برگزاری دوره آموزشی کوهپیمایی همگانی

تفاوت میان تکنیک ها و مهارت های کوهنوردی و کوهپیمایی

به دید اکثر ما کوهنوردی و کوهپیمایی یک معنا دارد و فعالیتی است که برای انجام آن کافیست از کوه بالا برویم اما باید بدانید که کوهپیمایی و کوهنوردی دو مفهوم از هم مستقل است. البته کوهنوردان حرفه ای و افرادی که با کوه پیمایی انس دارند، قطعا این تفاوت ها را به خوبی می دانند و برای آن ها این تفاوت ها کاملا آشکار است. برای درک بهتر تفاوت های این دو فعالیت ، بهتر است ابتدا آنها را به صورت جداگانه تعریف کنیم و به شما خواهیم گفت که تفاوت کوهپیمایی و کوهنوردی چیست؟ با ما در ادامه همراه باشید.

کوهنوردی و کوهپیمایی | مفهوم کوهنوردی

اگر بخواهیم تعریفی ساده از کوه نوردی داشته باشیم “کوهنوردی مجموعه فعالیت هایی است که شامل حرکات سخت و حرفه ای و توام با خطرات خاص خود می باشد که به شدت به تخصص و همچنین تجهیزات و ملزومات وابسته است”. کوهنوردی یک فعالیت فنی است که برای دستیابی به سخت ترین قله های کوهستانی مورد استفاده قرار می گیرد. این ورزش می تواند شامل استفاده از تکنیک های پیشرفته یا تجهیزات خاص برای سهولت و ایمن سازی کوهنوردان باشد. در این بین یک تمایز آسان وجود دارد: هر کس می تواند کوه و کوهنوردی را انتخاب کند ، اما هیچکس نمی تواند به آسانی کوهنورد شود. این نکته نیز قابل ذکر است که کوهنوردی تنها به مفهوم فتح قله نیست، هزاران کوه با ارتفاع کم و مسیرهای مشخص وجود دارد که تقریباً همه می توانند آنها را فتح کنند. در واقع کوهنوردی حاصل سالها تمرین و تجربه است.

تکنیک ها و مهارت های کوهنوردی

لیستی از تکنیک و مهارت های مختلف وجود دارد که یک کوهنورد واقعی باید در همه ی آنها سر رشته داشته باشد، مانند:

یخ نوردی، استفاده حرفه ای از طناب، کسب مهارت های لازم جهت سفر به یخچال های طبیعی، استفاده درست از وسایل محافظتی و بسیاری از موارد دیگر که یادگیری آنها دشوار است و تکمیل شدن مهارت های یک کوهنورد سالها به طول می انجامد.

کوهنوردی و کوهپیمایی | مفهوم کوهپیمایی

اما حالا کوهپیمایی چیست؟ کوهپیمایی مجموعه برنامه هایی هستند که در آن فرد یا گروهی با پیمودن مسیرهایی خاص به جز صعود به قله مسافت طولانی و یا کوتاهی را در حد فاصل دو منطقه یا بیشتر با تراورس یال ها، و حد فاصل آبادی ها می گذراند. بدیهی است که با ارتفاع کمتری که در اینگونه برنامه ها پیموده می شود، نیاز به وسایلی سبک تر از برنامه های صعود به قلل و کوهنوردی خواهیم داشت. کوهپیمایی به عنوان یک فعالیت غیر فنی ، برای سلامت بدن و سهولت عملکرد بسیار عالی است. این ورزش یک فعالیت بسیار متنوع است که می تواند به بسیاری از اشکال دیگر تقسیم شود.در کوهپیمایی حرکت به صورت اریب از یک نقطه به نقطه با ارتفاع هم سطح است و افراد می توانند به سمت نقطه دیگری تغییر جهت دهند. همانطور که پیشتر هم گفتیم انواع کوهپیمایی بر اساس سختی و طول مسافت وجود دارد. یک برنامه کوهپیمایی می تواند بین یکی دو ساعت تا چند روز طول بکشد و برای انجام آن به عنوان یک قانون نیاز به دانش فنی نیست. برخی از تکنیک های ابتدایی راهبری و سطح آمادگی جسمانی خوب می تواند برای پیمایش کوه کفایت کند.

به طور معمول، می توان در تمام سال به کوهپیمایی پرداخت به جز قسمتهایی که بارش برف می تواند مشکل ساز باشد. در مقالات قبلی زیر شاخه های ورزش کوهنوردی را بطور مفصل تشریح کردیم در این مطلب نیز شما را با اشکال مختلف کوهپیمایی و زیر شاخه های این رشته ورزشی آشنا خواهیم کرد.

پیاده روی و پیمایش کوه

همانطور که گفتیم ، پیاده روی ابتدایی ترین شکل کوهپیمایی است. پیاده روی در کوه می تواند ازسطوح بسیار آسان آغاز شود و تا مناطق چالش برانگیز نیز ادامه یابد اما در صورت کلی ورزشی سبک محسوب شده و بیشتر جنبه تفریحی و تناسب اندام دارد.

