تراژدی در اشترانکوه: پیدا شدن جسدهای پنج کوهنورد در قلۀ سن‌بُران اشترانکوه

رئیس اورژانس استان لرستان اطلاع داد که پیکر پنج کوهنورد که در روز جمعه ۳ آذر در قله “سِن‌بران” اشترانکوه گم شده بودند، پیدا شده است.

تراژدی در اشترانکوه: پیدا شدن جسدهای پنج کوهنورد در قلۀ سن‌بُران اشترانکوه

محسن آدینه‌وند به خبرگزاری ایسنا اعلام کرد: “جسد این پنج کوهنورد از زیر برف به سطح زمین بیرون آمده و با هماهنگی‌های انجام شده توسط بالگرد جمعیت هلال‌احمر استان مرکزی منتقل می‌شوند.”

بر اساس گزارش‌های منتشر شده، یک تیم ۹ نفره کوهنوردی در شامگاه پنجشنبه از شهرستان دورود به سمت قله “سِن‌بران” اشترانکوه حرکت کردند. پس از شروع صعود در صبح جمعه، در منطقه چاله کبود گرفتار بهمن شدند.

به گفته رئیس اورژانس لرستان، دو نفر از اعضای این تیم کوهنوردی جان خود را از دست داده بودند و سرهای آنان از بدن جدا شده بود.

یک نفر از این افراد به سلامتی برخورده است و سه نفر دیگر مصدوم هستند

پنج کوهنوردی که جان خود را از دست دادند، اهل شهرهای بروجرد، ملایر و دورود بودند.

رئیس اورژانس استان لرستان در مورد ۴ عضو دیگر این تیم کوهنوردی اظهار کرد که یک نفر از این افراد به سلامتی برخورده است و سه نفر دیگر مصدوم هستند. از این سه نفر مصدوم، یک نفر به بیمارستان “ولیان” منتقل شده و دو نفر دیگر به بیمارستان “امام جعفر صادق” الیگودرز انتقال یافته‌اند.

قله “سِن‌بُران” که بلندترین قلۀ رشته کوه اشترانکوه است، در منطقه “ازنا” استان لرستان قرار دارد و ارتفاع آن حدود ۴۱۰۰ متر است.

برگزاری دوره های پایه کمپانی TRX در ارمنستان

زندگی در شرایط سخت

دوره تکاوری معمولا یک دوره ۶ تا ۸ ماهه است که به جز فشارهای جسمانی و آموزش‌های تئوریک، فشارهای روانی مصنوعی هم تحمیل می‌شود تا فرد در شرایط واقعی قرار بگیرد. این افراد، به مدت ۶ ماه ۲۴ ساعته در پادگان هستند و اجازه مرخصی یا خروج را ندارند.

از آزمون های سخت در دوره تکاوری که فشار روانی بر افراد وارد میکند می توان به این موضوع اشاره کرد که ممکن است کاری از تکاوران بخواهند و انجام دهند اما مربی به راحتی آن کار را ازبین ببرد و یا ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه بامداد برپا داده میشود و بعد از نماز و صبحانه تکاوران باید حدود ۱۰ کیلومتر را در زمانی کمتر از یک ساعت بدوند و در این مسیر از تونل‌های خشک و فاضلاب و رودخانه و جنگل و جاده عبور کرده و البته همه این کارها درحالی انجام می‌شود که یک کوله‌پشتی و تفنگ ژ۳ را نیز حمل می‌کنند.

تکاوران با عبور از تپه‌های پیش روی خود باید با ۱۲ فشنگی که در اختیار دارند به سوی سیبل‌هایی که پیش روی خود شلیک کنند که با توجه به افزایش ضربان قلب تکاوران کار بسیار سخت است .

اما آموزش های شبانه ادامه دارد و نیمه شب حدود ساعت ۳ صبح تکاوران را از خواب بیدار می کنند آنها باید فورا به حالت آماده باش قرار بگیرند و به سولاتی ک از آنها می شود به درستی پاسخ دهند. با این کار قدرت تصمیم گیری در شرایط سخت سنجیده می شود .

در کشور فیلیپین نیروهای ویژه دریایی و گروه عملیات ویژه گارد ساحلی فیلیپین باید در حالت مستی نیز آموزش نظامی ببینند. این سربازان در هنگام صبح به شدت مست کرده و در ادامه برنامه زیر را دنبال خواهند کرد:

دویدن به طول ۱۰ کیلومتر، شنا کردن به طول حدود ۳۰ کیلومتر پیوسته و بدون استراحت و در نهایت تیراندازی به اهداف.

نیروهای ارتش روسیه باید میدان نبرد را کاملاً درک نمایند پس آموزش های نظامی دردناکی در انتظار آن ها ست. بدین ترتیب آن ها نیروهای نظامی خود را طوری آماده می کنند که به راحتی در برابر درد دوام بیاورند. در واقع آن ها یک تکه بتون محکم در حال سوختن را روی شکم سرباز در حال آموزش گذاشته و با پتک به آن ضربه می زنند تا به دو نیم تبدیل شود، یا افسر فرمانده به شکم آن ها مشت می زند و در این حین نباید هیچ نشانه ای از درد در ظاهر سرباز وجود داشته باشد.

الان زمان پیش بینی و پیش گویی نیست . اگر هفتاد سال پیش میشد برای مشاغل و زندگی ها دور نمایی رو دید ، الان دیگه اونطوری نیست. افرادی که از آینده با اطمینان حرف میزنن بیشتر کاسبن تا صادق . بسیاری از جملات کلیشه ای و دانشگاهی در مورد خصوصا اقتصاد و مدیریت ، دیگه چندان کاربردی ندارند.

وسط بیابون و جنگل از هیچی نمیشه با اطمینان حرف زد.

حرف عجیبی نمیزنم جهان هرگز ثابت نمونده ، بشر هیچوقت بدون تغییر نبوده ، آینده هم نخواهد بود.
زمانی میشد با برنامه ریزی های کوتاه تا بلند مدت با کمی انحراف به نتیجه رسید. نتایجی که همگی در تغییر سیستم زندگی انسان ها اثر گذار بوده اند . دیگه با روند ها و روال های گذشته نمیشه آینده رو چندان درست پیش بینی کرد
هر چه هستیم و نیستیم ، هر چه داریم و نداریم مربوط میشه به آنچه که گذشتگان ما کردند.
الان هم این ماییم که اثر گذاریم اما نه به سادگی گذشته .
نا امیدتون نکنم . نسل ما از جنگ ها و بیماری های زیادی عبور کرده …. ما نسل قوی ای بودیم که هنوز هستیم .
اما خب دیگه نشستن و پول شمردن ، دیگه پیش بینی تقاضا و تولید عرضه، گذشته .دیگه علوم بازاریابی و فروش چندان چنگی به دل نمیزنند .دیگه راه رسیدن به هدف ، راه هایی که یاد گرفته ایم نیست دیگه نمیشه زندگی رو توی حالت اتوماتیک گذاشت.
یادمون باشه که وسط جنگل یا بیابونیم . جایی که نه از اتفاقات پیش رو خبر دقیقی داریم و نه پایانش به روشنی معلومه .

