آشنایی با رشته کوه های هیمالیا

رشته کوه هیمالیا، هیمالیای نپال یا رشته کوه های هیمالیا مجموعه ای وسیع از یک منطقه کوهستانی است که به شکل مانعی بین فلات تبت و شبه قاره هند قرار دارد. این رشته شامل برخی از بلندترین کوههای دنیا با بیش از ۱۱۰ قله با ارتفاع بیشتر از ۲۴۰۰۰ فوت (حدودا ۷۳۰۰ متر) می باشد. معروف ترین هم در بین آنها اورست یا ساگارماثا با ارتفاع ۸۸۵۰ متر است.

مجموعه رشته کوه هیمالیا برای هزاران سال الهام بخش مردمان جنوب آسیا در ادبیات، افسانه ها و مذاهبشان بوده است. نام هیمالیا در زبان سانسکریت به معنای اقامتگاه برف می باشد. همچنین باید این نقطه را جایی برای بزرگترین چالشهای دنیای کوهنوردی و کوهنوردان جهان دانست.

محل قرارگیری

این رشته، که مرز شمالی شبه قاره هند را تشکیل میدهد و تقریبا یک مانع صعب العبور بین آن و سرزمین های شمالی می باد، بخشی از یک کمربند کوهستانی وسیع است که در از شمال افریقا تا سواحل اقیانوس آرام در جنوب شرقی آسیا امتداد دارد. خود رشته کوه هیمالیا ۲۵۰۰ کیلومتر طول دارد که از شرق به قله نانگاپاربات (۸۱۲۶ متر) در بخش تحت کنترل پاکستان در منطقه کشمیر تا نامچه براوا (۷۷۶۵ متر) در منطقه خودمختار تبت چین گسترده شده است. هیمالیا از شمال غربی با رشته کوههای هندوکش و قراقوروم و از شمال با فلات مرتفع و گسترده تبت همسایه است. عرض رشته کوه هیمالیا از جنوب به شمال بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ کیلومتر متغیر میباشد. مساحت کل این مجموعه نیز چیزی حدود ۵۹۵۰۰۰ کیلومتر است.

کشورها و رشته کوه هیمالیا

بیشتر قسمت های این رشته کوه ها در کشورهای هند، نپال و بوتان قرار گرفته است، البته چین و پاکستان هم در بخشهایی با این کشورها شریک هستند. در منطقه مورد مناقشه کشمیر ، پاکستان دارای کنترل اداری حدود ۳۲۴۰۰ مایل مربع (۸۳،۹۰۰ کیلومتر مربع) از محدوده واقع در شمال و غرب “خط کنترل” ایجاد شده بین هند و پاکستان در سال ۱۹۷۲ است. چین حدود ۱۴۰۰۰ مایل مربع (۳۶۰۰۰ کیلومتر مربع) در منطقه لاداخ کشمیر و ادعای قلمرو در منتهی الیه شرقی هیمالیا در ایالت آروناچال پرادش هند را دارد. این اختلافات مشکلات مرزی هند و همسایگان آن را در منطقه هیمالیا برجسته می کند.

مشخصه های فیزیکی

از مشخصترین ویژگی های هیمالیا می توان به ارتفاعات سر به فلک کشیده ، قله های دندانه دار و پرشیب ، یخچال های طبیعی آلپی که اغلب دارای ابعاد فوق العاده هستند ، توپوگرافی عمیق بر اثر فرسایش ، تنگه های رودخانه ای به ظاهر غیرقابل تشخیص ، ساختار زمین شناسی پیچیده و مجموعه ای از کمربندهای بلند (یا مناطق) اشاره کرد. هیمالیا به عنوان یک هلال غول آسا ظاهر می شود که محور اصلی از بالای خط برف بالا عبور میکند ، جایی که مناطق برفی ، یخچال های کوهستانی و بهمن ها همه یخچال های دره های پایینی را تغذیه می کنند که به نوبه خود منابع بیشتر رودخانه های هیمالیا را تشکیل می دهند. بخش عمده رشته کوه هیمالیا ، در زیر خط برف قرار دارد. روند کوه سازی در دامنه های این مجموعه همچنان فعال است.

