50 اشتباه بزرگ منجر به حادثه در صعود(کوهنوردی و سنگنوردی)

مقاله: Laura Snider - ترجمه: حمید شفقی 

انجمن پزشکی کوهستان ایران: در این مقاله 50 اشتباه عمده در صعود  که می تواند منجر به مرگ ، سانحه ، آسیب و یا حتی کندی صعود شما شود را با همدیگر مرور خواهیم کرد. همچنین به راههای جلوگیری از آنها نیز خواهیم پرداخت.

اشتباهات جبران ناپذیر

1 . دوباره چک نکردن حمایت و گره ها :

نفر صعود کننده و حمایتچی هر چقدر هم که کارکشته باشند باید بازهم در هنگام صعود همدیگر را چک کنند . این چک کردن به معنای عدم اعتماد به هم طناب خود نیست بلکه عاملی عمده برای جلوگیری از بروز حوادثی که ناشی از تکراری شدن کار است می باشد . دقت کنید که طناب به درستی از ابزار حمایت شما عبور کرده باشد . همچنین پیچ کارابین پیچ شما در اتصال به ابزار حمایت بسته باشد . اگر صعود کننده هستید دوباره گره خود را چک کنید . آیا  گره را به درستی زده اید ؟ ( معمولاً گره هشت تعقیب در طنابهای با قطر پایین در هنگام صعود تمایل به باز شدن دارد پس زدن گره ضامن پشت گره اصلی توصیه می شود . ) همچنین چک کنید که طناب از قسمتهای هارنس شما به درستی عبور کرده باشد .

یک اتفاق واقعی : یک مورد  واقعی از درست نزدن گره به هارنس اتفاقی بود که برای Lynn Hill در سال 1989 افتاد . او که یک صعود کننده سیزده کار بود در هنگام گرم کردن بر روی یک مسیر ساده هنگامی که در انتهای مسیر بر روی طناب نشست طناب از داخل هارنس او عبور کرده و او 75 فوت سقوط کرد . البته هیل از این حادثه جان سالم به در برد . او بعدها اعلام کرد که در هنگام زدن گره سرگرم صحبت با یکی از دوستان خود شده و فراموش کرده گره را تکمیل کند .

مورد مشابه اتفاقی بود که برای مقبل هنرپژوه جوانترین هیمالیانورد ایرانی پیش آمد . او برای اتصال طناب به هارنس خود از کارابین پیچ دار استفاده کرده بود که پیچ کارابین یا از ابتدا باز بوده و یا در هنگام صعود باز شده بود . این حادثه متاسفانه منجر به فوت این سرمایه گرانبها شد .

هارنس خود و گره ها را قبل از صعود حتماً دوباره چک کنید .

2 . هلمت ( کلاه سنگنوردی ) استفاده نکرده ای !

معمولاً افرادی که دیواره نوردی می کنند بیشتر عادت به استفاده از هلمت دارند تا صعود کنندگان اسپرت کار . یک سقوط در سنگنوردی اسپرت نیز می تواند شما را وارونه و با سر به دیواره بکوبد . حتماً قبل از آنکه بخواهید خوش تیپ و با موهای بسته و بر باد داده صعود کنید خطرات آن را نیز بسنجید . استفاده از کلاههای صعود اسپرت می تواند ضامن امنیت و جان شما باشد . مواردی هم پیش آمده که نفر با وجود استفاده از هلمت بازهم دچار آسیب شده به عنوان مثال حادثه علم کوه که فرد صعود کننده در اثر سقوط سنگ با وجود استفاده از موارد ایمنی باز هم جان خود را از دست داد ولی به یاد داشته باشیم که هلمت می تواند بسیاری از حوادث ساده را که می تواند به فاجعه تبدیل شود خنثی نماید .

3 . امنیت را در اولویت بیشتری نسبت به رقابت قرار دهید .

بسیاری از حوادث زمانی اتفاق می افتند که نفر قصد دارد پیشرفت سریعی را در مدت زمان کوتاهی انجام دهد . . آلپاین کلاب امریکا ، افزایش انتظار از تواناییهای خود را یکی از دلایل اصلی حوادث در سنگنوردی می دانند . برای خود من بارها پیش آمده که برای سریعتر کردن صعود و سبقت گرفتن از تعداد میانی کمتری استفاده کردم . این مساله می تواند صعود کننده را در خطر بالایی قرار دهد . 

4. بی دقتی در حمایت

موارد متعددی می تواند برای حمایتچی مشکل ایجاد کند . در صعودهای چند طوله ، نگه داشتن دست در نزدیکی ابزار حمایت و یا وارد شدن موی سنگنورد یا لباس او در ابزار حمایت می تواند مشکل زیادی برای او ایجاد کند . همچنین در حمایت هایی که از روی زمین انجام می شود اضافه طنابی که حمایتچی به صعود کننده می دهد می تواند بسیار خطرناک باشد .

عموماً در بین سنگنوردان ایرانی نوعی بی خیالی را در هنگام حمایت دیده ام . گاهاً افراد در هنگام حمایت ( مخصوصاً ابزار گذاری ) از پای مسیر فاصله می گیرند و یا بر روی زمین دراز می کشند . این اضافه طناب و شکمی که در طناب ایجاد می شود در صورت سقوط صعود کننده احتمال برخورد او را با زمین افزایش می دهد . همچنین موقعیت مناسب حمایتچی که باید در زیر مسیر باشد و یا در صورت داشتن فاصله از پای مسیر حتماً خود حمایت داشته باشد نیز مساله بسیار مهمی در این مورد می باشد . همچنین رها کردن دست حمایت از ادامه طناب ( حتی در صورت قفل خودکار بودن ابزار حمایت ) می تواند در هنگام سقوط فرد صعود کننده خطرات زیادی را برای او به همراه داشته باشد . همچنین حمایتچی همیشه باید علائم ارتباطی کلامی و ... را با نفر صعود کننده داشته باشد تا به اشتباه حمایت او را آزاد نکند .

5 . گره نزدن انتهای طناب

قبل از اینکه نفر صعود کننده شما کار خود را آغاز کند حتماً انتهای طناب را به خود گره بزنید . هیچگاه اینکار را به بعد از صعود نفر سر طناب به تاخیر نیندازید . بارها در مناطق سنگنوردی ایران این اتفاق افتاده است که در هنگام آماده شدن نفر حمایتچی برای صعود ، صعود کننده طناب را جمع کرده و چون صدای نفر پایین به نفر بالا نمی رسد طناب از دسترس نفر پایین خارج می شود . مساله مهم دیگر گره زدن انتهای طناب در هنگام فرود است . حوادث زیادی در کشورمان ایران به خاطر کوتاهی در مورد این مساله اتفاق  افتاده است . خصوصاً در مسیرهایی که فرد روی آن تسلط بالایی دارد چون کار تکراری میشود از انجام این کار ایمنی خودداری می کنند . این مساله بارها و بارها باعث ایجاد حادثه برای سنگنوردان شده است . ایجاد یک گره در انتهای طناب می تواند مانع از در رفتن فردی که فرود می رود از انتهای طناب شود .

یک اتفاق واقعی : در سال 2007 ،Lara Kellog  یک کوهنورد حرفه ای از انتهای طناب فرود خود در رفت و 1000 پا سقوط کرد و متاسفانه جان خود را در کوه Wake در آلاسکا از دست داد .

اشتباهات سنگنوردی اسپرت

6 . قرار گرفتن طناب پشت پای شما در هنگام صعود سرطناب :

در هنگام تراورسها ، در آمدن از یک کلاهک سخت و یا عبور از کراکس یک مسیر تعادلی ، شما در معرض این خطر هستید که طناب زیر یکی از پاهای شما بیفتد . این مساله در هنگام سقوط باعث برعکس شدن شما و ضربه شدید سر به دیواره خواهد شد . این فکر که با درست کردن موقعیت طناب صعود آنسایت خود را از دست می دهید را  از خود دور کنید .

7 . ارتباطات ضعیف :

عواملی مانند بلند بودن طول مسیر صعود ، باد شدید و یا  موارد اینچنینی می تواند باعث مختل شدن ارتباطات کلامی بین نفرات صعود کننده گردد . همچنین حضور تعداد زیادی سنگنورد در یک منطقه می تواند باعث ایجاد مشکل گردد و شما صدای نفر هم طناب خود را به درستی تشخیص ندهید . حتماً هنگامی که روی زمین هستید و کنار هم طنابتان در مورد علائمی که قصد دارید با همدیگر رد و بدل کنید صحبت نمایید . هم طناب خود را در روی زمین از تصمیمات خود آگاه سازید . اگر دوست دارید روی مسیر فرود بیایید یا در کارگاه بمانید و نفرتان را حمایت کنید و یا هر مساله دیگر قبل از آن که از دسترس همدیگر دور شوید این ارتباطات را انجام دهید . استفاده از شوک روی طناب و علائم قرار دادی در این شوک نیز می تواند موثر باشد به عنوان مثال سه شوک متوالی به معنای رسیدن به کارگاه می باشد .

یک اتفاق واقعی : Phil Power   که به همراه یک سنگنورد کارکشته در نزدیکی Denver سنگنوردی می کردند به خاطر ارتباطات ضعیف با همطناب خود حمایتش آزاد شد و از بالای مسیر به پایین سقوط کرد . خوشبختانه وی به طرز معجزه آسایی نجات یافت .

8 . قرار گرفتن کارابین بر روی لبه سنگ :

هنگام که کوئیک خود را به رول متصل می کنید حتماً چک کنید که انتهای کارابین در کجا قرار می گیرد . اگر کارابین بر روی لبه سنگ قرار گرفته است به احتمال زیاد در هنگام سقوط خواهد شکست پس بهتر است طول اسلینگ کارابین را کوتاهتر یا بلند تر کنید ( بسته به شرایط )

 9 . Back Clipping  

ترجمه کردن این واژه شاید مفهوم را به درستی نرساند . این واژه به این معنا می باشد که طناب متصل به شما که از کارابین رد شده است به سمت سنگ باشد نه به سمت شما  . این مساله در هنگام سقوط می تواند باعث در رفتن طناب از داخل کارابین گردد . احتمال  در رفتن کارابین از طناب در این حالت بسیار بالا است .

10 . Z-clipping  

این واژه نیز عموماً در مسیرهای رکاب خور و یا مسیرهایی که میانی های آن بسیار به هم نزدیک می باشند اتفاق می افتد . همیشه باید طناب را از ابتدای هارنس گرفته و داخل میانی بیندازیم .فرض کنید در یک مسیر پرفشار طناب را داخل میانی اول انداخته ایم . حال می خواهیم میانی دوم را بیندازیم و میانی ها بسیار به همدیگر نزدیک هستند . اگر اشتباهاً طناب را از پایین میانی اول بگیریم و به داخل میانی دوم بیندازیم Z-clip شده ایم . در این حالت شما قفل می شوید و ادامه صعودتان امکان ندارد چون طناب شما را به سمت پایین می کشد .