• عموما خسته ایم . نه ؟

خسته از فعالیتی بی نتیجه ؟ خسته از کاری که بهش علاقه نداریم ؟ خسته از دویدن ها ؟ خسته از آدم ها ، از تورم ، از زندگی ؟ از باخت هامون ، از ندانم کاری هامون ، از ورشکستگی ، از بی عرضگی هامون ، از تاریکی آینده ، از صدها علل دیگه….

• اما چه کنیم ؟

اول باید بپذیریم که دیگه تقریبا هیچ چیز قابل پیش بینی نیست و ما داریم زندگی در شرایط سخت رو تجربه میکنیم . وقتی اینو باور کنیم دیگه حداقل وقتمونو صرف شنیدن اخبار و اطلاعات غیر واقعی نمیکنیم. دیگه دور هم که میشینیم از زمانه نق نمیزنیم و کاسه جه کنم چه کنم دستمون نمیگیریم . از همدیگه هم نمیپرسیم که فکر میکنی چی میشه چی نمیشه . خانم ها آقایان ، باور کنید با دانش های ما و اساتید ما هم نمیشه با اطمینان از آینده حرف زد.
پس وقتمونو تلف گفتن و شنیدن حرف ها و اخبار از نظر من صد من یه غاز نکنیم .
باز هم یادمون باشه که وسط جنگل ویا بیابونیم.
الان زنده ماندن و بقا به واقع همان رشده.
باید باور کنیم که اهداف همونجایی که هستن نمیمونن تا بهشون برسیم . جابجا میشن . گاهی حتی لازمه تغییرشون بدیم . شاید حتی سیلی بیاد و مارو به سمت خشکی دیگری نزدیک کنه
باید همیشه آماده تصمیم گیری بود.
فرقی نمیکنه کارمون چیه ، فرقی نمیکنه مدیریم یا کارمند ، درامدمون کمه یا زیاد. باید آماده تصمیم گیری یود . و البته اجرای تصمیمات .
تصمیم بگیرید و اجرا کنید .منتظر هیچکس نباشید ، کمکی در کار نیست ‌. انتظار توزیع خوشبختی را نداشته باشید ، زیاد صبوری نکنید ، فکر نکنید همون کاری که تا حالا کردین ، تا ابد درسته.

دایناسور ها منقرض شدن اما مارمولک ها کماکان هستد . چابک بودن خیلی مهمه.

دیگه آخرای استراتژی های صد ساله انگلیسی است .برنامه ریزی بلند مدت و طبق همون برنامه پیش رفتن بیشتر شبیه جوکه تا واقعیت . استراتژی های لحظه ای رو باید باور کرد.
پیچیدگی های امروز هر دلیلی دارن ، از قدرت تحلیل بشر جلو افتادن .
بعید نیست روزی ترکیب اکسیژن و هیدروژن آب نشه . باور کنید بعید نیست .

• کارهایی رو شروع کنید که فکر میکنید نمیتونید
• تمرکز کنید . شروع کردن یه کار سخت ،خود به خود شمارو متمرکز میکنه .
• دنبال هدفتون بدوید
•  از خودتون پرتوقع بشین . از خودتون بیشتر بخواهین

– فقط پشت سرتون و گذشته هاتون و البته اهداف روبروتونو نبینین . کنارتون رو هم ببینین . خیلی چیز ها دم دستن که بهشون بی توجهیم

دکتر محمدعلی رقابی  – زندگی در شرایط سخت

عادت‌های اشتباهی که باعث می‌شود پیشرفت نکنید

به گزارش بهداشت نیوز اگر شما هم یکی از این افراد هستید یا کسانی را در اطراف‌تان می‌شناسید که این‌گونه هستند، به عادت‌های‌شان دقت کنید. خوشبختانه وقتی بتوانید عادت‌ها را شناسایی کنید، می‌توانید تغییراتی ایجاد کنید که کمک‌تان می‌کند در اهداف کوتاه‌مدت و بلندت‌مدت موفق‌تر عمل کنید. با ما همراه باشید تا این ۶عادت را مرور کنیم.

۱.فقط روی‌ اکنون و حال متمرکز هستند  
وقتی جوان هستید، زیستن در لحظه اکنون و تمرکز بر زمان حال ساده است. با اینکه این یک توانایی عالی محسوب می‌شود اما ممکن است یک توانایی دیگر را به خاطرش از دست بدهید.
اگر می‌خواهید در زندگی رو به جلو حرکت کنید، باید آینده را به اندازه زمان حال، یا حتی قدری بیش‌تر از آن، دریابید.
دنیا پر از آدم‌های گنجشک‌روزی است که فقط به فکر آن هستند که امروزشان سپری شود. اگر می‌خواهید در آینده ثبات و امنیت بیش‌تری را تجربه کنید، نمی‌توانید فقط به لحظه حال فکر کنید.
بله، خیلی از آدم‌ها به شما خواهند گفت که اگر می‌خواهی خوشحال باشی در زمان حال زندگی کن. اما فکرش را هم نکنید که منظور از زیستن در زمان حال فراموش کردن آینده و برنامه‌ریزی نکردن برای آن است.

۲.حاضر نیستند برای آینده قربانی بدهند
آدم‌های کوتاه‌مدت‌گرا علاوه‌بر آنکه برنامه‌ای برای آینده ندارند، اغلب قربانی‌های ضروری برای برخورداری از آینده بهتر هم نمی‌دهند. اغلب آدم‌ها درک می‌کنند که اگر در زمان اکنون واقعا کار و صرفه‌جویانه زندگی کنی، می‌توانی آینده موفق‌تر و باثبات‌تری داشته باشی.
فقط بحث پول نیست. درست مثل مثال رقصنده بالا، می‌توانید روی مهارت‌های‌تان سرمایه‌گذاری کنید و آموزش بینید. اما می‌توانم مثالی پولی بزنم که بهتر متوجه شوید.
سام عاشق قهوه است اما تصمیم می‌گیرد به جای دو لیوان قهوه در روز یک لیوان قهوه بخورد. او می‌تواند هر روز ۳دلار بیش‌تر پس‌انداز کند و در طی سال او ۱۰۹۵دلار پس‌ازانداز کرده است. او دوست دارد یک تلویزیون باحال بخرد اما تلویزیون قدیمی‌اش خوب کار می‌کند، بنابراین تصمیم می‌گیرد پول را صرف محصولی کند که می‌تواند تا ۵درصد بازگشت سرمایه برایش داشته باشد. سرمایه‌گذاری از قانون مرکب پیروی می‌کند. پس بعد از ۵سال، او تقریبا ۱۴۰۰دلار دارد که می‌تواند هر زمانی که نیاز داشت برای هر چیزی که نیاز داشت خرج کند. اما در طی این مدت او هم‌چنان به حذف یک فنجان قهوه در روز ادامه داده و پول آن را نیز پس‌ازانداز کرده است، پس هر سال او ۱۴۰۰دلار دیگر نیز دارد.
همه این‌ها فقط با قربانی کردن یک فنجان قهوه در روز رخ داده است!  این فقط مثال است.
 شما نیاز دارید چیزهایی را در لحظه اکنون قربانی کنید، درغیراین‌صورت نمی‌توانید آینده جالبی داشته باشید.

