برگزاری دوره آموزشی کوهپیمایی همگانی

کراس فیت و آمادگی بدنی ویژه کوهنوردان

سه شنبه پیمایی شیراز اکوتور

خطرات کوهنوردی که ممکن است شما را تهدید کند!

خطرات کوه نوردی چیست ؟

با توجه به اینکه خطر به طور ثابت برای هر آدمی پیش نمی‌آید اما ما در این لیست تعدادی از خطراتی که ممکن است برایتان پیش بیاید را به طور کامل برایتان شرح می‌دهیم.

خطر سقوط درهنگام کوهنوردی

 یکی از مهم‍‌ترین خطرات کوهنوردی ، سقوط است. اگر از ارتفاع بیشتر از یک‌و‌نیم متر سقوط کردید، احتمالا بدن شما دچار آسیب دیدگی می‌شود. اگر از ارتفاع بیشتر از 6 متر سقوط کنید احتمال مرگ جدی را در پی دارید.

برای جلوگیری از سقوط باید ذهنی قوی و مسیریابی درست انجام دهید تا بتوانید تمام توان خود را برای جلوگیری از رخ دادن خطر سقوط به کار ببرید.

استفاده از کلاه ایمنی مخصوص ورزش کوهنوردی یکی از عوامل جلوگیری از خطر سقوط در کوهنوردی است مخصوصا در زمانی که شما برای کوهنوردی از سر طناب استفاده می‌کنید.

یکی از بزرگترین خطرات کوهنوردی؛‌ بهمن

از دیگر خطرات کوهنوردی که سالانه جان میلیون‌ها کوهنورد را می‌گیرد بهمن است.

حجم زیادی برف که با سرعت بیشتر از صد کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند، کوهنوردان را در خود دفن می‌کند و به سرعت باعث خفگی کوهنورد می‌شود.

برای جلوگیری از خطر گرفتارشدن در بهمن رعایت دو مورد زیر الزامی‌است:

1.کوهنوردی نکردن در مناطقی که قبلا در آن بهمن آمده است.

2.وجود افرادی که به شما در هنگام گرفتارشدن در بهمن کمک کنند.

البته این را بدانید که معمولا افرادی را که در بهمن گرفتار می‌شوند، نمی‌شود نجات داد پس بهترین راه برای جلوگیری از خطر ریزش بهمن در کوهنوردی باید از مناطق بهمن خیز عبور نکنید.

آب و هوا

از دیگر خطرات کوهنوردی ، آب و هوا است. این خطر جز خطرات طبیعی کوهنوردی به شمار می‌رود.

این خطر معمولا به صورت طوفان رخ می‌دهد. طوفان‌ها می‌توانند باعث گم شدن، سقوط افراد از کوهستان و… شود.

به یاد داشته باشید که خطرات کوهنوردی معمولا قابل حل نیستند پس برای جلوگیری از بروز خطر حتما قبل از شروع کوهنوردی برنامه ریزی دقیقی انجام دهید تا از بروز خطرات احتمالی جلوگیری شود.

در صورت پیش‌بینی طوفان برای ارتفاعات اصلا به کوه نروید و هیچ گاه خطرات کوهنوردی را به شوخی نگیرید.

فشار محیط

قرار گرفتن بدن در شرایط سخت کوهستان می‌تواند عملکرد آن را پایین آورد. مثلا اگر در تابستان کوهنوردی کنید و از آب کافی استفاده نکنید بدن دچار گرمازدگی می‌شود و همین موضوع باعث کم طاقت شدن شما می‌شود.

به طور کلی برای جلوگیری از خطرات کوهنوردی باید برنامه ریزی دقیقی داشت و مداوم شرایط کوهستان را چک کرد. فراموش نکنید که بهتر است کامل ترین تجهیزات را در کوله کوهنوردی خود همراهتان ببربد.

هیپوترمی

یکی دیگر از خطرات کوهنوردی که می‌تواند حتی به مرگ انسان دچار شود، هیپوترمی است.

هیپوترمی معمولا با سرشدن انگشتان شروع می‌شود و در نهایت به سرمازدگی و مرگ منجر می‌شود.

بودن بدن در معرض سرما در مدت طولانی باعث افزایش غلظت خون می‌شود و در نهایت به مرگ انسان منجر می‌شود. برای جلوگیری از خطر هیپوترمی رعایت نکات زیر الزامی است:

پوشش مناسب برای جلوگیری از خطرات کوهنوردی

شما باید در هنگام کوهنوردی از پوشش مناسب و انتخاب لایه بندی درست استفاده کنید.

کالری

برای در امان ماندن از هیپوترمی باید به تغذیه در هنگام کوهنوردی اهمیت بسیار زیادی بدهید. دقت کنید که خوردن و آشامیدن را به میزان کافی و با برنامه ریزی انجام دهید.

تحرک

برای گرم نگه‌داشتن بدن باید تحرک کافی داشته باشید تا از بروز هیپوترمی جلوگیری کنید.

هوشیاری

وقتی که شما درگیر هیپوترمی شوید به احتمال زیاد احساس گرما و آرامش می‌کنید اما این موضوع باعث مرگ می‌شود. مراقبت کردن از خودتان باعث می‌شود تا ازبروز هیپوترمی جلوگیری کنید.

آمادگی جسمانی

همیشه برای انجام کوهنوردی باید آمادگی جسمانی داشته باشید. سطح آمادگی جسمانی به میزان سختی کوهنوردی شما برمی‌گردد.

ارتفاع زدگی

ارتفاع زدگی ناشی از نرسیدن اکسیژن کافی به بدن است که می‌تواند باعث خستگی بدن، سردرد، علائم سرماخوردگی وعدم فکر کردن شود.

برای جلوگیری از ارتفاع زدگی باید به صورت تدریجی از ارتفاعات بالا بروید تا بدن به کم شدن میزان اکسیژن واکنش خاص نشان ندهد.

ارتفاع زدگی از خطرات طبیعی کوهنوردی به شمار می‌رود و در صورت پیدایش علائم گفته شده در بالا باید به سرعت ارتفاع کم کنید.

بیماری عدم ریوی

با تجمع مایعات و خون در ریه بیماری عدم ریوی خود را نشان می‌دهد. اگر از عدم ریوی جلوگیری نکنید باعث می‌شود که نفس کشیدن برایتان سخت و در برخی موارد باعث جلوگیری از نفس کشیدن و در نتیجه مرگ می‌شود.

برای جلوگیری از عدم ریوی باید از کپسول اکسیژن و در برخی موارد کاهش ارتفاع استفاده کرد.

اگر دچار علائمی مثل تنگی نفس، احساس بد در قفسه سینه و سرفه شدید بدانید که تجمع مایعات در ریه شما شروع شده است.

آدم مغزی

آدم مغزی جز بدترین و سخت‌ترین خطرات کوهنوردی به شمار می‌رود. تورم مغز باعث تشنج و در موارد بسیار زیادی باعث مرگ می‌شود.

برای جلوگیری از آدم مغزی باید به سرعت ارتفاع را کم کرد تا میزان خطر به حداقل برسد.

خستگی

یکی دیگر از خطرات کوهنوردی، خستگی انسان است. در اثر کوهنوردی و فعالیت زیاد عضلات خسته می‌شوند همین خستگی که برای عضلات رخ می‌دهد ممکن است باعث عدم تمرکز و گاها به سقوط ختم می‌شود.

برای جلوگیری از این مشکلات باید با برنامه ریزی حرکت کنید و استراحت کردن را اصلا فراموش نکنید.

شما با تمرین کردن مداوم می‌توانید محدودیت بدن‌تان را در برابر خستگی افزایش دهید .

یکی از اشتباهات رایجی که بین کوهنوردان اتفاق می‌افتد این است که تمام انرژی خود را برای صعود به کوه و رسیدن به قله صرف می‌کنند و برای پایین آمدن خسته می‌شوند.

در ادامه مقاله خطرات کوهنوردی با انواع خطرات طبیعی کوه پیمایی آشنا می‌شوید. 

خطرات کوهنوردی از نوع طبیعی

تا اینجای مقاله خطرات کوهنوردی به بررسی بیشتر خطرهای کوهنوردی پرداختیم حالا خطراتی که ممکن است طبیعت برایتان ایجاد کند را ذکر می‌کنیم.

خطرات طبیعی کوهنوردی به خطراتی گفته می‌شود که انسان در بوجود آمدن آن‌ها نقش ندارد و با سنجیدن تمامی جوامع می‌توانید از مشکل سازی این خطرات برایتان جلوگیری کنید.

ریزش سنگ‌ها

ریزش سنگ جز بلاهای طبیعی است و انسان در رخ دادن آن نقشی ندارد. این حادثه هر چقدر هم که کوچک باشد می‌تواند کوهنورد آسیب جدی وارد کند.

شناخت مسیر کوهنوردی، پرس‌وجو از افراد و توجه به شرایط فصلی از مهم ترین راه‌های جلوگیری از آسیب سنگ‌ها است. ریزش سنگ معمولا در هنگام سنگنوردی ویا صخره نوردی رخ می‌دهد.

برف کوری

برف کوری بر اثر برخورد اشعه خورشید به چشم کوهنورد رخ می‌دهد که می‌تواند باعث گم کردن راه و گاها منجر به سقوط کوهنورد شود.

برای جلوگیری از برف کوری، باید از عینک کوهنوردی مناسب استفاده کنید. ما در مقاله بهترین عینک کوهنوردی به شما در خصوص خرید عینک کوهنوردی نکات رزشمندی را ذکر کرده‌ایم.

این موضوع را به خاطر داشته باشید که در ارتفاعات بدلیل رقیق بودن هوا، اشعه خورشید به صورت قوی تر عمل می‌کند.

ریزش یخ‌ها

ریزش یخ در شرایطی که دارید یخنوردی می‌کنید رخ می‌دهد. این اتفاق یعنی ریزش یخ مثل ریزش سنگ خطرناک است پس حتما استفاده از کلاه ایمنی به شما توصیه می‌شود. خطر ریزش یخ در هنگام ظهر و تابش مستقیم خورشید به شدت افزایش می‌یابد.

سقوط در شکاف هنگام کوهنوردی

یکی دیگر از خطرات کوهنوردی ، سقوط در شکاف یخچال‌ها است. اگر کوهنوردی در شکاف یخچالی سقوط کند معمولا نجات آن توسط نیروهای امداد و هلال احمر هم کار غیرممکنی است.

برای کم کردن خط سقوط در شکاف باید با اصول و طناب ایمنی از روی یخچال‌ها عبور کنید. عبور از روی شکاف‌ها در هنگام ظهر بسیار خطرناک است زیرا برف‌ها ممکن است آب شوند پس به راحتی شما در شکاف فرو می‌روید

برای اینکه از شکاف‌های یخچالی در امان بمانید باید برای کوهنوردی خود برنامه ریزی دقیق داشته باشید. این خطر شمارا در همه فصل‌ها مخصوصا زمستان تهدید می‌کند.

خراب شدن تجهیزات

پاره شدن طناب ایمنی، پاره شدن چادرکوهنوردی از مهم ترین خطرات کوهنوردی است که تجهیزات کوهنورد را ممکن است درگیر کند.

قبل از شروع برنامه کوهنوردی همیشه باید از سالم بودن تجهیزات خودتان مطمئن شوید.

از وسایل کهنه و تاریخ مصرف گذشته استفاده نکنید و سعی کنید تجهیزات کوهنوردی با کیفیتی تهیه کنید.

آسیب دیدگی یکی از خطرات کوهنوردی

آسیب دیدگی‌هایی ممکن است برای شما مثل پیچ خوردن پا، کش آمدن رباط پا و فشارآمدن به زانو در هنگام کوهنوردی رخ دهد.

شما با تقویت عضلانی بدن‌تان می‌توانید تا حد امکان از آسیب دیدگی جلوگیری کنید.

استفاده از تجهیزات کوهنوردی با کیفیت و تغذیه مناسب نیز خطر آسیب دیدگی را کاهش می‌دهد.

حیوانات

یکی دیگر از خطرات کوهنوردی که کوهنوردان ممکن است با آن روبرو شوند، خطر حیوانات است.

برای مقابله با حیوانات بهترین راه، کوهنوردی گروهی است. این را بدانید که طبیعت خانه اصلی حیوانات است و شما نباید به حیوانات آسیب بزنید.