11 . استفاده از کوئیک دراو های  ثابتی که چند میل آنها در سایش با طناب از بین رفته است .

استفاده از کوئیک های ثابت بر روی مسیر اسپرت می تواند بسیار جذاب باشد اما فراموش نکنیم که این کوئیک ها به مرور زمان در محل حرکت طناب بر روی خود از قطرشان کم می شود و به مرور زمان این مساله می تواند بسیار خطرساز شود و در یک سقوط منجر به شکسته شدن کارابین گردد . حتماً قبل از انداختن طناب به داخل این کارابین ها آن ها را به صورت چشمی چک کنید .

 12 . اعتماد کورکورانه به بولت ها

حتی یک بولت که شما بسیار به آن اعتماد دارید نیز ممکن است در یک سقوط بشکند و یا از جای خود خارج شود . این مساله در مناطق پر رطوبت و حاشیه دریاها نیز بسیار حادتر می شود . در گزارشی که در سال 2009 توسط UIAA منتشر شد ابراز شد که 10 تا 20 درصد بولتها در مناطق پر رطوبت در اثر یک نیروی 1125 پوندی می تواند از جا کنده شود . ( یک سقوط شدید می تواند نیرویی معادل 2600 پوند ایجاد کند ) ( به عنوان مثال در دیواره پل خواب مسیرهایی مانند آبرفتیها یا خانم خوشگله در فصول پر بارش دائماً در معرض ریزش آب و رطوبت می باشند ) همچنین بولتهای قدیمی نصب شده بر روی مسیرها می تواند بسیار خطرناک باشد . ( مسیرهایی مانند آیینه ، کلاهک چکاد و باقر عیوضی در دیواره پل خواب که البته این مسیرها ترمیم شده است )

13 . ایستادن در مسیر سقوط سنگ 

معمولاً در هنگام ریزش باران و یا بادهای شدید سنگهایی از بالای دیواره به سمت پایین می افتد . بارها شاهد بوده ام که دوستان سنگنورد در هنگام باران در قسمتهای پر ریزش مسیرهای سنگنوردی بدون کلاه ایستاده اند و بی خبر از اتفاقی که ممکن است بیفتد . ریزش باران می تواند خاک دور سنگها را شسته و آنها را سست کند .

14 . قرقره کردن طناب بر روی حلقه های ثابت نصب شده در کارگاه

حلقه های ثابت نصب شده در کارگاه معمولاً جوشکاری شده می باشند و سطح آنها پستیها و بلندیهای زیادی برای آسیب رساندن به طناب صعود شما دارد . این حلقه ها  برای فرود مناسب هستند ولی اگر قرار باشد طناب روی فشار وزن شما درون آنها حرکت کند می توانند به طناب آسیب برسانند و حتی آن را از بین ببرند . حتماً برای صعود قرقره از کارابینهای خود استفاده نمایید .

یک اتفاق واقعی : یک سنگنورد که در حال فرود قرقره از یک مسیر 5.12d بود با پاره شدن طناب خود از وسط مسیر سقوط کرد ولی خوشبختانه جان سالم به در برد .

15 . در هنگام صعود دیگران سکوت اختیار کنید .

حرف زدن پای مسیرها و پرت کردن حواس صعود کننده می تواند برای او مشکلات زیادی بوجود بیاورد . در زیر مسیر کاری جز تشویق انجام ندهید .

16 . ول کردن سگ خود در پای مسیر

ول کردن سگی که مورد علاقه شما است در پای مسیر ممکن است برای سنگنوردان مشکل زیادی ایجاد کند . سگها علاقه زیادی به بازی  کردن با افراد و همچنین طناب دارند .

اشتباهات در سنگنوردی کلاسیک ( صعودهای مصنوعی یا دیواره نوردی ) :

17 . اعتماد کردن به اسلینگ های ثابت روی مسیر

فقط به خاطر اینکه یکی قبلاً این طنابچه را روی مسیر برای صعود استفاده کرده به این معنا نمی باشد که آن طنابچه هنوز ایمن می باشد . همچنین به یاد داشته باشید که به راحتی به درختچه هایی که در مسیر از آنها میانی گرفته شده است اعتماد نکنید . حادثه ای که در بیستون سال 79 رخ داد نمونه ای از این موارد می باشد .

یک نمونه واقعی : در سال 2009 یک تسمه پوسیده کارگاه پاره شد  و باعث مرگ دو سنگنورد گردید .

با توجه به تقسیم بندی آلپاین کلاب امریکا حوادثی که در صعود اتفاق افتاده از نظر فراوانی به شرح زیر می باشد . این اطلاعات از سال 1951 لیست شده است . حدود 50 درصد حوادث ناشی از سقوط و یا لغزش از روی سنگ بوده است . 15 درصد  ناشی از سر خوردن و یا سقوط بر روی شیبهای برفی بوده است . حدود 9 درصد تلفات ناشی از ریزش سنگ یا یخ بر روی افراد بوده است . اما در مورد سرخوردن ها و سقوط ها به طور جداگانه ، 14 درصد ناشی از صعود بدون طناب بوده و 11 درصد تلفات ناشی از عدم کارگذاری تعداد مناسب میانی بوده است .

موارد دیگر شامل بیماریهای صعودکنندگان مانند بیماریهای ارتفاع ، شرایط خراب آب و هوایی و بهمن و ... بوده است .

 18 . زدن خود حمایت با استفاده از دیزی چین :

دیزی ها ابزارهای بسیار مناسبی هستند اما نه برای زدن خودحمایت ، آنها برای استفاده در صعود مصنوعی کاربرد دارند و عموماً در ایران به عنوان خودحمایت استفاده می شوند . با توجه به اینکه این نوع تسمه ها بسیار استاتیک می باشند هر نوع شوک شدیدی به آنها باعث وارد آمدن بار زیادی به سیستم کارگاه شما خواهد شد و حتی می تواند منجر به پاره شدن حلقه های دیزی و در نهایت سقوط شما گردد .

19 . بی توجهی نسبت به نیروهایی که به سمت بیرون و بالا به اولین میانی وارد می شود .

این مساله خصوصاً در ابزار گذاری بسیار حائز اهمیت است . بارها افرادی را دیدیم که مشغول ابزار گذاری هستند و با سقوط به جای آن که میانی های آنها از بالا زیپ شود از پایین شروع به زیپ شدن می کند . این مساله بسیار حائز اهمیت است زیرا در هنگام سقوط ( خصوصاً در صورت فاصله داشتن حمایتچی از پای مسیر طناب تمایل دارد به غیر از آخرین میانی که کار گذاشته اید بقیه را  به سمت بالا و بیرون بپراند . در صورتیکه میانی اول از پایین تحمل مقاومت در برابر این نیرو را داشته باشد برای بقیه میانی های شما مشکلی پیش نخواهد آمد . اما بارها دیده ایم که با سقوط فرد در مناطق سنگنوردی ایران میانی های او از پایین شروع به زیپ شدن کرده و او روی آخرین ( و تنها ) میانی خود مانده است . این مساله می تواند بسیار خطرناک باشد . راهکار خود من برای جلوگیری از این مساله آن است که عموماً سعی می کنم از فرند به عنوان میانی اول استفاده کنم . ( این مساله به این خاطر است که این ابزار بر خلاف ابزارهایی مانند کیل یا ترای کم با وارد آمدن نیرو به سمت بیرون از شکاف بیرون نمی پرد . ) . نکته بعدی نیز آن است که حمایتچی در صعودهای ابزار گذاری عموماً باید در پای مسیر قرار بگیرد .

سنگنوردی مصنوعی بدون کلاه همیشه یک اشتباه بزرگ است !

20 . نگذاشتن میانی برای نفر دوم در تراورسها :

این مساله بسیار حاد می باشد . گاهاً در هنگام عبور از یک تراورس سخت قبل از کراکس یک میانی می گذاریم تا در صورت سقوط میانی ما را نگاهدارد اما به این فکر نیستیم که نفر دوم اول باید میانی را باز کند و سپس حرکت کراکس را انجام دهد . در واقع پاندولی نفر دوم در تراورسها عموماً خطرناک تر از نفر اول است . نصب میانی قبل و بعد از کراکس ها و ایمن کردن تراورس ها یکی از مسائلی است که باید به آن توجه کامل داشت .

در گشایش مسیری که در دیواره شاه دژ داشتیم یک سنگ ریزشی بسیار خطرناک در مقابلم قرار داشت و حرکت بسیار ریز و سنگینی که باید روی آن می زدم تا از آن عبور می کردم . بعد از نصب میانی و زدن حرکت در یک حالت بی تعادلی حدود 15 متر تراورس کردم و این علی بود که مجبور بود میانی را بردارد و سپس آن حرکت تعادلی را بزند . در صورت از دست دادن تعادل پاندولی علی می توانست بسیار بلند باشد .

21 . نگذاشتن میانی کافی در عبور از کلاهکهای تراورسی

عموماً مسیرهای  نزدیک به زمین که در آنها تراورس وجود دارد جزو خطرناک ترین مسیرها به حساب می آیند . با توجه به آنکه فاصله صعود کننده از زمین تغییری نمی کند و صعود کنند از لحاظ ذهنی احساس می کند میانی هایی که کارگذاشته کافیست ولی مساله این است که دراین نوع تراورسها فاصله صعود کننده از زمین تغییر نمی کند  و اگر در یک مسیر با فاصله 7 متری از زمین ، صعود کننده 3 متر از آخرین میانی خود فاصله بگیرد در صورت سقوط احتمال خوردن او به زمین بسیار بالا است .

نمونه این مورد حادثه ای است که برای فرشاد در اردوی سنگسر سل اتفاق افتاد . مسیری کلاهکی با درجه 5.12 ابزار گذاری با ریسک بالا که تراورس در زیر کلاهک و زیپ شدن یکی از ابزارهای او باعث سقوط او بر روی زمین گردید .

22 . استفاده از ابزارهای استراتژیک در کارگاه

گاهاً ممکن است شما ابزاری را که در کراکس یک مسیر کاربرد دارد را در کارگاه استفاده کنید . همیشه به یاد داشته باشید اگر شکاف روبه روی شما شکاف بازی است اگر می توانید با خلاقیت در کارگاه خود از ابزارهای ریز استفاده کنید ابزار درشت را برای کراکس نگاه دارید . البته این مساله را هم به یاد داشته باشید که هیچگاه ایمنی کارگاه را با این کار زیر سوال نبرید .