اکتشافات

اولین سفرها به طریق هیمالیا توسط بازرگانان ، چوپانان و زائران انجام شد. حجاج معتقد بودند که هرچه سفر سخت تر باشد ، آنها را به نجات یا روشنگری نزدیکتر می کند. معامله گران و چوپانان ، گذرگاه های عبور از ۱۸۰۰۰ تا ۱۹۰۰۰ فوت (۵۵۰۰ تا ۵۸۰۰ متر) را به عنوان شیوه زندگی پذیرفتند. با این حال ، برای دیگران ، هیمالیا سدی ترسناک و خطرناک بود.

اولین نقشه مشخص هیمالیا با دقت نسبی در سال ۱۵۹۰ توسط آنتونیو مونسرات ، مبلغ اسپانیایی دربار اکبر، امپراطور مغول تهیه شد. در سال ۱۷۳۳ ، یک جغرافی دان فرانسوی ، Jean-Baptiste Bourguignon d’Arville ، اولین نقشه تبت و محدوده هیمالیا را بر اساس اکتشافات سیستماتیک تهیه کرد. در اواسط قرن نوزدهم ، بررسی هند باعث ایجاد برنامه ای منظم برای اندازه گیری صحیح ارتفاعات قله های هیمالیا شد. قله های نپال و اوتاراخاند بین سالهای ۱۸۴۹ و ۱۸۵۵ مشاهده و نقشه برداری شده است. نانگا پاربات ، و همچنین قله های رشته قراقوروم در شمال ، بین سالهای ۱۸۵۵ و ۱۸۵۹ مورد بررسی قرار گرفتند.

نام گذاری های اولیه

نقشه برداران نام های مشخصی را به قله های بی شماری که مشاهده کردند، اختصاص ندادند. اما آنها را با حروف و اعداد رومی به مظنور متمایز کردن این ارتفاعات بهره بردند. . بنابراین ، در ابتدا کوه اورست به سادگی “H” برچسب گذاری شد. سپس به نام XV در ۱۹۵۰ تغییر نام یافت. در سال ۱۸۶۵ به Peak XV به سر جورج اورست ، نقشه بردار هند از ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۳ تغییر نام داد. تا سال ۱۸۵۲ محاسبات به اندازه کافی پیشرفته نبودند تا بتوانند درک کنند که Peak XV بالاتر از هر کوه دیگر در جهان میباشد. تا سال ۱۸۶۲ بیش از ۴۰ قله با ارتفاعات بیش از ۱۸۰۰۰ فوت (۵۵۰۰ متر) برای اهداف نقشه برداری صعود شده بودند.

علاوه بر اکتشافات نقشه برداری ، مطالعات علمی مختلفی در مورد هیمالیا در قرن نوزدهم انجام شد. بین سالهای ۱۸۴۸ و ۱۸۴۹ گیاه شناس انگلیسی جوزف دالتون هوکر مطالعه پیشگامانه ای درباره زندگی گیاهان هیمالیای سیکیم انجام داد. به دنبال او افراد دیگری از جمله (در اوایل قرن ۲۰) طبیعت شناس انگلیسی انگلستان ریچارد دبلیو. ه. هینگستون ، که گزارش های ارزشمندی از تاریخ طبیعی حیوانات در ارتفاعات بلند در هیمالیا نوشت ، در این منطقه فعالیت کردند.

پس از جنگ جهانی دوم ، بررسی های هند تعدادی نقشه در مقیاس بزرگ از هیمالیا از عکس های هوایی تهیه کرد. همچنین نقشه هایی از مناطق هیمالیا توسط جغرافی دانان و نقشه برداران آلمان با کمک فتوگرامتری زمین تهیه شد. علاوه بر این ، از شناسایی ماهواره برای تولید نقشه های دقیق تر و دقیق تر استفاده شده است. عکسهای هوایی همراه با سایر روشهای مشاهده علمی برای نظارت بر تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر محیط هیمالیا – به ویژه رکود یخچالهای طبیعی – استفاده شده است.

