راهنمای کوهنوردی در زمستان

با کوتاه شدن روزها و سردتر شدن هوا، کمتر کسی دوست دارد از خانه بیرون برود. مطمئناً گشت و گذار در زمستان به راحتی تابستان نیست که کفش های راحت و گشاد را به پا کنید و بیرون بزنید. اما اگر کمی متفاوت تر فکر کنید و نکات کوهنوردی در زمستان را که خدمتتان عرض می کنیم به کار بگیرید، کوهنوردی در سرما واقعاً لذت بخش می شود. کوهنوردی یکی از بهترین و جذاب ترین فعالیت هایی است که می توان در فصول سرد سال به جای لم دادن روی کاناپه و تماشای برنامه های تلویزیونی خسته کننده انجام داد. کوهنوردی با افزایش قدرت و تعادل بدن و بهبود کارکرد عضلات قلب به سلامت جسم کمک می کند. همچنین بیرون رفتن از منزل در هر چهار فصل، بازسازی روحیه و بهبود سلامت روانی را به دنبال دارد. کوهنوردی شما را از شر افسردگی های زمستانی و غم زدگی در کنج خانه های سرد و تاریک نجات می دهد.

حتی اگر کلاً زمستان را دوست ندارید، ما می خواهیم کاری کنیم که با زمستان احساس راحتی کنید و در هر چهار فصل سال از طبیعت لذت ببرید. برای همین یک راهنمای جامع برایتان تهیه کردیم که بدانید چه چیزهایی باید بردارید و چه کارهایی باید بکنید تا ایمنی و آسایش شما حین کوهنوردی تامین شود.

اصول اولیه کوهنوردی زمستانی

کوهنوردی در زمستان بیشتر از هر وقت دیگری به برنامه ریزی نیاز دارد. برای دور ماندن از اتفاقات بد و خطرات احتمالی باید در این فصل بیشتر جانب احتیاط را رعایت کرد. چند نکته بسیار مهم و اساسی که باید در کوهنوردی زمستانی مد نظر داشته باشید را در ادامه می خوانید:

• در زمستان روزها کوتاهترند؛ صبح زود از منزل خارج شوید تا به تاریکی شب نخورید.
• 
  
• کوهنوردی در زمستان از کوهنوردی در تابستان زمانبرتر است. در زمستان شما با موانع بیشتری رو به رو هستید و ناخودآگاه سرعت خود را تا حد زیادی پایین میاورید. هنگام برنامه ریزی به این نکته دقت کنید.
• 
  
• لوازم الکتریکی و وسایل باتری خور در هوای سرد ضعیف تر عمل می کنند. بنابراین باتری اضافه و پاور بانک همراه داشته باشید. زیاد از تلفن همراه استفاده نکنید و بیش از حد به آن وابسته نباشید.
• 
  
• گاهی برف مسیرهای اصلی را می پوشاند و  همین امر سبب می شود کوهنوردان وارد بیراهه شوند. از قبل مسیر را تعیین کنید و نقشه راه را همراه داشته باشید.
• 
  
• فعالیت جسمی در هوای سرد کالری بیشتری می سوزاند؛ پس باید تغذیه خوبی داشته باشید. از مواد غذایی استفاده کنید که بدن شما را گرم نگه دارد.
• 
  
• کم آبی بدن، باعث تسریع سرمازدگی می شود؛ به اندازه کافی آب بنوشید. اگر احساس تشنگی کردید، یعنی آب بدنتان کم شده و باید آب بنوشید.
• 
  

راهکارهایی برای گرم نگه داشتن بدن در کوهنوردی زمستانی

مطمئناً اگر تجهیزات مناسب داشته باشید، از تفریحات زمستانی بیشتر لذت خواهید برد. اما چند راهکار برای گرم نگه داشتن بدن وجود دارد که می تواند موثر واقع شود.

• فلاسک را با یک نوشیدنی داغ پر کنید

یکی از کارهای مورد علاقه کوهنوردان، پر کردن فلاسک با نوشیدنی های خوشمزه و داغ است تا در سرمای کوهستان از نوشیدن آن لذت ببرند. هات چاکلت، آب سیب داغ، چای و حتی سوپ رقیق برای جرعه جرعه نوشیدن در طول مسیر گزینه های بسیار خوبی هستند. از آشامیدن نوشیدنی های الکلی در هوای سرد خودداری کنید؛ الکل دمای بدن را ناگهان کاهش می دهد.