لعنتی ! تمام ابزارهای درشت را استفاده کرده ام و برای ادامه مسیر ابزاری ندارم !!

در صورتیکه در ادامه مسیر نیاز به ابزار خاصی دارید حتماً کمی فرود روید و ابزارهایی که دیگر کاربرد ندارند را از قسمت پایین باز کنید . این مساله باعث صرفه جویی در وقت و انرژی شما خواهد شد.

23 . حمل کردن تسمه های دوخته نشده

تسمه های دوخته نشده کاربرد بسیار زیادی دارند . گره این تسمه ها به آسانی باز می شود و شما می توانید از آنها برای گرفتن میانی در حفره های سنگ و یا بلوک کردن به دور درختچه ها استفاده نمایید . ( این قابلیتی است که تسمه های دوخته شده ندارند ) حتماً در دیواره نوردی دو جفت تسمه جهت مواقع اضطراری همراه داشته باشید .

24 . اصطکاک اشیاء هم جنس روی هم :

هیچگاه تجهیزات سنگ نوردی هم جنس را روی هم نسرانید . به عنوان مثال طناب باردار با سایش بر روی تسمه به طور قطع تسمه را خواهد سوزاند و به خود طناب نیز آسیب خواهد رسید . نمونه های زیادی از حوادثی که در ایران اتفاق می افتد به این خاطر است . همیشه از یک کارابین برای این اتصال استفاده کنید . سایش دو جسم هم جنس باردار بر روی هم حتی برای مدت زمان بسیار کوتاه می تواند در سنگنوردی فاجعه بار باشد .

25  . فراموش کردن آچار کیل :

آچار کیل می تواند هم در پاکسازی مسیر بسیار پرکاربرد باشد و هم در جمع آوری ابزارها و هم کمک حال شما در عبور دادن بلوک از حفره های درون سنگ . هیچگاه این ابزار کلیدی را فراموش نکنید .

26 . فراموش کردن هدلمپ :

هر وقت قصد صعود بر روی یک مسیر با بیش از یک طول را دارید حتماً هدلمپ خود را همراه ببرید . بارها برای صعود مسیری برنامه ریزی کردم که در نظرم 4 ساعته مسیر تکمیل می گردید اما در نیمه های شب به پایین دیواره رسیدم . هدلمپ باید حتماً در یک مکان قابل دسترس و همراه یک دیواره نورد باشد . نداشتن روشنایی در یک بحران می تواند بزرگ ترین حوادث را به بار بیاورد . همچنین هدلمپ در مواقع خطر می تواند برای علامت دادن از دور بسیار بهتر از صدای شما باشد .

27 . حمل کردن کوله در صعودهای تنوره ای

در صعودهای تنوره ای داشتن کوله در پشت کمر می تواند باعث حادثه گردد . هنگامی که شما باید از قسمت پشت و کمر خود برای اصطکاک مناسب با سنگ استفاده کنید و کوله شما مزاحم شما می باشد این مساله می تواند حتی منجر به سقوط شما گردد . بهترین کار در این مسیرها اتصال کوله با کارابین به هارنس شما است تا کوله به همراه شما کشیده شود و در پشت شما نباشد .

اشتباهات بولدرینگ

28 . عدم تمرکز در حمایت

شما در هنگام حمایت نفر خود نباید به هیچ چیز دیگری فکر کنید . با گوشی جدید خود بازی نکنید ، آب نخورید و یا حتی با دوست خود صحبت نکنید . تمام حواس شما باید معطوف به فرد صعود کننده باشد .

حواسم شش دانگ به توئه ! خیالت راحت !

29 . همیشه قبل از صعود مسیر فرود خود را مشخص کنید . ممکن است شما از یک مسیر ساده صعود کرده باشید ولی مسیر فرود را تشخیص ندهید . انتخاب یک مسیر فرود سخت می تواند منجر به سقوط شما گردد .

30 . صعود کردن با کفشهای خاکی

کفشهایی که کف آن را خاک گرفته است اصطکاک لازم را با سنگ برقرار نمی کند و عموماً سر می خورد . قبل از صعود حتماً کفشهای خود را تمیز کنید .

31 . زدن علامت بر روی سنگ

برخی از سنگنوردان برای مشخص کردن گیره های صعود آنها را با گچ مشخص می کنند . این کار عیبی ندارد ولی به یاد داشته باشید که قبل از ترک منطقه حتماً این گچها را پاک کنید .

اشتباهات یخ نوردی :

32 . سقوط در یک مسیر اسپرت سنگنوردی یک قسمتی از بازی است که شما شروع کرده اید اما سقوط بر روی یک مسیر یخ نوردی می تواند بسیار خطرناک باشد . ممکن است کرامپون به بدن شما گیر کند و یا تبر به صورت شما یا بدن شما برخورد کند و حادثه بیافریند . قبل از صعود سرطناب در یخ نوردی ، یاد بگیرید که چطور حمایتهای میانی خود را تست کنید و از حد تواناییهای خود آگاه باشید . یک صعود کننده سرطناب در یخ نوردی تا حد امکان  نباید سقوط داشته باشد !

باید مطمئن حرکت کنم . تا حد امکان نباید سقوط داشته باشم !

33 . حمایت مستقیم در زیر مسیر صعود :

بر خلاف صعودهای سنگنوردی که عموماً حمایتچی زیر مسیر قرار می گیرد در صعودهای یخ نوردی حمایتچی حتماً باید از راستای صعود فاصله داشته باشد . سقوط فرد صعود کننده و برخورد او با حمایتچی می تواند بدترین حادثه در این میان باشد . گذشته از آن ریزش یخ هایی که فرد صعود کننده می شکند و برخورد آنها با حمایتچی می تواند بسیار خطرناک باشد .

یک حادثه واقعی : Rod Willard  در سال 2002 در اثر سقوط یک تکه بزرگ یخی بر روی خود جانش را از دست داد .

34 . آب شدن یخ اطراف میانی ها :

حتماً در صورتیکه قصد دارید از پیچ یخهای خود برای مدت زمان طولانی استفاده کنید مطمئن شوید که فلز یخ اطراف خود را آب نکرده باشد . این مساله خصوصاً در روزهای آفتابی بسیار حساس می باشد . برای جلوگیری از این مساله می توانید سطح پیچ یخ خود را با برف پر کنید و یا بر روی پیچ خود یک سایبان درست کنید .

35 . صعود یک مسیر یخی قبل از آنکه یخ آن کاملاً شکل بگیرد .

گاهاً منتظر ماندن برای شکل گرفتن یخ آبشار نوا حوصله آدم را سر می برد و تیمهایی هستند که زودتر از حد معمول اقدام به صعود می کنند .یخ شکل نگرفته بسیار خطرناک است و می تواند به راحتی فرو بریزد . این مساله در مورد پایان فصل صعود آبشارهای یخی نیز صدق می کند و افرادی هستند که در هنگام آب شدن یخ آبشارها اقدام به صعود می کنند که این مساله نیز می تواند بسیار حادثه خیز باشد .

36 . تلاش برای نصب کردن پیچ یخ بالای سر شما

عموماً در سنگنوردی تلاش می کنید که ابزار را در بالاترین نقطه در دسترس قرار دهیم . اما در یخ نوردی با توجه به آنکه نصب پیچ یخ نیازمند اعمال نیروی عمود بر یخ می باشد نصب آن در این حالت می تواند صعود کننده را دچار مشکل کند . اگر بر روی یک طاقچه هستید این کار برای شما مشکلی ایجاد نمی کند ولی در صورتیکه در یک شیب تند و در یک حرکت تعادلی در حال نصب پیچ یخ خود هستید اگر می خواهید پیچ را در بالاترین نقطه ممکن نصب کنید ممکن است این مساله باعث از دست دادن تعادل شما و در نهایت سقوط شما گردد .

37 . استفاده نکردن از عینک

در یخ نوردی برخلاف سنگ نوردی ، ضربات تبر به داخل یخ می تواند تکه های یخ را به صورت و چشمان شما پرتاب کند . استفاده از عینک های تلق دار برای صعود یخ نوردی می تواند محافظ خوبی برای جلوگیری از این مساله باشد .

38 . فراموش کردن بهمن های موجود در منطقه

گاهاً برای دستیابی به یک منطقه یخ نوردی عبور از مناطق بهمن خیز ضروری به نظر می رسد . در صورتیکه در این عبور شرایط بهمن و ایمنیهای مربوطه را در نظر نگیرید ممکن است در این عبور دچار مشکلات فراوانی شوید .

حتماً شرایط آب و هوایی منطقه و شیبهای مختلف آن را قبل از صعود در نظر بگیرید .

39 . هم هوایی نکردن .

حتی اگر شما یک دونده ماراتن هم باشید هم هوایی نکردن با ارتفاع می تواند بدن دونده شما را با مشکلات زیادی مواجه کند . بدن باید به این مساله عادت کند که با شرایط اکسیژن کم خود را تطبیق دهد . حتماً قبل از صعود خود در ارتفاع کمی ارتفاع گرفته و سپس به مناطق پایین تر مراجعه کنید تا بدن شما با شرایط هم هوا گردد .

40 . عبور از شکافهای یخچالی بدون استفاده از طناب :

پلهای برفی و تله های برفی می تواند عامل بسیار مهمی در ایجاد حوادث برای شما باشد . عبور بدون حمایت از این معابر باعث ایجاد حوادث جبران ناپذیری برای شما خواهد شد .

41 . وصل نکردن طناب به همدیگر در عبور از معابر

در صورتیکه هیچ میانی بین شما و نفر صعود کننده وجود ندارد و قصد عبور از شیبهای تند برفی را دارید سعی کنید به صورت همزمان صعود نکنید و یکی از نفرات تیم در موقعیت باثباتی باشد .

42 . برنامه ریزی برای شرایط هوای خراب و عدم دید کافی

حتماً قبل از برنامه برای شرایطی که ممکن است دید کافی نداشته باشید برنامه ریزی کنید . برگشت با قطب نما با استفاده از گرای معکوس و یا استفاده از GPS  و برگشتن با استفاده از آن را حتماً از قبل برنامه ریزی کنید .

43 . نوشیدن آب

در ارتفاعات بالا ، سرما ممکن است باعث شود که شما دیرتر تشنه شوید . به یاد داشته باشید که کم آبی در بدن باعث خواهد شد که شما زودتر ارتفاع زده شوید . قبل از آنکه تشنه شوید به اندازه مناسب آب بنوشید .

