جدیدترین دستور العمل‌های ورزشی از سن ۳ تا ۶۰ سالگی

آمریکایی‌ها از نظر تحرک بدنی تنبل محسوب می‌شوند و خودشان را در معرض بیماری‌های مزمن و مرگ زود هنگام قرار می‌دهند. بنابراین کارشناسان امید دارند که با به روز کردن دستور العمل‌های ورزشی، آنها را متقاعد به تحرک کنند. دستورالعمل جدید خیلی شبیه دستورالعمل قبلی است اما تاکید بیشتری بر جنبه‌های سلامتی فعالیت بدنی دارد و کمی کار را ساده‌تر کرده است. پس شاید برای شما هم کاربردی‌تر باشد و تشویق شوید یکجا نشینی را کنار بگذارید و حرکت کنید.

دکتر Panteleimon Ekkekakis، استاد کینه سیولوژی در دانشگاه آیووا می‌گوید: «به جایی رسیده‌ایم که می‌توانیم بگوییم هر طول مدتی از تحرک بدنی، به این شرط که شدت آن متوسط یا زیاد باشد، معنی‌دار است».

او می‌گوید این موضوع با تحقیقی جدید که نشان می‌دهد زیاد نشستن (حتی اگر در حد قابل قبولی ورزش کنید) چقدر برای سلامتی مضر است، همخوانی دارد. دکتر Ekkekakis اینطور فکر می‌کند که به خاطر سپردن پیام ِ «کمتر بنشین، بیشتر حرکت کن»، برای بیشتر افراد ساده‌تر است و عمل کردن به آن نیز راحت‌تر.

بسیاری از افراد دستورالعمل‌های پیشین ورزشی را نمی‌دانند، حتی خیلی از آنهایی که آن را می‌دانند نیز همچنان کوتاهی می‌کنند. دکتر Ekkekakis می‌گوید: «معمولا فقط کودکان و نوجوانان را تشویق می‌کنیم که به انجام فعالیت‌هایی بپردازند که لذتبخش است و برای سایر گروههای سنی، تاکید بیشتر بر روی بهبود سلامتی است، مثلا گفته می‌شود: ورزش کنید چون برای‌تان خوب است».

به گفته‌ی او، لذت بردن از فعالیت و جنبه‌ی مفرح بودن آن باید نکته‌ی اصلی توصیه به ورزش برای تمامی گروههای سنی باشد. اگر این سوال برای‌تان مطرح شده که چقدر باید ورزش کنیم  و چه نوع فعالیتی را انتخاب کنیم، دستورالعمل‌های زیر را بخوانید. ضمنا کاری را که معمولا بچه‌ها می‌کنند فراموش نکنید: «فعالیتی را پیدا کنید که از آن لذت می‌‌برید!»

دستور العمل‌های ورزشی برای بچه‌های 3 تا 5 سال

بچه‌ها باید در طول روز فعال باشند و انواع گوناگونی از تحرک‌ها را انجام دهند.

بچه‌ها و نوجوانان (6 تا 17 سال)

• کودکان سنین دبستان و نوجوانان باید روزانه 60 دقیقه یا بیشتر، فعالیت بدنی با شدت متوسط تا بالا انجام دهند که شامل موارد زیر می‌شود: فعالیت هوازی: بیشتر این 60 دقیقه باید به فعالیت‌های هوازی با شدت متوسط یا بالا پرداخته شود، همراه با دست کم سه روز در هفته فعالیت هوازی با شدت بالا.
• فعالیت تقویت کننده‌ی عضلات: دست کم سه روز در هفته تمرینات بدنسازی یا مقاومتی که گروه‌های اصلی عضلانی را هدف بگیرد مانند پاها، باسن، کمر، شکم، شانه‌ها، سینه و بازوها.
• فعالیت تقویت کننده‌ی استخوان ها: دست کم سه روز در هفته فعالیت‌هایی مانند دویدن یا طناب زدن.