ناوبری

گم شدن در هنگام کوهنوردی از خطرات کوهنوردی به شمار می‌رود زیرا در پی آن خطرات دیگری نیز ممکن است شمارا تهدید کند.

کسب توانایی استفاده از جی پی اس و راهنمایی مسیر این خطر را تا حد امکان برای شما کاهش می‌دهد.

سهل انگاری

شما نباید در هنگام مواجه شدن با حتی کوچک‌ترین خطرها سهل انکاری کنید زیرا اگر جلوی خطر کوچک را نگیرید همان خطر ممکن است به شکل بدتر شمارا تهدید کند.

اگر حواس پرت هستید سعی کنید عواملی که باعث حواس پرتی بیشتر شما می‌گردد مثل صحبت کردن با دیگران را از خود دور کنید.

تب قله

ممکن است شما با قله فاصله کمی داشته باشید اما متوجه شوید که طوفان در بالای قله رخ داده است اینجاست که باید به برگشت فکر کنید زیرا سلامت جانی شما از اهمیت بسیار بالاتری نسبت به فتح قله برخوردار است .

تب قله از مهمترین خطرات کوهنوردی است که باید به آن توجه بسیاری کرد. تب قله دید تولنی یا بسته‌ای است که توجه افراد نزدیک به قله را نسبت به خودش جلب می‌کند.

گرسنگی و کم خوردن آب تاثیرگذار روی انواع خطرات کوهنوردی

کم استفاده کردن از مواد غذایی و در نتیجه گرسنگی در مواقع جدی ممکن است به مرگ دچار شود.

برای مصرف موادغذایی و آب آشامیدنی در هنگام کوهنوردی از برنامه ای متداول استفاده کنید تا این خطر را تا حد امکان کاهش دهید.

یک برنامه عالی برای کوهنوردی و در نتیجه حفظ انرژی بدن استفاده از 300کالری یعنی مواد غذایی است . برای نوشیدن آب در هر ساعت حداقل نیم لیتر آب بنوشید.

خلاصه مقاله خطرات کوهنوردی

در مقاله خطرات کوهنوردی ما سعی کردیم با ذکر خطرات طبیعی کوه نوردی و خطرات مصنوعی و راه پیشگیری از هر کدام از آنها شما را در خصوص کوهنوردی با کیفیت بهتر و کم خطرتر راهنمایی کنیم.

سوالات متداول مقاله خطرات کوهنوردی

1.خطرات طبیعی کوهنوردی به چه خطراتی گفته می شود؟

خطرات طبیعی کوهنوردی به خطراتی گفته می‌شود که انسان در بوجود آمدن آن‌ها نقش ندارد و با سنجیدن تمامی جوامع می‌توانید از مشکل سازی این خطرات برایتان جلوگیری کنید.

از جمله این خطرات طبیعی طوفان، ریزش کوه، ریزش بهمن، ریزش سنگ، یخ ریزی را می‌توان نام برد.

2.بهترین راهکار برای جلوگیری از خطرات کوهستان چیست؟

شما باید برای کوهنوردی برنامه خاصی بچینید که این برنامه باید با رعایت اصول کوهنوردی یعنی سنجیدن آب و هوا، مشخص کردن مسیر، چک کردن تجهیزات و… باشد.

هرچقدر کوهنوردی با برنامه از پیش تعیین شده انجام شود از بروز خطرات کوهنوردی جلوگیری می‌کند.

ده اشتباه رایج در زدن کمپ

در اینجا خاطر نشان میکنیم که یکی از تفریحات مفرح و هیجان انگیز در طبیعت را می توان کمپ زدن در جنگل یا ساحل معرفی کرد. شما با نصب چادر و همراه داشتن لوازم و تجهیزات کمپ، می توانید یک یا چند شب را در دل جنگل سپری کرده و از زیبایی های طبیعت و آب و هوای فوق العاده آن لذت ببرید.

کمپینگ به معنای بازگشت به زندگی ساده است؛ اما اگر تازه کار باشید اشتباهات ابتدایی شما می‌تواند تعطیلات خود و تمام همراهانتان را خراب کنند. شاید به نظرتان زندگی در چادر و طبیعت برای چند روز و خواب زیر آسمان پر ستاره موضوع چندان پیچیده‌ای نباشد اما حقیقت چیز دیگری است؛ یک منظره زیبای طبیعی می‌تواند تبدیل به یکی از وحشت آورترین تصاویر عمرتان شود. علاوه بر این برخی از گردشگران با کارهای نادانسته خود تخریب‌های زیادی در محیط زیست به وجود می‌آورند که به سادگی جبران پذیر نیست. قصد ترساندن شما عزیزان را نداریم اما می‌خواهیم که بدانید بیشتر خطاهای تازه کاران ناشی از ناآگاهی است و خبر خوش اینکه خوشبختانه قابل پیشگری می باشد. در ادامه قصد داریم شما را با اشتباهات رایج کمپینگی‌ها آشنا کنیم تا راحت تر وحرفه‌ای‌تر سفر کنید

در اینجا ۱۰ نمونه از رایج ترین اشتباهاتی که مردم در کمپینگ ها به آن مرتکب می شوند را یادآوری می کنیم تا با آگاهی از آن ها، از پیشامد مشکلات احتمالی پیشگیری شود.

برای دانستن این موارد در ادامه با ایران در سفر همراه باشید.

۱-چک نکردن وسایل و تجهیزات سفر قبل از حرکت
در اینجا شاید کمی وسواسی به نظر بیاید اما ضروری است که قبل از آغاز سفر تمام تجهیزات خود را امتحان کنید. مطمئنا اگر بعد از اینکه چندین ساعتی که از آخرین فروشگاه محلی گذشتید، اگر دریابید که اجاق سفر کار نمی‌کند، زیپ کیسه خوابتان خراب است و یا میله اتصال دهنده چادر شکسته دیگر حسابی کار از کار گذشته است و زمان و شانسی برای بهبود شرایط نخواهید داشت. قبل از برپا کردن چادر سفر از ضد آب بودن و سوراخ نبودن آن اطمینان کاملا مطمئن شوید.
به طور کلی پیش از مسافرت، از بابت سالم و ضدآب بودن چادر را چک کنید. از سالم بودن کیسه های خواب مطمئن شوید. از شارژ بودن باتریهای دوربینها و جی پی اس و چراغ قوه اطمینان حاصل کنید و …
تحمل درد این موارد بسیار بیشتر از خستگی چک کردن آن ها در خانه خواهد بود!

۲-به موقع نرسیدن به منطقه ای که قصد دارید کمپ بزنید
تمام کسانی که در تاریکی یک چادر را علم کرده‌اند می‌دانند که چه کابوسی در انتظار کسانی است که دیر به اردوگاه برسند. اگر دیر به محل کمپ برسید علاوه بر این کار دشوار، احتمالا جایی در نزدیکی سرویس‌های بهداشتی و پر از شلوغی در انتظارتان خواهد بود. بنابراین بهتر است جوری برنامه ریزی کنید که چند ساعتی برای انتخاب مکان مناسب پیش از غروب آفتاب فرصت داشته باشید. به دنبال جایی صاف و خشک باشید که زیر آن از شاخه‌های ریز و درشت که در هنگام باران می‌تواند موجب لیز خوردن چادرتان شود خبری نباشد.
اگر پس از غروب آفتاب و در تاریکی به مقصد خود برسید، احتمالا جای نامناسبی برای علم کردن چادر انتخاب خواهید کرد. در تاریکی جنگل نمی توانید دید درست و کاملی داشته باشید و در نتیجه نصب وسایل و تجهیزات هم شاید به درستی انجام نگیرد.

۳- انتخاب سایز اشتباه برای چادر مسافرتی

مشخص نیست که سازندگان و طراحان چادر خودشان در چه شرایطی زندگی می‌کنند که انقدر در ابعاد محیط مناسب برای زندگی دچار اشتباه می‌شوند! در مورد اندازه چادر توصیه ما این است که به هیچ عنوان به نوشته‌های روی جعبه محصول اعتماد نکنید مخصوصا اگر در حال خرید آنلاین هستید. اگر روی چادری نوشتند که مناسب برای سه نفر بهتر است؛ بخوانید مناسب برای یک نفر به همراه وسایل شخصی !
همچنین وقتی در مشخصات چادر نوشته شده که برای دو نفر جا دارد، شک نکنید که فقط یک نفر می تواند از آن استفاده کند.

۴-مدیریت و برنامه ریزی غلط در مواد غذایی
پیش از شروع سفر بهتر است برنامه‌ غذایی سفرتان را برای سه وعده صبحانه و ناهار و شام مشخص کنید؛ بهتر است چندان روی ماهیگیری و شکار در طبیعت هم حساب باز نکنید زیرا اگر تازه کار باشید دست یافتن به طعمه مناسب بسیار دشوار خواهد بود. برای نگهداشتن یخ و نوشیدنی‌های خنک می‌توانید از ترموس‌ها و یخدان‌ها استفاده کنید اما گوشت و مرغ در دراز مدت فاسد خواهند شد و گاهی بیش از ۶ ساعت در این جعبه‌ها دوام نمی‌آورند بنابراین روی غذاهای بدون گوشت و ساده حساب بازکنید؛ به طور مثال نان، کره و مربا لقمه ساده و خوشمزه‌ای خواهد بود که انرژی مورد نیاز شما را هم تامین خواهد کرد.برای صبحانه هم بهتر است ازحلورده استفاده نشود زیرا بدن برای هضم آن نیاز به انرژی زیادی دارد و از همه مهمتر انرژی آن دیر آزاد میشود.

۵ -به همراه نبردن وسایل سرگرمی و تفریحی به سفر
برای اینکه حوصله شما در حین سفر سر نرود وقتی همراه خانواده یا دوستانتان به طبیعت رفته‌اید ممکن است فکر کنید که تمام وقتتان را در محیط آزاد سپری خواهید کرد اما بهتر است برای شرایط جوی نامساعد و اوقات خستگی‌تان هم تدابیری بیندیشید. اگر دارید به لپ تاپ یا کتابخوان‌های الکترونیک فکر می‌کنید باید در مورد باتری آنها هم بیندیشید؛ زیرا همراه داشتن پاور بانک هم ممکن است شما را حداکثر برای حدود دو روز سرپا نگه دارد. از سوی دیگر همراه داشتن یک کتاب، بازی دسته جمعی، تلسکوپ و حتی مداد و کاغذ می‌تواند شما را حسابی سر ذوق بیاورد تا احساس ناخوشایندی به شما دست ندهد.

۶ -طبخ غذا در داخل چادر
شاید باور نکنید اما پخت و پز در چادر می‌تواند در بدترین حالت به مرگ شما یا همسفرانتان منجر شود. حوادث غم انگیزی در طول سال رخ می‌دهد و متاسفانه می‌شنویم که برخی از طبیعت گران این اصل اولیه را جدی نمی‌گیرند و خطر آتش سوزی، مسمومیت و حمله حیوانات را به جان می‌خرند. توصیه ما این است که تا می‌توانید برای پخت و پز از محل اقامتتان دور شوید؛ آشپزی در چادر نه تنها احتمال آتش سوزی دارد، بلکه موجب انتشار گاز مونوکسید کربن نیز می شود که بسیار کشنده است.

7-بر روی باربی کیو زیاد حساب نکنید

اکثر کسانی که راهی طبیعت می‌شوند از غذا پختن در فضای باز لذت می‌برند اما بعد از گذشت چند روز دیگر حتی فکر کردن به گوشت یا جوجه حالتان را بهم خواهد زد. علاوه بر آن پخت و پز روی آتش بعد از چند روز کار طاقت فرسایی می‌شود؛ تصورش را بکنید که هر بار که می‌خواهید کتری را جوش بیاورید باید یک آتش حسابی به راه بیندازید و این یعنی اتلاف کلی وقت. به جای این کار می‌توانید به راحتی یک اجاق گاز سفری مناسب تهیه کنید و زمان بیشتری را کنار همسفرانتان در طبیعت بگذرانید.
بنابراین بهتر است گازهای پیک نیکی مخصوص سفر به همراه چند کپسول یدکی همراه خود داشته باشید. در این حالت، وقتی فقط به آب جوش نیاز دارید، دیگر نیازی نیست کلی زحمت هیزم جمع کردن به خود بدهید. کبریت را هم درون کیسه ضدآب بگذارید تا در هر شرایطی قابل استفاده باشد.