• به اندازه کافی آب بنوشید

در برنامه های کوهنوردی زمستانی، از کمل بک با نی عایق شده و یا بطری های مقاوم به دمای محیط استفاده کنید. عایق بودن بطری و کمل بک از یخ زدن آب در دهانه و یا در نی در دمای بسیار پایین جلوگیری می کند. اگر بطری آبی دارید که عایق نیست، آن را در کلاه یا جوراب پشمی بپیچید تا دمای محیط به آن نفوذ نکند.

• با خورشید راه بروید

در روزهای گرم تابستان شما تمام تلاشتان را می کنید که از نور خورشید دور بمانید. در زمستان، این مسئله کاملاً برعکس می شود. هنگام برنامه ریزی برای برنامه کوهنوردی در زمستان، ساعت هایی که خورشید به بالاترین نقطه می رسد را انتخاب کنید. به محض این که خورشید پایین بیاید و پشت تپه ها پنهان شود، دما به طرز قابل توجهی افت پیدا می کند. اگر می خواهید غروب آفتاب را از فراز کوهستان تماشا کنید، توصیه می کنیم زیاد از مسیر اصلی فاصله نگیرید و به اندازه کافی لباس گرم همراه داشته باشید.

• با بالا رفتن از سربالایی گردش خون را افزایش دهید درست مثل بالا رفتن از پله ها، قسمت های سربالایی مسیر در یک کوهنوردی زمستانی سرعت پمپاژ قلب را افزایش می دهد. بهبود گردش خون، دمای داخلی بدن را بالا می برد و حالتان را جا می آورد.

• میان وعده های کوچک بردارید

بدن برای گرم ماندن در زمستان بیش از هر زمان دیگری کالری می سوزاند. میان وعده های پروتئینی انتخاب کنید که به شما انرژی بدهند. میان وعده هایی که برای کوهنوردی زمستانی انتتخاب می کنید، باید راحت سرو شوند، طوری که برای خوردن میان وعده نیاز به توقف نداشته باشید. درست کردن ساندویچ و دیزاین کردن بشقاب را برای خانه و پیک نیک نگه دارید. اگر مجبور باشید در کوهستان مدت زمانی را برای خوردن میان وعده بایستید، دمای بدن کاهش پیدا می کند و عضلات باید فشار زیادی را به خود تحمیل کنند تا دوباره گرم شوند.

لباس مناسب برای کوهنوردی در زمستان

رمز راحتی در کوهنوردی زمستانی، گرم و خشک نگه داشتن بدن می باشد. اگر هنگام کوهنوردی در زمستان عرق می ریزید، یعنی در لباس پوشیدنتان اشتباه کرده اید. در این شرایط تن و لباستان مرطوب و سرد می شود. در ادامه چند پیشنهاد برای نحوه لباس پوشیدن در کوهنوردی های زمستانی به شما می دهیم.

بالا تنه

وقتی در سرما کوهنوردی می کنید، باید برای گرم نگه داشتن بالا تنه، سه لایه لباس بپوشید:

• لایه زیرساز
• 
  
• لایه عایق ساز
• 
  
• رویه

اگر احساس گرما کردید، یک لایه را در بیاورید تا عرق نکنید. از پوشیدن لباس های نخی و پنبه ای خودداری کنید. لباس های نایلونی رطوبت را جذب می کنند، از خود عبور می دهند و سریع خشک می شوند.

پایین تنه

برای پوشش پایین تنه چند گزینه در اختیار دارید. اگر دمای هوا خیلی پایین باشد و یا برف شدیدی ببارد، باید یک لایه زیرساز و یک لایه ضد آب بر تن کنید. می توانید از شلوار اسکی استفاده کنید و یا زیر شلوارتان لگینگ پشمی و گرم بپوشید تا پاهایتان گرم بماند.

دست ها

همیشه دستکش همراه داشته باشید. وقتی در هوای سرد کوهنوردی می کنید، دستانتان گرم می شوند و در این شرایط یک جفت دستکش سبک ضد آب کفایت می کند.