44. همراه نداشتن عینک آفتابی اضطراری

برف کوری در یک برنامه می تواند به طور کامل کل برنامه شما را تحت تاثیر قرار دهد و برای شما حادثه ایجاد کند . حتماً عینک آفتابی مناسب را همراه خود داشته باشید .

45 . پوشاندن و محافظت از صورت

زندگی در یک یخچال همیشه با بازتاب شدید نورخورشید همراه است . با استفاده از کرمهای محافظ و موارد ایمنی از چشمان و پوست خود محافظت کنید .

46 . استفاده از یک حمایت بک آپ علاوه بر یومار

علاوه بر حمایتی که از یومار خود گرفته اید در شیب های تند و خطرناک حتماً از یک ابزار قفل شوند دیگر نیز در کنار یومار خود استفاده کنید .

47 . نگاه کردن به یک ابزار در هنگام تست کردن آن

بارها پیش آمده که در هنگام تست کردن یک ابزار به آن نگاه کرده ایم و با شوک به ابزار ، آن را به سمت صورت پرتاب کرده ایم . همیشه در هنگام وارد آمدن شوک به ابزار خود سر خود را به سمت پایین نگاه دارید تا در صورت در رفتن ابزار با صورت و چشمان شما برخورد نکند .

48 . همراه بردن بیش از حد یا ناکافی آب

در صورتی که میزان آبی که همراه خود می برید بیش از حد باشد در هنگام صعود در حمل آن دچار مشکل خواهید شد و اگر این حجم آب ناکافی باشد با مشکل کم آبی مواجه خواهید شد . همیشه آب را به میزان مورد نیاز خود حمل کنید .

49 . حرکت عقب تر از تیم جلویی هنگامی که کند هستید .

در حالتیکه دو تیم مختلف در روی یک مسیر فعالیت می کنند اگر احساس می کنید که از تیم دیگر ضعیف تر هستید اجازه دهید آنها جلوتر حرکت کنند . این مساله مانع از ایجاد استرس و تنش برای شما و تیم مقابل خواهد شد .

50 . کثیف کردن هم طناب

گاهاً روی دیواره نیاز دارید تا ادرار کنید  . این مساله بسیار مهم است . حواستان به این مساله جمع باشد که طناب یا ابزار و یا هم طناب خود را کثیف نکنید . جهت باد را در نظر بگیرید و مکان مناسبی را برای این کار انتخاب کنید . 

با تشکر از وبلاگ کوهنوردی، نشان زندگی - گردآوری: دکتر حمید مساعدیان: عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنورد

سرمازدگی (هیپو ترمی)

سرمازدگی عمومی یا هیپو ترمی:

کوهنوردی وورزشهای طبیعی نظیر اسکی،غار نوردی،سنگنوردی،... از ورزشهایی است که فرد در تماس مستقیم با سرما ،رطوبت،باد و...بوده و همواره در معرض سرمازدگی وهیپوترمی می باشد.
زمانی که حرارت بدن انسان به دمای زیر 35 درجهء سانتیگراد می رسد سرمازدگی عمومی یا هیپو ترمی به انسان دست می دهد.سرمازدگی های متوسط را می توان به خوبی درمان نمود.اما زمانی که حرارت بدن به زیر 36 تا 24 درجه سانتیگراد می رسد شانس بهبودی بسیار ضعیف می باشد.
توانایی بدن در مقابله با سرما بسیار کمتر از توان آن برای مقابله با گرما است و در واقع روش اصلی برای گرم نگه داشتن بدن استفاده از لباس و پوشش مناسب است . علاوه بر این عواملی مثل :ارتفاع،خستگی , تغذیه نامناسب ،کم آبی (شرایط موجود در ورزش کوهنوردی), سابقه بیماری (مرض قند , بیماری قلبی - عروقی یا تنفسی , ...) , مصرف داروهای خاص (مثل داروهای فشارخون , الکل ،مواد مخدر) , نامناسب بودن لباس و پوشش فرد و عوامل مختلف دیگری نیز باعث مستعد شدن فرد به کاهش درجه ی حرارت بدن و آسیب های ناشی از آن خواهد بود .
عدم تحرک برای مدت طولانی (مثلآ در صعود های ترکیبی وصعود از یخچالها ) به علاوه ی سردی هوا , رطوبت بالا , وزیدن باد و خیس بودن لباس ها گرفتار شدن در بهمن نیز باعث مستعد شدن فرد و بروز سریع تر و شدیدتر آسیب های ناشی از سرما خواهد شد .
در موارد آسیب های ناشی از سرما نیز پیشگیری بر درمان مقدم است و با رعایت اصول مقابله با سرما حتی در بدترین شرایط آب وهوا نیز می توان از بروز آنها جلوگیری کرد .
رطوبت هوا به همراه وزش باد باعث از دست رفتن درجه ی حرارت بدن می گردد . به ویژه هرچه سرعت باد بیشتر باشد , کاهش درجه حرارت بدن سریع تر خواهد بود . وزش باد تند در یک آب و هوای سرد و مرطوب به سرعت باعث کاهش درجه حرارت بدن فرد خواهد شد .
دربرخی شرایط مانند قرار گرفتن طولانی در معرض آب و هوای بسیارسرد و یا غوطه ور شدن در آب بسیار سرد(همچون پیمایش غار های رودخانه ای ), بدن توانایی تولید حرارت لازم برای مقابله با سرمای محیطی را ندارد و در نهایت دچار کاهش دمای عمومی بدن می گردد . به این حالت اصطلاحاً هیپوترمی گویند . در این حالت هیپوتالاموس مغز دچار اشکال در عملکرد می شود و بدن قادر به کنترل دمای قسمت مرکزی خود نیست و درجه حرارت حرارت مرکزی بدن از 37 درجه به کمتر از 35 درجه سانتی گراد خواهد رسید . افراد سالخورده و ضعیف بخصوص اگر لاغر , خسته و گرسنه هم باشند بیشتر مستعد هیپوترمی هستند.

علائم و نشانه ها :
1- فرد احساس سرمای شدید میکند.
2-بی اختیار لرز شدیدی به مصدوم دست می دهد و بدن آنها دچار لرز می شود .
3- پوست سرد وخشک و رنگ پریده می شود.
4- نبض کند می گردد.
5- تعداد تنفس بیمار کمتر از حالت طبیعی می شود .
6- درجه حرارت بدن به 35 درجه یا کمتر می رسد .
7- در مراحل بعدی بیهوشی به فرد دست میدهد:تشخیص تنفس و ضربان قلب مصدوم دائما مشکل تر می شود.
8- خواب آلودگی ظاهر می شود که ممکن است به کُما منجر شود .
9- ممکن است ایست قلبی رخ دهد .

سایر علائم عبارتند از :
پوست سرد : یکی از علائمی که دلالت بر افت دمای بدن و بروز حالت هیپوترمی دارد .(به ویژه سرد بودن پوست شکم )
لرز :
از واکنش های دفاعی بدن برای گرم کردن خود است و بدن بطور خودکار سعی می کند تا با افزایش کار عضلات حرارت بیشتری تولید کند و دمای قسمت مرکزی خود را ثابت نگه دارد . اما با پیشرفت آسیب و کاهش بیشتر دمای بدن , این واکنش دفاعی نیز مختل می شود .
گیج و منگ شدن مصدوم و از دست دادن قدرت قضاوت وتصمیم گیری و از دست دادن هماهنگی حرکات و فعالیتهای بدنی
اشکال در تکلم و صحبت کردن و همچنین سفتی و انقباض عضلانی از دیگر علائم هیپوترمی می باشد

کمک های اولیه :
1- با رعایت اصول ایمنی ابتدا بیمار را از تماس بیشتر با سرما نظیر بادوتماس با سنگ ،یخ وبرف باز دارید.
2-سپس ارزیابی اولیه مصدوم و انجام مراحل ABC (کنترل راه هوایی , تنفس , ضربان قلب ) و دیگر کمکهای اولیه ی ضروری در صورت لزوم .
3- بیمار را در یک پوشش محافظ بپیچید بطوری که سر و گردن را بپوشاند.نباید دست ها و بازو های مصدوم در تماس با بدنش باشد. زیرا این کار باعث می شود حرارت بدن مصدوم به خارج منتقل شود.
4-انتقال مصدوم به مکان گرم و خشک ودور از باد و ترجیحاً سربسته (مانند پناهگاه , چادر ,غار برفی , ... )
5-خارج کردن لباس های مرطوب , خیس یا تنگ مصدوم و در صورت امکان پوشاندن لباس خشک به مصدوم و قرار دادن وی در داخل کیسه خواب یا انداختن پتوی گرم و خشک بر روی او.
6-هیچگاه بدن مصدوم را با مالش گرم نکنید و او را نیز تشویق به انجام فعالیتهای بدنی و راه رفتن نکنید .
7-بدلیل کاهش درجه حرارت بدن و بروز اختلال در سیستم الکتریکی قلب , هر ضربه ی ناگهانی ممکن است منجر به بی نظمی های بسیار شدید و کشنده در ضربان قلب فرد گردد . بنابراین حتی برای خارج کردن لباس های مصدوم ابتدا آنها را قیچی و سپس از بدن مصدوم خارج کنید .
8-در صورتی که فرد هوشیار است و دچار تهوع و استفراغ شدید نیست می توانید , نوشیدنی و غذای گرم به وی بدهید .
9-مصدوم را از نظر یخ زدگی وسرمازدگی موضعی معاینه کنید و در صورت لزوم به درمان آن بپردازید ولی الویت ابتدا با سرمازدگی عمومی مصدوم است.
10-نباید به مصدوم بیهوش نوشیدنی بدهید.
11-نباید دست یا پای مصدوم را ماساژ دهید یا مصدوم را تشویق کنید که ورزش کند.
نکته : برای کنترل نبض مصدوم مبتلا به هیپوترمی باید حدود 30 تا 45 ثانیه صبر کنید.

مهم : حتی در صورت فقدان هوشیاری و دیگر علائم حیاتی مثل تنفس و نبض نباید فرد را مرده قلمداد کرد .