سنگ نوردی

برای کوهنوردی و کوه پیمایی سنگ نوردی سبک نیز می تواند یکی از زیر شاخه های کوهپیمایی باشد که شما از طناب و مهار برای مقیاس بندی صخره های صاف استفاده کنید. این ورزش یک رشته فنی تر است ، اما بسیار سرگرم کننده است!

دست به سنگ یا Scrambling

رشته اسکرامبلینگ یا دست به سنگ یک ورزش مابین پیاده روی و سنگ نوردی است: نه آنقدر ساده است که نمی توان آن را پیاده روی دانست، نه به اندازه ای است که به تمام تجهیزات استاندارد کوهنوردی نیاز داشته باشد. این کار شامل عبور از معابر سنگی نسبتا آسان بدون استفاده از تجهیزات فنی می باشد. تفاوت اساسی در اینجا این است که باید از دستانتان هم استفاده کنید.

کوهنوردی و کوهپیمایی | پیمایش trekking

پیمایش ترکینگ نوعی کوهپیمایی است که افراد طی چندین روز قله های مختلفی را طی می کنند و باید تمام تجهیزات ضروری را با خود حمل می کنید. ترکینگ اغلب از یک نقطه مشخص شروع شده و به نقطه ای دیگر ختم می شود. این پیمایش می تواند حتی قله های کم ارتفاع را نیز در بر بگیرد. سختی مسیر در اینجا اغلب بر اساس مسیر مورد پیمایش و کیلومتر طی شده و سرعت تعیین می شود. از نمونه های مشهور پیمایش ترکینگ در دنیا می توان به پیمایش تا بیس کمپ اورست اشاره کرد. این مسیر بیش از ده روز و در حدود ۱۳۰ کیلومتر طول دارد، که از لوبوچه آغاز شده و به بیس کمپ مسیر جنوبی اورست می رسد و سپس به مقصد باز می گردد.

کوهنوردی و کوهپیمایی | فواید کوهپیمایی

کوهپیمایی در اشکال مختلف آن همانند کوهنوردی فواید زیادی دارد که تعدادی از آنها به شرح زیر است:

– افزایش توان هوازی

– کاهش وزن

– افزایش سلامت قلب

– کارکرد بهتر ریه

– بهبود شرایط استخوانی

– چابکی عضلات

– کاهش استرس

– افزایش سلامتی ذهن و روان

عامل اصلی تفاوت بین کوهنوردی و کوهپیمایی

کوهنوردی و کوهپیمایی شباهت زیادی بهم دارند در حقیقت اصلی ترین تفاوت بین این دو مفهوم در ریسک و خطر پذیر بودن آنها است. کوهنوردی یک ورزش سخت و حرفه ای و دارای خطرات خاص خود می باشد که به شدت به تخصص و همچنین تجهیزات و ملزومات وابسته است. اما کوه پیمایی یک ورزش و فعالیت بدنی بسیار ساده است که به صورت فردی و ترجیحا گروهی انجام می گیرد و تقریبا خطرات زیادی ندارد. مصطلح است که هر کسی که به کوهستان می رود را کوهنورد خطاب می کنند. در حالی که کسی که به صورت آماتور به فعالیت کوه پیمایی می پردازد، یک کوهنورد ماهر و حرفه ای نیست.

در حقیقت وی یک ورزشکار کوه پیماست که برای سلامت روح و جسم خود به کوه می آید و فعالیت بدنی سالمی را انجام می دهد. همان طور که عرض شد برای فعالیت های تخصصی کوهنوردی حرفه ای نیاز به تجهیزات و لوازم خاص و تخصصی می باشد. اگر افراد آماتور که کوه پیمایی می کنند هم بخواهند در طبیعت لذت بیشتری ببرند بهتر است مجهز بوده و امکانات لازم در طبیعت و کوه را همراه داشته باشند.

ضرورت داشتن مهارت در کوهنوردی و کوه پیمایی

در کوهنوردی از ابزارها برای رویارویی با خطر بهره گرفته می شود. طناب در اینجا برای چالش کردن با خطر است. یادگیری تکنیک های یخ و سنگ برای یادگیری مواجه با خطر می باشد. اما دیدگاه کوهپیمایی ریسک گریزیست. کوهپیمایی هم به علت انجام شدن در محیط کوهستان نیاز به آگاهی از خطرات دارد. ولی در اینجا دیدگاه ورزش و ورزشکار عدم رویارویی با خطرات است. کوهنوردی ورزش چالش است و کوهپیمایی ورزش سلامتی.

رینهولد مسنر کوهنورد معروف جهان می گوید:« بدون خطر مرگ کوهنوردی دیگر کوهنوردی نیست ، ولی در کوهنوردی من دنبال مرگ نیستم ، دقیقا بر عکس من سعی در زنده ماندن دارم ، اما زنده ماندن بدون وجود خطر مرگ نیز بسیار آسان است . کوهنوردی هنر زنده ماندن در شرایط سخت است که شامل خطر مرگ هم می شود . بهترین کوهنورد کسی نیست که تلاش می کند تا یکی دوبار کارهای احمقانه بکند وسپس بمیرد . بلکه بهترین کوهنورد کسی است که سعی می کند بزرگترین کارها را انجام دهد و زنده بماند.»