کوهنوردی در رشته کوه هیمالیا

کوهنوردی هیمالیایی در دهه ۱۸۸۰ با یک بریتانیای به نام دبلیو-دبلیو گراهام آغاز شد. گراهام ، ادعا می کرد در سال ۱۸۸۳ چندین قله را صعود کرده است. اگرچه گزارش های وی با شک و تردید پذیرفته شد ، اما این گزارش ها باعث ایجاد علاقه به رشته کوه هیمالیا در میان دیگر کوهنوردان اروپایی شدند. در اوایل قرن ۲۰ تعداد اعزام های کوهنوردی به طور قابل توجهی به رشته قراقوروم و به کوماون و سیکیم هیمالیا افزایش یافت.

بین جنگ های جهانی اول و دوم ، یک ترجیح ملی خاص برای قله های مختلف ایجاد شد: آلمانی ها در نانگاپاربات و کانگچن جونگا ، آمریکایی ها در K2 (در قراقوروم) و انگلیسی ها در کوه اورست و ژاپنی ها در ماناسلو متمرکز شدند. تلاش ها برای صعود اورست از سال ۱۹۲۱ آغاز شد و حدودا دوازده مورد از آنها قبل از موفقیت در ماه مه ۱۹۵۳ توسط کوهنورد نیوزلندی ادموند هیلاری و همنورد تبتی اش تنزینگ نورگی انجام شد. در همان سال یک تیم اتریشی-آلمانی به سرپرستی کارل هرلیخ کوفر به قله نانگاپاربات رسید.

چالش های جدید

پس از صعود موفقیت آمیز بر قله های بلند رشته کوه هیمالیا ، کوهنوردان به دنبال چالش های بیشتری برای آزمایش مهارت ها و تجهیزات خود بودند. برخی تلاش کردند تا با مسیرهای دشوارتری به قله ها برسند ، در حالی که برخی دیگر با کمترین میزان ابزار یا بدون استفاده از اکسیژن کمکی به بالاترین ارتفاعات صعود کردند. دسترسی آسانتر به کوهها تعداد فزاینده ای از کوهنوردان و کوهپیماها را به این منطقه می آورد – فقط هر ساله صدها تن تلاش میکنند تا اورست را صعود کنند.

در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم ، تعداد سالانه سفرهای کوهنوردی و تورهای گردشگری به هیمالیا به قدری زیاد بود که در برخی مناطق با از بین بردن زندگی گیاهان و حیوانات و با پشت سر گذاشتن مقدار رو به رشد زباله همراه بود. علاوه بر این ، افراد بیشتری در چنین محیط بسیار خطرناکی در معرض خطر قرار گرفتند. همانطور که در سال ۲۰۱۴ اتفاق افتاد ، زمانی که بیش از ۴۰ کوهنورد خارجی در طوفان برفی در نزدیکی آناپورنا از بین رفتند.

۹ نکته کلیدی جهت اجرای بی‌خطر برنامه در فصل زمستان

۱. حتی اگر ساعت غروب آفتاب رو هم بدونید، ممکنه هوا زودتر از اونی که توقع دارید تاریک بشه. آسمان پوشیده از ابر یا شرایط پیشبینی نشده آب و هوایی میتونن موجب تاخیر در حرکتتون بشن.

۲. میدونید دارید کجا میرید؟ پس شاید اطلاع ندارید که چقدر دیگه به پایان برنامه مونده. مطمئن بشید که قبل از شروع برنامه، برنامه ریزی درستی برای مسیر دارید.

۳. اصلا این موضوع رو که با چه سرعتی میتونید یک مسافت زیاد رو کوهپیمایی کنید دست کم نگیرید. خصوصا اگر باتجربه نیستید. در مورد آمادگی جسمانی، شناخت عوارض محیط پیرامون مسیر و میزان مسیری که میتونید طی کنید کاملا با خودتون صادق باشید.

۴. هر چقدر هم که منبع روشنایی باهاتون باشه بازم کافی نیست. در واقع هر عضو تیم باید  هدلایت همراه داشته باشه، حتی اگر تصمیم به بازگشت قبل از تاریک شدن هوا داشته باشید. باطری اضافه رو هیچوقت فراموش نکنید.