۸- به همراه نبردن وسایل خواب
ممکن است شما یک کوهنورد سبک بار باشید اما وقتی که به کمپ می‌روید به نوعی باید شرایط زندگی را برای چند روز فراهم کنید و این یعنی باید به آسایش خوابتان توجه کنید. اگر روی بالشت‌ زیر سر خود حساس هستید بهتر است انها را به همراه خود بیاورید و از گرم بودن کیسه خواب و پتوهای همراهتان اطمینان حاصل کنید. همچنین یادتان باشد که حد فاصل چادر و زمین را با زیرانداز ضد آب پر کنید. با آگاهی از شرایط آب و هوایی جایی که قصد کمپ زدن دارید، پتو و ملافه مناسب بردارید تا شما را در طول خواب گرم نگه دارند. همچنین برای اینکه خواب راحت و طولانی داشته باشید می توانید از گوش گیر و ماسک چشم هم بهره بگیرید.

۹- تدارک ندیدن منابع نوری مناسب برای شب
شبهای تاریک در طبیعت خصوصا در فصل زمستان می‌تواند خیلی طولانی باشد؛ اگر می‌خواهید شب زنده داری کنید بهتر است برای باتری چراغ‌هایتان تدابیری بیندیشید. اگر چراغی داشته باشید که روی کلاه یا سرتان متصل شود می‌توانید با دستان آزاد کارهای بسیاری در تاریکی انجام دهید. باز هم یادآوری می‌کنیم که پیش از سفر تمام چراغ‌ها و باتری‌ها را امتحان کنید تا در تاریکی نمانید خصوصا اینکه باطری اضافی به همراه داشته باشید

۱۰- بیرون گذاشتن کفش ها در بیرون چادر
یک طبیعت گرد حرفه ای در هنگام استراحت هیچگاه کفشهای خود را در طبیعت بیرون چادر نمیگذارد دلیل آن هم این است که شب موقع خواب حیوانات از بوی عرق کفشها به طرف چادر آمده که یا به ما حمله کرده و یا کفشهایمان را با خودشان میبرند در اینجا به خاطر کثیف نشدن محیط داخل چادر باید کفشها را داخل یک نایلون گذاشته و درب آن را محکم بسته و به داخل چادر ببریم به همراه داشتن یک جفت دمپایی پلاستیکی در حین کمپ زدن برای آسایش و راحتی و قدم زدن کوتاه در اطراف چادر به شما توصیه میشود

مکان مناسب جهت چادر زدن درطبیعت

برای چادر زدن در سفرهای کمپینگی چه مکانی مناسب تر است؟
وقتی به سفر کمپینگ می رویم از اقدامات لازم سفر برپا کردن چادر سفری می باشد. اما اگر چادر زدن به درستی صورت نگیرد ما را با مشکلات زیادی همراه می کند. به صورت کلی کمپ زدن و به طبع آن چادر زدن وقتی هست که ما به محیط طبیعی رفته برای مدت یک یا چند روز در محیط خارج از خانه بخوابیم. کوه نوردان و طبیعت گردان عمدتا این گونه سفرها را انتخاب میکنند

دسته بندی چادرهای مسافرتی

چادر‌های مسافرتی به طور کلی از لحاظ محل کاربرد و نوع استفاده به سه دسته تقسیم میشوند.

۱-کمپینگ

۲-کوهنوردی

۳-دیواره‌نوردی

چادرهای کوهنوردی و دیواره‌نوردی بسیار تخصصی هستند و مورد استفاده عموم قرار نمی‌گیرند؛ اما چادرهای کمپینگ که بیشتر مردم از آنها استفاده کرده‌اند، تنوع زیادی دارند و در ابعاد و اشکال متفاوتی ارائه می‌شوند. هنگام خرید چادر بهتر است از استحکام پارچه و سالم بودن تیرک‌ها و زیپ‌ها مطمئن شوید.

ابعاد چادرها‌، گاه می‌تواند مشکل آفرین باشد، برای مثال چادرهای چهار نفرِ، برای خوابیدن در کنار یکدیگر بدون هیچ فضای اضافی هستند. از آنجا که خانواده‌ها معمولا با باروبنه زیاد سفر می‌کنند، نمی‌توانند در طول سفر احساس راحتی کنند. ارتفاع چادر هنگام خرید باید مدنظر باشد تا هنگام رفت‌وآمد در آن و انجام کارهای جانبی با مشکل مواجه نشوید.

چادر زدن در دل طبیعت و گذراندن چند روز خارج از شهر می‌تواند تجربه بسیار متفاوت و جالبی را برای ما به ارمغان آورد. اما اگر می‌خواهیم در این راه با مشکلات جدی مواجه نشویم بهتر است نکاتی مهم را رعایت کنیم.

نکات مهمی که برای انتخاب محل چادر زدن باید در نظر بگیرید
در مکان های که ارتفاع زیاد داشته به دلیل امکان صاعقه و رعد و برق و طوفان های شدید نباید چادر زد .
در زیر درختان با ارتفاع بلند و همچنین کهنسال بهتر است چادر نزنیم .
در مناطقی که احتمال ریزش بهمن وجود دارد نباید چادر زد .
مناطق نزدیک سایت زباله و دفع فاضلاب برای چادر زدن مناسب نمی باشند .
بر روی لانه موجودات زنده مانند مورچه ها نباید چادر بزنیم .
محلی که برای چادر زدن انتخاب میکنیم باید زمین خشک و بدون گل و لای باشد .
زمینی که میخواهیم میخ های چادر را بکوبیم نباید سست باشد .
چادرها باید در فاصله ی مناسب از دریاچه ها و بستر رودخانه ها زده شوند .
زمینی که بر روی آن چادر زده می شود شیبی بیشتر از ۱۰ درجه نباید داشته باشد .
در فضای داخل چادر به دلیل جنس چادرها که قابل اشتعال هستند نباید از وسایل گرمایشی استفاده کرد .
در ورودی چادرها باید همیشه بسته باشد، تا از ورود حشرات جلوگیری شود .
باید بدانیم که چادر زدن در پارک و مکان های عمومی و معابر جرم محسوب می شود .

نکته های مهم :
در زمان بستن چادر و جمع کردن آن باید حواستان باشد که با اجسام تیز و برنده تماس پیدا نکند تا باعث پارگی چادر نشود .
هیچ گاه چادری که در شب قبل بر اثر بارندگی خیس شده است را نباید جمع کرد چرا که رطوبت باعث پوسیدگی چادر خواهد شد .
بهتر است پخت و پز ها را در بیرون از چادر انجام دهید زیرا پارجه چادر ها از جنس های قابل اشتعال هستند .
پس از ورود و خروج به چادر سریعا زیپ چادر را کشیده و ورودی آن را ببندید تا از ورود حشرات جلوگیری شود .
ظرفیت و گنجایش چادر ها مشخص و متفاوت هستند . به این نکته دقت کنید که ظرفیت هر جادر یک نفر کمتر از تعدادی هست که در مشخصات چادر آمده است.

نکات مهم در رابطه با خرید چادرهای مسافرتی
اگر می‌خواهید در طبیعت چادر بزنید باید توجه کنید که چادرتان را متناسب با منطقه‌ای که به آنجا سفر می‌کنید انتخاب کنید؛ اما در هر صورت همراه داشتن یک چادر ضد آب محتاطانه‌تر است. هرچند که به هر حال، قیمت هم نقش تعیین‌کننده‌ای در این انتخاب دارد. برای چادر زدن تا آنجا که امکان دارد سعی کنید جایی امن را انتخاب کنید. اگر گروهی سفر می‌کنید یادتان باشد که باید چادرها را نزدیک به ‌هم و به صورت دایره و یا نیم دایره برپا کنید تا بیشترین امکان ارتباط و بیشترین میزان امنیت را برقرار کنید. اگر هوا ابری بود و احتمال می‌دادید باران ببارد، قبل از خواب حتما دور چادر را شیار باریکی بکنید تا آب را به راهی که می‌خواهید هدایت کنید.

در صورتی که در نظر دارید یک چادر برای کمپ‌ها و مسافرت‌های خانوادگی تهیه فرمایید، این‌گونه چادرها تنوع بسیار زیادی از نظر قیمت، نوع جنس، مارک و طراحی شکل ظاهری دارا است، اما باید به چند نکته در حین خرید توجه فرمایید.

۱- از نظر حجم توجه داشته باشید که قرار است این چادر برای چند نفر استفاده گردد و معمولا سعی کنید حداقل به اندازه یک نفر چادر را بزرگتر تهیه فرمایید؛ زیرا چادری که اصطلاحا چهار نفره است فقط به ‌اندازه‌ای فضا دارد که چهار نفر مماس به هم بتوانند بخوابند و چنین فضایی معمولا برای یک مسافرت خانوادگی که وسایل زیادی هم به همراه دارند و همچنین میل دارند که راحت‌تر استراحت کنند، فضای مطلوبی نیست.

۲- سعی کنید مدلی را تهیه کنید که دارای ارتفاع بیشتری باشد زیرا اکثر چادرها به علت ارتفاع کمی که دارند باعث سختی رفت و آمد و کارهای همچون تعویض لباس و غیره است و در یک مسافرت خانوادگی این نکته هم باعث آزار افراد می‌گردد.

۳- ترجیحا از چادرهای دو پوش که دارای یک لایه اضافی برای جلوگیری از نفوذ باران است استفاده نمایید زیرا هرقدر هم که پارچه چادری ضد آب باشد باز هم در هنگام بارش باران در صورتی که تماسی از داخل با پارچه چادر ایجاد شود باعث نفوذ آب به داخل می‌شود، لیکن در چادرهای دوپوش به علت ایجاد فضایی بین لایه درونی و لایه بیرونی، این مشکل برطرف می‌گردد.

۴- در صورتی که یکی از مارک‌های معروف چادرهای مسافرتی را تهیه نمی‌کنید، حتما تمامی درزها و دوخت‌ها را از نظر عدم وجود اشکال در دوخت کنترل نمایید و همچنین تمامی زیپ‌ها و چسب‌های چادر را بررسی کنید

نکات مهم درمورد حفظ و نگهداری چادر مسافرتی
نکاتی درباره حفظ و نگهداری چادر. از آنجا که چادر از پارچه ساخته شده است، در تماس با اجسام تیز و برنده به سرعت پاره می‌شود به همین جهت باید در بسته‌بندی آن دقت شود تا میخ‌های چادر و تیرک‌ها در کیسه‌ای محکم و به‌طور جداگانه در کنار چادر جای گیرد و از قرار دادن آنها در لابه‌لای چادر به صورت بدون حفاظ خودداری کنید. چادر را روی باربند اتومبیل و زیر بارهای سنگین و تحت فشار قرار ندهید.

۲. هیچ‌گاه چادر را به ‌صورت خیس جمع نکنید و اگر مجبور به این کار شدید در اولین فرصت آن را از کیسه مخصوص چادر خارج کرده و در هوای آزاد خشک نمایید.

۳. برای بیشتر شدن دوام کف چادر بهتر است قبل از نصب آن در زیر چادر پارچه و یا زیرانداز قرار دهید تا از برخورد مستقیم آن با سطح زمین جلوگیری شود.

۴. بندهای چادر را در حد لازم کشیده و سفت نمایید چرا که فشار بیش از حد موجب پاره شدن بند و یا بدنه چادر می‌شود.

۵. برای باز و بسته نمودن زیپ‌های چادر از دو دست استفاده کنید و به ‌صورت صاف و بدون زاویه آنها را باز و بسته نمایید.

۶. تیرک‌ها و میخ‌ها را همیشه در کیسه مخصوص آنها حمل کنید و از پخش کردن آنها موقع نصب و یا جمع‌آوری چادر خودداری نمایید تا در زیر پا کج و شکسته نشوند و ضمنا از گم شدن آنها جلوگیری شود.

۷. همواره بعد از جمع‌آوری میخ‌ها و تیرک‌ها آنها را بشمارید و از کامل بودن آنها در قبل و بعد از برنامه مطمئن شوید.

۸. از قرار دادن چادر در کنار مواد نفتی و شیمیایی و شستن آن با این مواد جدا خودداری نمایید.