سخن آخر

تفاوت های موجود بین کوهنوردی و کوهپیمایی سبب شده که افرادی که جلب این دو شاخه ورزش می شوند با اینکه در ظاهر بسیار شبیه به هم هستند، اما از نظر طرز فکر و فلسفه زندگی ۱۸۰ درجه متفاوت با یکدیگر باشند. در کوهنوردی در واقع یک چالش ایجاد می شود که فرد به دنبال حل این مساله و مواجه با چالش است. اما در کوهپیمایی هدف سلامتی ، بهره بردن از زیبایی های طبیعت می باشد. توجه به این نکته ضروریست که کوهنوردی ورزشی چالشی است که می تواند به جراحات جدی و حتی مرگ بیانجامد. یادگیری ورزش کوهنوردی مستلزم سالها کسب دانش و تجربه می باشد.

سه قانون طلایی در کوه نوردی

ممکن است شنیده باشید که کوهنوردی 3 قانون طلایی دارد

هیچ وقت کوهنوردی را دست کم نگیرید به این دلیل که سخت تر، بلند تر و دورتر از چیزی است که به نظر میرسد. این اصول همیشه در مورد همه صعود ها صدق می کند. خصوصا زمانی که احساسات در حین صعود زیاد می شود.
در نشستی که با یک کوهنورد حرفه ای  به نام سورن کروز داشتیم وی نکاتی را برای اینکه کوهنوردان بتوانند بهترین صعود را داشته باشند و بتوانند شرایط سخت را مدیریت کنند بیان کرد .

​قانون اول: خیلی دورتر از چیزیه که به نظر میرسه

سفرهای خطرناک در مسیرهای راه دور ممکن است به دلیل شرایط جوی متغیر برای شما از۸ تا۱۲ ساعت در روز روی دهد. بسته به منطقه و سختی مسیر کوهنوردی برخی سفر ها شامل برف و یخ است و ممکن است (مخصوصا وقتی محبور هستید کوله پشتی ۱۲–۱۵ کیلوگرمی را حمل کنید)  خیلی دشوار تر باشد.
شرایط آب و هوایی نامساعد در زمان کوهنوردی در مسیر های طولانی دور از انتظار نیست. بنابراین میزان امادگی و آسودگی شما در طول مسیر مهم است.البته به گفته کوهنورد استرالیایی باید نسبت به توانایی و قله ای که قصد صعود دارید واقع بین باشید 
کاری که شما انجام میدهید فقط کار فیزیکی نیست بلکه کار روانی  هم هست. او توضیح میدهد که شما حتما نباید از روز اول در مورد صعود صحبت کنید و در ذهنتان فقط صعود کردن مهم باشد.
برای یک لیدر چیزی که مهم است این است که همه افراد آمادگی لازم را داشته باشند و سعی کنند خود را آماده کنند. در غیر این صورت از نظر روانی کار خیلی دشوار میشود.

بهترین روش چیست؟

کوهنوردان باید مهارت های خود را قوی کنند و سعی نکنند بر اساس احساسات کوهنوردی کنند . زمانی که میخواهید صعود قله را با گرفتن عکس و … جشن بگیرید باید یادتان باشد جشن واقعی را زمانی باید بگیرید که سالم و ایمن بازگشته باشید.
در بسیاری از کوهنوردی ها اعضای تیم ممکن است از مشقات کار غافل بشوند. اولین مشکلی که اتفاق می افتد این است که یادشان می افتد باید مسیر را از قله به پایین بازگزدند.
از آنجایی که اغلب حوادث ناگهانی اتفاق می افتد. متمرکز ماندن مساله مهمی است  مثلا زمانی که افراد خسته هستند اگر این خستگی بیش از حد منجر به آسیب دیدگی شان شود دیگر صعود به قله مهم نیست. بنابر این شما باید مطمئن شوید که همه افراد برمیگردند پراکنده شدن افراد کار درستی نیست. بهترین روش این است که  همه افراد با هم برگردند .

قانون دوم: همیشه بلند تر ازونیه که به نظر میرسه​

بر اساس سفری که سورن به تبت در سال ۲۰۰۵ داشته رفتار یکی از همسفران را به یاد دارد. او در راه سفر به چو آیو با گروهی از افراد و کوهنوردان با تجربه ناگهانی از وسیله نقلیه  بیرون پریدند .او متوجه شد که خون از صورت یکی از افراد جاری شد ودچار آسیب دیدگی شد. سورن گفت : می دانستم که او انتظار  چنین اتفاقی را نداشته و با خودم فکر کردم که او دیگر هرگز به کوهنوردی نمیرود .بخاطر اینکه از نظر روحی ضربه شدیدی خورده بود.