۵. مطمئن باشید که تجهیزات مناسب به همراه دارید. بعنوان مثال: لباس گرم اضافه و سوت برای مواقع درخواست کمک.

۶.مسیر رو گم نکنید. همیشه نقشه و قطب نما رو همراه داشته باشید و طرز استفاده ازشون رو یاد بگیرید. ممکن ترجیح بدید از ابزار گوشی های هوشمند بخواید استفاده کنید، اما هرگز صرفا به ابزار دیجیتال متکی نباشید.

۷. قبل از شروع برنامه، مطمئن بشید موبایلتون کاملا شارژ هست و همیشه در مواقع عکاسی نیم نگاهی به میزان باقی مانده شارژ تلفن همراهتون داشته باشید. شما با یه موبایل بدون شارژ نمیتونید درخواست کمک بدید.

۸. اگر به زمان تاریکی هوا نزدیک هستید، اطرافتون رو کاملا بررسی کنید و تا فرصت واسه دیدن عوارض هست، موقعیت دقیق خودتون رو پیدا کنید. قطب نماتون رو بیرون بیارید و مطمئن بشید مسیر درست رو دنبال میکنید.

۹. درخواست کمک باید آخرین مرحله از کارتون باشه، اما اگر توی دردسر افتادید برای درخواست دیر اقدام نکنید. اگر گروه های امدادی دیر برسن، نمیتونن کمکی کنن.

درخواست کمک

در مواقع درخواست کمک، حتما از مراکزی که امداد کوهستان دارن تقاضای کمک کنید. چون گروه های امدادی شهری برای صعود کوه و صخره دوره ندیدن و تجهیزات مورد نیاز این کار رو هم ندارن.

www.shirazjavanclub.com

ترجمه: شاهپور امرالهی

منبع: thebmc.co.uk
کارگروه کوهنوردی باشگاه شیرازجوان

اورست گرم‌تر و آلوده‌تر می‌شود

اورست گرم‌تر و آلوده‌تر می‌شود

بلندترین قله جهان نیز گرفتار مداخله بشری در طبیعت شده است. بنا به پژوهش‌های یک دانشمند آمریکایی، کوه اورست و قله‌های دور و بر آن به شکل فزاینده‌ای در حال آلوده‌تر شدن و گرم‌تر شدن است.

جان آل، استاد دانشگاه وسترن واشنگتن و تیم دانشمندان او در حال آزمایش برف‌های اورست و قله‌های اطراف آن و نیز پوشش گیاهی بر دامنه‌های این منطقه هستند.

آل سه‌شنبه پس از بازگشت از کوهستان گفت که آنها آلودگی بسیار زیادی مدفون زیر برف یافتند و برف پس از آزمایش آنها به شکل شگفت‌آوری تیره بود.

به علاوه، یخچال‌های طبیعی آنجا با نرخی هشداردهنده ذوب می‌شوند و این مسأله جان کوهنوردان را نیز به خطر می‌اندازد.

دانشمندان گفته اند که پس از بازگشت به ایالات متحده داده‌ها را تحلیل خواهند کرد.

برنامه هفته ششم سال 98

برنامه های هفته سی و پنجم سال 97

برنامه های هفته سی و یکم سال 97

برنامه های هفته بیست و هفتم سال 97

گزارش همایش هفتگی(هفته شانزدهم) باشگاه شیراز جوان در سال97

همایش هفتگی باشگاه شیراز جوان در هفته 16ام 97 ، امروز یکشنبه 10 تیر ماه با حضور اعضای محترم باشگاه در بوستان خلدبرین برگزار گردید.
در این همایش طبق روال ، گزارش برنامه های اجرا شده ی هفته قبل توسط یکی از اعضای شرکت کننده یا سرپرست برنامه ها ارائه شد.
برنامه های باشگاه شیراز جوان در هفته ای که گذشت :
1.  کوهپیمایی باباکوهی
زمان برگزاری : دوشنبه 04/04/97 – ساعت 18:30 –21:30
تعداد حاضرین :  27 نفر - 11 بانو و 16 آقا
سرپرست : پیشکسوت گرامی جناب آقای عزیزاله زره پوش
گزارش : آقای مسعود لک زاده