۹. هرگونه پارگی حتی کوچک و آسیب جزئی را قبل از زیادتر شدن آن و قبل از اجرای یک برنامه کنترل و ترمیم نمایید

نکات مهم درمورد چادر زدن
اگر تعداد چادرها بیش از یکی است بهتر است نزدیک هم به پا شوند و اگر بیش از چهارتا است در صورتی که زمین مسطح باشد و شرایط محیطی اجازه دهد بهتر است کمپ به شکل دایره باشد تا هم نمای زیباتری داشته و هم حفاظت از آن آسان‌‌تر شود همچنین با این روش می‌توان آتش را با حفظ احتیاط در مرکز دایره روشن کرد.

محل‌های مرتفع و قله‌ها به جهت خطر باد و صاعقه مناسب نیستند.
زیر درختان بلند و کهن‌سال مناسب نیست و در مناطق پر درخت از محوطه‌های خالی از درخت استفاده شود.
در مناطق برف‌گیر احتمال سقوط بهمن باید مد نظر باشد.
در نزدیکی محله‌ای جمع آوری زباله و فضولات و فاضلاب نباشد.
در کنار و یا روی لانه حیوانات مانند مورچه‌ها و… نباشد.
در محلی امن و به دور از خطر باشد.
خشک و بدون گل‌ولای باشد.
خاک آن سست نبوده و امکان کوبیدن میخ را داشته باشد.
سنگلاخ نباشد.
محل برپایی چادر نباید نم و رطوبت زیاد داشته باشد.
در محل‌های گود و حریم رودخانه‌ها، خطر بروز سیلاب در نظر گرفته شود.
شیب محل برپایی نباید بیش از ۱۰ درجه باشد.
در نزدیکی چاه‌ها نباشد.
در کنار ساختمان‌های مرتفع و تیرهای چراغ برق ترانس دار نباشد.
پوشش چادر قابل اشتعال است. از این‌رو هیچ گونه وسایل گرمایی و روشنایی در داخل چادر روشن نکنید.
برای جلوگیری از ورود حیوانات موذی و گزنده و نفوذ سرما و باد و باران، بهتر است در چادر فقط هنگام ورود و خروج باز شود.
چادر زدن تنها در کمپ‌ها مجاز است و در نقاط دیگر شهر مانند پارک‌ها و معابر عمومی جرم محسوب می‌شود.
هنگام جمع کردن چادر مراقب باشید جسم تیز یا برنده‌ای سبب پارگی چادر نشود. هر گونه پارگی را قبل از بیشتر شدن سریع تعمیر کنید. استفاده از چسب پنچری ماشین گزینه مناسبی برای این کار است.
هیچ‌گاه چادر را به حالت خیس جمع نکنید. این کار سبب پوسیدگی چادر می‌شود.
فراموش نکنید چادر زمانی قابل استفاده است که دو اصل انتخاب محل مناسب و برپایی صحیح کامل رعایت شود.

تذکر مهم:
۱. از روشن کردن هرگونه وسیله گرمایشی و روشنایی که دارای شعله است در چادر، خودداری کنید. پوشش چادر قابل اشتعال بوده و ایجاد شعله در چادر می‌تواند خطر آفرین باشد. بهتر است طبخ غذا در خارج و دور از چادر انجام گیرد و برای روشنایی از چراغ‌های باطری‌دار استفاده شود برای گرم شدن در چادر از پوشاک گرم و کیسه خواب و یا کیسه آب گرم استفاده کنید.

۲. برای جلوگیری از ورود حیوانات موذی و گزنده و نفوذ سرما باد و باران، درب چادر فقط در زمان ورود و خروج باید باز شود و بلافاصله بسته شود.

۳. ظرفیت هر چادر مشخص است، چادرها می‌توانند از یک نفره تا چند نفره طراحی شده باشند. استفاده بیش از ظرفیت موجب وارد آمدن خسارت به چادر می‌شود.

نکات مهم درمورد چادر زدن در جنگل
برای چادر زدن در جنگل، چند نکته را در نظر داشته باشید؛ اول این که درخت‌ها در شب دی اکسید کربن تولید می‌کنند، بنابراین احتمال دارد با چادر زدن زیر آن مسموم شوید پس سعی کنید در محیط بازتر و دور تر از درختا، چادر را برپا کنید.

همیشه احتمال سقوط اشیایی مثل سنگ روی چادر را در نظر بگیرید و آن را با رعایت فاصله‌ای نسبتا زیاد از حریم رودخانه و دور از شیب برپا کنید. این نکته را در نظر داشته باشید که گاهی حتی با بستن زیپ‌ چادر هم نمی‌توانید از وارد نشدن برخی حشرات ریز مثل مورچه‌ها مطمئن باشید.

اگر واقعا برایتان مهم است که حشرات خوابتان را آشفته نکنند، برای برپا کردن چادر، محلی را انتخاب کنید که در آن حشرات کمتری وجود داشته باشند. برای فراری دادن حشرات از سم یا سوخت‌هایی مثل بنزین استفاده نکنید. این روش‌ها هم به طبیعت آسیب می‌زنند هم به شما.

تمرینات استقامتی قبل از سنگنوردی

هر فعالیت ورزشی نیازمند آمادگی فیزیکی و روانی است که می‌تواند عوامل مؤثری در بهبود عملکرد و کاهش خطرات مرتبط با آن باشد. سنگنوردی به عنوان یکی از ورزش‌هایی که به دلیل طبیعت فیزیکی خود، نیازمندی‌های خاصی در زمینه استقامت، قدرت و تعادل بدنی دارد، اهمیت ویژه‌ای به تمرینات استقامتی قبل از آغاز هر صعود می‌دهد. تمرینات استقامتی پیش از سنگنوردی، به عنوان یک بخش اساسی از برنامه‌های آمادگی بدنی، امکان فراهم آوردن شرایط مناسب برای افزایش تحمل فیزیکی، افزایش قدرت عضلات، بهبود عملکرد قلب و عروق، بهبود تنفس و کنترل بدن در شرایط متغیر، و در نتیجه، افزایش عملکرد و کاهش خطرات مصدومیت را فراهم می‌آورد. در این مقاله از قله، به بررسی اهمیت و نیازمندی‌های تمرینات استقامتی قبل از سنگنوردی، به همراه توصیه‌ها و راهکارهای کاربردی برای انجام این تمرینات پرداخته خواهد شد. در ادامه با قله همراه باشید.

 دویدن و توانبخشی قلبی-عروقی

توضیحات:

دویدن به عنوان یکی از تمرینات استقامتی اصلی، توانایی بالقوه بدن را برای تحمل فعالیت‌های ورزشی و زندگی روزمره افزایش می‌دهد. این تمرین علاوه بر افزایش تحمل و استقامت عضلات، تأثیر قابل توجهی بر روی سیستم قلبی-عروقی دارد. با انجام دویدن به طور منظم، عملکرد قلب و عروق بهبود می‌یابد، بهره‌وری قلب افزایش می‌یابد و خطر بروز بیماری‌های قلبی-عروقی مانند فشار خون بالا، افزایش کلسترول و بیماری‌های عروق کرونری کاهش می‌یابد.
تمرینات مرتبط:
   1- دویدن در فضای باز یا استفاده از دستگاه تردمیل: شروع با دویدن به مدت کوتاه و با سرعت ملایم، سپس به تدریج زمان و سرعت دویدن را افزایش دهید.
   2- تمرینات تناوبی (Interval Training): شامل تعدادی دوره دویدن با سرعت بالا و استراحت کوتاه میان آنها است.
   3- تمرینات طولانی مدت: دویدن به مدت طولانی با سرعت متوسط، که این تمرینات به توانبخشی قلبی-عروقی کمک می‌کنند.
   4- تمرینات صعودی: دویدن بر روی سطوح مرتفع یا استفاده از دستگاه‌های شبیه‌سازی صعود (مانند استپر)، که توانبخشی قلبی-عروقی را بیشتر می‌کند.
   5- پیش‌داغ‌ها و کشش‌های عضلانی: انجام پیش‌داغ‌ها و کشش‌های عضلانی قبل از دویدن، می‌تواند خطر مصدومیت‌های عضلانی را کاهش داده و عملکرد بدن را بهبود بخشد.
   6- تمرینات تنفسی: تمرینات تنفسی مثل تمرین تنفس عمیق و منظم در حین دویدن می‌تواند بهبود تنفس و کنترل بدن را تسهیل کند.
با انجام دویدن به طور منظم و متعادل، علاوه بر افزایش استقامت و تحمل بدن، می‌توانید سلامتی قلب و عروق خود را نیز بهبود بخشیده و صعودهای سنگنوردی بهتری داشته باشید.

 تمرینات بدون وزن برای افزایش تحمل عضلانی

توضیحات:

تمرینات بدون وزن یا تمرینات ایروبیک برای افزایش تحمل عضلانی و استقامت بدن بسیار موثر هستند. این تمرینات به صورت مستقیم عضلات را تقویت نمی‌کنند، اما باعث افزایش توانایی تحمل و استقامت عضلات می‌شوند. همچنین، انجام این تمرینات می‌تواند عواملی همچون سوخت و ساز مناسب و بهبود عملکرد سیستم قلب و عروق را فراهم کند.
تمرینات مرتبط:
   1- پیاده‌روی و پیمایش: انجام پیاده‌روی در فضای باز یا استفاده از دستگاه‌های پیمایش مانند دوچرخه ثابت و ماشین پیمایش (Elliptical)، که عضلات بدون بار و زانو را تقویت می‌کند.
   2- تمرینات وزن بدن: انجام تمریناتی که با استفاده از وزن بدن انجام می‌شوند، مانند شانه‌کشی، اسکات‌ها، پشت و پهلو و پلانک.
   3- تمرینات کار با محدودیت‌ها: انجام تمریناتی که با استفاده از تجهیزاتی مانند بندهای مقاومتی، توپ فیت بال و بدنه‌های TRX انجام می‌شوند و عضلات بدون وزن را تقویت می‌کنند.
   4- تمرینات تناوبی: تمریناتی که شامل دوره‌های فعالیت با سرعت بالا و استراحت فعال یا کم‌فعال می‌شوند.
انجام این تمرینات به صورت منظم و با رعایت راهنمایی‌های یک مربی ورزشی می‌تواند بهبود قابل توجهی در تحمل عضلانی و استقامت بدن شما ایجاد کند و شما را برای فعالیت‌هایی همچون سنگنوردی آماده کند.

 تمرینات انتقال وزن برای بهبود تعادل و کنترل بدن

توضیحات:

تعادل و کنترل بدن از جنبه‌های اساسی در سنگنوردی است که نیازمند توانایی قوی عضلاتی و اعتماد به نفس است. تمرینات انتقال وزن، به عنوان تمریناتی که بر روی استحکام و تعادل عضلات بالا و پایین بدن تأکید دارند، می‌توانند بهبود قابل توجهی در تعادل و کنترل بدن شما ایجاد کنند. این تمرینات از جمله تکنیک‌هایی هستند که توسط سنگنوردان حرفه‌ای برای بهبود عملکرد و جلوگیری از مصدومیت‌های بدنی استفاده می‌شوند.
تمرینات مرتبط:
   1- تمرین تک‌پا: ایستادن بر یک پا و حرکت انتقال وزن بین پاها برای بهبود تعادل و استحکام عضلات پا و پایین بدن.
   2- تمرینات شش طرفه: تمریناتی که شامل حرکات انتقال وزن به سمت‌های مختلف است، مانند خم شدن، تمایل و چرخش بدن.
   3- تمرینات بر روی توپ فیت بال: انجام حرکات مختلف بر روی توپ فیت بال که نیازمند تعادل و کنترل بدن است.
   4- تمرینات بالانس بورد یا ترامپولین: انجام تمریناتی که بر روی بالانس بورد یا ترامپولین انجام می‌شود، که نیازمند تعادل و استحکام عضلات میانی و پایین بدن است.
   5- تمرینات جراحی: تمریناتی که به صورت حرکاتی تعادلی و پیچیده انجام می‌شوند، مانند ردیابی حلقه یا رفتن روی یک خط راست.
   6- تمرینات ورزشی از جمله یوگا و پیلاتس: انجام تمرینات ورزشیی مانند یوگا و پیلاتس که بر روی تعادل و کنترل بدن تأکید دارند و می‌توانند عملکرد عضلات و استقامت بدن را بهبود بخشند.
با انجام منظم و متنوع این تمرینات، می‌توانید تعادل و کنترل بدن خود را بهبود بخشیده و برای مواجهه با چالش‌های سنگنوردی آماده شوید.