بهترین روش چیست؟

بدون درنظر گرفتن اینکه قله اورست است یا قله مورا، کوه ها را به دسته هایی دسته بندی میکنیم که قابلیت مدیریت بیشتری داشته باشد.
اول شما باید به یک بیس کمپ صعود کنید که یک مقصد است . سپس باید به کمپ بعدی صعود کنید که مقصد دیگری است . نهایتا باید به یک قله واقعی صعود کنید اما برای پیشرفت عجله نکنید

همچنین زمانی که وارد ارتفاع میشوید. برای برخی افراد علائمی از ارتفاع زدگی  ممکن است اتفاق بیفتد. مانند از دست رفتن اشتها ، سردرد خفیف ، خواب از هم گسیخته زمانی که  دچار مشکل شدید باید با لیدر خود در مورد حالتان صحبت کنید.تمام سفرهای کوهنوردی جهان ایجاد شده تا کوهنوردان زمان کافی داشته باشند که با شرایط خو بگیرند.

به عنوان یک سفر ساده، به طور مثال مورا پارک، روزهایی را جهت آمادگی  برای صعود را فراهم کنید. یک سفر ۲۳ روزه به صعود کنندگان یک فرصت ۲ هفته ای برای تدریحی بالا رفتن قبل از صعود را میدهد.

قانون سوم: همیشه سخت تر از چیزی است که به نظر میرسد

افراد باید خود را تا آنجا که میتوانند برای یک سفرکوهنوردی  آموزش دهند. و آماده کنند. اما آماده سازی همراه با کسب تجربه بدست می آید. چگونگی رفتار یک نفر در یک محیط غریبه وخطر ناک می تواند بسیار تعیین کننده باشد.
بیشتر افراد کاملا خوب عمل میکنند و۹۰ در صد مواقع هوا بر اساس پیش بینی ها تغییر میکند. به بیان دیگر شرایط معمولا مطلوب است .اما خیلی سخت است که خودمان را برای هوای بد آماده کنیم حتما باید تجربه اش اتفاق بیفتد.

بهترین روش چیست؟

چیزهایی که آموزش دیده اید را به صورت عملی نیز انجام دهید. گذراندن دروس تئوری خیلی متفاوت است.
برنامه های کوهنوردی در جهان دروسی برای مبتدیان ارائه میدهد که به تازه واردین این امکان را میدهد که مهارت های کوه نوردی و تکنیک های مربوط به ارتفاعات را از متخصصین با تجربه بیاموزند. سفر هایی که جنبه آموزشی دارند جایی است که افراد میتوانند کارهای هیجان انگیزی بر روی یخ و آبشارهای یخ زده را انجام دهند.

برنامه های ما مهارت های دانش پژوهان را در یخ و صخره نوردی ، کار با طناب و کرامپون و جهت یابی را ارتقا می دهد.برای تمام برنامه های کوهنوردی  یادآوری می کنیم وسایل و تجهیزات لازم را  داشته باشید و همچنین مطمئن میشویم اول تمرین کافی داشته باشید. سپس با آمادگی کافی و همچنین امنیت بیشتر به صعود بپردازید.

همچنین فرصت هایی برای صعود به قله پس از گذراندن دروس وجود دارد.  مانند دروس مربوط به صعود آلپاین و گرن پارادیز که شما میتوانید مهارت هایی که آموخته اید را بیازمایید.افراد به فشار و استرس به صورت های متفاوت واکنش نشان میدهند . زمانی که شما در یک سفر کوهنوردی هستید .در وضعیت سختی قرار میگیرید برخی افراد با  شرایط سخت بهتر از بقیه کنار می آیند .کسی که نمیتواند شرایط را خوب مدیریت کند نیاز به حمایت و کمک دارد که ما آن را ارائه میدهیم.

برای کوهنوردانی که تصمیم میگیرند محدودیت های خودرا کنار بزنند (نه برای افراد ضعیف)خیلی مهم است که خود را نه فقط از نظر فیزیکی بلکه از نظر جسمی هم آماده کنند.واقع بین باشید. برنامه ریزی خود را برای شرایط بدتر انجام دهید تا آمادگی لازم را داشته باشید اما امیدوار باشید که بهترین شرایط برایتان اتفاق می افتد.

«ساعتِ 14» ! . . . یک «قانون» مهم در کوه‌نوردی

با آغاز فصل سرما و بارش‌ باران و البته برف در ارتفاعات این سوال مطرح می‌شود که آیا صعود به کوه‌ها و ارتفاعات در این فصل اقدامی پرمخاطره است یا خیر؟!

رئیس فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی در این باره می‌گوید: در صورت در نظر گرفتن نکات مربوط به صعود ایمن، می‌توان در فصل سرما نیز یک صعود خوب و البته مطمئن داشت ولی بدون در نظر گرفتن پیش‌بینی‌های لازم، کوه‌نوردان مطمئن باشند در این فصل برای صعود با یک محیط خطرناک روبرو هستند که می‌تواند به آنها آسیب‌های جدی وارد کند.

«رضا زارعی»، با اشاره به مخاطرات صعود در فصل سرما اظهار کرد: صعود کردن در فصل سرما آن هم توسط افرادی که تجربه بالایی در کوه‌نوردی ندارند بیشتر شبیه به ماجراجویی است و می‌تواند سبب ایجاد حوادثی گاه غیر قابل جبران برای آنها شود.