دستور العمل‌های ورزشی برای بزرگسالان 18 تا 64 سال

بزرگسالان باید زمان کمتری را بنشینند و بیشتر روز را تحرک داشته باشند. هر تحرک کوچکی مهم است:

• فعالیت هوازی: دست کم 150 تا 300 دقیقه در هفته یک فعالیت بدنی با شدت متوسط، یا 75 تا 150 دقیقه در هفته یک فعالیت بدنی با شدت بالا؛ و یا ترکیبی نسبی از هر دو که ایده‌آل‌تر این است که در طول هفته پراکنده باشند. اگر فعالیت بدنی طی هفته از این میزان بیشتر باشد، فواید بیشتری برای سلامتی خواهد داشت.
• فعالیت تقویت کننده‌ی عضلات: دست کم دو روز در هفته فعالیت بدنسازی یا مقاومتی با شدت متوسط یا بالا که تمام گروههای عضلانی اصلی را هدف بگیرد.
• شدت فعالیت: فعالیت با شدت متوسط شامل پیاده روی تند یا بازی والیبال می‌شود. فعالیت با شدت بالا نیز شامل دویدن، حمل کیسه‌های سنگین خرید و کلاس فیتنس با تمرینات سنگین می‌شود. بسیاری از فعالیت‌ها بسته به تلاشی که نیاز دارند، شدت‌های گوناگونی را شامل می‌شوند.

افراد 65 سال و بالاتر

دستورالعمل ورزشی برای افراد سنین بالا مشابه توصیه‌هایی است که به افراد جوان‌تر شده است. اما اگر افراد سنین بالاتر به دلیل بیماری‌های مزمن نمی‌توانند این اندازه فعالیت داشته باشند باید تا جایی که ممکن است تحرک بدنی داشته باشند.

• فعالیت بدنی چند جانبه: برخی از فعالیت‌های بدنی هفتگی باید شامل بیش از یک نوع تحرک شود، مثلا هوازی، عضله سازی و تمرینات تعادلی. پیاده روی به سمت عقب و ایستادن روی یک پا هنگام انجام تمرین دو سر بازو نمونه‌هایی از این دست فعالیت‌ها هستند.
• شدت فعالیت: افراد سالمند باید از سطح فیتنس خود برای تعیین تلاش لازم جهت تحرک بدنی استفاده کنند. مثلا طبق معیار 0 تا 10 (نشستن . و 10 برای ماکسیمم تلاش)، فعالیت با شدت متوسط در حد 5 یا 6 است، یعنی فرد حین فعالیت باید بتواند حرف بزند اما نتواند آواز بخواند.

دستور العمل‌های ورزشی برای زنان در دوران بارداری و پس از زایمان

زنان باید در مورد تطبیق فعالیت‌های بدنی خود با شرایطی که در دوران بارداری یا پس از زایمان دارند با پزشک‌شان مشورت کنند.

• فعالیت هوازی: زنان طی بارداری و بعد از زایمان باید دست کم 150 دقیقه در هفته به فعالیت بدنی با شدت متوسط بپردازند. این 150 دقیقه باید در طول هفته پراکنده باشد.
• شدت فعالیت: بیشتر خانم‌هایی که پیش از بارداری فعال بوده‌اند می‌توانند طی دوران بارداری نیز فعالیت خود را در همان سطح حفظ کنند.

افراد بزرگسالی که ناتوان هستند یا بیماری مزمنی دارند

افرادی که دچار بیماری مزمنی هستند یا ناتوانند باید تابع دستورالعمل ورزشی افراد 18 تا 64 سال باشند. اما اگر نمی‌توانند در این حد فعالیت کنند، باید تا حدی که ممکن است تحرک داشته باشند.

آنهایی که بیماری مزمنی دارند باید در مورد نوع و میزان فعالیت متناسب با شرایط خود با پزشک‌شان مشورت کنند.

برنامه هفته بیست و ششم

چگونه بدون دویدن استقامت بدن را بالا ببریم

اگر بخواهیم از مزایای دویدن و فواید تمرین های هوازی چشم پوشی کنیم و به روش دیگری استقامت بدن را بالا ببریم اول باید بدانیم استقامت دقیقا چیست و چگونه با ورزش کردن ارتقاء پیدا می‌کند. استقامت، توانایی تداوم فعالیت بدنی طولانی مدت است

استقامت یا فیتنس هوازی تماما به قدرتی پایدار برمی‌گردد؛ اینکه در یک تمرین سخت، قوی باشید بتوانید با وجود افزایش شدت، ادامه دهید. روشی که استقامت‌تان را افزایش می‌دهید از طریق محرک ورزشی است که بدن‌تان با آن مواجه می‌شود که اگر درست آن را به کار ببرید، استقامت شما به میزان چشمگیری بالا خواهد رفت.