پاپوش

برای کوهنوردی در برف باید پوتین و بوت به پا کنید. بوت های ضد آب و معمولی کوهنوردی نیاز شما را برطرف می کنند. اما اگر زمان زیادی را در زمستان به کوهنوردی و طبیعت گردی اختصاص می دهید، بیشتر هزینه کنید و یک بوت کاملاً عایق تهیه کنید. بوت های عایق نسبت به بوت های کوهنوردی نرمال خیلی بهتر دما را در خود نگه می دارند؛ خصوصاً اگر از جوراب پشمی استفاده کنید. اگر از میان برف کوبیده نشده عبور می کنید، با پوشیدن ساق بند از ورود برف به داخل کفش جلوگیری کنید. حتماً یک جفت جوراب اضافه در کوله داشته باشید که در صورت خیس شدن جوراب ها سریعاً آنها را عوض کنید.

جلوی هدر رفتن گرما را بگیرید

میزان زیادی از حرارت از بالای سر هدر می رود. علت آن هم این است که معمولاً همه جای بدن به غیر از سر پوشیده می شود و حرارت راهی جز سر و صورت برای فرار پیدا نمی کند. استفاده از کلاه، راهکاری است که برای حفظ حرارت بدن پیشنهاد می شود. حتی اگر اهل کلاه گذاشتن نیستید، یک کلاه بردارید تا در شرایط اضطراری از آن استفاده کنید.

یخ شکن

جدا از گرم و خشک نگه داشتن بدن، برای راحتی و امنیت بیشتر باید لوازم و تجهیزاتی برای خود تدارک ببینید. کوهنوردی در زمستان یعنی رفتن به دل یخ و برف؛ بنابراین باید پا چسبندگی و اصطکاک خوبی با زمین داشته باشد تا سر نخورید. بوت های مخصوص برف و یخ نوردی و یخ شکن گزینه های خوبی برای کوهنوردی در زمستان به شمار می روند.

بعضی از یخ شکن ها میخ های بزرگتری دارند و مقاوم تر هستند که برای کوهنوردی بر روی شل آبه های یخی و سراشیبی لغزنده بسیار ایده آل هستند. یکی از مزیت های یخ شکن این است که هر وقت بخواهید آنها را می بندید و باز می کنید. هر چند بستن یخ شکن باعث سنگین شدن کفش می شود، اما این سنگینی به حدی نیست که آزاردهنده باشد و یا در کوهنوردی شما اخلال ایجاد کند.

کفش های برفی فریمی فلزی  هستند که در کفش جا می افتند و برای برف با عمق زیاد مناسب هستند. این کفش ها پهنای بیشتری نسبت به کفش دارند و همین باعث می شود تعادل فرد روی برف بیشتر باشد. بسته به میزان مهارت کوهنورد و عمق برف می توانید از کفش های برفی متنوع و متناسب با وضعیت استفاده کنید.

نکات ایمنی برای کوهنوردی در زمستان

در برنامه های کوهنوردی زمستانی، ایمنی حرف اول را می زند. بالا بودن ایمنی در کوهستان باعث می شود به شما و دوستانتان بیشتر خوش بگذرد و نگرانی هایتان تا حد زیادی کاهش پیدا کند. پس برای حفظ ایمنی و بیشتر لذت بردن از کوهنوردی از دستورات زیر پیروی کنید:

• قبل از خروج از منزل، وضعیت آب و هوا را چک کنید. اگر هوا مه آلود یا طوفانی باشد، احتمال گم شدن افراد بیشتر می شود. سعی کنید در روزهای زمستانی  که دید کم است به کوهنوردی نروید. حتی وقتی به مساعد بودن هوا شک دارید، از خانه خارج نشوید.
• 
  
• با محیط بانی منطقه تماس بگیرید و وضعیت را جویا شوید.
• 
  
• اگر برنامه کوهنوردی خود را به صورت گروهی چیده اید، بر اساس توانایی های ضعیف ترین فرد گروه برنامه ریزی کنید.
• 
  
• همیشه برنامه خودتان را با یک دوست و یا یکی از اعضای خانواده در میان بگذارید. باید ساعت رفت و برگشت، مقصد، اسامی همراهان، نقشه راه و هر چیز دیگری که به نظرتان مهم است، در اختیار فرد مورد نظر بگذارید.
• 
  
• همیشه آمادگی بد شدن شرایط را داشته باشید.