۳.اهداف شفاف نمی‌چینند
کوتاه‌مدت‌گرایان اهداف شفافی برای آینده ندارند که بر اساس آن‌ها حرکت کنند. بدون این اهداف آن‌ها نمی‌دانند که دلیل‌شان برای فعالیت‌های هر روزه چیست و نهایتا دست به کارهایی می‌زنند که هیچ نتیجه‌ای ندارد و فقط انرژی آن‌ها را صرف کرده و بدتر از آن ممکن است به مسیر اشتباهی نیز رفته باشند.
اما بدون هدفی دست‌یافتنی، زمان‌بندی‌شده و قابل اندازه‌گیری، نمی‌توانند فعالیت‌های متمرکز انجام دهند و فرصت‌ها را از دست می‌دهند.

۴. چندین کار را همزمان انجام می‌دهند
اگر آدم‌ها اهداف واضح و روشنی برای آینده نداشته باشند، اغلب چندین مسئولیت و وظیفه را به صورت همزمان انجام می‌دهند. این کار باعث می‌شود که سرشان بی‌خودی شلوغ شود، استرس بگیرند و چرخ‌شان پنچر شود.
مشکل اینجاست که آن‌ها چندین فعالیت متفاوت را در چندین مسیر متفاوت انجام می‌دهند. در سنین پایین‌تر که آدم‌ها انرژی بیش‌تری دارند دوست دارند همه چیز را امتحان کنند.  باشگاه می‌روند، کلاس زبان می‌روند، کلاس آشپزی می‌روند، تصمیم می‌گیرند خیریه تأسیس کنند، تصمیم می‌گیرند خواننده شوند، یکباره دوست دارند شانس‌شان را در تئاتر امتحان کنند...خلاصه همه کار دوست دارند بکنند اما چون تمرکزشان روی فعالیت‌های مختلف پخش شده است، نمی‌توانند از آن بهره ببرند.
تازه دلشان می‌خواهد از زندگی عاشقانه و اجتماعی پرباری برخوردار باشند که خودش قدری از تمرکز آن‌ها را نیاز دارد. انجام همه این کارها با هم می‌تواند لذتبخش باشد اما کم‌کم انرژی شما تخلیه می‌شود. درضمن در هیچ‌کدام آنقدرها پیشرفت نمی‌کنید. زبان‌تان ناقص می‌ماند، خیریه‌تان رشد نمی‌کند. برنامه‌های‌تان با هم تداخل پیدا می‌کند و ....یکجایی می‌رسد که رییس‌تان می‌گوید به اندازه کافی دل به کار نمی‌دهی و اخراجی!
بنابراین وقتی چندین کار را همزمان انجام می‌دهید، درواقع هر کاری را بسیار ضعیف و اندک و در مسیرهای متعدد انجام می‌دهید و پیشرفتی حاصل نمی‌شود.

۵.به دنبال دستاوردها و موفقیت‌های کوتاه‌مدت هستند
یادتان است تب رمزارزها در اوایل سال ۲۰۲۱  میلادی خیلی‌ها را در سراسر دنیا گرفته بود. از این تب‌ها زیاد آدم‌ها را می‌گیرد. یکباره همه وارد آن می‌شوند، مدتی در آن زمان صرف می‌کنند و بعد حوصله‌شان سر می‌رود و خارج می‌شوند. اما برخی با ممارست و صرف وقت در همین تجربه‌های تب‌آلود به نتایج بزرگی دست پیدا می‌کنند.
ممکن است برخی تجربه‌ها در آغاز کار دستاورهای اندکی داشته باشند. مثلا بازار رمزارزها بالا و پایین می‌شود و ممکن است برخی با سقوط بازار دچار هراس شوند و پولشان را بیرون بکشند، اما همیشه در این نوع موقعیت‌ها آدم‌هایی هستند که خونسرد عمل می‌کنند آن‌ها کاری به پولی که سرمایه‌گذاری کرده‌اند ندارند. می‌گذارند که بازار بالا و پایین شود و تا زمانیکه واقعا به آن پول نیاز ندارند آن را خارج نمی‌کنند. یا زمانی خارج می‌شوند که حس کنند پول بیش‌تری در مقایسه با سرمایه‌گذاری اولیه کسب کرده‌اند.
تفاوت این دو دیدگاه در بلندمدت‌گرایی و کوتاه‌مدت‌گرایی است. وقتی روی نتایج کوتاه‌مدت تمرکز کنید حتما دچار استرس می‌شوید.

۶.به بعد موکول می‌کنند
کاری که امروز وقت داری انجام دهی را هرگز به فردا موکول نکن. این یکی از قدیمی‌ترین توصیه‌های تاریخ بشر است. کارهای انجان نشده امروز باقی مانده است. می‌توانید همت کنید و امروز انجامشان دهید و کار فردا را سبک کنید. یا روی کاناپه دراز بکشید و یک قسمت دیگر از سریال مورد علاقه‌تان را تماشا کنید.
اهمال‌کاری آفت کوتاه‌مدت‌گرایی است. آن‌ها کارها را به تعویق می‌اندازند چون می‌خواهند از زمان حال لذت ببرند اما نمی‌دانند که دارند به آینده‌شان صدمه می‌زنند. البته برخی از اهمال‌کاری‌ها ناشی از افسردگی است که موضوع بحث ما نیست.
برای حل آن چه کنیم؟ از خودتان سوال بپرسید: هدیه دوست داری؟ پاسخ: معلومه کی بدش می‌یاد؟
پس چرا با انجام کارهای باقی‌مانده امروز، فردا را به خودت هدیه نمی‌دهی؟

منبع: بهداشت نیوز

تور طبیعت گردی و کوهپیمایی کوهچنار مهارلو

اهمیت آموزش در کوهنوردی

رینهولد مسنرعقیده دارد، کوهنوردی نوعی علم یا هنر زنده ماندن در شرایط دشوار است

وآناتولی بوکریف که از او به عنوان بزرگترین امدادگر تاریخ هیمالیا نوردی جهان نام می برند، می گوید، سخت ترین مسئله در کوهنوردی اتخاذ تصمیم درست در شرایط دشوار است . 

دارا بودن دو ویژگی " دانش زنده ماندن در شرایط سخت و اخذ تصمیم درست در شرایط دشوار " از سلسله توانایی های غریزی نبوده و باید با آموزش کسب شود.

آموختن دانش های چگونگی حرکت در زمینهای مختلف، استفاده از ابزار راهیابی و درک نقشه ها، یاری و نجات مصدومین، آشنایی با تحولات جوی، صعود و فرود با ابزار بر روی دیواره ها و یخ و برف و ... همه و همه برای دو هدف بسیار مهم است;

- تضمین امنیت و سلامت برنامه

- نجات جان خود و هم نوردان 

به نوعی می توان اهمیت آموزش و دریافت گواهینامه در کوهنوردی را به ارزش آموزش و دریافت گواهینامه ی رانندگی تشبیه نمود که علاوه بر ضمانت حفظ جان و مال شخص، از آسیب به دیگران نیز جلوگیری خواهد شد.

〽️

کویر مصر، نگینی بر انگشتر اصفهان

 کویر مصر اصفهان در منطقه‌ ای به نام خور و بیابانک قرار دارد و از جمله مکان های گردشگری و پربازدید استان به شمار می رود. وجود تپه های شنی طبیعی و همچنین شترها و گشت و گذار با خودروهای کویرنوردی زیبایی این کویر را دو چندان کرده است.

از همین رو سالانه گردشگران زیادی چه داخلی و چه خارجی به این منطقه سفر می کنند. این کویر بسیار زیبا و کامل است که افراد بدون پرداخت هیچ هزینه ای برای سفرهای خارجی می توانند از آن دیدن کنند.

