پرواز بی‌پایان عقاب‌ها با پرچم ایران، بر فراز برودپیک

اسکات پاوری، کوهنورد آمریکایی، که در بخشی از برنامۀ صعود به قلۀ 8047 متری برودپیک همراه کوهنوردان ایرانی، آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراهی بوده، در وبلاگ خود نوشته است که آنان از بهترین آدم‌هایی بوده‌اند که او در زندگی‌اش دیده است. او همچنین می‌نویسد که با آدم‌های گوناگونی در نقاط مختلف جهان زندگی کرده که برخی خوب و برخی بد بوده‌اند و در برخی موارد نادر با کسانی دیدار داشته که موج مثبت خیلی قوی، به مانند نوری سفید از شادی و سعادت، در انسان ایجاد می کنند؛ آیدین، پویا و مجتبی که «صعودی باورنکردنی و گشایش مسیری جدید بر روی قله برودپیک انجام دادند»، از این دسته انسان‌ها بودند.

پاوری اضافه می‌کند که یکی از افراد تیمشان به نام برایان در نزدیکی چادرگاه یک دچار شکستگی پا شد، و مجتبی که بسیار خسته از چادرگاه سوم برمی‌گشت به او کمک کرد تا از طناب‌های ثابت پایین بیاید و حتی وسایل خود را به باربران ارتفاع داد تا برایان را به پایین برسانند. پاوری از سخاوتمندی آن سه ایرانی که خوراک‌های خودشان را به تیم آمریکایی می‌دادند، نوشته و این که آنان «جلوه ای عظیم از استعداد، خوش طبعی، شخصیت و بازتابی شگفت انگیز از کشوری بودند که از آن آمده بودند.»

با توجه به نوشته‌های پاوری، جلوه‌هایی از شخصیت آن سه جوان ایرانی را که خود می‌شناختیم، به روایت یک نفر خارجی می‌بینیم:

1- آیدین، پویا و مجتبی، انسان‌هایی با خصلت‌های والای فداکاری، گذشت و دلسوزی نسبت به دیگران بودند.

2- ضرب‌المثل قدیمی ما می‌گوید که انسان‌ها را در سفر یا بر سر سفره باید شناخت؛ اسکات پاوری در آن سفر سخت با کوهنوردان ایرانی معاشرت داشته و از متانت و بزرگواری آنان گفته است. در واقع، آن سه جوان ایرانی، جلوه‌هایی از فرهنگ چند هزار سالۀ ایرانی را به بهترین شکل نشان داده‌اند. در عین حال، اسکات با آنان هم‌سفره هم شده و بر سخاوت و از خود گذشتگی ایشان گواهی داده است.

3- پاوری از «خوش قلبی، ادب و نوع‌دوستی» کوهنوردان ایرانی گفته و این که «جهان، این روح‌های جوان را از دست داده است.»

4- «موفقیت بزرگ این کوهنوردان بسیار با استعداد» که توانستند مسیری را به نام ایران برای نخستین بار روی یک قلۀ بالای هشت هزار متر ثبت کنند، این نیز نشانی از میهن‌دوستی آن جوانان بود که برای همیشه در خاطرۀ مردم ایران به یادگار خواهد ماند.

جا دارد که از خانواده‌های بزرگوار و بامتانت جراهی، کیوان و بزرگی هم یاد کنم که با درایت خود، پس از شنیدن گزارش نهایی کارشناسان و کوهنوردان، اعلام کردند که نمی‌خواهند کمترین خطری متوجه دو عضو باقی‌ماندۀ تیم ایرانی برودپیک و دیگرانی که در عملیات جستجو درگیر هستند بشود و پس از سپری شدن زمان مفید برای نجات، موافقت خود را برای توقف عملیات جستجو اعلام کردند.

صبورانه رفتم، اما با غرور
چون عقاب پرکشیدم در فراسوی ایران
تا باشد که برادری پیدا کنم
برای دماوندکوه...
یافتم برودپیک را
و برای او شناسنامه‌ای ثبت کردم به نام ایران

عزت عمرانی