 تمرینات تنفسی و تنفس مرتب

توضیحات:

تمرینات تنفسی و تنفس مرتب ابزارهای موثری هستند که به بهبود کنترل تنفس و بهبود عملکرد سیستم تنفسی کمک می‌کنند. در سنگنوردی، کنترل تنفس و استفاده صحیح از نفس‌ها می‌تواند عملکرد ورزشی را بهبود بخشده و کمک به مدیریت استرس و نگرانی‌های ذهنی نیز داشته باشد. تمرینات تنفسی به شما کمک می‌کنند تا عمق و تنظیم تنفس خود را افزایش دهید و از طریق نفس‌گیری مرتب، به ترکیبات اکسیژن و کربن دی‌اکسید در بدن کنترل دقیق‌تری داشته باشید.
تمرینات مرتبط:
   1- تمرین نفس‌گیری عمیق: نشستن در حالت آرام و تمرین نفس‌گیری عمیق با تمرکز بر روی تنفس عمیق و طولانی.
   2- تمرین نفس‌گیری مرتبط با حرکات: انجام تمرینات تنفسی همراه با حرکات روانی مثل یوگا یا تای چی، که کنترل تنفس و حرکت را ترکیب می‌کنند.
   3- تنفس مرتبط با مدیتیشن: انجام تمرینات تنفسی همراه با مدیتیشن و تمرکز بر روی حالت ذهنی و افکار، که می‌تواند به کاهش استرس و افزایش آرامش کمک کند.
   4- تمرینات تنفسی در حالت‌های مختلف: انجام تمرینات تنفسی در حالت‌های مختلف مانند در حالت نشسته، ایستاده، یا در حین حرکت.
   5- تمرین نفس‌گیری تحت نظر: تمرینات تنفسی با راهنمایی مربی‌های تنفسی حرفه‌ای، که می‌توانند به شما کمک کنند تا تکنیک‌های صحیح را یاد بگیرید و به بهترین نتیجه برسید.
انجام منظم و متعهد به تمرینات تنفسی و تنفس مرتب می‌تواند به کنترل استرس، بهبود عملکرد تنفسی و بهبود کیفیت فعالیت‌های ورزشی شما کمک کند.

تمرینات پیاده‌روی و پیمایش برای استحکام دستگاه عضلانی-اسکلتی

توضیحات:

پیاده‌روی و پیمایش از تمریناتی است که به صورت طبیعی و بدون نیاز به تجهیزات خاص، عضلات بدن را تقویت می‌کنند. این تمرینات نه تنها به بهبود استحکام و انعطاف عضلات بدن کمک می‌کنند، بلکه باعث بهبود تنفس، قلبی-عروقی، و کلیه عواملی که به بهبود سلامتی و عملکرد کلی بدن کمک می‌کنند، می‌شوند. در حوزه سنگنوردی، استحکام دستگاه عضلانی-اسکلتی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا این ورزش نیازمندی‌های فیزیکی بالا و عملکرد عضلات قوی را دارد.
تمرینات مرتبط:
   1- پیاده‌روی در فضای باز: انجام پیاده‌روی در محیط‌های متنوع مانند پارک‌ها، جاده‌های ساحلی یا کوهستان، که به تنوع حرکت و استفاده از عضلات مختلف بدن کمک می‌کند.
   2- پیمایش با میزان متفاوت سرعت: شامل پیمایش با میزان متفاوت سرعت مانند پیاده‌روی معتدل، سریع و کوتاه مدت، و یا پیمایش‌های طولانی مدت.
   3- تمرینات پیمایش متنوع: شامل تمریناتی مانند پیمایش بر روی سطوح مختلف مانند صاف، شیبدار، یا زمین‌های نرم.
   4- پیاده‌روی با بار: انجام پیاده‌روی با حمل وزن‌های سبک مانند کوله‌های کوهنوردی یا آب‌های نوشیدنی، که استحکام عضلات را افزایش می‌دهد.
   5- تمرینات تقویتی ترکیبی: تمریناتی که پیاده‌روی و تمرینات تقویتی دیگر مانند فعالیت‌های مرتبط با وزن بدن یا تمرینات با دستگاه‌های ورزشی را ترکیب می‌کنند.
انجام منظم و متعهد به این تمرینات می‌تواند به تقویت و استحکام دستگاه عضلانی-اسکلتی شما کمک کرده و سنگنوردی بهتری داشته باشید.

 تمرینات فاصله‌ای برای افزایش تحمل و استقامت عضلات

توضیحات:

تمرینات فاصله‌ای یک روش مؤثر برای افزایش تحمل و استقامت عضلات است. این تمرینات شامل تعدادی دوره فعالیت با شدت بالا و دوره‌های استراحت فعال یا کم‌فعال میان آنها می‌شود. این نوع تمرینات به عنوان یک روش محبوب در برنامه‌های ورزشی مختلف از جمله سنگنوردی، برای افزایش تحمل و استقامت عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند. با انجام تمرینات فاصله‌ای، عضلات شما قادر به انجام فعالیت‌های با شدت بیشتر و برای مدت زمان بیشتری می‌شوند، که این امر به بهبود عملکرد ورزشی و افزایش توانایی اجرای فعالیت‌های روزمره کمک می‌کند.
تمرینات مرتبط:
   1- تمرینات دویدن فاصله‌ای: شامل دوره‌های دویدن با سرعت بالا (مثلاً یک دقیقه) و دوره‌های استراحت فعال یا کم‌فعال (مثلاً نیمی از زمان دویدن) است.
   2- تمرینات دوچرخه‌سواری فاصله‌ای: انجام دوره‌های دوچرخه‌سواری با سرعت بالا و دوره‌های استراحت فعال یا کم‌فعال میان آنها.
   3- تمرینات پرش و پله‌پیمایی فاصله‌ای: شامل دوره‌های پرش با شدت بالا و دوره‌های استراحت میان آنها.
   4- تمرینات شنا فاصله‌ای: انجام دوره‌های شنا با شدت بالا و دوره‌های استراحت میان آنها.
   5- تمرینات مدیتیشن فاصله‌ای: شامل دوره‌های مدیتیشن با تمرکز بر تنفس و دوره‌های استراحت میان آنها.
انجام منظم و متعهد به این تمرینات می‌تواند به افزایش تحمل و استقامت عضلات شما کمک کند و عملکرد ورزشی و روزمره شما را بهبود بخشد.

 تمرینات تعادلی و کار با توپ فیت بال به منظور افزایش استحکام و استقامت عضلات کلیه

توضیحات:

تمرینات تعادلی و کار با توپ فیت بال یک روش موثر برای افزایش استحکام و استقامت عضلات کلیه و تقویت دستگاه عضلانی-اسکلتی است. این تمرینات با ایجاد چالش‌های تعادلی برای بدن، باعث فعال شدن عضلات عمیق کمیابی می‌شوند که در زمانی عادی فعال نمی‌شوند. این تمرینات همچنین به بهبود کنترل حرکتی، تعادل و استقامت عضلات کمک می‌کنند و باعث بهبود عملکرد در ورزش‌هایی مانند سنگنوردی می‌شوند.
تمرینات مرتبط:
   1- تعادل بر روی توپ فیت بال: ایستادن بر روی توپ فیت بال و حفظ تعادل برای تقویت عضلات هسته و عضلات پایین بدن.
   2- تمرینات بالانس با استفاده از توپ: انجام حرکاتی مانند انتقال وزن بدن، شانه کشیدن و حرکات چرخشی بر روی توپ فیت بال.
   3- حرکات پیچیده و تعادلی: انجام حرکات پیچیده و تعادلی مانند تکان دادن توپ فیت بال به صورت دستی یا در حالت ایستاده.
   4- تمرینات ورزشی بر روی توپ: انجام تمرینات ورزشی مانند شانه کشی، زنگ زدن و تمرینات دیگر بر روی توپ فیت بال برای تقویت عضلات و افزایش استقامت.
   5- تمرینات کاربردی: انجام حرکات کاربردی مانند ایستادن و حرکت کردن بر روی توپ فیت بال به صورت تکنیکی و کنترل شده.
با انجام منظم این تمرینات و ترکیب آنها با برنامه تمرینی شخصی، می‌توانید استحکام و استقامت عضلات کلیه را بهبود ببخشید و  فعالیت‌های ورزشی  بهتری داشته باشید.

نتیجه‌گیری:
تمرینات استقامتی قبل از سنگنوردی اهمیت بسیاری دارند و می‌توانند به طور مستقیم بر عملکرد ورزشی در سنگنوردی تأثیر بگذارند. با انجام تمرینات استقامتی، می‌توان تحمل فیزیکی را افزایش داد، قدرت و استقامت عضلات را بهبود بخشید، سیستم قلبی-عروقی را تقویت نمود و تنفس را بهبود بخشید. علاوه بر این، این تمرینات می‌توانند به کاهش خطرات مصدومیت و بهبود کنترل بدن در شرایط متغیر کمک کنند. بنابراین، تمرینات استقامتی قبل از سنگنوردی نه تنها برای بهبود عملکرد ورزشی بلکه برای حفظ سلامتی عمومی و کاهش خطرات مرتبط با ورزش نیز حیاتی اند.

پیوستگی با طبیعت: دوچرخه‌سواری به سبک زیستن سبز

در دهه‌های اخیر، با آگاهی بیشتر از تأثیرات منفی آلودگی هوا، ترافیک شلوغ و افزایش گازهای گلخانه‌ای بر محیط زیست و سلامت انسان، توجه به راهکارهای پایدار و دوستدار محیط زیست بیشتر شده است.

 در این راستا، دوچرخه‌سواری به عنوان یک وسیله حمل و نقل پایدار و موثر، به شدت توجه متخصصان و تصمیم‌گیران را به خود جلب کرده است.

 در این مقاله از قله، به بررسی تأثیرات مثبت استفاده از دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل و نقل پایدار بر محیط زیست خواهیم پرداخت.

 این بررسی شامل کاهش آلودگی هوا، کاهش ترافیک و انتشار گازهای گلخانه‌ای، و حمایت از حفظ محیط زیست و پایداری زمین می‌باشد. در ادامه با قله همراه باشید.

با مطالعه این مقاله، خوانندگان می‌توانند بهترین اطلاعات را در خصوص اهمیت و تأثیرات مثبت دوچرخه‌سواری بر محیط زیست بدست آورده و برای ارتقاء استفاده از این وسیله حمل و نقل پایدار در جوامع خود تلاش نمایند.

کاهش آلودگی هوا یکی از مهمترین مزایای استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار است که تأثیرات بسیار مثبتی بر کیفیت هوای شهری دارد.

 با توجه به اینکه آلودگی هوا یکی از چالش‌های بزرگ محیط زیستی شهری است و تأثیرات بسیار مخربی بر سلامت انسان و اکوسیستم‌های زنده دارد، استفاده از راهکارهایی برای کاهش آن از اهمیت بسیاری برخوردار است.

در این زمینه، دوچرخه‌سواری به عنوان یک راهکار سبک و پایدار، توانمند به نظر می‌رسد. زمانی که افراد برای تردد در شهر از دوچرخه استفاده می‌کنند، از نیروی عضلانی خود بهره می‌برند و بدون استفاده از سوخت‌های فسیلی، از جمله بنزین و دیزل، حرکت می‌کنند.

 این موضوع به طور مستقیم منجر به کاهش میزان انتشار آلاینده‌های هوا می‌شود، زیرا انتقال آلودگی هوا از سوی وسایل نقلیه با موتور، به طور قابل ملاحظه‌ای کمتر خواهد بود.

به علاوه، دوچرخه‌سواری می‌تواند در کاهش ترافیک و زحمات رانندگی در شهرها نیز تأثیرگذار باشد.

 با افزایش تعداد افرادی که از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل استفاده می‌کنند، تعداد خودروهای حاضر در جاده‌ها کاهش می‌یابد، که منجر به کاهش ترافیک و بهبود جریان رانندگی می‌شود.