گردآوری:  دکتر حمید مساعدیان

روان شناسی ورزشی

 (ضرورت روانشناسی ورزشی(
آیا می دانید علت اینکه وزنه برداری در رده تیم ملی اعزامی به المپیک وقتی روی صحنه می رود فراموش می کند به دستان خود گچ مخصوص بزند چیست ؟
آیا می دانید علت اینکه تکواندو کاری در رده تیم ملی اعزامی به المپیک وقتی روی تشک مسابقه می رود فراموش می کند کلاه مخصوص خود را بر سر گذارد چیست ؟
آیا می دانید علت اینکه دوچرخه سواری در رده تیم ملی اعزامی به مسابقات آسیایی وقتی در ابتدا خط استارت قرار می گیرد چنان پاهایش می لرزد که نمی تواند روی پنجه رکاب دوچرخه نیرو وارد کند و از مسابقه باز می ماند چیست ؟
مسلماً پاسخ شما شامل توضیح مسائل فنی این رشته های ورزشی نیست و بر روی کلمه اضطراب متفق القول هستید .
اضطراب یکی از مهمترین مسئله هایی است که انسان با آن دست به گریبان است. بخصوص زمانی که پای رقابت در میان باشد. در اکثر کتابها و مقالات بیشتر به مسائل تخصصی رشته های ورزشی توجه شده است .
اما آیا می دانید طبق تحقیقات به عمل آمده بسیاری از عدم موفقیت های ورزشی ریشه در علل روانی دارد .
از آن رو تصمیم گرفتیم تا با طرح سلسله مقالات روانشناسی و آموزشی اضطراب، نقش کوچکی در موفقیت های آتی ورزشکاران شطرنج باز ایران عزیزمان داشته باشیم .
 

روانشناسی ورزشی
روانشناسی علم مطالعه رفتار انسان و روانشناسی ورزشی مطالعه رفتار ورزشی و کاربرد یافته های روانشناسی برای بهبود عملکرد و ارتقاء تندرستی است. از حوزه های مهم مورد مطالعه روانشناسی ورزشی که به ویژه در آمادگی قهرمانان کاربرد دارد، آمادگی روانی برای عملکرد است که ورزشکار را برای مسابقه آماده می سازد .

مرکز روانشناسی ورزشی
مرکز روانشناسی ورزشی آکادمی ملی المپیک و پاراالمپیک، فرصتی را برای ورزشکاران تیم های ملی فراهم می سازد تا در کنار تقویت عوامل جسمانی و فنی به تقویت آمادگی روانی در رشته ورزشی خود بپردازند و توانایی های خود را در همه ابعاد تکامل بخشند .
این مرکز برنامه هایی را برای کمک به ارتقاء عملکرد ورزشکاران تیم های ملی طراحی نموده است که در سال جاری به اجرا خواهد گذاشت. این برنامه ها شامل برگزاری دوره های آشنایی با روانشناسی ورزشی برای مدیران، مربیان و ورزشکاران تیم های مختلف، برگزاری جلسات مشاوره فردی و گروهی با ورزشکاران تیم های ملی و ارائه تمرینات و توصیه های روانشناختی برای بهبود آمادگی روانی و ارتقاء عملکرد ورزشی است .

آمادگی روانی چیست؟
همه ما با مراجعه به حافظه خود می توانیم. لحظاتی را در مسابقات ورزشی به خاطر آوریم که تیم یا ورزشکاری با وجود آمادگی کامل جسمانی و فنی، به دلیل شرایط نامناسب روانی از ارائه بهترین عملکرد خود ناتوان مانده است .
ضعف آمادگی روانی در ورزشکاری که آمادگی جسمانی مطلوب دارد، به مثابه اتومبیل آماده و پر سرعتی است که راننده ای ناشی و نا آماده در آن نشسته باشد .
هر قدر هم که جسم آماده و ورزیده باشد، اگر ذهنی که آن را هدایت می کند فاقد ورزیدگی و آمادگی باشد جسم به درستی هدایت نخواهد شد .
احتمالاً در 30 سال پیش، واژه آمادگی جسمانی برای مربیان و ورزشکاران قدری نامفهوم بوده است، اما امروزه در پاسخ به مفهوم آمادگی جسمانی، بی درنگ عوامل متشکله آمادگی جسمانی مانند : قدرت، استقامت و ... به ذهن خطور می کند. همانطور که آمادگی جسمانی مستلزم صرف زمان کافی برای تمرین و تقویت عوامل آن است، آمادگی روانی نیز از عواملی همچون مهارت در توجه، مهارت در کنترل اضطراب و استرس، حفظ انگیزش، حفظ و افزایش اعتماد به نفس و ... تشکیل می شود. رسیدن به آمادگی روانی نیز به مرور و با صرف زمان و امکان پذیر می شود و مستلزم اینست که مدیران و مربیان آگاه چنین فرصتی را برای ورزشکاران فراهم آورند .

ضرورت آمادگی روانی
بسکتبالیستی که در تمرین همه پرتاب های پنالتی را تبدیل به گل می کند، چه می شود که در مسابقه از به ثمر رساندن یک پنالتی ناتوان می ماند؟ آیا وضعیت او با تمرین جسمانی و مهارتی بیشتر، بهتر خواهد شد؟ بعید به نظر می رسد، زیرا او مهارت لازم را دارد و این را در تمرین نشان می دهد، ممکن است مشکل او ناتوانی در حفظ توجه و کنترل اضطراب ناشی از هیجان مسابقه باشد. این مسئله با هدایت وی به سمت تمرینات توجه و تمرکز و یا مهارت کنترل اضطراب قابل حل است و گرنه انجام تمرینات جسمانی بیشتر، مشکل او را حل نخواهد کرد .
امروزه، قهرمانان سطوح عالی و المپیک بخشی از زمان تمرینات خود را صرف تمرینات آمادگی روانی می کنند. در بسیاری از رشته های ورزشی، تا 10 نفر اول مسابقات جهانی، به لحاظ فنی و جسمانی در یک سطح اند و آنچه نفرات برتر را متمایز می سازد، آمادگی روانی آنهاست (تفاوتی که ایجاد تفاوت می کند) . در دنیای امروز رقابت دیگر فقط بر سر تکنیک برتر نیست، ورزشکاری پیروز است که از آمادگی روانی بالاتری برخوردار باشد .

  برگرفته از  http://www.mums.ac.ir/student/fa/ravanshenasi

بیماریهای ارتفاع

  تعریف: بیماریهای کوهستان شامل طیف وسیعی از بیماریها مثل : برف کوری ، سرمازدگی وارتفاع زدگی میباشد. ولی منظور از بیماریهای ارتفاع یا به طور عامیانه کوه گرفتگی ،طیف خاصی از این بیماریها است که شامل 3 بیماری اصلی زیر است.این بیماریها مختص محیط کوهستان بوده و در محیط های دیگر مشاهده نمیشود.:

1- بیماری حاد کوهستان (ACUTE MOUNTAIN SICKNESS (A.M.S
2- ورم مغزی ارتفاع بالا  (IHIGH ALTITUDE CEREBRAL EDEMA (H.A.C.E
3- ورم ریوی ارتفاع بالا  (HIGH ALTITUDE PULMONARY EDEMA (H.A.P.E

مناطق مرتفع:
1- بلند : 1500 تا 3500 متر 2- خیلی بلند: 3500 تا 5500 متر 3- حد نهایی : بیش از 5500 متر. به این ترتیب ما در ایران اصولا در مناطق بلند زندگی میکنیم و به همین خاطر تحمل بهتری نسبت به کسانی که در سطح دریا زندگی میکنند داریم.
علت مشکلات مناطق بلند : افت فشار بارومتریک و کاهش میزان اکسیژن در دسترس است. درصد میزان اکسیژن فرق نمی کند ولی هوا رقیق تر است و تعداد مولکول هر گازی ، از جمله اکسیژن ،کمتر.

پدیده های جبرانی : هم هوایی یا ACCLIMATIZATION : افزایش ضربان قلب ، افزایش تعداد تنفس افزایش تعداد گلبول های قرمز ، افزایش آنزیمهای برداشت کننده اکسیژن در ریه ها و بافت های دیگر ، افزایش جریان خون .
این مکانیسم ها یک تا سه روز طول می کشد ولی افزیش گلبول های قرمز جزء مکانیسم های کند است که حدود سه هفته بعد حداکثر اثر آنها حاصل می شود .
علائم عدم تطابق مناسب: افزایش تعداد تنفس و تنفس تند، افزایش میزان ادرار ، تنگی نفس در حین فعالیت ، تنفس شبانه CHEYNE- STOKE OR PERIODIC
علائم تطابق خوب : خواب خوب ، اشتهای خوب، و عدم وجود علائم A.M.S.

بیماریهای حاد کوهستان :(Acute Mountain Sickness (A.M.S
به عنوان ابتدای طیف بیماریهای کوهستان شناخته می شود معمولا زیر 2500 متر دیده نمی شود ولی بالای 5000 متر تا 25% مشاهده می شود .
زمان بروز آن 6 تا 12 ساعت از رسیدن به ارتفاع مورد نظر است. و بعد از 1 تا 3 روز اقامت در آن ارتفاع بهبودی حاصل می شود ( اگر به ارتفاع بالاتر صعود نکند) در صورت صعود تشدید
می شود. غیرقابل پیش بینی است که در چه فردی بروز کند ولی می توان حدس زد که سرعت صعود و میزان ارتفاع کسب شده در طی دوره صعود در 2-1 روز قبل بسیار مهم و تعیین کننده است.
علائم A.M.S. : ورود تازه به ارتفاع جدید + سردرد ،بعلاوه هر کدام از علائم زیر: بی اشتهایی ، تهوع ، استفراغ، خستگی و ضعف، گیجی و منگی، خواب ناجور و نادرست، حواس پرتی و اختلال حرکتی ضعیف و درد و ضعف عضلانی .
متاسفانه انکار خیلی شایع است : فردی که 8 ساعت صعود سخت داشته ابراز می کند که اصلا خسته نیست ولی با اینحال هیچ میلی هم به غذا ندارد .
بیماری حاد کوهسنتان در افرادی که گروهی صعود میکنند بیشتر دیده می شود زیرا افراد نمی خواهند جلوی سایر اعضاء ضعیف جلوه کنند یا اینکه مزاحم سایر افراد در صعود شوند. بنابراین به صعود ادامه داده و مشکلاتشان تشدید می شود .
پیشگیری از بیماریهای حاد کوهستان : صعود مرحله ای
در بالای 3000 متر محل خواب نباید بیش از 300 متر از شب قبل بالاتر باشد .
برای هر 1000 متر یک روز استراحت یا خواب در ارتفاع مشابه در نظر گرفته شود .
متاسفانه در بسیاری از موارد این شرایط قابل انجام نیست و بنابراین به عنوان راه حل : کار در بالا و خواب در پایین پیشنهاد می شود یعنی اقدام به صعود کرده ، ارتفاع بالا رالمس نموده و سپس به محل خواب قبلی برگشت می نماید.
درصورت بروز علائم حتما می بایست از صعود بیشتر خودداری شود .
داروها :استازولامایدACETAZOLAMIDE : به صورت کلی در موارد زیر بعنوان پیشگیری به کار می رود و نه در همه افراد: 1- صعود سریع به ارتفاع بالاتر از 3000 متر 2- محل خواب بالاتر از 1000 متر ازمحل خواب قبلی 3- سابقه A.M.S. مکرر در صعودهای قبلی .
درمان : شامل نزول ، استراحت ، استازولاماید، دگزامتازون ، اکسیژن و از همه مهمتر عدم صعود بیشتر است .
ورم مغزی ارتفاع بالا : (High Altitude Cerebral Edema( H.A.C.E
این بیماری وجود مایع بیش از حد در داخل و اطراف بافت مغز است .در حقیقت فرم شدید A.M.S. است و به طور معمول قبل از آن علائم A.M.S. وجود دارد ولی گاهی ممکن است بدون هیچ گونه علائم بیماری حاد کوهستان مبتلا به H.A.C.E. شویم .
علائم : علاوه بر سایر علائم A.M.S. ، دو علامت خیلی مشخص دارد :