علاوه بر روزهای زیبای این کویر شب های خنک و ستاره ای دارد و گردشگران می توانند از این لحظات لذت ببرند. برای شناخت بیشتر این کویر زیبا پیشنهاد می کنیم با ما همراه باشید و با اطلاعات کافی به این منطقه سفر کنید.

تور کمپینگ و طبیعت گردی تنگ بنیون

22 نکته طلایی درباره کوهنوردی برای مبتدیان عاشق کوه پیمایی

کوهنوردی یک ورزش بسیار پرفایده و مزیت‌بخش است. این ورزش همچنین، یک رشته‌ی بسیار گرانقیمت و به طور بالقوه خطرناک محسوب می‌شود. دانستن این‌که از کجا باید این رشته‌ی ورزشی را شروع کنید، به تنهایی حسابی گیج و سردرگم‌تان می‌کند. در این نوشتار، قصد داریم که قبل از دست زدن به اولین سفر کوهنوردی‌تان، موارد اساسی را که باید بدانید با شما مطرح کنیم. همچنین تمام اطلاعات را در مورد چیزهایی که با آن‌ها در مسیر دست و پنجه نرم خواهید کرد، در اختیارتان قرار می‌دهیم. اگر به این رشته‌ی ورزشی علاقه دارید، با ما در این نوشتار همراه باشید!

۱. واژه‌شناسی

اصطلاحات کوهنوردی اغلب به صورت متناوب مورد استفاده قرار می‌گیرند، با وجود این‌که دقیقاً یکسان نیستند.

کوهپیمایی به قدم زدن در کوه با تجهیزات بسیار اندک و بدون هر گونه دانش تخصصی اطلاق می‌شود. اشتباه نکنید، منظور از کوهپیمایی یک پیاده‌روی در پارک نیست. مسیری که طی خواهید کرد، خصوصاً در ارتفاعات، بسیار سخت است. کوهپیمایی معمولاً در ارتفاعات بدون برف انجام می‌شود.

کوهنوردی به معنی عبور از موانع با دست و زانو یا استفاده از طناب و وسایل دیگر است. در بعضی از کوه‌ها نیز زنجیر و نردبان‌هایی که قبلاً نصب شده‌اند روی سطح صخره‌ها وجود دارد تا در مسیر به شما کمک کنند.

۲. تجهیزات

کفش کوهنوردیِ با کیفیت یک سرمایه‌گذاری اساسی برای هر کوهنورد مشتاقی است. این کفش‌ها معمولاً بسیار گران هستند، اما یک جفت از نوع خوب آن می‌تواند تا چند سال دوام داشته باشد و پاهای شما را برای پیاده‌روی به خوبی ایمن نگه ‌دارد. کفشی را پیدا کنید که با آن کاملا راحت باشید، ترجیحاً نوعی باشد که از مچ پا نیز خوب پشتیبانی کند زیرا به این ترتیب می‌توانید در مسیرهای سخت احتمال پیچ‌ خوردن مچ پا و آسیب را به حداقل برسانید.

در ابتدا تجهیزات زیادی خریداری نکنید. وقتی یک جفت کفش خوب دارید، به یک سفر کوتاه بروید تا ببینید اصلا این ورزش را دوست دارید یا نه. پس از آن‌که معلوم شد این رشته را ادامه خواهید داد، می‌توانید تجهیزات بیش‌تری را بر حسب نیاز خودتان خریداری کنید.

علاوه بر کفش کوه، یک کاپشن و شلوار ضد آب نیز تهیه کنید. به این ترتیب در طول مسیری که طی می‌کنید به اندازه‌ی کافی خشک و گرم خواهید ماند. همچنین برای سفرهای روزانه یک کوله پشتی خوب و راحت تهیه کنید. به احتمال زیاد، همان ابتدا که چند روز پشت هم را کوهنوردی نمی‌کنید، بنابراین به همه‌ی وسایل و ابزار این رشته نیازی ندارید. اما کم کم متوجه می‌شوید که چه دوست دارید؛ کارتان را با دوستان باتجربه شروع کنید و کم کم به تجهیزاتی که نیاز دارید، اضافه کنید.

۳. یک پایگاه انتخاب کنید

وقتی کوهنوردی را شروع می‌کنید، لزوماً قصد ندارید که چادر و وسایل دیگر را باخودتان حمل کنید. اکثر کوه‌هایی که برای افراد مبتدی مناسب هستند، به ویژه در اروپا، دارای کابین‌هایی در قسمت‌های نسبتاً بالا هستند. این کابین‌ها نزدیک به مسیرهایی که برای صعود از آن‌ّا عبور می‌کنید، قرار دارند. به این ترتیب، شما می‌توانید گشت و گذارهای روزانه انجام دهید و هر شب (یا شاید هر دو شب) برای رفع خستگی بازگردید. به این ترتیب می‌توانید با حداقل تجهیزات حرکت کنید، زیرا پایگاه‌ها غالبا تمام ملزومات مورد نیاز شما را خواهند داشت.

۴. یک مقصد را انتخاب کنید

انتخاب مقصد، خود به چند پارامتر بستگی دارد، مثلا زمانی که در دسترس دارید، سطح تناسب اندام‌تان و وضعیت هوا. هنگام کوهنوردی، به طور معمول می‌خواهید به یک نقطه‌ی خاصی برسید، مانند رسیدن به قله یا دست کم اتمام یک مسیر. این نکته را در هنگام خواندن چند پاراگراف بعدی به خاطر بسپارید.

رسیدن به یک قله‌ی ۲۰۰۰ متری اصولا کار آسانی نیست. اگر از دره‌ای در ارتفاع ۴۰۰-۵۰۰ متری شروع کنید، برای صعود کار سختی پیش رو خواهید داشت، حتی اگر مسیر آسان باشد. برای بیش‌تر کوهنوردان، تغییر ارتفاع به تنهایی به اندازه‌ی کافی چالش‌برانگیز است. اگر همان قله را فتح کنید، اما از ارتفاعی بالاتر، مثلا ۱۲۰۰ متر، شروع کنید، همچنان کار سختی در پیش دارید، اما به احتمال زیاد در همان روز اول به قله خواهید رسید و می‌توانید زمانی هم برای بازگشت داشته باشید. بله، ممکن است احساس کنید اگر از پایین شروع نکنید، به نوعی تقلب می‌کنید، اما زمانی که قدرت بدنی لازم و تجهیزات مورد نیاز را در اختیار داشتید، می‌توانید برگردید و “درست” آن را انجام دهید.

اگر فقط چند روز فرصت دارید، دلیلی ندارد که زمان‌تان را به صعودهای سخت و طولانی سپری کنید. این امر در مورد محدودیت‌هایی که زمینه‌ی سطح تناسب اندام شما در وجود دارد، نیز صدق می‌کند. در مورد توانایی‌های جسمانی فعلی‌تان صادق باشید و مسیر و مقصدی را انتخاب کنید که مناسب بدن‌تان باشد. همیشه می‌توانید تناسب اندام و توانایی‌های‌تان را برای صعودهای بعدی بهبود ببخشید. به کتاب‌های راهنمای کوهستانی محلی نگاهی بیندازید یا یک وب‌سایت معتبر را در مورد منطقه‌ای که از قبل به عنوان مقصدتان در نظر گرفته‌اید، بررسی کنید.