• اگر لوازم و تجهیزات زمستانی تهیه کردید، قبل از شروع برنامه کار با آنها را یاد بگیرید.
• 
  
• لوازم ضروری را بر اساس فهرست ارگان های مربوطه تهیه کنید و همراه داشته باشید.
• 
  
• نقشه خوب و خوانا، قطب نما و GPS چیزهایی هستند که باید حتماً همراه داشته باشید.
• 
  

بهمن و ایمنی در کوهستان

بهمن چیزی نیست که فقط در جاهای دورافتاده اتفاق بیفتد و اسکی بازها با آن مواجه شوند. هرکس که در زمستان در مسیر کوهستان قدم می گذارد، باید چیزهایی راجع به بهمن بداند و از وارد شدن به مناطق بهمن گیر خودداری نماید.

قبل از چیدن برنامه، در مورد کوهستانی که انتخاب کرده اید، تحقیق کنید. باید بدانید احتمال ریزش بهمن در آنجا چقدر است و اصلاً بهمن چگونه و چه زمانی اتفاق می افتد. اصولاً بهمن به دو شکل اتفاق می افتد؛ برف پاشیده از هم یا برف های به هم چسبیده تخته ای. بهمن هم با برف خیس و آبدار اتفاق می افتد و هم با برف خشک و پودری. بهمن تخته ای وقتی اتفاق می افتد که یک تخته برف به صورت یکجا سر بخورد و پایین بیفتد.

چهار فاکتور در ریزش بهمن دخیل هستند: تخته برف لغزنده، برف پشته، وجود لایه ای ضعیف در برف پشته و یک محرک. ما بر روی کوهستان و برف کنترل نداریم، اما می توانیم خودمان را کنترل کنیم. بنابراین شما و دوستانتان باید برای دوری از خطرات بهمن نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

• قبل از رفتن وضعیت آب و هوا و ریزش بهمن را با یک منبع موثق چک کنید.
• 
  
• اگر کوهنورد ماهری نیستید، طبیعتاً نمی توانید برف شل و مناطق بهمن گیر را تشخیص دهید. در این مورد تحقیق کنید تا بدانید برف های خطرناک چه شکلی  هستند.
• 
  
• دیدن جای پای نفرات قبلی به این معنی نیست که آنها مسیر درست را طی کرده اند.
• 
  
• وقتی کوهستان مملو از برف و یخ باشد، هیچ چیز شوخی نیست. باید تمامی موارد ایمنی را رعایت کنید و تجهیزات لازم را داشته باشید.
• 
  
• حتماً با همسفرها مشورت کنید. اگر خیالتان از بابت چیزی راحت نیست، حتماً به دیگران بگویید.
• 
  
• اصلاً ایرادی ندارد که قبل از رسیدن به مقصد دور بزنید و برگردید. خیلی از اتفاقات ناگوار در کوهستان، به خاطر اصرار کوهنوردان برای رسیدن به قله رخ داده است.
• اگر کوهنوردی در زمستان را دوست دارید و چند بار در زمستان به کوه می روید، حتماً وسیله ای تهیه کنید که گروه های امداد و نجات بتوانند با آن شما را پیدا  کنند. اگر چنین دستگاهی تهیه کردید، پیش از رفتن کار با آن را یاد بگیرید.
• 
  

سرمازدگی

سرمازدگی هنگامی اتفاق می افتد که حرارت داخلی بدن افت پیدا کند و عملکرد عادی عضلات و مغز مختل شود. سرمازدگی اجازه نمی دهد خوب فکر کنید و شاید به همین دلیل به برگشت فکر نکنید. قبل از رفتن به کوهنوردی زمستانی باید علایم هشداردهنده را بشناسید که اگر دوستتان دچار سرمازدگی شد به سرعت تشخیص دهید.

شرایطی که سرمازدگی در آن اتفاق می افتد:

• دمای پایین
• 
  
• پوشش نامناسب و عدم برخورداری از تجهیزات
• 
  
• خیسی و رطوبت
• 
  
• خستگی، کم آبی بدن، سوء تغذیه
• 
  
• مصرف الکل؛ الکل رگ ها را گشاد می کند و موجب هدر رفتن حرارت می شود.