1- اختلالات روحی و روانی ( ممکن است به دلیل سرما و باد امکان ارزیابی دقیق نباشد )
2- اختلالات تعادلی و راه رفتن ( راه رفتن پاشنه - پنجه )
در شب تشدید می شود چون تنفس شبانه نامنظم تر و غیر ارادی است.
پیشگیری : همان موارد گفته شده برای A.M.S. در اینجا هم کاربرد دارد .
درمان : یک اورژانس واقعی است و بیمار در صورت عدم رسیدگی ظرف چند ساعت فوت می کند درمان اصلی شامل فرود و نزول است.
بیمار حداقل می بایست به مقدار 600 متر ارتفاع کم نماید یا به محلی منتقل شود که در آن بدون علامت بوده و شب راحت خوابیده است .
سایر درمان های پیشنهادی کمکی هستند و سبب می شوند که حال بیمار کمی مساعد شده و بتواند احتمالا پایین برود و وقت اضافی در اختیار ما قرار دهد تا بتوانیم اقدامات لازم را انجام دهیم . این درمان ها شامل : دگزامتازون ، اکسیژن ، و استفاده از گامو بگ GAMMOW BAG است که حدودا 600 تا 1000 متر کاهش ارتفاع دروغین حاصل می کند .

ورم ریوی ارتفاع بالا :(High Altitude Pulmonary Edema (H.A.P.E   
کمبود اکسیژن سبب انقباض عروق ریوی شده فشار در درون این عروق بالا رفته مایع به داخل کیسه های هوایی تراوش می کند .
علائم و نشانه ها: به صورت ترکیبی از موارد زیراست :
1- تنگی نفس در استراحت .
2- سرفه ، همراه با خلط کف آلود یا خونی .
3- ضعف کلی و عملکرد بدنی ضعیف .
4- فشار روی قفسه سینه .
5- تنفس صدا دار ( قل قل یا خس خس ).
6- سیاهی لب ها و نوک انگشتان .
7- تندی تنفس وضربان قلب .
8- تب.
ممکن است فرد در حال استر احت کاملآ سرحال باشد ولی به محض کوچکترین فعالیتی علائم پدیدار میشود. گاهی به غلط با ذات الریه یا سرما خوردگی شدید اشتباه شده و با درمان غلط باعث مرگ فرد میشود. همراه با این حالت ممکن است A.M.S. یا H.A.C.E نیز وجود داشته باشد.
مهمترین علائم خستگی شدید و عدم تحمل فعالیت است که برای خود فرد و دوستان او کاملا قابل تشخیص است
پیشگیری : صعود مرحله ای و استفاده از داروی نیفیدیپین
درمان : متاسفانه در صورت عدم اقدام فوری مرگ خیلی سریع اتفاق می افتد. درمان اصلی در اینجا نیز شامل : نزول و فرود است.
درمان های کمکی شامل : نیفیدیپین ، اکسیژن ، گاموبگ است . استفاده از دگزامتازون و مواد مدر (دیورتیک ) مورد سوال و تردید است .

گردآوری:  دکتر علیرضا بهپور

تعریق زیاد

 توصیه های دکتر نگار کریمی متخصص پوست،مو و زیبایی در درمان لک صورت و درمان چین و چروک - پوست و زیبایی -کلینیک زیبایی

درمان لک صورت و چین و چروک پوست،رفع اسکار لک صورت و رفع چین و چروک پوست بصورت دائم و پایدار-کلیه موارد پیرامون پوست و زیبایی توصیه های دکتر نگار کریمی متخصص پوست،مو و زیبایی در درمان لک صورت و درمان چین و چروک - پوست و زیبایی -کلینیک زیبایی درمان لک صورت و چین و چروک پوست،رفع اسکار لک صورت و رفع چین و چروک پوست بصورت دائم و پایدار-کلیه موارد پیرامون پوست و زیبایی درمان تعریق کف دست،پا و عرق ناحیه زیر بغل و درمان بوی تعریق بدن-هایپرهیدروزیس جهت دوستانی که در خصوص چگونگی رفع و درمان دائم عرق کف دست،عرق پا و تعریق ناحیه زیر بغل سوال داشته اند عرض می کنم که عرق شدید یا همان هایپر هیدروز بدلایلی از جمله وراثت یا عوامل زمینه ای در برخی افراد وجود دارد که علائم آن تعریق شدید در

ناحیه کف دست ها،کف پا ها یا قوزک پا و نواحی زیر بغل و حتی صورت و برخی نواحی دیگر بدن است. در برخی افراد آنقدر شدید است که چنانچه برای چند ثانیه دست هایشان را بحالت مشت گره کرده-البته محکم-نگه می دارند بلافاصله علائم تعریق ایجاد می شود.همچنین افرادی که تعریق در ناحیه ی زیر بغل دارند بدلیل اینکه این قسمت از بدن فضای مناسبی برای رشد باکتری هاست و رطوبت ایجاد شده باعث افزایش فعالیت آنها می شود متاسفانه به همین دلیل یعنی دقیقا به دلیل فعالیت باکتری ها در این ناحیه علاوه بر مشکل تعریق بوی بد عرق بدن نیز ایجاد می شود که برخی به غلط تصور می کنند این

مشکل بخاطر بوی بد عرق بدن این اشخاص است در حالی که عرق به تنهایی بوی بدی ندارد و این موضوع همانطور که عرض کردم بخاطر فعالیت باکتری هاست.

راه درمان موثر و دائمی تعریق شدید:

بهترین راه برای درمان تعریق شدید بدن استفاده از دستگاه یونتوفورز TEBMAX است که کار آن دقیقاً یون درمانی است.این روش درمان قطعی و دائمی برای تعریق بدن و تنظیم  تعریق می باشد و خوشبختانه عوارض خاصی هم ندارد.روش درمان هم بدین شکل است که میبایست به مدت یک هفته هر روز حدود 15دقیقه در منزل این افراد از این دستگاه استفاده  کرده و به اصطلاح یون درمانی  کنند.با توجه به توضیحات قبلی بالطبع این روش برای  درمان بوی بد عرق بدن و تعریق زیر بغل و بوی نامطبوع تعریق زیر بغل نیز موثر است.

جهت کسب اطلاعات بیشتر، دوستان عزیز می توانند به سایت علمی تخصصی یونتوفروزیس که درمان تعریق را بشکل مشروح تری توصیف کرده مراجعه فرمایند:

تغذیه در کوه نوردی

با توجه به تغییراتی که ارتفاع روی کلیه سیستم های فیزیولوزیک بدن انسان میگذارد وشرایط نامساعدی که یک کوه نورد ودستگاه گوارش وی با آن مواجه است، بحث نوع تغذیه وتغذیه مناسب از مهمترین مقولات علم پزشکی ارتفاع وعلم تغذیه است.
در ورزش کوه نوردی هیچ سفارش استاندارد وموکدی مبنی بر نوع تغذیه برای کوه نوردان وجود ندارد ومهمترین اصل ذائقه فرد در ارتفاع می باشد.
چه بسا غذاهای بسیار لذیذی که فرد در منزل ودر ارتفاع پایین با میل فراوان تناول می کند ولی در محیط کوهستان جزو بد مزه ترین غذاها و عامل بی اشتهایی فرد در ارتفاع باشد. 

بر طبق این اصل، هر فردی می بایست خود رژیم مناسب تغذیه ای خود را انتخاب کند.
در کنار ذائقه شخصی فرد، رعایت نکات مهمی که در اینجا می آید میتواند به کوه نورد در داشتن یک تغذیه مناسب در محیط کوهستان کمک کند.

۱- استفاده از آب کافی و فراوان در پیش –حین وپس از پرداختن به ورزش کوهنوردی متعادل کننده کلیه فعالیتهای فیزیولوژیکی کوهنورد است.در یک کوهنوردی سنگین در هر ساعت 2 لیتر آب از بدن خارج می شود که باید بلافاصله با نوشیدن مایعات کافی جبران شود.

۲- بهتر است در حین اجرای برنامه های کوه نوردی از غذاهای مایع و نرم استفاده شود .همچون سوپ ها که علاوه بر تامین نیازهای تغذیه ای فرد مایعات کافی نیز به بدن فرد می رساند.

٣- بهتر است از مواد قندی به گو نه ها و طعم های مختلف و متنوع وبه تناوب استفاده شود تا ضمن تامین انرژی مورد نیاز فرد سطح قند خون وی در حد نرمال قرار گیرد.

۴- با توجه به بروز آلکالوز تنفسی در حین صعود که ناشی از تنفس های سریع وعمیق است استفاده از مواد ترش همچنین بعنوان اشتها آور بسیار کمک کننده است.

٥- در حین کوهنوردی و در پی تعریق، مقدار زیادی املاح بدن از دست می رود.استفاده از نمک در طول برنامه های کوهنوردی می تواند در ایجاد تعادل الکترولیتی بدن نقش به سزایی داشته باشد.همچنین می تواند از بروز خستگی و کوفتگی مفرط عضلات پیش گیری کند.
 

٦- استفاده از انواع سبزیجات و میوجات تازه و کمپوت شده میتواند از بروز مشکلات گوارشی ناشی از یبوست جلوگیری کند.همچنین استفاده از میوه جات می تواند در تامین ویتامین های مورد نیاز بدن موثر باشد.

۷- به طور کلی بستگی به ارتفاع محیط انرژی متوسط مورد نیاز یک کوهنورد با وزن 70 کیلو گرم حدود 3500 تا 5000 کیلو کالری است. که 60 تا 70 درصد این انرژی را باید از کزبوهیدراتها (قندها) و 20 تا 25 درصد آنرا از چربی ها و 15 تا20 درصد آنرا از پروتئینها تامین کرد.

٨- در ارتفاع نباید از قهوه، الکل، چای سبز استفاده کرد و بهتر است بعنوان جایگزین از مخلوطی از دو سوم آب ویک سوم از انواع آب میوه استفاده کرد.