 این موضوع باعث کاهش زمانی می‌شود که خودروها در حال حرکت باشند و در نتیجه، میزان انتشار گازهای آلاینده به محیط هوای شهری نیز کاهش می‌یابد.بنابراین، دوچرخه‌سواری به عنوان یک راهکار ساده و موثر، می‌تواند به‌عنوان یکی از راه‌حل‌های اصلی برای کاهش آلودگی هوا در شهرها مطرح گردد. این اقدام نه‌ تنها منجر به کاهش آلاینده‌های هوا می‌شود بلکه بهبود کیفیت هوای شهری و بهبود سلامتی عمومی شهروندان را نیز تضمین می‌کند.

کاهش ترافیک یکی از مزایای مهم و قابل توجهی است که استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار در شهرها به همراه دارد.

 ترافیک و شلوغی‌های شهری نه‌ تنها زمان و انرژی شهروندان را تلف می‌کند، بلکه می‌تواند تأثیرات مخربی بر کیفیت زندگی و محیط زیست شهری داشته باشد. در این بخش، تأثیرات استفاده از دوچرخه بر کاهش ترافیک و شلوغی‌های شهری را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل در شهرها، باعث کاهش تعداد خودروهای حاضر در جاده‌ها و معابر می‌شود.

 زیرا هر فردی که از دوچرخه به عنوان وسیله اصلی حمل و نقل استفاده کند، یک خودرو کمتر در جاده‌ها عرضه می‌کند.

 این کاهش تعداد خودروها به موجب کاهش فشار و شلوغی در جاده‌ها، بهبود جریان ترافیک و کاهش زمان تلف شده در مسیرهای حمل‌ونقل منجر می‌شود. علاوه بر این، دوچرخه‌سواران به دلیل اندک فضایی که نیاز دارند و امکان عبور و مرور در میان خودروها، می‌توانند به خوبی در فضاهای شلوغ شهری منعطف عمل کنند و از مسیرهای جانبی و معابر کوچک‌تر استفاده کنند که در نهایت به بهبود جریان ترافیک و افزایش حرکت‌پذیری در شهرها کمک می‌کند.

بنابراین، استفاده از دوچرخه به عنوان یک راهکار سبک و کارآمد، می‌تواند به عنوان یکی از راه‌حل‌های موثر در کاهش ترافیک و شلوغی‌های شهری مطرح گردد.

 این اقدام نه‌تنها منجر به افزایش راندمان و بهره‌وری در حمل‌ونقل عمومی شهری می‌شود، بلکه به بهبود کیفیت زندگی شهروندان و ارتقای محیط زیست شهری نیز کمک خواهد کرد.

کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از جمله اهداف اساسی در حوزه حفظ محیط زیست و کاهش تغییرات اقلیمی است. استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار می‌تواند نقش بسیار مهمی در این زمینه داشته باشد. در این بخش، به بررسی نقش دوچرخه‌سواری در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تأثیرات آن بر مسائل محیط زیستی می‌پردازیم.

استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار، باعث کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و بهبود کیفیت هوا می‌شود. همچنین، عدم استفاده از موتورهای سوخت‌سوز در دوچرخه‌ها منجر به کاهش گسترش گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن، اکسید نیتروژن و متان می‌شود. این انتشارات گازهای گلخانه‌ای که به دست آمده از سوخت‌سوزی، یکی از عوامل اصلی تغییرات اقلیمی جهانی محسوب می‌شوند.

علاوه بر این، استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل موثرتری نسبت به خودروهای موتوری است. زمانی که افراد به جای خودرو از دوچرخه استفاده می‌کنند، مصرف سوخت کاهش می‌یابد و در نتیجه، مقدار انتشار گازهای گلخانه‌ای نیز کاهش می‌یابد. از این رو، ارتقاء فرهنگ دوچرخه‌سواری و ایجاد شرایط مناسب برای استفاده بیشتر از این وسیله حمل و نقل، می‌تواند به عنوان یکی از راهکارهای اصلی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مطرح گردد.

با توجه به این نکات، استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار می‌تواند به‌عنوان یکی از راهکارهای کلیدی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و محافظت از محیط زیست مطرح گردد. این اقدام نه‌تنها منجر به کاهش تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی می‌شود، بلکه به بهبود کیفیت هوا، حفظ تنوع زیستی و حفظ محیط زیست کمک خواهد کرد.

حمایت از حفظ محیط زیست و پایداری زمین از جمله اولویت‌های اساسی جوامع جهانی است که نیازمند اقداماتی همگانی و هماهنگ در سطح جامعه می‌باشد. در این بخش، ارتباط بین دوچرخه‌سواری و حفظ محیط زیست و پایداری زمین را بررسی می‌کنیم و راهکارهایی برای تشویق به این نوع حمل و نقل را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار، ارتباط مستقیمی با حفظ محیط زیست و پایداری زمین دارد. زمانی که افراد از دوچرخه به جای خودروهای موتوری استفاده می‌کنند، انتشار گازهای گلخانه‌ای و مصرف سوخت فسیلی کاهش می‌یابد که باعث کاهش آلودگی هوا و محافظت از کیفیت هوا می‌شود. همچنین، استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل سبک‌تر و پایدارتر نسبت به خودروهای موتوری، به حفظ منابع طبیعی مانند سوخت‌های فسیلی، کاهش تولید پسماندها و بهبود کیفیت محیط زیست کمک می‌کند.

برای تشویق به استفاده بیشتر از دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل پایدار، می‌توان از راهکارهای مختلفی استفاده کرد. به عنوان مثال، ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای دوچرخه‌سواری مانند مسیرهای دوچرخه‌سواری اختصاصی، پارکینگ‌های ایمن برای دوچرخه‌ها و تسهیلات حمل و نقل عمومی برای حامل‌های دوچرخه. همچنین، اعمال تشویق‌های مالی و مالیاتی برای استفاده از دوچرخه، ارائه آموزش‌های رانندگی ایمن برای دوچرخه‌سواران و ترویج فرهنگ استفاده از دوچرخه به عنوان یک راهکار پایدار و سبک نیز می‌تواند موثر باشد.

به طور خلاصه، دوچرخه‌سواری به عنوان یک راهکار سبک و پایدار، نقش مهمی در حفظ محیط زیست و پایداری زمین دارد. ایجاد زیرساخت‌های مناسب و ایجاد تشویق‌های لازم برای استفاده از این وسیله حمل و نقل، می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شهروندان و حفظ محیط زیست کمک کند.

در نتیجه، دوچرخه‌سواری به عنوان یک راهکار پایدار و سبک، نقش بسیار مهمی در حفظ محیط زیست و پایداری زمین دارد. این وسیله حمل و نقل پایدار، با کاهش آلودگی هوا، کاهش ترافیک و شلوغی‌های شهری، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، و ارتباط مستقیم با حفظ منابع طبیعی و کاهش تولید پسماندها، به بهبود کیفیت زندگی شهروندان و حفظ محیط زیست شهری کمک می‌کند. ایجاد زیرساخت‌های مناسب و تشویق به استفاده بیشتر از دوچرخه، می‌تواند به تحقق اهداف حفظ محیط زیست و پایداری زمین در جوامع شهری کمک کرده و سبب بهبود کیفیت زندگی و سلامتی عمومی شهروندان گردد.

مقصد گردشگری و برندسازی مکان

مقصد گردشگری اشاره به مکانی دارد که گردشگر آن را به عنوان هدف مسافرت انتخاب می‌کند و انتخاب این مقصد در گرو برندسازی مکان است. بنابراین می‌توان گفت انتخاب مقاصد گردشگری پدیده‌ای اتفاقی نیست و به شیوه‌های مدیریتی ویژه‌ای نیاز دارد.

یکپارچگی مدیریت گردشگری و مدیریت بازاریابی  در نهایت به برند سازی و مدیریت برند برای مکان‌های گردشگری منجر می‌شود. اگر مدیران و برنامه‌ریزان برای مقاصد گردشگری از اصول صحیح بازاریابی استفاده نمایند می‌توانند برند مقصد را نزد افراد نهادینه کنند. این موضوع بسیار زیاد به توانایی مدیران مقاصد گردشگری بستگی دارد تا بتوانند ظرفیت‌ها و قابلیت‌های بومی را به بهترین شیوه به افراد ارائه کنند. این مقاله کوششی برای تشریح مقصد گردشگری و برندسازی مکان است.

تعریف مقصد گردشگری

سازمان جهانی گردشگری مقصد گردشگری را یک فضای فیزیکی توصیف می‌کند که بازدیدکننده می‌تواند یک شب را در آن بگذراند. در واقع، پژوهشگران معتقدند منطقه یا مناطق جغرافیایی که اغلب گردشگران از آن بازدید می‌کنند، یک مقصد گردشگری است.

در تعریف این مفهوم آمده که یک مقصد گردشگری شامل مجموعه‌ای از محصولات، خدمات، فعالیت‌ها و تجربیات است. یک مقصد ذی نفعان و همچنین تصاویر و هویت مختلفی دارد که ممکن است بر رقابت آن در بازار تأثیر بگذارد.

حال که با مفهوم مقصد گردشگری آشنا شده ایم، تعریف مدیریت مقصد گردشگری نیز ملموس تر خواهد بود.

سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)، «سیستم مدیریت مقصد گردشگری» (Destination Management System) یا به اختصار (DMS) را اینگونه توصیف می‌کند: «مدیریت مقصد گردشگری به معنای مدیریت هماهنگ تمام عناصر تشکیل دهنده یک مقصد گردشگری از جمله جاذبه ها، امکانات رفاهی، دسترسی ها، بازاریابی و نرخ گذاری است.»

هدف از مدیریت مقصد گردشگری آن است که اطمینان حاصل شود که گردشگری تاثیر مثبت و خالصی بر یک مقصد دارد و این به معنی بهینه سازی عرضه و تقاضا است. مدیریت مقصد گردشگری به صورت مسئولانه و پایدار باید شامل فرآیندهایی باشد که به طور مؤثر و هماهنگ به تعامل بین بازدیدکنندگان، صنعتی که به گردشگران خدمات می‌دهد، جامعه میزبان و محیط‌زیست می‌پردازد.

سازمان مدیریت مقصد گردشگری

«سازمان مدیریت مقصد» (Destination Management Organization) یا DMO نهادی است که از مقامات دولتی، کسب و کارهای گردشگری، ذینفعان و متخصصان مختلفی تشکیل شده است. بر اساس تعریف سازمان جهانی گردشگری، یک سازمان مدیریت مقصد گردشگری، استراتژی هایی را با هدف افزایش رقابت پذیری و پایداری مقاصد تدوین و اجرا می‌کند؛ اقداماتی برای بهره برداری بهتر و مسئولانه از جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی یک مقصد گردشگری که باعث پایداری آن را در درازمدت، ایجاد راه حل‌های نوآورانه و بهبود در کارایی بسیاری از فرآیندهای آن می‌شود. هدف نهایی یک سازمان مدیریت مقصد گردشگری، تولید و مصرف پایدار و تسهیل تعامل بازدیدکنندگان با مقصد و ساکنان آن است.

در واقع کاری که یک سازمان مدیریت مقصد (DMO) انجام می‌دهد آن است که صدای مقصد خود را به بازدیدکنندگان برساند. این سازمان، با شرکا و فعالان صنعت گردشگری مانند ارائه دهندگان خدمات، اپراتورهای جاذبه‌های گردشگری، رستوران ها، هتل‌ها و خرده فروشان همکاری می‌کند تا خدمات گوناگون و اطلاعات مناسبی به بازدیدکنندگان ارائه دهند.

DMO‌ها معمولاً فعالیت‌های بازاریابی گردشگری یک مقصد را انجام می‌دهند، اما وظایف آن‌ها بسیار گسترده تر است؛ در واقع آن‌ها برنامه ریزی و مدیریت مقصد گردشگری را رهبری می‌کنند و عنصری حیاتی برای موفقیت هر مقصد گردشگری به شمار می‌روند. ساختارهای حاکمیتی یک سازمان مدیریت مقصد نیز می‌تواند از یک مرجع دولتی واحد تا یک مرجع مشارکتی عمومی و خصوصی و یا حتی کاملا خصوصی متفاوت باشد.