وقتی با هدف افزایش استقامت  ورزش می‌کنید چه اتفاقی می‌افتد؟

عضله قلب رشد می‌کند: ورزش استقامتی مانند بدنسازی برای قلب است. دیواره‌های قلب رشد می‌کنند و قوی می‌شوند بنابراین می‌توانید خون بیشتری را با هر تپش، پمپاژ کنید؛ پروسه‌ای که به آن هیپرتروفی میوکارد می‌گویند.

نرخ ضربان قلب در حالت استراحت، کم می‌شود: با افزایش حجم خون در هر پمپاژ، قلب نیاز ندارد زیاد بتپد تا تداوم جریان خون را حفظ کند. نرخ ضربان قلب در زمان استراحت اگر 55 یا کمتر باشد نشاندهنده‌ی استقامت بالا و فیتنس ایده آل است.

تعداد گلبول‌های قرمز خون بیشتر می‌شود: اکسیژن بیشتری در خون خود حمل خواهید کرد یعنی می‌توانید اکسیژن بیشتری به عضلات خود برسانید و استقامت را بالا ببرید.

ظرفیت و عملکرد ریه بهتر می‌شود: با افزایش حجم خون، حجم تنفس نیز بیشتر می‌شود و شما می‌توانید نفس‌های عمیق‌تری بکشید و اکسیژن بیشتری به سلول‌ها برسانید.

مصرف اکسیژن‌تان بیشتر می‌شود: این بهترین معیار برای استقامت هوازی – تنفسی و بنیه‌ی شماست که نشان می‌دهد می‌توانید حین ورزش، اکسیژن بیشتری بکار ببرید.

فرآورده‌های جانبی زیادی در بدن‌تان جمع نمی‌شود: حین ورزش، هیدروژن و  اسید لاکتیک جلوی عملکرد عضله را می‌گیرند و برای همین شما خسته می‌شوید و کارایی ندارید. اما با افزایش استقامت، این فرآورده‌های جانبی آنقدر تجمع نمی‌کنند و توانایی شما برای تحمل این مواد بیشتر خواهد شد.

حالا چگونه بدون دویدن استقامت بدن را بالا ببریم

شما این مطلب را می‌خوانید چون می‌خواهید بدانید چگونه بدون دویدن استقامت بدن را بالا ببریم دویدن، فقط شیوه‌ای از ورزش کردن است. اگر بدن، محرک‌های کافی در اختیار داشته باشد می‌تواند سازگاری‌های فیزیولوژیکی لازم برای بهبود سطح فیتنس را انجام دهد.

پیشتر گفتیم که استقامت یعنی توانایی تدام فعالیت بدنی طولانی مدت. اگر همچنان بتوانید مدت بیشتری بدون خستگی به فعالیت ادامه دهید، یعنی استقامت فیزیکی‌تان به مرور زمان در حال افزایش است. دویدن فعالیتی بسیار عالی برای استقامت است زیرا قلب، ریه‌ها، جریان خون و عضلات را به چالش می‌کشد اما تنها راه وقوع این اتفاق‌ها، دویدن نیست.

شدت تمرین اهمیت دارد

وقتی صحبت از قدرت و استقامت و فیتنس می‌شود، فعالیتی که انجام می‌دهید چندان مهم نیست، بلکه چگونگی انجام فعالیت اهمیت دارد. برای کاهش وزن یا به طور کل سلامتی، خوب است که با شدت سبک و ساده تمرین کنید چون در این شرایط هم می‌توانید کالری بسوزانید و مصرف انرژی‌تان را بالا ببرید. اما برای اینکه ریه‌ها و عضلات را وادار کنید موثرتر کار کنند، سیستم قلبی عروقی‌تان را تقویت کنید و به بدن‌تان یاد بدهید بر تمرینات دشوارتر نیز غلبه کنند، باید شدت را کمی بالاتر ببرید.

تمرین و فعالیت با شدت بالاتر از 80 درصد از ماکسیمم ضربات قلب‌تان، بدن را وادار می‌کنید خودش را تطبیق بدهد و این همان چیزی است که به عنوان محدوده هوازی ورزش معروف است و همان جایی است که شما استقامت و فیتنس را ایجاد می‌کنید.