او ادامه داد: افرادی که به صعود در فصل سرما اقدام می‌کنند باید بدانند با یک محیط وحشی و خطرناک در کوه روبرو هستند و اگر تمامی موارد ایمنی را رعایت نکنند قطعا با مشکل مواجه می‌شوند.

رئیس فدراسیون با اشاره به مهم‌ترین مواردی که باید برای صعود در فصل سرما در نظر گرفت، گفت: آموزش، آگاهی و شناخت نسبت به محیط جزو مهم‌ترین مواردی است که باید کوه‌نوردان برای صعود در فصل سرما در نظر بگیرند.

«زارعی» خاطر نشان کرد: افرادی که اقدام به صعود در این فصل می‌کنند باید حتما از مسیر‌های پرتردد عبور کنند و دست به صعود انفرادی نزنند. همچنین در این فصل داشتن پوشاک مناسب و گرم، غذای کافی،‌ اعلام مسیر و مقصد صعود به خانواده و پناهگاه‌ها جزو دیگر مواردی است که پیش از صعود به کوه باید آنها را مد نظر قرار داد.

او همچنین به یک قانون مهم در کوه‌نوردی اشاره کرد و گفت: قانونی در کوه‌نوردی به نام «قانون ساعت 14» وجود دارد که هر کوه‌نوردی باید راس ساعت 14 به سمت مبدا حرکت خود باز گردد، زیرا در غیر این صورت احتمال گم کردن مسیر بسیار زیاد است.

رئیس فدراسیون کوه‌نوردی اضافه کرد: شرایط صعود در فصل زمستان با در نظر گرفتن پیش‌بینی‌های مناسب می‌تواند مناسب باشد ولی بدون در نظر گرفتن امکانات لازم و البته نکات مهم پیش از صعود قطعا،‌ کوه‌نوردی در این فصل مشکل آفرین خواهد بود.

تور کوهنوردی قله دلو

صعود خط الرس کامل دنا

صعود زمستانی کی2 چرا بی نتیجه مانده؟

صعود زمستانی کی2، به عنوان بزرگ ترین چالش دنیای کوهنوردی همچنان بدون موفقیت باقی مانده و نهایت دستاورد کوهنوردان تاکنون دستیابی به ارتفاع 7000 متری بوده است.

  قله کی 2 در ارتفاع 8611 متری قرار دارد و پس از اورست دومین قله بلند کره زمین محسوب می شود. با اینکه کی2 (نام دیگر این کوهستان چوگوری است) بیش از 200 متر از بام دنیا یعنی قله اورست   کوتاه تر است اما چهل سال پس از اولین صعود زمستانی به اورست، صعود زمستان به کی2 همچنان غیر قابل انجام است.

صعود زمستانی کی2 (مشهور به کوهستان قاتل)، به عنوان بزرگ ترین چالش دنیای کوهنوردی همچنان بدون موفقیت باقی مانده است. چندین تیم در طول بیست سال اخیر در این مسیر تلاش کرده اند که نهایت دستاورد آن ها دستیابی به ارتفاع حدود 7000 متری بوده است.

کلیدهای اصلی در زمستان کی2

همه انسان ها و حتی شرپاها نیازمند هم هوایی خوب برای رسیدن به قله این کوه هستند. روش تاریخی و معمول صعود در بالا و استراحت در پایین روشی زمانبر است و نیاز به تلاش زیاد دارد. تقریبا همه تیم هایی که در زمستان کی2 تلاش جدی داشته اند، دو ماه در منطقه حضور داشته اند که بیشتر این مدت در بیس کمپ به ارتفاع 4950 متری می گذرد. به طور کلی هر فرد کمتر از ده روز را می تواند بالای بیس کمپ بگذراند.

آنچه این روزها به عنوان چادر ارتفاع شناخته و به عنوان ابزاری برای هم هوایی پیش از صعود به کار برده می شود در صورتی که مفید هم باشد، تنها می تواند بدن را در ارتفاع بیس کمپ کی2 یا حدود آن به هم هوایی برساند. بنابراین باز هم مراحل هم هوایی در بالای بیس کمپ پابرجا می ماند.

یک راه دیگر که در اینجا تست شده، هم هوایی در مسیر نرمال برودپیک است که از نظر فنی از کی2 آسان تر است. البته در اینجا هم خطر بهمن وجود دارد.

کار تیمی

یکی از تفاوت های صعود زمستانی کی2 نوع خاص نیاز به کار تیمی است. در اینجا هر عضو تیم باید کلکسیونی از مهارت های سطح بالای کوهنوردی باشد. همچنین به یک رهبری قدرتمند نیاز است تا بتواند اعضای تیم را در کنار همدیگر به کار بگیرد. این صعود نیاز به توان حرکت در برف عمیق، صعود فنی، تقسیم بار، ثابت گذاری مسیر و … دارد که در شرایط سرمای کشنده و ارتفاع بسیار سخت تر هم خواهند بود.