آب و هوا در کوهستان به سرعت تغییر می‌کند. ممکن است فقط چند ساعت تا رسیدن طوفان وقت داشته باشید و قطعاً نمی‌خواهید گرفتارِ هوای بد کوهستان شوید. قبل از بیرون رفتن از خانه، حتما اخبار پیش‌بینی هوا را گوش بدهید.

۵. زمان صعود را انتخاب کنید

این مورد اهمیت زیادی دارد. همان‌طور که قبلاً هم اشاره کردیم، هوا به سرعت در کوهستان تغییر می‌کند و بسیار ناپایدار است، حتی در تابستان، و در کوه‌های بکر و سبز با آن نسیم سبک تابستانی هم هوا ممکن است ناگهان تغییر کند. در هر منطقه، فصلی وجود دارد که در آن هوا از ثبات بیش‌تری برخوردار است. این فصل می‌تواند زمان بهتری برای شروع کوهنوردی باشد، اگرچه هرگز نمی‌توانید آب و هوا را به طور دقیق پیش‌بینی کنید.

گذشته از هر فصلی که در آن قرار دارید، اکثر کوه‌ها در ارتفاع بالاتر از ۳۰۰۰ متر، پوشیده از برف هستند. این حقیقتِ طبیعت است. شما باید بر این اساس وسایل‌تان را آماده کنید و در عین حال آمادگی ذهنی هم داشته باشید. هر سمت از کوه را که انتخاب کنید روی مسیر شما نیز تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، ضلع شمالی کوه‌های اروپایی معمولا خیلی طولانی‌تر از ضلع جنوبی آن، با برف پوشیده شده‌اند.

۶. حمل و نقل

موضوع حمل و نقل و چگونگی آن، بستگی به منطقه‌ای دارد که قصد صعود از آن را دارید. در برخی مناطق، حمل و نقل عمومی بسیار مناسب است و شما را به مکانی و ارتفاعی منتقل می‌کند که از آن‌جا به راحتی می‌توانید چند قله را امتحان کنید. مثلا در تابستان به سوئیس فکر کنید. در بیش‌تر مناطق به ماشین نیاز خواهید داشت. اگر جاده‌ها خوب هستند، می‌توانید به یک نقطه‌ی شروع مناسب بروید و از آن‌جا ادامه بدهید. اگر قرار است قله‌ای در جاهای دورافتاده صعود کنید، ممکن است جاده‌های قابل اطمینان نداشته باشید، به این معنی که مجبور خواهید بود از ارتفاع بسیار پایین، از پاهای‌تان استفاده کنید. به این ترتیب صعود طولانی‌تری خواهید داشت، به این معنی که مجبور خواهید بود سفر خود را با دقت بسیار بالاتری برنامه‌ریزی کنید.

۷. آماده‌سازی

پس از تصمیم‌گیری در مورد سفر به کوهستان، باید برخی مقدمات و آماده‌سازی‌ها را انجام بدهید، حتی اگر قرار است فقط به سفرهای روزانه بروید. در این‌جا چند مورد اساسی‌ترین مراحل آماده‌سازی را برای اولین صعود می‌بینید.

۸. تمرینات هوازی

وقتی تناسب اندام دارید، همه چیز بهتر است. این مسئله در مورد کوهنوردی نیز صدق می‌کند. اگر یک سفر طولانی‌تر یا سنگین‌تر دارید، بهترین کار این است که از قبل یک برنامه‌ی آموزشی را دنبال کنید. لازم نیست این برنامه فوق‌العاده شدید باشد، مگر این‌که سفری را برنامه ریزی کنید که سطحش بالاتر از یک کوهنوردی مبتدی باشد!

اگر در هفته چند بار تمرینات کاردیو یا هوازی مانند دویدن انجام دهید، بدن شما به ورزش عادت می‌کند و استقامت آن بالا خواهد رفت. این امر به خصوص برای سربالایی‌ها مفید است.

آماده شدن برای سفرهای طولانی‌تر و سنگین‌تر نیاز به آمادگی بیش‌تری دارد. تمرین روزمره‌تان را افزایش دهید تا زمانی که در هنگام حمل یک کوله پشتی سنگین، و بالا رفتن از یک تپه‌ی سربالایی راحت باشید. به این ترتیب قطعا می‌توانید برای بیش‌تر صعودهای سخت که احتمالاً به عنوان یک مبتدی انجام می‌دهید، آماده شوید.

برای بالا رفتن سطح استقامت بدن‌تان نیز به تمرینات قدرتی احتیاج خواهید داشت. برای انجام این تمرینات می‌توانید وزنه بزنید یا تمرینات وزن بدن که روی نواحی خاصی تمرکز دارند را انجام بدهید مانند پوش-آپ، کشش و اسکوات. شما باید تمام بدن‌تان را تقویت کنید، نه فقط پاها را.

برای سفرهای سنگین‌تر، حالت ایده‌آل این است که به مدت ۶ روز در هفته تمرین کنید، به این ترتیب که به طور متناوب تمرینات استقامتی و قدرتی را انجام دهید.

برای تست توانایی بدن‌تان، با کوله‌پشتی پر به یک پیاده‌روی روزانه بروید. به این ترتیب متوجه می‌شوید که توانایی‌های شما در چه حدی هستند و در تمرینات باید روی چه مواردی تمرکز بیش‌تری داشته باشید.

۹. مطالعه

مهم است که بدانید چه انتظاری باید داشته باشید. همه چیز می‌تواند به سرعت در کوهستان اشتباه شود. یک مسیر اشتباه می‌تواند باعث شود که راه‌تان را گم کنید، و حتی پیاده‌روی چند ساعته‌تان به یک سفر دو روزه تبدیل شود! هوا می‌تواند شما را غافلگیر کند، و سبب شود که وسط یک روز تابستانی زیر باران خیس شوید.

یافتن یک کتاب راهنمای معتبر برای مسیری که قصد دارید بروید، می‌تواند کار را بسیار ساده‌تر کند. به اطلاعاتی در مورد حشرات و حیواناتی که احتمالاً با آن‌ها روبرو می‌شوید، مانند زالو (لیماتیک)، مار، خرس و موارد مشابه نیز نیاز دارید. آیا احتمال دارد که از رودخانه عبور کنید؟ اگر این‌طور است، آیا در مسیرتان پل وجود دارد، یا مجبور خواهید بود که از وسط آب رد شوید؟ آیا آن رودخانه در بعضی فصل‌ها عمیق و غیرقابل عبور می‌شود، مثلا فصل بارندگی یا در فصل بهار که برف‌ها کم کم آب می‌شوند؟ آیا منابع آب قابل اطمینان در آن محدوده وجود دارد و چگونه می‌توان آن‌ها را پیدا کرد؟ بدین وسیله در مورد آب آشامیدنی‌تان نیز برنامه‌ریزی خواهید کرد.