۹- خوردن یک صبحانه سبک وپر انرژی می تواند پایه یک فعالیت خوب کوهنوردی در طول روز باشد ودر ادامه در طول روز هر 2 ساعت نوشیدن مایعات فراوان (حتی اگر احساس تشنگی نمی کنید) وخوردن میان وعده سبک همچون مواد قندی و پروتئینی میتواند در ادامه روند کوهنوردی در طول روز بسیار مفید باشد.

۱۰- رعایت مسائل بهداشتی و استفاده از آب و غذای مطمئن وبهداشتی میتواند تضمین کننده سلامتی شما با شد.

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

حادثه در کوهنوردی

عکس العمل های انسان در هنگام بروز حادثه در کوهنوردی

ترس: موانع ذهنی هنگام عملکرد

-1احتمالا در موقعیت هایی قرار گرفته اید که ترس تمامی وجودتان را فرا گرفته یا آنقدر عصبی شده اید که به شدت  بدنبال راهی برای خلاص شدن از ان موقعیت بوده اید. به گذشته برگردید و فکر کنید که چگونه با ترسهایتان مواجه می شدید. تعدادی توصیه در زیر آمده که  برای غلبه بر ترس است و از پریسیلا مور ، راهنمای کوهنوردی در سیاتل می باشد  و همچنین به همراه تعدادی از تجارب کوهنوردی شخصی، صعودها و آموزش اینجانب می باشد. شما همچنین این تکنیک ها را می توانید برای هر نوع ورزش یا فعالیت بدنی دیگر که در شما اضطراب ایجاد می کند نیز بکار ببندید.

-2  ترس انرژی است از آن استفاده کنید تا به عملکردتان بهبود ببخشید.

-3  میزان ترسی که در حال حاضر در خود سراغ دارید یکسان نخواهد ماند. بسیار بسیار موارد دیگر هست که در شما ترس ایجاد کند. با کسب تجربه رفتار غریزی اصلاح خواهد شد. به ترس به طور اشکالی از سلامت در ارتباط با موقعیت حاضر بیندیشید. در زیر پنج توصیه آورده شده که می تواند یه شما در ارتباط با موقعیت حاضر کمک کند طوری که ترس وسیله ای  باشد برای آموزش ، توانمند ساختن  وبهبودی  قدرت عملکرد در شما. 

-4  تفاوت ترس و واقعیت را بدانید. وقتی با حمایت صعود می کنید و یک حمایت چی خوب دارید، آموزش درستی هم دیده اید و به هم تیمی هایتان نیز اطمینان دارید ، نمای روبرویتان بهترین منظره خواهد بود. شاید فضای خالی اطرافتان را ببینید که در حال اوج گرفتن است اما شما می دانید  که قرار نیست آسیبی ببینید. فضای اطرافتان کاملا منفعل است و فقط زمانی می تواند برای شما تهدید محسوب شود که افکار منفی در دوروبرتان بچرخند. شما حتما می توانید فکرتان را کنترل کنید. بسیاری از چنین افکار منفی می تواند در زمره افکار " اگه اینطور بشه چی؟ " جای بگیرند  که هیچگدام از آنها نیز اتفاق نخواهد افتاد.

-5  بدانید که ترسیدن طبیعی است، بخصوص در مناطق بسیار بالا. همچنین طبیعی است که در مسابقه یا مواقع صحبت در جلوی جمع عصبی شوید. به کسی که ادعا می کند هرگز نمی ترسد اعتماد نکنید. ترس عامل محافظتی ماست و طوری در مغز عمل میکند تا به ما کمک کند زنده بمانیم. این امکان را هم دارید که ترس خود را بپذیرید و از آن به عنوان عاملی برای دقت، احتیاط، آمادگی و هوشیاری بیشتر استفاده کنید. برای مثال زمانیکه در یک صعود احساس ترس به سراغ شما می آید، ارتباطتان را با دیگر اعضا چک کنید ، اطمینان حاصل کنید که از قبل میزان غذا و آب کافی دریافت کرده اید و به اندازه کافی پوشاک مناسب دارید. وضعیت هوا و همچنین اطرافتان را به منظور امنیت چک کنید و پس از آن به حرکت ادامه دهید، هوشیارتر عمل کنید و بر روی هر حرکت تمرکز کنید و کارتان را به بهترین شکل ممکن انجام دهید. اگر قبل از انجام یک مسابقه احساس ترس می کنید از آن ترس و افزایش ترشح آدرنالین برای افزایش میزان انگیزه استفاده کنید. سعی کنید موقعیتی مانند موقعیت ترس قبل از مسابقه برای خود ایجاد کنید که تا جای ممکن آمادگی کسب نمایید.

هدفتان عدم داشتن ترس نباشد بلکه چگونگی کنترل آن را بیاموزید.

شما نمی خواهید که ترس بیشتر از آنچه که لازم است خود را بر شما نمایان کند. در زیر پنج راه ساده برای مقابله با ترس آمده است:

-1 به آرامی و بطور منظم نفس بکشید. نفس خود را در سینه حبس نکنید. در قسمتی از مرحله آموزش به یوگا بپردازید که آگاه شوید در کدام قسمت بدنتان هنگام ترس گرفتگی بیشتری دارید. برای مثال اگر در شانه ها و گردن است یاد بگیرید که چگونه می توانید در خلال صعود و یا هنگام صحبت در جلوی جمع  آن را آرام کنید. 

-2 به خوبی استراحت کنید ، آب کافی بنوشید ، خوب بخورید و خود را گرم نگه دارید. شب قبل نیز به اندازه کافی بخوابید.

-3 برای صعود ، صحبت در جلوی جمع و یا مسابقه به درستی خود را آماده کنید. نقشه را مطالعه کنید ، مسیر را بدانید و تجهیزات مناسب را همراه خود بیاورید. همانطور که مشغول خواندن مسیر هستید آن سفر یا مسابقه را در ذهن خود مجسم کنید و آن را با نقشه جلوی رویتان مقایسه کنید. با کسانی که به تازگی آن مسیر را صعود کرده اند صحبت کنید تا خود را با شرایط موجود به روز کنید. اگر می خواهید در جلوی جمع صحبت کنید درباره مستمعین خود آگاهی کسب کنید . اگر برای اولین بار مسابقات سه گانه را انجام می دهید از قبل مرحله گذار را در میان مراحل تمرین کنید.

-4 آنچه را که ترس شما را به انجام آن ترغیب می کند  انجام دهید. مراقب خود و امنیت جانی تان باشید.

-5با  دیگر هم تیمی ها یتان در باره ترس صحبت کنید. آنها شاید بتوانند مقداری از ترس شما را تخفیف بدهند. اگر در گروهی که هستید همگی احساس ترس می کنند پس شما یک علت کاملا معتبر دارید که برگردید و یا به طور ساده مسیر دیگری را انتخاب کنید. اگر می خواهید در جلوی جمع صحبت کنید، از قبل جلوی جمعی  که به شما بازخوردهای مثبتی می دهند تمرین کنید. اگر خود را برای یک مسابقه زیر نظر یک مربی  آماده می کنید از جریان پیشرفت خود آگاه باشید و چند هفته قبل در یک مسابقه ساختگی شرکت کنید تا روی هر آنچه که ممکن است بطور اتفاقی پدیدار شود کار کرده باشید.

-6درباره آنچه که از آن میترسید با خود کاملا روراست باشید. فرق بین ترس واقعی و غیر واقعی را بدانید. ترس از ارتفاع مثالی از این نوع است. نه ارتفاع است که شما را اذیت می کند و نه ترس از سقوط بلکه این  گذاشتن پا بر روی زمین هنگام فرود است. این به اتمام رساندن  مسابقه سه گانه 90 دقیقه ای نیست که شما را می ترساند بلکه ترس مشخصی است که که به شما می گوید قوزک پایتان توانایی تحمل دو پایانی را نخواهد داشت یا اینکه لایه ترمز دوچرخه تان برای استفاده در مسابقه هنگام فرود از یک شیب تند در وضعیت مناسبی نیست.

دیدگاهتان واقعی باشد و بر روی یک محیط مشخص تمرکز کنید، از زمان یک قدم جلوتر باشید و تمامی حواس خود را جمع کنید.راه رفتن بطور عادی روی زمین یا هنگام شرکت در یک مسابقه غیررقابتی ، دید بازتری به شما از کوهنوردی و یا یک مسابقه نخواهد داد. . دریافت وادراکتان بایستی کاملا واضح باشد و آن را با " اگه اینطور بشه چی " ها آلوده نکنید

منبع:سایت انجمن پزشکی کوهستان ایران.دکتر حمید مساعدیان

گرمازدگی

ویژگی های ارتفاع :

1- هر 1000 متر افزایش ارتفاع 6 درجه کاهش دما
2- هر 300 مترافزایش ارتفاع اشعه ماورا بنفش خورشید 4% افزایش می یابد = بعلت نبود تراکم ابرها و آلو دگی هوا.
3- افزایش خشکی هوا = کا هش آب بدن
4- دامنه حرارت بدن باید بین 5/36 -5/38 باشد =بیش از 2 درجه تفاوت=اختلال عملکرد دستگاهها = واحتمال بروزمرگ

شرایط افزایش تولید گرما در بدن:

1- بر اثر فعالیت بدن سوخت وساز مواد غذایی در سلول تا 10 برابرمیتواند افزایش یابد.
2- کاهش جذب محیطی گرما

دفع حرارت از بدن :

1- گشاد کردن عروق محیطی : وقتی دمای محیط کمتر باشد .
2- تعریق:موثرترین راه کاهش دمای بدن است که بستگی به عوامل زیر دارد:

الف- درجه حرارت محیط
ب- رطوبت
ج- باد
د- پوشش بدن

شرایط گرمازدگی:

1- گرما زدگی بیشتردر دمای بین 40-43 به بالا ایجاد میشود.
2- احتمال مرگ ومیر تا 90%میرسد.
3- معمولا کم آبی علامت قبلی گرما زدگی است.
4- در گرمازدگی کار شدید موثر تر از کم آبی است.
5- استراحت در فواصل معین ودر زیر سایه ومکانهای خنک میتواند از بروز گرمازدگی جلو گیری کند.
6- اشخاص پیرو چاق واطفال و افرادی که به بیماریهای مزمن مثل دیابت واشکال در گردش خون مبتلایند به گرمازدگی حساسترند.

علت بروز:

1- فعالیت شدید در گرما

2- پوشش زیاد بدن

3- عدم تعادل گرمایی (حتی در سرما هم احتمال بروز گرما زدگی وجود دارد)

4- گرمازدگی به سه گروه خفیف – متوسط – شدید تقسیم میشود.