2.  کوهپیمایی دراک 
زمان برگزاری : چهارشنبه 06/04/97 – ساعت 18:30 – 22
مسیر :
تعداد حاضرین : 24 نفر - 7 بانو و 17  آقا
سرپرست : پیشکسوت گرامی جناب آقای مهدی صلاح
گزارش : آقای مسعود لک زاده

3.  آموزش سنگ نوردی
زمان برگزاری : پنج شنبه 07/04/97 – ساعت 15 - 20
تعداد حاضرین :  8 نفر - 3 بانو و 5 آقا
سرپرست : جناب آقای حسین شریفی
گزارش : آقای مسعود مرادی

4. چکاد رنج - یک و نیم روزه
زمان برگزاری : پنجشنبه 07/04/97 - جمعه 08/04/97
تعداد حاضرین : 18 نفر - 7 بانو و 11 آقا
سرپرست : پیشکسوت گرامی جناب آقای عزیزاله زره پوش
گزارش : آقای مسعود لک زاده

5.  طبیعت گردی تنگ تیزاب
زمان برگزاری : جمعه 08/04/97 – ساعت 7:15 - 21
تعداد حاضرین :  44 نفر
سرپرست : استاد نادر کرمی
گزارش : استاد نادر کرمی

در این همایش برنامه های هفته ی پیش رو نیز تعیین گردید که طبق روال هر هفته پس از همایش در اختیار اعضای باشگاه قرار می گیرد .

برنامه های هفته دوم تیرماه :
1.  دوشنبه 11/04/97 - ساعت 18:30 - کوهپیمایی باباکوهی
سرپرست : پیشکسوت گرامی جناب آقای عزیزاله زره پوش

2.  چهارشنبه 13/04/97 - ساعت 18:30 - کوهپیمایی دراک
محل قرار : مقابل مجتمع احسان
سرپرست : پیشکسوت گرامی جناب آقای مسعود لک زاده

3.  پنج شنبه 14/04/97 - ساعت 15–آموزش سنگ نوردی
سرپرست : استاد مرتضی فتحی
محل تجمع : ابتدای دره غولکی

5. جمعه 15/04/97–طبیعت گردی تنگ براق
سرپرست : استاد نادر کرمی
نام نویسی : بانو زهرا اکرمی

همچنین، در این همایش شاهد اتفاقات دیگری نیز بودیم :
1. توزیع گاهنامه فصل تابستان
2. اعضای باشگاه موظفند برای حضور در برنامه های اجرایی باشگاه، در اسرع وقت کارت بیمه خود را از سایت دریافت نموده و تصویر آن را به بانو شعبانی ارسال کنند.
3. با هماهنگی سرپرست ها و مدیریت محترم، برنامه ی دیگری به تقویم هفتگی باشگاه افزوده شده است. از این پس همنوردان می توانند صبح یکشنبه نیز در برنامه کوهپیمایی شرکت نمایند، اطلاعات تکمیلی این برنامه به زودی در گروه های باشگاه منتشر می گردد.
4. تخفیف هزینه ی برنامه های طبیعت گردی باشگاه تنها شامل اعضای فعال باشگاه می باشد‌؛ منظور اعضایی است که در برنامه های باشگاه شرکت داشته و شهریه  خود را پرداخت می کنند.

نفرات حاضر در این همایش :

بانوان :
1. فرزانه زارع
2. شراره شعبانی
3. زهرا اکرمی
4. مژگان میرزایی
5. زهرا میرزایی
6. آزیتا شجاعی
7. مریم حسینقلی
8. مریم جعفری
9. مرضیه لک زاده
10. نرجس جوادی
11. زهرا صادقی
12. هانیه صادقی
13. معصومه زارع پور

آقایان :
1. نادر کرمی
2. پیمان صادقی
3. عزیزاله زره پوش
4. رحیم نعمتی
5. بابک رستمی
6. محمود مومن زاده
7. مرتضی سرمست
8. محمود چابک
9. مسعود لک زاده
10. موسی زارع
11. محمود سپهری
12. مسعود مرادی
13. عبدالحسین ورامینی
14. علی رضایی
15. فرید درستکار
16. پوریا خورشیدی

ضمن تقدیم احترام و سپاس از اعضای محترم باشگاه که در همایش هفتگی حضور می یابند ؛ دعوت می شود دیگر اعضا نیز به منظور ارتقای سطح کیفی برنامه های باشگاه و تسریع روند رشد و بهبود خانواده بزرگ شیراز جوان نسبت به شرکت در این همایش نیز توجه لازم داشته باشند .