برندسازی مکان

برندسازی مکان به معنای انتخاب یک ترکیب عواملی از یک برند پایدار، از طریق ایجاد یک تصویر مثبت به منظور دستیابی به یک شناخت و تمایز مکان به مثابه یک مقصد است. عوامل برند شامل اسم ها، عبارات، نشانه ها، لوگوها، طراحی، نمادها و یا ترکیبی از این موارد است. پرسشنامه مقصد گردشگری می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد.

برند مقصد همان است که مخاطب تصور میکند و باید معتبر و واقعی باشد. برندسازی مقاصد گردشگری عبارت است از توصیف و تعریف تجربه یک مکان برای بازدیدکنندگان و گروه‌های هدف مصرف کننده و همچنین ساخت یک تجربه بر اساس منابع و دارایی‌های یک ناحیه جغرافیایی از لحاظ ادراکی و حسی. بنابراین برندسازی مقصد فرآیندی مداوم برای خلق تجارب منحصربه فرد گردشگری میباشد و همچنین ارائه دهنده تصویری پایدار از ویژگی‌های مقصد گردشگری و ارتباط آن با ذینفعان مقصد می‌باشد.

برند مقصد سطح بالاتری نسبت به برند مکان دارد. شاید به نظر برسد که بهترین شیوه تعریف برند مقصد تلقی آن به عنوان ماهیت مقصد از دیدگاه بازدیدکننده باشد و نشان دهنده برجسته ترین جاذبه‌های آن مقصد برای کسانی که خارج از آن قرار دارند، باشد؛ اما در عین حال نباید فراموش کرد که یک برند باید برای ساکنین آن منطقه نیز قابل درک باشد؛ بنابراین بهتر است این دو با هم تلفیق شوند تا یکدیگر را تکمیل وتقویت کنند، علاوه بر این مورد، اطلاع رسانی و تبلیغات در مورد آن مکان برای مخاطبان، عاملی مهم در تبدیل مکان به مقصد بوده است.

برندسازی شهری

در مورد برند شهری نیز برندسازی شهری به همه فعالیت هایی اطلاق میشود که با هدف تبدیل کردن یک شهر از مکان به مقصد انجام می‌گیرد. در نتیجه لازم است علاوه بر برند مکان، برند مقصد نیز تعریف گردد و تفاوت این دو مشخص شود.

همانطور که هدف از برندینگ کالای یک کمپانی و شرکت، گسترش یک تصویر مثبت در ذهن مشتریان است، در مورد یک مکان نیز، هدف از برندینگ، گسترش یک تصویر مثبت در ذهن استفاده کنندگان از آن مکان است.  هدف آن نیز ایجاد تمایز و تفاوت بین آن مکان با دیگر مکان هاست؛ اما آنهولت و دینی، برندسازی مکان را پیچیده تر از برند کالا و خدمات می‌دانند. چرا که در مقیاس بزرگ تری مطرح است، طراحیهای پیچیده تری با توجه به هویت مکان نیاز دارد و همچنین تصویرهای ذهنی از آن مکان وجود دارد که باید درنظر گرفته شود، تقویت و یا حذف شود.

مدیریت برند مکان، تلاشی است برای بهبود نقشه ذهنی از مکان و خلق و پرورش روایت هایی که به مکان معنی می‌دهد. در واقع اماکن وقتی به یک برند واقعی تبدیل می‌شوند که بازدیدکنندگان از آن به عنوان یک مشخصه هویت یاد کنند.

مزایای مدیریت مقصد گردشگری

۱. ایجاد مزیت رقابتی
اول: ایجاد یک موقعیت قوی و منحصر به فرد (یعنی ارائه یک تجربه متفاوت در مقایسه با سایر مقاصد) و همچنین توسعه جاذبه‌ها و منابع مقاصد؛ به گونه‌ای که اصالت و ویژگی‌های منحصر به فرد آن را برجسته کند.
دوم: ارائه تجربه‌های باکیفیت که ارزش هزینه کردن داشته باشد؛ این مورد باید با اطمینان از اینکه تمام جنبه‌های تجربه بازدیدکنندگان از بیشترین استاندارد را دارد، انجام شود.

۲. جلوگیری از تداخل مسئولیت‌ها و شناسایی شکاف ها
سازمان مدیریت مقصد، نسبت به هر نهاد دیگری بهتر می‌تواند در مقاصد از تکرار فعالیت‌ها و تداخل آن‌ها و همچنین شناسایی احتمالی شکاف‌ها جلوگیری کند؛ شکاف هایی که باید برای مدیریت مقصد گردشگری موثر برطرف شوند.

۳. افزایش درآمد گردشگری
درآمدزایی در گردشگری و ایجاد منافع در آن معمولا از طریق حمایت از توسعه محصولات و تجربیات محلی، توسعه گردشگری روستایی و تجربی، ایجاد مشاغل مناسب، ترویج شرکت‌های کوچک و متوسط (SMEs) یا کشف ظرفیت‌های هنری و صنایع دستی محلی انجام می‌شود.

۴. ایجاد فرهنگ گردشگری در مقاصد
هیچ مقصد گردشگری نمی تواند در طولانی مدت بدون شنیدن صدای جوامع محلی و ساکنان، در برنامه ریزی و مدیریت گردشگری خود پایدار و رقابتی عمل کند. برای اطمینان از اینکه گردشگری یک فعالیت سودمند برای ذی نفعان گردشگری، جوامع محلی و ساکنان است.

۵. اطمینان از پایداری
توسعه پایدار گردشگری اگر با برنامه ریزی صحیح و مدیریت مقصد گردشگری انجام شود، این اطمینان را می‌دهد که پایداری اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی مقصد حفظ شده است. سازمان مدیریت مقصد، با برنامه ریزی و مدیریت خوب به جلوگیری از تعارضات اجتماعی و فرهنگی و همچنین تأثیر منفی گردشگری بر سبک زندگی، سنت‌ها و ارزش‌های محلی کمک می‌کند.

۶. افزایش بازدهی گردشگری
از طریق توسعه متمرکز و هماهنگ گردشگری و بازاریابی هدفمند، مقاصد می‌توانند میانگین مدت اقامت بازدیدکنندگان و درآمد حاصل از آن را افزایش دهند، چالش فصلی بودن گردشگری را کاهش دهند و از گردشگری انبوه جلوگیری کنند.

۷. ایجاد هویت برند قدرتمند
سازمان‌های مدیریت مقصد گردشگری، می‌توانند به برندهای موجود در مقاصد ارزش و قدرت ببخشند. با ارائه این ارزش و قدرت، وفاداری بازدیدکنندگان به مقصد به طور منظم افزایش می‌یابد.

راهکارهای برندسازی مقصد گردشگری

شرکت‌های مدیریت مقصد گردشگری در طول سال‌های اخیر با چالش‌های بسیاری مواجه بوده اند و دائماً در حال ترسیم چشم اندازی نو از آینده صنعت گردشگری هستند. تجربه نشان می‌دهد که کسب آگاهی از تغییرات اجتماعی، پیش بینی نیازهای آینده مصرف کنندگان و البته قبول این تغییرات، شرط اصلی موفقیت شرکت‌ها و پیشی گرفتن آن‌ها از رقبای دیگر است.

تلاش مداوم برای کسب پیروزی
از کارهای اصلی یک شرکت مدیریت مقصد، انجام معامله، برقراری ارتباط و همکاری با افراد و سازمان‌های مختلف در یک بازار پر رقیب است. اغلب شرکت‌هایی که با اطمینان ایده‌های ناب خود را دنبال می‌کنند، شرکت‌های موفقی در بازارهای جهانی خواهند بود.

ارائه خدمات استاندارد
بهبود خدمات مشتری، یک چالش پایان ناپذیر برای همه فعالان صنعت گردشگری، به خصوص شرکت‌های مدیریت مقصد است. این روزها، انتظارات مشتریان بیشتر از هر زمان دیگری است. آن‌ها نه تنها شرکت شما را با سایر رقبا، بلکه با بهترین خدماتی که تاکنون دریافت کرده اند، مقایسه می‌کنند و آگاهی کاملی نسبت به استانداردهای خدمات مشتریان دارند.

نوآوری و کارآفرینی 
شرکت‌های مدیریت مقصد اغلب با مشکلات بسیاری در طول دوران کاری خود مواجه می‌شوند؛ اما نوآوری و ایده‌های خلاقانه می‌تواند این شرکت‌ها را از دل بحران‌ها نجات دهد. برخی از این شرکت‌ها با سرمایه گذاری در زیرساخت ها، ظرفیت تولیدات خلاقانه خود را توسعه می‌دهند و بخش‌های سرگرمی یا تفریحی جدیدی ایجاد می‌کنند.

بازاریابی مقصد خلاقانه
شرکت‌های مدیریت مقصد گردشگری، به‌دلیل دانش و تخصص محلی خود، از بازاریابان مهم مقاصد در حوزه «جلسات، سفرهای انگیزشی، کنفرانس‌ها و رویدادها» هستند.گردشگری خلاق  بسیار مهم است.

برقراری روابط بلندمدت با مشتریان
در مدل‌های تجاری سنتی، معاملات شرکت‌های مدیریت مقصد گردشگری پس از تایید مقصد توسط مشتریان انجام می‌شود و بسیاری از برنامه‌های تحت قرارداد تنها برای یک بار به اجرا در می‌آید. بدین ترتیب، روابط میان شرکت و مشتریان پس از انجام برنامه‌ها در مقصد پایان می‌یابد.

خلاصه و جمع‌بندی

صنعت گردشگری از مهمترین منابع کسب درآمد کشورهای جهان است و در قرن ۲۱ به تدریج به عنوان دومین صنعت مهم دنیا برشمرده می‌شود. به همین دلیل برای دستیابی به سهم بیشتری در بازار جهانی باید به دنبال راه کارهایی منطقی و ایجاد یک برنامه منظم بود تا از این طریق و با دستیابی به اهداف دراز مدت این صنعت، تأثیر آن بر بهبود وضعیت اقتصادی متجلی گردد.

گردشگری از معدود حوزه‌های کسب و کاری است که شواهدی از تولید و خدمت در برنامه‌های جذب، نگهداشت و گسترش آن قابل مشاهده است. برنامه ریزی و مدیریت گردشگری، با شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه آن و با پاسخ دهی مناسب به تأمین نیازهای گردشگری در مقیاس محلی، ملی و فراملی آغاز می‌شود.

چنانچه مؤلفه‌های مؤثر بر سطح رضایت گردشگران، با توجه به عوامل اقتصادی، اجتماعی و … به خوبی شناسایی و دسته بندی شوند می‌توان از آثار بسیار زیاد و مثبت توسعه گردشگری خارجی سود جست. بدین منظور تحقیق حاضر سعی دارد تا با شناسایی و رتبه بندی مؤلفه‌های مؤثر بر برند ساختن بازار آبادان به عنوان مقصد گردشگران، راه کارهایی را جهت بهبود و توسعه برنامه ریزی افزایش رضایتمندی گردشگران در جهت شکوفایی صنعت گردشگری ارائه نماید.

انواع گردشگری

انواع گردشگری شامل شیوه‌ها، روش‌ها و اهداف مختلفی است که گردشگران برای مسافرت از نقطه‌ای به نقطه دیگر مورد استفاده قرار می‌دهند. شناخت دقیق انواع مختلف گردشگری برای برنامه‌ریزی در مدیریت گردشگری و صنعت توریسم اهمیت بسیاری دارد. گردشگر و گردشگری یکی از موضوعات بسیار جذابی است که قابل طبقه‌بندی به انواع مختلفی است. شناخت این دسته‌بندی‌ها در مدیریت بهتر صنعت گردشگری جایگاه مهمی دارد.

گردشگری انواع مختلفی دارد و شناخت انواع گردشگری برای برنامه‌ریزی در این عرصه اهمیت به سزایی دارد. تقاضاها و خدمات مورد نیاز گردشگران مختلف یکسان نیست. برای مثال گردشگرانی که به قصد دیدار اقوام و دوستان مسافرت می‌کنند معمولاً به هتل و حتی رستوران بیرون از منزل نیاز ندارند. با این وجود آنها از سایر امکانات و تسهیلات استفاده می‌کنند. همچنین احتمال دارد گردشگر روستایی هیچ تمایلی به خدمات شهری نداشته باشد و تمام مدت سفر خود را در روستا اقامت نماید. بر این اساس تا کنون صاحب نظران و سازمان‌های بین‌المللی با توجه به معیارهای مختلف دسته بندی‌های متعددی از گردشگری ارائه کرده اند.