اطلاع از جزئیات مسیرهای کوه مهم است زیرا خواهید دانست که آیا برای عبور از جاده‌های خاصی به مهارت و تجهیزات خاص نیاز دارید یا خیر. این جزئیات و مهارت‌های مورد نیاز را با توانایی‌ها و مهارت‌های فعلی خودتان مقایسه کنید. مسیری را انتخاب نکنید که هنوز مهارت‌های عبور از آن را فرا نگرفته‌اید، به ویژه اگر با تیمی بی‌تجربه یا به تنهایی کوهنوردی می‌کنید. هرچند ابدا توصیه نمی‌کنیم که مبتدیان، کوهنوردی انفرادی را امتحان کنند، زیرا کوه ممکن است حتی برای کوهنوردان با تجربه هم بسیار خطرناک باشد. با مسیرهای آسان‌تر و غیرفنی شروع کنید و کم کم عبور از مسیرهای دشوار را نیز یاد بگیرید.

هنگامی که در مورد توانایی‌های‌تان در مسیر مشخصی تردید دارید، می‌توانید راهنمایی را برای همراهی با خودتان استخدام کنید، زیرا به این ترتیب کارتان بسیار آسان‌تر می‌شود و شانس رسیدن به قله نیز بیش‌تر خواهد شد.

۱۰. با دوست‌تان کوهنوردی کنید

همانطور که قبلاً ذکر شد، بهتر است کوه را به تنهایی امتحان نکنید زیرا هر اتفاقی ممکن است رخ دهد، از آب و هوای نامناسب، تا سقوط خطرناک و حتی روبرو شدن یا یک حیوان وحشی. زمانی که تعدادتان بیش‌تر باشد، ایمنی بیش‌تری نیز خواهید داشت. بنابراین توصیه می‌کنیم همیشه در یک گروه چند نفره یا حداقل با یک فرد با تجربه سفر کنید.

همراهی دیگران با شما برای تشویق و ترغیب‌تان در قسمت‌های سخت مسیر نیز راهی عالی است برای این‌که از رسیدن به قله ناامید نشوید و در نهایت پاداش زحمات‌تان را بگیرید!

۱۱. ضد آب بروید!

دلایل و روش‌های زیادی برای خیس شدن در کوه وجود دارد. باران، عبور از رودخانه، افتادن در یک گودال، بطری آبی که روی وسایل‌تان‌ نشت می‌کند. همه‌ی این‌ها می‌توانند کاپشن راحت، گرم و خشک شما را خیس کند و سبب شود که سرد و مرطوب بمانید.

۱۲. آب

کم شدن آب بدن یا دهیدراته شدن هرگز شوخی نیست. در ارتفاعات بالاتر، علائم کمبود آب بدن می‌تواند تشدید و سبب بروز سردرد، خستگی و سردرگمی ‌شود. همیشه اطمینان حاصل کنید که آب کافی با خودتان حمل می‌کنید و وسایل تصفیه نیز در صورت نیاز همراه‌تان دارید.

۱۳. میان‌وعده

مهم است که سطح انرژی بدن‌تان را حفظ کنید. به همین دلیل، باید میان‌وعده‌هایی را که دارای مواد مغذی و سبک هستند، بسته‌بندی کنید و ببرید. بهترین گزینه آجیل و جرکی است. این‌ها به راحتی قابل خوردن هستند، زود خراب نمی‌شوند و فضای زیادی را نیز اشغال نمی‌کنند. هرچه را که برای بردن انتخاب می‌کنید باید کربوهیدرات و پروتئین زیادی داشته باشد.

اگر به مسافرت‌های طولانی‌تری (بیش از یک روز) می‌روید، غذاهایی را که به راحتی آماده می‌شوند یا از قبل آماده و بسته‌بندی شده‌اند را انتخاب کنید، مثل ماهی تن یا نودل. این‌ها انرژی لازم را به شما می‌دهند بدون آن‌که وزن زیادی داشته باشند و بالا بردن‌شان مشکلی برای شما ایجاد کند.

۱۴. کشش

کشش پویا راهی عالی برای آماده‌سازی جهت ورزش روزانه است. شما در حین حرکت بدن، عضلات‌تان را گرم خواهید کرد، و بدن و ذهن‌تان را نیز برای آن‌چه پیش رو دارید آماده می‌کنید.

۱۵. کمک‌های اولیه

خواه در زمینه‌ی کمک‌های اولیه آموزش دیده‌اید و خواه نه، به هر حال مهم است که یک کیت پزشکی پایه تهیه کنید و بدانید که چگونه باید از آن استفاده کنید. احتمالاً در طول مسیر با جراحات جزئی و کوچک روبرو خواهید شد از جمله تاول، بریدگی و کبودی، نیش حشرات و آفتاب‌سوختگی. برخورداری از دارو و ابزار صحیح، رسیدگی به این موارد را آسان‌تر می‌کند.

آسیب‌های جدی‌تر ممکن است پیچ خوردن (به خصوص مچ پا)، شکستن استخوان یا ناراحتی معده را (معمولاً ناشی از آماده‌سازی نادرست آب یا غذا) شامل شوند. پیچ خوردن و ناراحتی معده را به آسانی می‌توان رفع و رجوع کرد، اما معمولاً لازم است سفر متوقف شود تا زمانی که فرد آسیب‌دیده یا بیمار به اندازه‌ی کافی بهبود بیابد و بتواند مسیر را ادامه بدهد. شکستن استخوان کمی جدی‌تر است و ممکن است لازم باشد برای گرفتن کمک با تیم جستجو و نجات تماس بگیرید.

۱۶. در حین کوهنوردی

اکنون که می‌دانید چگونه سفرتان را برنامه‌ریزی کنید و چه چیزهایی را باید با خودتان ببرید، برخی اصول اساسی وجود دارد که باید در طول سفرتان به خاطر بسپارید. یکی از اساسی‌ترین و بدیهی‌ترین نکات، سلام و احوالپرسی با افرادی است که در مسیر از کنارشان رد می‌شوید. داشتن یک رفتار دوستانه هیچ هزینه‌ای ندارد و تجربه را برای همه‌ی افراد حاضر تا حد زیادی لذت‌بخش‌تر می‌کند.

۱۷. در مسیر بمانید

گم شدن وحشتناک است. ماندن در مسیر شما را دور از هر خطری نگه می‌دارد و معمولاً دور از صخره‌های شیب‌دار نمی‌توانید خطر آن‌ها را متوجه شوید تا زمانی که در آن‌ها بیفتید. اگر مسیری مشخص نشده‌است، حتماً از قبل خودتان مسیر را مشخص کنید و به آن پایبند بمانید. نشان دادن این مسیر به راهنماهای کوهستان قبل از شروع سفر، نیز راهی مطمئن است برای اطمینان از این‌که در صورت بروز هر گونه مشکل یا گم کردن مسیر، کسی بداند که از کدام جهت و به کجا رفته‌اید.

۱۸. زباله نریزید!

یکی دیگر از بدیهیات همین است! اگر زباله‌ای که دارید، زیست‌فروپاش نیست، آن را با خودتان برگردانید. از جمله‌ی این زباله‌ها عبارتند از بسته‌بندی شکلات و آب نبات، دستمال توالت و هر نوع زباله دیگری است که هنگام کوهنوردی تولید می‌کنید. دور نگه داشتن کوه از زباله، آن را نه تنها برای سایر کوهنوردان، بلکه برای مردم و حیواناتی که در آن‌جا زندگی می‌کنند نیز، تمیز نگه می‌دارد.

