناطق بکرتر) کمک های اولیه و وسایل ضروری اضافه همراه ببرید، شاید به نظرتان نیاید اما گاهی داشتن یک جفت دستکش اضافه  می تواند جانتان را نجات بدهد. اگر در برنامه های پرمخاطره شرکت می کنید می توانید پناهگاه های انفرادی سبک و کم جا را با خود همراه ببرید. 

۷- مهارت های نجات و کارهایی که در موارد خطر باید انجام داد

مسلما تصمیم گیری هنگام مواجهه با خطر و آسیب دیدگی در شرایطی پر از استرس انجام می شود و بنابراین احتمال اینکه این تصمیم گیری ها غلط بوده و به بدتر شدن اوضاع منجر شوند زیاد خواهد بود. یک فرد کاملا آموزش دیده کسی است که در این شرایط بدون نیاز به فکر کردن عمل می کند. کسانی که ساده اندیشانه گمان می کنند حادثه بدی رخ نخواهد داد هنگام قرار گرفتن در چنین شرایطی به دلیل نداشتن آمادگی روانی ممکن است تصمیمات بسیار بدی (مانند میانبرهای کور کورانه) را اجرا کنند. بنابراین حتی در ساده ترین مسیرها نیز هیچ وقت حادثه را از خودتان دور نبینید.

در مواقع خطر :

     ۱- آرام باشید. عجله ممکن است یک اتفاق بد کوچک را به فاجعه ای تمام قد تبدیل کند.

     ۲- یک برآورد کلی و سریع از آسیب ها و تلفات به دست بیاورید.

     ۳- مشخص کنید که آیا افراد گروه یا خودتان می توانید آسیب دیدگی ها را  تا حد قابل قبولی کاهش دهید یا نیاز به کمک دارید.

     ۴- درصورتی که تلفن شما آنتن نمی دهد و کسی را به سادگی در آن حوالی نمی توان پیداکرد یکی از اعضای گروه و یا خودتان بعد از درمان و استراحت کافی به جستجوی کمک بروید.

     ۵- هیچ وقت فرد آسیب دیده را بدون مراقب رها نکنید؛ مگر درحالتی که چاره ی دیگری ندارید. مختصات و محل را به خوبی به خاطر داشته باشید. همراه داشتن GPS در این موارد بسیار کمک کننده است.

     ۶- مصدوم مشکوک به آسیب دیدگی در ناحیه ستون فقرات را به هیچ عنوان تکان ندهید. اورا گرم نگه داشته و از کم آب شدن بدنش جلوگیری کنید.

     ۷- اگر نیاز به جابجایی و پناه گرفتن دارید، سعی کنید تا جای ممکن از مسیر پاکوب دور نشوید. چرا که تمرکز تیم های امداد و نجات بیشتر روی این محل ها خواهد بود. در صورت فاصله گرفتن از مسیر کوهنوردی ، مسیر جابجاییتان را علامت گذاری کنید.

وسایل ارتباطی ضروری

هنگام کوهنوردی تلفن همراهتان را همیشه همراه ببرید. هنگام بروز حادثه، زمان بسیار حیاتی و حائز اهمیت است و موبایل شما می تواند زمان زیادی برایتان ذخیره کند. اگر به مناطقی سفر می کنید که پوشش شبکه تلفن همراه در آن وجود ندارد بیسیم و وسیله ارتباطی رادیویی با خود همراه ببرید تا بتوانید دیگر افراد گروه را که احیانا از دید شما خارج شده اند پیدا کنید.

- وقتی که تازه کارید ..... 

بدون شک کوهنوردی بسیار لذت بخش و جذاب است، اما این جذابیت خالی از خطر هم نیست. اگر تازه کار هستید کوهنوردی را با مسیرهای کوتاه شروع کنید تا به این ترتیب خطر مواجه شدن با آسیب ها و صدمات  را به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهید.  به آرامی صعود و فرود کنید و رفته رفته با افزایش تجربه و اعتماد به نفستان مسیرهای بیشتر و دشوارتری را انتخاب کنید. اگر زود به خودتان سخت گرفته و فشار بیاورید بدون شک خودتان ، هم تیمی هایتان، گروه امداد و نجات و سایر کوهنوردان را در معرض خطر قرار خواهید داد. براساس توانایی هایتان برنامه ریزی کنید و هنگام برنامه ریزی همیشه ضعیف ترین فرد گروه را در ذهن داشته باشید.

آنچه که کوهنوردی را زیباتر می کند همین غلبه بر دشواری هاست. تمام کوهنوردانی که بر بلندترین نقاط زمین پا گذاشته اند؛ از برداشتن گام های کوچک شروع کرده اند.

- کمک های اولیه

بدون شک شرکت در برنامه های آموزشی ارائه کمک های اولیه بسیار ارزشمند است. شرکت در این برنامه ها بسیار ارزان قیمت و حتی گاهی رایگان است. خوشبختانه یادگیری نحوه ارائه و انجام کمک های اولیه بسیار ساده و در مدت زمان کمی قابل انجام است. این آموزش ها می توانند بی اندازه ارزشمند باشند. همیشه جعبه کمک های اولیه با خود همراه ببرید. 

 

مطلب فوق توسط یکی از همنوردان از صفحات اینترنتی و شبکه های اجتماعی گردآوری شده است.