انواع گردشگری براساس هدف

انواع گردشگری براساس هدف عبارتند از:

• توریسم فرهنگی و آموزشی
• توریسم تفرجی (تفریحی)
• توریسم بازرگانی
• توریسم درمانی
• توریسم اجتماعی
• توریسم ورزشی
• توریسم مذهبی
• توریسم سیاسی

گردشگری فرهنگی
گردشگری فرهنگی بخش مهمی از تقاضای جهانی گردشگری را تشکیل می‌دهد. طبق آمار سازمان جهانی گردشگری ۳۷ درصد گردشگری بین‌المللی با انگیزه فرهنگی انجام می‌شود و این تقاضا در حال افزایش است. گردشگری فرهنگی عبارت است از مسافرت افراد از محل سکونت خود به مکان هایی که جاذبه‌های فرهنگی دارند. این جا به جایی به قصد کسب اطلاعات و تجارت برای ارضای نیازهای فرهنگی گردشگران انجام می‌شود. بازاریابی فرهنگی در جذب بیشتر گردشگران در این حوزه اهمیت بالایی دارد.

گردشگری تفرجی
در گردشگری تفرجی، مسافرت برای تفریح در کانون توجه است. در کشورها یا مکان هایی که پذیرای گردشگرند، کسانی مسافر تفریحی محسوب می‌شوند که در مقصد به تفریح و تفرج می‌پردازند، از اماکن دیدنی بازدید می‌کنند، سوغات می‌خرند، عکس می‌گیرند. سرانجام اینکه برای دوره‌های کوتاه‌مدت در آن مکان‌ها اقامت می‌گزینند. در این نوع گردشگری، گردشگری ساحلی بسیار مورد توجه است و گردشگران به سواحل نقاط مختلف سفر می‌کنند.

گردشگری بازرگانی
گردشگری بازرگانی با هدف تجارت انجام می‌شود. مسافر در گردهمایی‌ها، کنفرانس‌ها، نمایشگاه ها، شوراها، برنامه‌های مذهبی، تبلیغی و کارهای حرفه‌ای یا تخصصی شرکت می‌کند. یکی از مهم ترین پدیده‌های قابل مشاهده در سفرهای بازرگانی سفر چند منظوره است. به این معنی که مسافر می‌تواند با یک سفر، چندین هدف را تأمین کند. برای مثال هنگامی که فردی با هدف بازرگانی به همراه همسرش سفر می‌کند. یا زمانی که تعطیلات خانوادگی با مسافرت بازرگانی یا شرکت در سمینار هم زمان شود.

گردشگری هنری
گردشگری هنری در پی شناخت هنرهای ملل دیگروآگاهی از آنان است. ایرانیان از هزاران سال پیش در زمینه انواع هنرها مانند سفالگری، معرق کاری، کاشی‌کاری، قالیبافی، نمدمالی، نقاشی، خوش‌نویسی، مینیاتور و غیره دارای ابداعات وآثار با ارزشی بوده اند. خوشبختانه بسیاری از آنها باقی مانده اند و از جاذبه‌های ایران برای گردشگران هستند.

گردشگری سلامت (درمانی)
گردشگری سلامت و گردشگری درمانی یکی دیگر از انواع گردشگری محسوب می‌شوند. گروهی از مسافران برای استفاده از خدمات پزشکی به مکان هایی که تسهیلات درمانی مورد نظرشان وجود داشته باشد، سفر می‌کنند. بنابراین چنین سفری شامل فعالیت‌های با هدف تأمین بهداشت و سلامت فرد یا گردشگر است. مانند مراقبت بهداشتی و گذراندن دوره نقاهت و بازپروری.

انواع گردشگری براساس موقعیت مکانی

• گردشگری طبیعت
• گردشگری شهری
• گردشگری روستایی
• گردشگری عشایری، قومی
• گردشگری ساحلی و دریایی
• گردشگری کوهستانی
• گردشگری هوا-فضا

گردشگری طبیعت
گردشگری طبیعت نوعی توریسم طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره‌گیری از پتانسیل‌های بومی و طبیعی گردشگری میسر می‌شود. سازمان جهانی گردشگری؛ اکوتوریسم را اینگونه تعریف می‌کند: نوعی از گردشگری که در آن مسافرت به مناطق طبیعی (که به نسبت بدون آسیب مانده) با اهداف مطالعاتی و بهره بصری از مناظر و رستنی‌های طبیعی و حیات وحش و با توجه به جنبه‌های فرهنگی هم در گذشته و هم در حال صورت می‌پذیرد.

گردشگری شهری
گردشگری شهری یکی دیگر از انواع گردشگری است. نواحی شهری به علت آنکه جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی بسیار دارند غالباً مقاصد گردشگری مهمی محسوب می‌شوند. شهرها معمولاً جاذبه‌های متنوع و بزرگی شامل موزه ها، بناهای یادبود، سالن‌های تئاتر، استادیوم‌های ورزشی، پارک ها، شهربازی، مراکز خرید، مناطقی با معماری تاریخی ومکان هایی مربوط به حوادث مهم یا افراد مشهور را دارا هستند که خود گردشگران بسیاری را جذب می‌کند. همراه با توسعه گردشگری در نواحی شهری، برای برآوردن نیازهای گردشگران، خدمات حمایتی بیشتری نظیر رستوران و محل اقامت ساخته می‌شود، البته بازدید کنندگانی که از خارج شهر می‌آیند تنها کسانی نیستند که از این امکانات استفاده می‌کنند وخود مردم شهر هم از زیرساخت‌ها بهره‌مند می‌شوند.

گردشگری روستایی
در گردشگری روستایی منابع فرهنگی، طبیعی و تاریخی نواحی روستایی به عنوان کالای فرهنگی گردشگری قابل عرضه اند. گردشگری روستایی موجب رشد اقتصادی، ایجاد تنوع و ثبات در اشتغال، پویایی تجارت و صنایع، گسترش فرصت هایی برای رشد درآمد به صورت فعالیت‌های چندگانه، ایجاد بازارهای جدید برای محصولات کشاورزی و گسترش مبنای یک اقتصاد منطقه‌ای می‌شود. در سال‌های اخیر با توجه به گسترش زندگی شهرنشینی و ماشینی، بسیاری از مردم تمایل دارند به محیط‌های آرام با زندگی سنتی سفر کنند.

سایر شیوه‌های گردشگری

گردشگری تاریخی
گردشگری تاریخی که گردشگری میراث نیز نامیده می‌شود و به بازدید از موزه ها، مکان‌ها و ابنیه تاریخی می‌پردازد، امروزه بخش عمده‌ای از گردشگری را به خود اختصاص داده است. گردشگری تاریخی شامل آثارهای ملی و فرهنگی، ساختمان‌های تاریخی، مذهبی و مکان‌هایی است که در آن‌ها یک اتفاق مهم تاریخی یا مذهبی رخ داده است. فرهنگ شرقی قدمت بسیار زیادی دارد و به همین علت، موارد بسیاری از این قبیل را داراست. انواع معابد بودایی، مساجد اسلامی، کاخ‌ها و ساختمان‌های تاریخی، آرامگاه‌ها و مقبره‌ها، تپه‌ها و مکان‌های باستانی، اماکن مقدس مذهبی از جمله آن هستند. جذابیت این نوع از منابع گردشگری فرهنگی، به علت قدمت تاریخی یا ارزش مذهبی و ملی آن است. به طوری که حتی معرف یک ملت، یک قوم یا یک تمدن بسیار قدیمی هستند.

گردشگری مذهبی
گردشگری مذهبی افرادی را شامل می‌شود که به منظور دیدار از اماکن مقدس یا انجام دادن امور مذهبی مسافرت می‌کنند. میلیون‌ها مسلمان به عربستان سفر می‌کنند. مسیحیان به واتیکان یا کلیساهای مقدس، بودائیان به بنارس و برهمائیان به لهاسا سفر می‌کنند. شاید بتوان گفت در ایران این نوع گردشگری بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده است. سالانه ۱۵ میلیون نفر از ایرانیان تنها به شهر مشهد سفر می‌کنند. در ایران مساجد، امامزاده‌ها، کلیساها و کنیسه‌های تاریخی بازدید زیادی دارند.

گردشگری ورزشی
گردشگری ورزشی با قصد ورزش و تمرین یا شرکت در مسابقات ورزشی، تماشای مسابقه تیم‌ها یا بازیکنان مورد علاقه شان، یا گذراندن اردوهای ورزشی به سفر رفته اند. ورزش برای عده‌ای از مسافران جنبۀ تفریحی و تفننی دارد. مثل کسانی که به دلیل علاقه به موج سواری، قایقرانی، کوهنوردی و اسکی بازی و یا تماشای مسابقات ورزشی به کشوری سفر می‌کنند. برای عده‌ای جنبه حرفه‌ای دارد. مثل تیم‌ها یا بازیکنانی که برای برگزاری یک مسابقه ورزشی یا گذراندن ارودوی تمرینی عازم کشورهای دیگر می‌شوند. گردشگران ورزشی علاوه بر ورزش اقدام به بازدید از اماکن دیگر و یا احیاناً خرید نیز می‌نمایند.

گردشگری ماجراجویانه
گردشگری ماجراجویانه برای افرادی است که به انجام دادن کارهای متهورانه و مخاطره آمیز علاقه وافر دارند. برخی از این افراد با اقدام به مسافرت‌های ماجراجویانه به این نیاز درونی خود پاسخ می‌دهند. چنین گردشگرانی می‌خواهند از راه‌های جدید یا غیر عادی، مهارت‌ها و توانایی‌های جسمی خود را در مواجهه با سختی‌ها و دشواری‌ها بیازمایند. لذا نوعی از گردشگری برای آنان لذت بخش و جذاب است که توأم با هیجان بیشتر باشد. در واقع این گونه سفرها حس کنجکاوی خطرپذیری و قوای جسمانی انسان‌ها را مورد آزمایش می‌نماید.

گردشگری مجازی
گردشگری مجازی مقوله جالبی است که بیش از دو دهه از پدید آمدن آن نمی گذرد. گردشگری مجازی، حضور در سرزمین دیجیتالی وب، و مشاهده داده‌های صوتی، متنی و تصویری از دنیای فیزیکی پیرامون ما است. با استفاده از سایت‌های کاخ موزه‌ها و اماکن باستانی جهان می‌توان به دنیایی اطلاعات متنی و تصویری از نمادهای تاریخ باستان دست یافت. برخی از پایگاه‌های دولتی در اینترنت، امروزه سیستم‌های دوربین شهری خود را به سرزمین دیجیتال نیز پیوند داده اند. با این دوربین‌ها می‌توان شهرهای مختلف را به صورت زنده مشاهده کرده و حتی از آن‌ها عکس یادگاری گرفت.

ادبیات پژوهش و مبانی نظری انواع گردشگری

فصل دوم انواع گردشگری شامل ادبیات پژوهش و مبانی نظری انواع گردشگری تهیه شده است. فصل دوم انواع گردشگری شامل فهرست کامل منابع بوده و به صورت فایل ورد قابل ویرایش می‌باشد.

خلاصه و جمع‌بندی

گردشگری انواع مختلفی دارد که براساس هدف، انگیزه و موقعیت مکانی قابل دسته‌بندی است. در گرشگری سلامت، معمولاً جریان جابجایی از پیرامون به مرکز است چرا که امکانات ویژۀ پزشکی و بهداشتی را می‌طلبد که اغلب در کشورهای پیشرفته موجود است. در سال‌های اخیر آمریکا، آلمان، سوئیس و مالزی همواره از کشورهایی بوده اند که بیماران زیادی به منظور درمان به این کشورها سفر کرده اند. البته گاهی جهت درمان نیازمند یک محیط آرام، پاکیزه و زیبا است که چه بسا جریان سفر از مرکز به پیرامون باشد. بالا رفتن سطح دانش مردم دنیا و توجه بیشتر به بهداشت و سلامت موجب افزایش جذابیت این گونه سفرها شده است. مردم برای درمان بیماری‌های تنفسی، استخوان درد، پوکی استخوان، بیماری‌های کلیدی، حساسیت و دیگر مشکلات سلامتی تمایل دارند به چنین مناطقی مراجعه نمایند.