۱۹. رفتن به دستشویی

در صورتی که لازم است دستشویی بروید، بهتر است منطقی عمل کنید. این کار را در نزدیکی مسیر یا کنار یک منبع آب انجام ندهید، زیرا احتمال دارد که آب را آلوده کنید و سبب آزار سایر رهگذران که از همان راه عبور می‌کنند، شوید. یک بیل کوچک با خودتان ببرید تا همه چیز را همان‌جا دفن کنید. یک کیسه‌ی پلاستیکی کوچک و قابل بستن را برای دستمال توالت با خودتان ببرید، زیرا نباید این وسایل را در کوه رها کنید.

۲۰. گرفتن عکس

عکس گرفتن یک روش عالی برای ثبت تجربیات شگفت‌انگیزی است که در کوهستان پشت سر گذاشته‌اید. هر چند باید در این مورد هم دقت به خرج بدهید و قبل از گرفتن عکس به جنبه‌ی ایمنی آن نیز فکر کنید. عکس سلفی نگیرید یا کنار پرتگاه‌ها برای گرفتن عکس دست به پریدن نزنید چون احتمال سقوط و آسیب دیدن زیاد است.

۲۱. ایجاد صدای آزاردهنده

بیرون رفتن در کوه و گوش دادن به صداهای طبیعت یکی از بهترین احساساتی است که می‌توانید تجربه کنید. این نکته حتی نیازی به گفتن هم ندارد: هدفون و هدست‌تان را در خانه بگذارید. این کار نه تنها نوعی درمان و لذت است بلکه به لحاظ ایمنی نیز اهمیت دارد. اگر نتوانید آن‌چه که پیرامون‌تان اتفاق می‌افتد بشنوید، احتمالاً صداهای شگفت‌انگیز یا هشدارهای احتیاطی مهم مانند تغییر آب و هوا یا نزدیک شدن به حیوانات وحشی را از دست خواهید داد.

۲۲. بعد از صعود

پایین آمدن بعد از صعود نیز به اندازه‌ی آماده‌سازی و صعود واقعی اهمیت دارد. بدانید که به دلیل تمام فشاری که روی شما بوده، احتمالاً بدن‌درد خواهید داشت. با بدن‌تان مهربان باشید و به آن اجازه دهید که کم کم بهبود پیدا کند.

بهترین قسمت، خاطراتی است که برای‌تان بسیار ارزشمند هستند و اندورفین‌هایی که همراه آن است. اگر اولین تجربه شور و اشتیاق زیادی به شما داده باشد، احتمالاً نمی‌توانید برای تجربه‌ی بعدی صبر کنید.

کلام آخر

اگر تازه کوهنوردی را شروع کرده‌اید،‌ آرام پیش بروید. با بالا رفتن از برخی تپه‌های محلی یا کوه‌های نزدیک به محل زندگی‌تان شروع کنید. هنگامی که هیچ تجربه‌ای ندارید، روی خودتان فشار وارد نکنید، و سراغ کوه‌هایی که صعود از آن‌ها دشوار است نروید.

حتی اگر برای‌تان مقدور باشد هم مبالغ زیادی برای خرید تجهیزات کوهنوردی هزینه نکنید. عاقلانه‌تر این است که کم کم وسیله بخریم و بعد در طول زمان متوجه بشوید که چه چیزهایی نیاز دارید و چه چیزهایی نیاز ندارید. یک جفت کفش کوهنوردی خوب و چند لباس مناسب تا مدت‌ها برای‌تان کافی خواهد بود.

سرانجام سبک و سیاق و مهارت‌های کوهنوردی را همراه با دوستان‌تان بیاموزید! با کسی که می‌شناسید یا حتی بهتر از آن، با کسی که اهدافی مانند اهداف شما در زمینه‌ی کوهنوردی دارد همراه باشید. یادگیری در کنار هم همیشه آسان‌تر است، و به علاوه، با کسانی که در این مسیر همراه‌تان هستند ارتباط و پیوند خوبی ایجاد خواهید کرد!

تفاوت میان تکنیک ها و مهارت های کوهنوردی و کوهپیمایی

به دید اکثر ما کوهنوردی و کوهپیمایی یک معنا دارد و فعالیتی است که برای انجام آن کافیست از کوه بالا برویم اما باید بدانید که کوهپیمایی و کوهنوردی دو مفهوم از هم مستقل است. البته کوهنوردان حرفه ای و افرادی که با کوه پیمایی انس دارند، قطعا این تفاوت ها را به خوبی می دانند و برای آن ها این تفاوت ها کاملا آشکار است. برای درک بهتر تفاوت های این دو فعالیت ، بهتر است ابتدا آنها را به صورت جداگانه تعریف کنیم و به شما خواهیم گفت که تفاوت کوهپیمایی و کوهنوردی چیست؟ با ما در ادامه همراه باشید.

کوهنوردی و کوهپیمایی | مفهوم کوهنوردی

اگر بخواهیم تعریفی ساده از کوه نوردی داشته باشیم “کوهنوردی مجموعه فعالیت هایی است که شامل حرکات سخت و حرفه ای و توام با خطرات خاص خود می باشد که به شدت به تخصص و همچنین تجهیزات و ملزومات وابسته است”. کوهنوردی یک فعالیت فنی است که برای دستیابی به سخت ترین قله های کوهستانی مورد استفاده قرار می گیرد. این ورزش می تواند شامل استفاده از تکنیک های پیشرفته یا تجهیزات خاص برای سهولت و ایمن سازی کوهنوردان باشد. در این بین یک تمایز آسان وجود دارد: هر کس می تواند کوه و کوهنوردی را انتخاب کند ، اما هیچکس نمی تواند به آسانی کوهنورد شود. این نکته نیز قابل ذکر است که کوهنوردی تنها به مفهوم فتح قله نیست، هزاران کوه با ارتفاع کم و مسیرهای مشخص وجود دارد که تقریباً همه می توانند آنها را فتح کنند. در واقع کوهنوردی حاصل سالها تمرین و تجربه است.

تکنیک ها و مهارت های کوهنوردی

لیستی از تکنیک و مهارت های مختلف وجود دارد که یک کوهنورد واقعی باید در همه ی آنها سر رشته داشته باشد، مانند:

یخ نوردی، استفاده حرفه ای از طناب، کسب مهارت های لازم جهت سفر به یخچال های طبیعی، استفاده درست از وسایل محافظتی و بسیاری از موارد دیگر که یادگیری آنها دشوار است و تکمیل شدن مهارت های یک کوهنورد سالها به طول می انجامد.

کوهنوردی و کوهپیمایی | مفهوم کوهپیمایی

اما حالا کوهپیمایی چیست؟ کوهپیمایی مجموعه برنامه هایی هستند که در آن فرد یا گروهی با پیمودن مسیرهایی خاص به جز صعود به قله مسافت طولانی و یا کوتاهی را در حد فاصل دو منطقه یا بیشتر با تراورس یال ها، و حد فاصل آبادی ها می گذراند. بدیهی است که با ارتفاع کمتری که در اینگونه برنامه ها پیموده می شود، نیاز به وسایلی سبک تر از برنامه های صعود به قلل و کوهنوردی خواهیم داشت. کوهپیمایی به عنوان یک فعالیت غیر فنی ، برای سلامت بدن و سهولت عملکرد بسیار عالی است. این ورزش یک فعالیت بسیار متنوع است که می تواند به بسیاری از اشکال دیگر تقسیم شود.در کوهپیمایی حرکت به صورت اریب از یک نقطه به نقطه با ارتفاع هم سطح است و افراد می توانند به سمت نقطه دیگری تغییر جهت دهند. همانطور که پیشتر هم گفتیم انواع کوهپیمایی بر اساس سختی و طول مسافت وجود دارد. یک برنامه کوهپیمایی می تواند بین یکی دو ساعت تا چند روز طول بکشد و برای انجام آن به عنوان یک قانون نیاز به دانش فنی نیست. برخی از تکنیک های ابتدایی راهبری و سطح آمادگی جسمانی خوب می تواند برای پیمایش کوه کفایت کند.