روز و روزگار بر شما خوش باد

تهیه کننده : معصومه زارع پور

استفاده از واژه های کوهیار، همنورد و هم طناب بین کوهنوردان

واژه های کوهیار، همنورد، هم طناب و… خیلی بالاتر و ارزشمندتر از عمو، خاله و عمه و… حتی برادر و خواهر است و در کاربرد آن جنسیت و ملیت ملاک نیست.

این نام ها برای آنهایی که کوهنورد به معنی اخص هستند اطلاق می شود و همچنین با یک شیوه و جدیت، حمایت و هدایت می شوند و نشست و برخاست دارند و هوای یکدیگر را دارند و فرق نمی گذارند.

دست و پایشان را در رابطه با جنسیت ومقام و منصب و دارا و ندار گم نمی کنند وظیفه یار بودن، همراه بودن، همپا بودن (کوهیار) و همنورد بودن (نوردیدن مسیرهای سخت) و هدایت و حمایت فنی را به خوبی انجام می دهند.

نام های کوهیار و همنورد خیلی از آقا و خانم قابل احترام تر و با ارزش تر و حقیقی تر و برازنده یک کوهنورد است. ملاک های مادی، عنوان ها و حتی همشهری و هم ولایتی بودن نباید مطرح باشد و تاثیری در کوهیاری و همنوردی بگذارد.

تفکر بازار و بده بستان، ضرر و زیان و برنده و بازنده بودن در دوستی ها و رفاقت ها، فامیل بودن و فخر فروشی نقشی در تلاش در یک برنامه گروهی و جمعی ندارد.

دیده شده که همنورد برای دوست کوهنورد و همنوردش جانش را در مواجهه با خطر از دست داده و خودش را فدای مرام و مسلک دوستی، کوه و کوهنوردی، سلامت و ایمنی کوهیار و همنورد و هم طناب خودش کرده است.

پس یاد بگیریم و یاد بدهیم و این فرهنگ را اشاعه و ترویج دهیم. به زبان و گویش کوهنوردی حرف بزنیم. در مکاتبات و مقالات در رابطه با کوه و کوهنوردی از کوهیار و همنورد به جای آقا و خانم استفاده کنیم.

سعی کنیم که از به کار بردن واژه های کوه مرد و شیر زن که درجه بندی می کند و فاصله می اندازد و تفرقه افکن است خودداری کنیم.

باید در قالب فرهنگ و خردی جمعی، عباراتی مثل: این نسل و آن نسل، این سن و آن سن، جوان و پیر، خانم و آقا، زن و مرد، کوهنورد دولتی و غیردولتی،فدراسیونی و هیئتی و شهرستانی و تهرانی و دیگر قالب های اداری و بازاری که خشک و بی روح هستند را فراموش کنیم و به کار نبریم.

چون این عبارات مظاهر و پدیده های نامأنوس شهری را در خود جای داده اند و بهتر است در کوه کمتر استفاده کنیم. این عبارات ناخودآگاه ما را از هم جدا می کند و مقابل هم قرار می دهد. انرژی مثبت مان را می گیرد و مجموعه خوبمان را متفرق و پراکنده می کند و ضعیف می شویم.

واژه ها و اسامی مانند: کوهیار، همنورد، مربی و پیشکسوت بسیار ارزشمند هستند و ما را در مقابل همنوردانمان متعهدتر و مسئول تر می کند. در حالی که آقا و خانم و… این ارزش و همبستگی و پیوستگی را ندارند.

نویسنده: محمدباقر عیوضی