علائم گرمازدگی:

1- سر درد- سر گیجه- منگی- اختلال هوشیاری- توهم – ضعف - اختلال تعادل و تکلم- تشنج- بی اختیاری ادرارو مدفوع- خونریزی بینی(بخاطر خشکی هوا وانبساط عرق محیطی).

2- در گرما زدگی شدید مصدوم عرق نمی کند=حرارت بالا می رود.

3- پوست گرم و خشک است.

4- تنفس سریعتر است تا گرمای اضافی را دفع کند.

5- شک مرحله بعدی است.

6- حتی بیهوشی ناگهانی

درمان گرمازدگی:

1- درمان واقدامات لازم : گرمازدگی یک اورژانس واقعی است : باز بودن راه هوایی-انتقال به محل خنک - سرد کردن بدن با ملحفه خیس وهر وسیله مرطوب دیگر

2- وقتی بیماردر معرض جریان هوای خنک قرار گرفت:و دمای بدن به 38 درجه رسید میبایست خنک کردن رامتوقف کردو بعد از اینکه دوباره دما بالا رفت سرد کردن را ادامه میدهیم.

3- برای سرد کردن بدن آب معمولی بهتر از آب خیلی سرداست چون عروق را منقبض می کند.

توصیه ها:

1- توصیه: فعالیت شدید در هوای گرم و مرطوب انجام ندهیم.

2- متناسب لباس بپوشیم.

3- مایعات کافی بیاشامیم وبه دفعات مکرر.

4- استراحت در محلهای خنک و به تناوب داشته باشیم.

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان 

خوراک در کوهنوردی

تصمیم گیری پیرامون نوع رژیم غذایی مورد مصرف در طول برنامه های کوهنوردی

تصمیم گیری پیرامون نوع رژیم غذایی مورد مصرف در حین کوهنوردی به نوع نیازهای غذایی افراد گروه و مدت برنامه بستگی دارد . در واقع زمانی که میزان انرژی مواد غذایی مورد مصرف ، جوابگوی میزان انرژی مصرفی در طول برنامه کوهنوردی نباشد ، لازم است که برنامه غذایی را از موادی لذیذتر و مغذی تر در نظر گیریم ، موادی که ، آماده کردن آنها نیز راحت و سریع باشد ، به این طریق می توان میزان کاهش وزن را به حداقل رساند . برای مثال بعضی غذاهاسریع آماده می شوند و برای پخت،با حداقل سوخت و حداقل آب آماده می گردند . (برای نمونه می توان به تحقیقاتی اشاره کرد که در یکی از صعود های اورست مورد توجه واقع شدند،کوهنوردانی که در کمپIIIودر شیب 45 درجه یخ های جامد،به طور خطرناکی گیر افتادهبودند،در این شرایط موجودی مواد غذایی محدود شده بود به موادی که

بدون نیاز به مدت پخت طولانی صرفا با تلفیق کمی آب داغ قابل مصرف بودند .)

در این مواقع معمولاً استفاده از غذاهای حاوی انرژی بالا یا کربوئیدرات های آماده ، شایع ترین روش محسوب می شود.

البته ذکر نمونه برنامه های غذایی خارج از حوصله این مقاله است ، چرا که تنوع بالایی را شامل می شود و معمولاً به موارد ذیل بستگی دارد؛

1- یک برنامه غذایی نرمال و نوع عادات غذایی [گیاه خوار ، گوشت خوار ، هم گیاه خوا هم گوشت خوار]

2-سلامتی فرد [بیماریهایی زمینه ای همچون دیابت]

3-مذهب (گیاه خواری )

4-نوع تعالیم و آموزشهای غذایی افراد

5-محدودیت های غذا خوردن

6- غذاهای مورد علاقه و غذاهای نامطلوب برای فرد

7-تعصبات غذایی

8- تمایل به شوری یا شیرینی غذاها

9-آلرژی و حساسیت به بعضی موادغذایی

در زمان تحلیل حس چشایی در ارتفاعات ، در نتیجه برای بالا بردن میزان مطلوبیت و لذیذی غذا ، می توان میزان چاشنی و ادویه آن ها را افزایش داد .

از آنجا که برنامه غذایی افراد تیم و اطلاعات مربوط به آن قابل شناخت و دستیابی است ، منابع خوبی به منظور طراحی یک برنامه غذایی جامع لذت بخش و رفع نیازهای غذایی افراد قابل تهیه می باشد. در واقع چنانچه برنامه ریزان صعود ، مسئولیت تأمین مواد غذایی را عهده دار باشند . بایستی از برنامه غذایی تک تک افراد تیم اطلاع کافی داشته باشند .

تجربیات خانگی بدست آمده پیرامون آماده سازی و تهیه مواد غذایی مورد توجه دربرنامه های کوهنوردی می تواند بسیار مفید باشد. این تجربیات بواسطه پخت نوع غذای مورد مصرف در برنامه ها بدست آمده اند . اما چنانچه بسته های آماده غذایی مورد مصرف واقع شوند مانند کنسروهای غذایی ، ابتدا باید از مطبوع بودن و لذیذ بودن آنها اطمینان حاصل کرد.سعی کنید شیر، تخم مرغ،پنیر ،سبزیجات خشک،میوه های خشک و غیره را در برنامه غذایی تیم بگنجانید.

برخی از تجربیات ما نیز در رابطه با نحوه نگهداری مواد غذایی در دمای مناسب درطول برنامه میتواند مفید وموثر باشد. برای مثال سرمای بیش از حد می تواند باعث سفت و سخت شدن مواد غذایی شود ، به گونه ای که نتوان به راحتی آنها را جوید و این می تواند به پیشامد غیر مترقبه در دندان بیانجامد[ترک دندان ، خالی شدن دندان پر شده]همچنین استفاده از مواد غذایی سفت میتواند از لذیذ بودن مواد غذایی بکاهد . اما آب و هوای گرم می تواند به تغییر بافت مواد غذایی یا فاسد شدن آنها بیانجامد ،پس باید شرایط را درهر دومورد مدنظر قرار داد.

بهترین زمان پیاده روی

چه زمانی پیاده روی کنیم بهتر است؟

پیاده روی در صبح هیچ گونه اختلالی بر روی سلامتی شما و خواب تان ایجاد نمی کند چون شما بیدار شده اید،و بعد شروع به ورزش کرده اید و خوابتان تکمیل شده است اما اگر قبل از خواب پیاده روی کنید،چون به زمان استراحت و خواب شما نزدیک است ممکن است در خواب تان دچار مشکلی شوید و نتوانید به راحتی بخوابید و مشکلی در خوابتان به وجود آید زیرا در هنگام شب و استراحت باید ریتم قلبتان آرام باشد تا قلب بتواند آرامش خود را باز یابد و اگر شما زیاد پیاده روی کنید قلبتان خوب استراحت نکرده و در فردای آن روز خسته است

اما هنگامی که در روز ورزش و پیاده روی می کنید چون از خواب بیدار شده اید بعضی از افراد ممکن است نتوانند به خوبی ورزش کنند زیرا هنوز در حال و هوای خواب هستند و شاید حتی در هنگام پیاده روی دم و بازدم را به خوبی انجام ندهید و در چند روز آینده برای تان مشکلات تنفسی پیش آید و دلیل این امر را به پیاده روی تان معکوس کنید،گرچه این موضوع به پیاده روی مربوط است اما دلیل اصلی آن به همین نحو بود که توضیح داده شد
در صبح شما مجبور هستید که به تنهایی به پیاده روی بروید زیرا اگر شاغل نباشید تمام افراد خانواده به محل کارشان رفته اند و اگر هم شاغل باشید هر کسی به محل کارش می رود اما هنگامی که شب به پیاده روی می روید،باعث می شود با خانواده یا همسر تان به پیاده روی بروید به همین دلیل به کمک این موضوع می توانید لحظاتی را در کنار هم باشید،لحظاتی را که شاید در طول روز از آن بی بهره باشید.
نکته ی مهمی که در این جا وجود دارد بدین ترتیب می باشد پیاده روی شما نباید خیلی به طول بیانجامد که خسته شوید و برای دفعه ی بعدی دیگر انگیزه ای نداشته باشید .

پیاده روی در ظهر:

پیاده روی در ظهر شرایط مناسب تری را دارد زیرا شما در طول ظهر بدنتان از لحاظ دمای و قابلیت در شرایط مناسبی قرار گرفته است و این قابلیت بالا را داراست و شما در این زمان می توانید بر روی پیاده روی سریع کار کنید زیرا بدن تان کالری را به سرعت از دست می دهد.زیرا نه شما از خواب بیدار شده اید که خسته باشید و نه بعد از این فعالیت قصد استراحت دارید بلکه برای کارهایی که در طول روز می خواهید انجام بدهید دارای انرژی بیشتری هستید .
صبحانه یکی از وعده های غذایی است که بر خوردن آن بسیار تاکید می شود زیرا باعث شادابی هر چه بیشتر شما می شود.اگر شما از آن دسته از افرادی هستید که تا صبحانه نخورند نمی توانند هیچ کاری را انجام دهند حتی پیاده روی در صبح،به شما توصیه می کنیم که نیم ساعت قبل از این که به پیاده روی بروید صبحانه بخورید و بعد از آن آماده پیاده روی شوید بلافاصله بعد از خوردن صبحانه به پیاده روی نروید حتما باید زمان ۳۰ دقیقه سپری شده باشد .

پیاده روی به هنگام شب :

تمام کالری های که در طول روز دریافت کرده اید و شاید خیلی از این کالری های بیش از مورد نیاز شما باشد،می توانید به سادگی و با انجام پیاده روی های شبانه،این حالت را از بین ببرید. مشکلی که پیاده روی های شبانه دارد همت افراد است، زیرا در طول روز افراد به اندازه کافی خسته شده اند و دیگر انرژی برای پیاده روی های شبانه ندارند. زیرا بعد از مدتی ممکن است به دلیل خستگی مفرطی که در طول روز احساس می شود از این کار پشیمان شوند. (البته همانطور که قبلا ذکر گردید پیاده روی نباید بلافاصله قبل از خواب باشد چون ممکن است در خواب شما اختلال ایجاد کند)

اما بهترین زمان برای پیاده روی چه زمانی است؟ 
بهترین زمان برای پیاده روی،هر زمانی است که شما آن را ترجیح بدهید و احساس راحتی داشته باشید و بدانید مثلا در صبح،انرژی بیشتری برای انجام این کار دارید. بستگی به افراد متفاوت از شخصی به شخص دیگر تغییر می کند بستگی به میل و تمایلات شما دارد