به طور معمول، می توان در تمام سال به کوهپیمایی پرداخت به جز قسمتهایی که بارش برف می تواند مشکل ساز باشد. در مقالات قبلی زیر شاخه های ورزش کوهنوردی را بطور مفصل تشریح کردیم در این مطلب نیز شما را با اشکال مختلف کوهپیمایی و زیر شاخه های این رشته ورزشی آشنا خواهیم کرد.

پیاده روی و پیمایش کوه

همانطور که گفتیم ، پیاده روی ابتدایی ترین شکل کوهپیمایی است. پیاده روی در کوه می تواند ازسطوح بسیار آسان آغاز شود و تا مناطق چالش برانگیز نیز ادامه یابد اما در صورت کلی ورزشی سبک محسوب شده و بیشتر جنبه تفریحی و تناسب اندام دارد.

سنگ نوردی

برای کوهنوردی و کوه پیمایی سنگ نوردی سبک نیز می تواند یکی از زیر شاخه های کوهپیمایی باشد که شما از طناب و مهار برای مقیاس بندی صخره های صاف استفاده کنید. این ورزش یک رشته فنی تر است ، اما بسیار سرگرم کننده است!

دست به سنگ یا Scrambling

رشته اسکرامبلینگ یا دست به سنگ یک ورزش مابین پیاده روی و سنگ نوردی است: نه آنقدر ساده است که نمی توان آن را پیاده روی دانست، نه به اندازه ای است که به تمام تجهیزات استاندارد کوهنوردی نیاز داشته باشد. این کار شامل عبور از معابر سنگی نسبتا آسان بدون استفاده از تجهیزات فنی می باشد. تفاوت اساسی در اینجا این است که باید از دستانتان هم استفاده کنید.

کوهنوردی و کوهپیمایی | پیمایش trekking

پیمایش ترکینگ نوعی کوهپیمایی است که افراد طی چندین روز قله های مختلفی را طی می کنند و باید تمام تجهیزات ضروری را با خود حمل می کنید. ترکینگ اغلب از یک نقطه مشخص شروع شده و به نقطه ای دیگر ختم می شود. این پیمایش می تواند حتی قله های کم ارتفاع را نیز در بر بگیرد. سختی مسیر در اینجا اغلب بر اساس مسیر مورد پیمایش و کیلومتر طی شده و سرعت تعیین می شود. از نمونه های مشهور پیمایش ترکینگ در دنیا می توان به پیمایش تا بیس کمپ اورست اشاره کرد. این مسیر بیش از ده روز و در حدود ۱۳۰ کیلومتر طول دارد، که از لوبوچه آغاز شده و به بیس کمپ مسیر جنوبی اورست می رسد و سپس به مقصد باز می گردد.

کوهنوردی و کوهپیمایی | فواید کوهپیمایی

کوهپیمایی در اشکال مختلف آن همانند کوهنوردی فواید زیادی دارد که تعدادی از آنها به شرح زیر است:

– افزایش توان هوازی

– کاهش وزن

– افزایش سلامت قلب

– کارکرد بهتر ریه

– بهبود شرایط استخوانی

– چابکی عضلات

– کاهش استرس

– افزایش سلامتی ذهن و روان

عامل اصلی تفاوت بین کوهنوردی و کوهپیمایی

کوهنوردی و کوهپیمایی شباهت زیادی بهم دارند در حقیقت اصلی ترین تفاوت بین این دو مفهوم در ریسک و خطر پذیر بودن آنها است. کوهنوردی یک ورزش سخت و حرفه ای و دارای خطرات خاص خود می باشد که به شدت به تخصص و همچنین تجهیزات و ملزومات وابسته است. اما کوه پیمایی یک ورزش و فعالیت بدنی بسیار ساده است که به صورت فردی و ترجیحا گروهی انجام می گیرد و تقریبا خطرات زیادی ندارد. مصطلح است که هر کسی که به کوهستان می رود را کوهنورد خطاب می کنند. در حالی که کسی که به صورت آماتور به فعالیت کوه پیمایی می پردازد، یک کوهنورد ماهر و حرفه ای نیست.

در حقیقت وی یک ورزشکار کوه پیماست که برای سلامت روح و جسم خود به کوه می آید و فعالیت بدنی سالمی را انجام می دهد. همان طور که عرض شد برای فعالیت های تخصصی کوهنوردی حرفه ای نیاز به تجهیزات و لوازم خاص و تخصصی می باشد. اگر افراد آماتور که کوه پیمایی می کنند هم بخواهند در طبیعت لذت بیشتری ببرند بهتر است مجهز بوده و امکانات لازم در طبیعت و کوه را همراه داشته باشند.

ضرورت داشتن مهارت در کوهنوردی و کوه پیمایی

در کوهنوردی از ابزارها برای رویارویی با خطر بهره گرفته می شود. طناب در اینجا برای چالش کردن با خطر است. یادگیری تکنیک های یخ و سنگ برای یادگیری مواجه با خطر می باشد. اما دیدگاه کوهپیمایی ریسک گریزیست. کوهپیمایی هم به علت انجام شدن در محیط کوهستان نیاز به آگاهی از خطرات دارد. ولی در اینجا دیدگاه ورزش و ورزشکار عدم رویارویی با خطرات است. کوهنوردی ورزش چالش است و کوهپیمایی ورزش سلامتی.

رینهولد مسنر کوهنورد معروف جهان می گوید:« بدون خطر مرگ کوهنوردی دیگر کوهنوردی نیست ، ولی در کوهنوردی من دنبال مرگ نیستم ، دقیقا بر عکس من سعی در زنده ماندن دارم ، اما زنده ماندن بدون وجود خطر مرگ نیز بسیار آسان است . کوهنوردی هنر زنده ماندن در شرایط سخت است که شامل خطر مرگ هم می شود . بهترین کوهنورد کسی نیست که تلاش می کند تا یکی دوبار کارهای احمقانه بکند وسپس بمیرد . بلکه بهترین کوهنورد کسی است که سعی می کند بزرگترین کارها را انجام دهد و زنده بماند.»

سخن آخر

تفاوت های موجود بین کوهنوردی و کوهپیمایی سبب شده که افرادی که جلب این دو شاخه ورزش می شوند با اینکه در ظاهر بسیار شبیه به هم هستند، اما از نظر طرز فکر و فلسفه زندگی ۱۸۰ درجه متفاوت با یکدیگر باشند. در کوهنوردی در واقع یک چالش ایجاد می شود که فرد به دنبال حل این مساله و مواجه با چالش است. اما در کوهپیمایی هدف سلامتی ، بهره بردن از زیبایی های طبیعت می باشد. توجه به این نکته ضروریست که کوهنوردی ورزشی چالشی است که می تواند به جراحات جدی و حتی مرگ بیانجامد. یادگیری ورزش کوهنوردی مستلزم سالها کسب دانش و تجربه می باشد.