شرایط ایده آل اعضای یک تیم برای موفقیت در صعود زمستانی کی2 این است که اعضای تیم بایستی تجربه صعودهای سختی قبلی در کنار همدیگر را داشته باشند و بتوانند در کنار هم کار کنند.

پیش بینی آب و هوای کی2کی

کوهستان قاتل جدا از سایر هشت هزار متری ها  و به طور تقریبا منفرد ایستاده است. در زمستان فشار بارومتریک هوا پایین تر از حالت معمول نیز است که باعث می شود احساس سرما بیشتر هم بشود. این جدا بودن از کوهستان های بلند دیگر باعث می شود که الگوی هوا در زمستان کی2 متمایز شود. بیشتر جبهه های هوایی از غرب می آیند، اول با کی2 در شمال پاکستان برخورد می کنند و به همین دلیل گاها برای روزها یا حتی هفته ها کوه زیر تازیانه باد قرار می گیرد.

به نظر برخی از تلاش کنندگان در زمستان کی2، کلید حل این مساله صعود سریع در پنجره های هوایی کوچک است. این به معنای تلاش در دوره ای کمتر از سه روز است.

سرعت

صعود زمستانی به کی2 در سه روز نیاز مبرم به سرعت دارد. این به معنای آن است که تیم باید صعود خود را از بیس کمپ پیشرفته شروع کند و کمپ یک خود را دقیقا در زیر قسمت موسوم به دودکش برپا کند. این جمله به این معناست که در طول یک روز بایستی بیش از هزار متر را صعود کرد. که حدودا هشت ساعت با توجه به تلاش تیم ها زمان می گیرد.

در روز بعدی کوهنوردان باید خود را به ارتفاع حدود 7600 متری برسانند که در اینجا هم تلاش زیادی لازم است. مرحله بعدی در این تئوری صعود بیش از هزار متر تا قله و همچنین بازگشت است که بدون شک سخت ترین قسمت این اکسپدیشن خواهد بود. تلاشی که حدود 24 ساعت به طول خواهد انجامید، سپس در روز بعد تیم ها به پایین باز می گردند.

آیا این واقع بینانه است؟ در تلاشی که دنیس اوروبکو در قالب تیم لهستانی در سال های قبل انجام داد، خود را در تلاش اول به کمپ یک و روز بعدی به کمپ سه رسانید. اما هنوز قسمتی از مسیر در پیش روی او باقی مانده بود.

مسیرهای صعود به کی2

کوهستان کی2 حدود 12 مسیر صعود دارد، اما تنها بر روی دو مسیر در زمستان کی2 تلاش شده است. آلکس تکسیکون کوهنورد اسپانیایی در یک بررسی در شرق کوه می گوید: این جبهه در زمستان شدنی نیست. اما دنیس اوروبکوی روس اعتقاد دارد که این قسمت به دلیل شرایط برف و یخ مناسب تر، بهتر از مسیر آبروزی و چزن است. این در حالی است که شرق کی2 حتی در تابستان هم تاکنون صعودی به خود ندیده است.

در مسیر آبروزی، به شکل ایده آل، یک تیم جداگانه بایستی ثابت گذاری در قسمت بلک پیرامید و قسمت های پایینی را انجام دهد و قسمت آخر برای تیم قله بماند. تیم قله هم می تواند از طناب ثابت های تابستان استفاده کند. مسیری که بیشتر هشت هزار متری ها به آن شکل در زمستان صعود شده اند.

جمع بندی

بر اساس بررسی ها پیشنهاد شده است که هم هوایی در یک کوه آسان تر صورت بگیرد. سپس یک تلاش سرعتی سه روزه روی مسیر اصلی انجام شود.

چالش بزرگ دنیای کوهنوردی – یعنی صعود زمستانی به قله کی2 – چه زمانی توسط انسان به پایان می رسد؟ کسی نمی داند! اما بهترین کوهنوردان دنیا، به ویژه نیرمال پورجا و تیم شرپاهای نپالی و محمدعلی سدپارا کوهنورد بزرگ پاکستانی و چندین تیم بین المللی دیگر در زمستان 2021 قصد تلاش بر روی این  کوهستان وحشی را دارند.   

منبع: آلن آرنته

قیمت ارز؛ آیا کوهنوردان مستقل با صعودهای برون مرزی خداحافظی می‌کنند؟

افزایش قیمت ارز در ماه‌های اخیر بر روی فعالیت ورزشکاران مستقل مخصوصا کوهنوردانی که خواهان صعودهای برون مرزی هستند تاثیر گذاشته است به‌طوریکه یکی از این کوهنوردان به خبرنگار یورونیوز می‌گوید با ادامه این وضعیت باید قید صعودهای خارجی را بزند.

پروانه کاظمی پرافتخارترین کوهنورد زن ایران است. او به تازگی از گاشربروم ۲ به تهران بازگشته و به دلیل تغییرات آب و هوایی و بهمن و بوران شدید در منطقه، موفق به صعود به قله نشده است. با این حال او صعود به پنج قله ۸ هزارمتری جهان را در کارنامه دارد و تنها زن ایرانی به شمار می‌آید که چنین کارنامه پر و پیمانی از صعودهای بین‌المللی به دست آورده، آن هم به طور مستقل و بدون حمایت فدراسیون کوهنوردی و نهادهای دولتی.

