نگاه قرون وسطایی مدیران به روان‌شناسی ورزشی!

عضو کمیسیون روانشناسی کمیته ملی المپیک جایگاه روانشناسی در بین تیم‌های ورزشی را نامطلوب ارزیابی کرد و معتقد است که نگاه مدیران باشگاه‌ها و روسای فدراسیون‌ها به روانشناسی، نگرش قرون وسطایی است.

دکتر یدالله فرهادی با اشاره به حرکت تدریجی علم در ورزش، خاطر نشان کرد: مشکل اصلی که هنوز نتوانسته‌ایم علم را به معنای واقعی درک کنیم. ضعف مدیران ورزشی است که بستر را فقط در جهت کسب نتیجه‌ زود هنگام و زود بازده فراهم کرده‌اند و اصلا به دنبال ارائه برنامه بلندمدت و هدف دار نیستند.

وی افزود: توجه عمده مربیان ما به مسائل آمادگی جسمانی و تدارکاتی است و مسایل روانی را فقط در حد یک سخنرانی می‌بینند که در زمان افت عملکرد یک روانشناس ورزشی با ارائه مطالبی موجب ارتقا روحیه ورزشکاران شود، در صورتی این یک نگرش منفی و در جایگاه یک روانشناس ورزشی نیست. مدیر یک باشگاه حاضر است میلیاردها تومان برای جذب یک بازیکن پول هزینه کند، اما مربی روانشناس را فقط در حد یک سخنران و برای حل بحران‌ها می‌بینند و بیش از این ارزش دیگری برای او قائل نیست.

عضو کمیسیون روانشناسی کمیته ملی المپیک، اظهار کرد: ارزش و مقام یک روانشناس ورزشی در یک تیم بستگی به نگرش و تفکر مدیر آن باشگاه دارد، هر چقدر به جایگاه آن روانشناس در تیم توسط مدیر بهای لازم داده شود، به همان میزان ارزش آن بالا می‌رود، اما متاسفانه به رغم این که بارها تیم‌های ورزشی به خاطر مسایل روحی – روانی دچار افت عملکرد شدند. اما نگرش مدیران به روانشناس ورزشی قرون وسطایی و فقط حل بحران‌ها بوده است.

فرهادی در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید با چنین نگرش منفی که مدیران و روسای فدراسیون‌ها نسبت به روانشناسان ورزشی دارند، در سال آینده با توجه به این که چند رویداد مهم ورزشی را پیش‌رو داریم، وضعیت تیم‌ها را برای قهرمانی چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟ گفت: همان نگرانی که در بازی‌های المپیک لندن احساس می‌شد برای مسابقات آینده نیز این نگرانی وجود دارد و حتی چند برابر می‌شود. نه تنها جایگاه قهرمانی خود را نمی‌توانیم ارتقا ببخشیم، این احتمال وجود دارد که مسایل روانی عملکرد ورزشکاران را در لحظات حساس و بحرانی رقابت‌ها تحت الشعاع قرار دهد.

وی در پایان تاکید کرد: با وجود این که طی چند سال گذشته از نظر تربیت روانشناسان ورزشی وضعیت خوبی در کشور داشتیم، اما بهره‌گیری از تجربیات آنها در تیم‌های ورزشی بسیار پایین و حرکت در این زمینه به کندی صورت گرفته است که در این باره مقصر اصلی مدیران ورزشی هستند.