سیستم‌های تمرینی مانند اینتروال، برای تقویت استقامت و بنیه، عالی هستند زیرا شامل دوره‌هایی از تمرینات واقعا شدید اما کوتاه مدت می‌شوند. تحقیقات نشان داده تمرینات اینتروال در هر دقیقه 13.4 کیلوکالری می‌سوزانند و VO2max  و قدرت هوازی را افزایش می‌دهند و بهتر از هر چیزی شما می‌توانیدتمرین های اینتروال روی دوچرخه، در استخر و حتی در داخل باشگاه نیز انجام دهید و اصلا هم نیازی نیست بدوید.

وزن کم کنید

کاهش وزن، راه ساده‌ای است برای بهبود استقامت که حتما تا به حال به ذهن‌تان هم خطور نکرده! وقتی که ورزش می‌کنید مجبورید بدن‌تان را حرکت بدهید. هر چه سنگین‌تر باشید انرژی بیشتری لازم دارید. تصور کنید مجبورید هنگام ورزش کردن یک کیسه پُر از آجر را هم با خود حمل کنید؛ این تصور می‌تواند نشان‌تان بدهد وزن اضافی که در بدن خو حمل می‌کنید چگونه استقامت شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بهترین راه بهبود استقامت، کاستن از چربی‌های اضافی بدن است. بدین ترتیب بدن شما مجبور نخواهد بود حین ورزش، انرژی چندان زیادی مصرف کند و استقامت شما به طور اتوماتیک بالا خواهد رفت.

برای اینکه بدون دویدن استقامت بدن را بالا ببریم تمرین کنید تا قوی‌تر شوید

اگر اهل تمرین کردن باشید پس حتما پیش آمده که حین تمرین ناگهان احساس کنید عضلات پای‌تان بی نهایت سنگین شده یا دیگر بازوهای‌تان را نمی‌توانید حرکت دهید. ضعف عضلانی می‌تواند عامل واقعا محدود کننده‌ای باشد. گنجاندن تمرینات قدرتی در روتین هفتگی کمک‌تان می‌کند با خستگی حین ورزش هوازی مبارزه کنید و قدرت و استقامت خود را واقعا بالا ببرید. انتظار نداشته باشید با یک روتین یکنواخت تبدیل به یک بدنساز حرفه‌ای شوید. حتی دوندگان ماراتن هم برای بهبود عملکرد خود بدنسازی کار می‌کنند.

بهترین تمرینات قدرتی برای شروع:

• اسکوات و لانگز
• پوول داون و قایقی
• شنا سوئدی، پرس سینه و پرس سرشانه هالتر
• حرکات جلو بازو و پشت بازو

برای هر تمرین، 2 تا 3 ست در نظر بگیرید و از وزنه‌هایی استفاده کنید که بتوانید بین 8 تا 15 تکرار داشته باشید.

سرسختی، رمز موفقیت است

بله درست است ورزشکاران برجسته از سطح فیتنس فوق العاده‌ای برخوردارند و ژنتیک آنها مناسب فعالیت‌های خاصی است اما یک چیز دیگر هم وجود دارد که تحت هیچ شرایطی رهایش نمی‌کنند: سرسختی و پشتکار! استقامت همانقدر که فیزیکیست، روانی نیز هست. اگر تا به حال حین یک تمرین سخت این فکر سراغ‌تان آمده که: این سخت است و باید رهایش کنم، یا: نمی‌توانم انجامش دهم، پس می‌توانید درک کنید مغز و ذهن در ایجاد یا محدود کردن استقامت تا چه اندازه می‌تواند قدرتمند باشد.

استقامت، توانایی مبارزه با خستگی است

خوشبختانه شما می‌توانید ذهن‌تان را تمرین دهید که سختکوش باشید درست مانند جسم‌تان که با تمرین دادن مقاوم‌تر می‌شود. رسیدن به استقامت و بنیه بالا به نگرش شما نیز بستگی دارد:

•  وقتی شدت تمرین بالاست، به این فکر کنید که چرا سخت تمرین می‌کنید؛‌ این یک انگیزه‌ی بزرگ است.
• به جای بهانه آوردن راه حل پیدا کنید.
•  آیین یا عادت‌های روزانه‌ای برای خود داشته باشید که تفکر مثبت را پرورش بدهید.
• روتین خود را بهم نزنید.
• این حقیقت را باور کنید که گاهی شرایط سخت می‌شود اما شما می‌توانید بر آن پیروز شوید.
• وقتی توانستید محدودیتی را کنار بزنید به خودتان پاداش بدهید.