اکنون نیز با بحران ارزی پیش آمده در کشور خیلی صریح به یورونیوز می‌گوید: «بعید می‌دانم سفر برون‌مرزی دیگری بتوان رفت و صعود برون مرزی داشت. قبل سفر به پاکستان برای صعود به گاشربروم بیشترین استرسی که کشیدم از همین ماجرای ارز بود.»

او اضافه می‌کند: «ورزش کوهنوردی ارتفاع به‌گونه‌ای است که باید تمام وسایل خارجی باشند و حتی در تهیه وسیله کوهنوردی هم با این قیمت ارز به مشکل برمی‌خوریم.»

افزایش قیمت ارز در ماه‌های اخیر بر روی فعالیت ورزشکاران مستقل مخصوصا کوهنوردانی که خواهان صعودهای برون مرزی هستند تاثیر گذاشته است به‌طوریکه یکی از این کوهنوردان به خبرنگار یورونیوز می‌گوید با ادامه این وضعیت باید قید صعودهای خارجی را بزند.

پروانه کاظمی پرافتخارترین کوهنورد زن ایران است. او به تازگی از گاشربروم ۲ به تهران بازگشته و به دلیل تغییرات آب و هوایی و بهمن و بوران شدید در منطقه، موفق به صعود به قله نشده است. با این حال او صعود به پنج قله ۸ هزارمتری جهان را در کارنامه دارد و تنها زن ایرانی به شمار می‌آید که چنین کارنامه پر و پیمانی از صعودهای بین‌المللی به دست آورده، آن هم به طور مستقل و بدون حمایت فدراسیون کوهنوردی و نهادهای دولتی.

اکنون نیز با بحران ارزی پیش آمده در کشور خیلی صریح به یورونیوز می‌گوید: «بعید می‌دانم سفر برون‌مرزی دیگری بتوان رفت و صعود برون مرزی داشت. قبل سفر به پاکستان برای صعود به گاشربروم بیشترین استرسی که کشیدم از همین ماجرای ارز بود.»

او اضافه می‌کند: «ورزش کوهنوردی ارتفاع به‌گونه‌ای است که باید تمام وسایل خارجی باشند و حتی در تهیه وسیله کوهنوردی هم با این قیمت ارز به مشکل برمی‌خوریم.»

پروانه کاظمی

وی با اشاره به اینکه اگر یک کوهنورد مستقل از این مرحله عبور کند، مشکل دیگری پیش می‌آید: «قرارداد با شرکت خارجی باید بسته شود که لازم است چندین هزار دلار به آن‌ها داده شود. شرایط به‌گونه‌ای است که شما حتی اگر پول هم داشته باشید نمی‌توانید ارز بخرید.»

افزایش قیمت ارز در ماه‌های اخیر بر روی فعالیت ورزشکاران مستقل مخصوصا کوهنوردانی که خواهان صعودهای برون مرزی هستند تاثیر گذاشته است به‌طوریکه یکی از این کوهنوردان به خبرنگار یورونیوز می‌گوید با ادامه این وضعیت باید قید صعودهای خارجی را بزند.

پروانه کاظمی پرافتخارترین کوهنورد زن ایران است. او به تازگی از گاشربروم ۲ به تهران بازگشته و به دلیل تغییرات آب و هوایی و بهمن و بوران شدید در منطقه، موفق به صعود به قله نشده است. با این حال او صعود به پنج قله ۸ هزارمتری جهان را در کارنامه دارد و تنها زن ایرانی به شمار می‌آید که چنین کارنامه پر و پیمانی از صعودهای بین‌المللی به دست آورده، آن هم به طور مستقل و بدون حمایت فدراسیون کوهنوردی و نهادهای دولتی.

اکنون نیز با بحران ارزی پیش آمده در کشور خیلی صریح به یورونیوز می‌گوید: «بعید می‌دانم سفر برون‌مرزی دیگری بتوان رفت و صعود برون مرزی داشت. قبل سفر به پاکستان برای صعود به گاشربروم بیشترین استرسی که کشیدم از همین ماجرای ارز بود.»

او اضافه می‌کند: «ورزش کوهنوردی ارتفاع به‌گونه‌ای است که باید تمام وسایل خارجی باشند و حتی در تهیه وسیله کوهنوردی هم با این قیمت ارز به مشکل برمی‌خوریم.»

وی با اشاره به اینکه اگر یک کوهنورد مستقل از این مرحله عبور کند، مشکل دیگری پیش می‌آید: «قرارداد با شرکت خارجی باید بسته شود که لازم است چندین هزار دلار به آن‌ها داده شود. شرایط به‌گونه‌ای است که شما حتی اگر پول هم داشته باشید نمی‌توانید ارز بخرید.»

خانم کاظمی می‌گوید برای صعود اخیرش به گاشربروم ۲ تنها ۵۰۰ یورو ارز مسافرتی داده شد: «آن زمان که می‌خواستم به اورست بروم همین مشکل را داشتم. به بانک مرزی نامه دادم که اگر امکان دارد به من ارز دولتی بدهید چون برای ثبت یک رکورد جهانی برای ایران این سفر را انجام می‌دهم. اصلا به من جوابی ندادند. الان که دیگر وضعیت جای خود دارد.»

او تصریح می‌کند: «در حال حاضر بعید نیست که به من بگویند که چرا اصلا ورزش می‌کنم. به همین خاطر بعید می‌دانم بتوان با این وضعیت به صعودهای بین‌المللی دیگری فکر کرد.»

وی درباره تجربه آخر خودش می‌گوید: « روز آخری که می‌خواستم بروم باید مقداری دلار می‌خریدم. وقتی تلفن می‌زدم می‌گفتند قیمت ۷ هزار و ۴۰۰ تومان است. وقتی به صرافی می‌رسیدم قیمت ۷ هزار و ۵۰۰ می‌شد. تصمیم که می‌گرفتم قیمت به ۷ هزار و ۶۰۰ تومان می‌رسید. اصلا نمی‌دانستم چه باید بکنم؟»

گویا شرایط ارزی در کشور کوهنوردان مستقلی چون پروانه کاظمی را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد. مشکلاتی که شاید به عدم تداوم برنامه‌ریزی صعودهای بین‌المللی این دسته از کوهنوردان بینجامد. تیم‌های ملی مختلف کماکان با حمایت فدراسیون‌ها در حال اعزام به مسابقات بین‌المللی هستند و ورزشکاران مستقل در رشته‌هایی چون کوهنوردی باید خودشان را برای روزهای سخت پیش رو آماده کنند.

نقدی بر حوادث ۵ دی در کوهنوردی ایران

 الماس های بدتراش
نقدی بر حوادث ۵ دی در کوهنوردی ایران

بارها نقد نوشته ایم ، و از سوی بزرگان کوهنوردی مورد توصیه قرار گرفته‌ایم که هر کسی ، هر طور که دوست دارد و دلش می‌خواهد می‌تواند به ورزش کوهنوردی بپردازد ، و به کسی ربط ندارد !! چرا که بررسی این رفتارها نوعی دخالت در حریم شخصی کوهنوردان تلقی گردیده ، و دیگران هیچگونه حقی به نقد و بررسی رفتارهای این گروه از ورزشکاران را ندارند ! زیرا کوهستان مکانی آزاد ، و کوهنوردان نیز افرادی آزاد هستند ، و پرسشهای منتقدانه ، هیچ جایگاهی در این جامعه فعال ندارد ، چرا که هر کسی بهتر می داند چگونه و با چه شرایطی ، با توجه به توانایی های جسمی و روحی خویش به این ورزش بپردازد !!

اما چرا ...!؟
چرا کوهنوردان از شنیدن انتقاد و واکاوی رفتارهایشان از خود بیخود می شوند و برای توجیه اشتباهاتشان ، آسمان و ریسمان بهم می‌بافند تا بلکه خود را موجه جلوه دهند ؟

فلسفه ساختاری کوه و کوهستان ، به واسطه معنای وجودی آن ، از ستبری و قدرت ، غرور ، و استحکام بسیاری حکایت می‌کند ، و همین ویژگی های ارزشمند در وجود کسانی که این در این جغرافیا و بستر رفت و آمد می‌کنند ، به صورت ناخودآگاه منتقل می‌گردد و اثرات خود را به جای می‌گذارد.

قدرت ذهنی و اعتماد به نفس بسیار در این چهارچوب شکل گرفته و در صورت درک نادرست این ویژگی ها ، رفتارهای اغراق آمیز و هیجانی ناشی از القائات ساختاری کوهستان ، متوجه کوهنوردان می‌گردد.

اما چیزی که به فراموشی سپرده شده ، این است که کوهنوردان و کوهپیمایان حتی یک هزارم درصد از صلابت و قدرت کوهستان را هم ندارد ، آن زمان که بدون تفکر و اندیشه و بدون یادگیری آموزش های اصولی پا به کوهستان می گذارند ،  و بی توجه به شرایط اقلیمی و جوی منطقۂ صعود ، بدور از خردورزی عقده های درونی و کمبودهای شخصیتی خود را در شرایط نابرابر از کوهستان درخواست می‌کنند ، تا شاید در نگاه دیگران قدرتمند ، با اراده ، ستبر و قهرمان جلوه کنند . اما دریغ ...

آفتی که این روزها به دامان این ورزش افتاده ، و گریز از آن متصور است . بشرطها و شروطها ...

لیکن کسانی هستند که با چشمان بسته و با رفتاری محافظه‌کارانه ، بمنظور  پوشاندن ناکارامدیهای موجود ، راه نقد و بررسی ناهنجاری های این ورزش را به روی نقادان می‌بندد ، و همچون الماس_بدتراش ، تلألوئی ناموزون دارند .

 امیرملیحی

اطلاعیه برگزاری کلاس کارآموزی کوهپیمایی بانوان