علایم سرمازدگی:

• لرزش شدید و غیرقابل کنترل
• 
  
• تلکم بریده بریده و ناتوانایی در برقراری ارتباط با سایرین
• 
  
• لمس شدن بدن و خواب آلودگی شدید

تفاوت میان تکنیک ها و مهارت های کوهنوردی و کوهپیمایی

به دید اکثر ما کوهنوردی و کوهپیمایی یک معنا دارد و فعالیتی است که برای انجام آن کافیست از کوه بالا برویم اما باید بدانید که کوهپیمایی و کوهنوردی دو مفهوم از هم مستقل است. البته کوهنوردان حرفه ای و افرادی که با کوه پیمایی انس دارند، قطعا این تفاوت ها را به خوبی می دانند و برای آن ها این تفاوت ها کاملا آشکار است. برای درک بهتر تفاوت های این دو فعالیت ، بهتر است ابتدا آنها را به صورت جداگانه تعریف کنیم و به شما خواهیم گفت که تفاوت کوهپیمایی و کوهنوردی چیست؟ با ما در ادامه همراه باشید.

کوهنوردی و کوهپیمایی | مفهوم کوهنوردی

اگر بخواهیم تعریفی ساده از کوه نوردی داشته باشیم “کوهنوردی مجموعه فعالیت هایی است که شامل حرکات سخت و حرفه ای و توام با خطرات خاص خود می باشد که به شدت به تخصص و همچنین تجهیزات و ملزومات وابسته است”. کوهنوردی یک فعالیت فنی است که برای دستیابی به سخت ترین قله های کوهستانی مورد استفاده قرار می گیرد. این ورزش می تواند شامل استفاده از تکنیک های پیشرفته یا تجهیزات خاص برای سهولت و ایمن سازی کوهنوردان باشد. در این بین یک تمایز آسان وجود دارد: هر کس می تواند کوه و کوهنوردی را انتخاب کند ، اما هیچکس نمی تواند به آسانی کوهنورد شود. این نکته نیز قابل ذکر است که کوهنوردی تنها به مفهوم فتح قله نیست، هزاران کوه با ارتفاع کم و مسیرهای مشخص وجود دارد که تقریباً همه می توانند آنها را فتح کنند. در واقع کوهنوردی حاصل سالها تمرین و تجربه است.

تکنیک ها و مهارت های کوهنوردی

لیستی از تکنیک و مهارت های مختلف وجود دارد که یک کوهنورد واقعی باید در همه ی آنها سر رشته داشته باشد، مانند:

یخ نوردی، استفاده حرفه ای از طناب، کسب مهارت های لازم جهت سفر به یخچال های طبیعی، استفاده درست از وسایل محافظتی و بسیاری از موارد دیگر که یادگیری آنها دشوار است و تکمیل شدن مهارت های یک کوهنورد سالها به طول می انجامد.

کوهنوردی و کوهپیمایی | مفهوم کوهپیمایی

اما حالا کوهپیمایی چیست؟ کوهپیمایی مجموعه برنامه هایی هستند که در آن فرد یا گروهی با پیمودن مسیرهایی خاص به جز صعود به قله مسافت طولانی و یا کوتاهی را در حد فاصل دو منطقه یا بیشتر با تراورس یال ها، و حد فاصل آبادی ها می گذراند. بدیهی است که با ارتفاع کمتری که در اینگونه برنامه ها پیموده می شود، نیاز به وسایلی سبک تر از برنامه های صعود به قلل و کوهنوردی خواهیم داشت. کوهپیمایی به عنوان یک فعالیت غیر فنی ، برای سلامت بدن و سهولت عملکرد بسیار عالی است. این ورزش یک فعالیت بسیار متنوع است که می تواند به بسیاری از اشکال دیگر تقسیم شود.در کوهپیمایی حرکت به صورت اریب از یک نقطه به نقطه با ارتفاع هم سطح است و افراد می توانند به سمت نقطه دیگری تغییر جهت دهند. همانطور که پیشتر هم گفتیم انواع کوهپیمایی بر اساس سختی و طول مسافت وجود دارد. یک برنامه کوهپیمایی می تواند بین یکی دو ساعت تا چند روز طول بکشد و برای انجام آن به عنوان یک قانون نیاز به دانش فنی نیست. برخی از تکنیک های ابتدایی راهبری و سطح آمادگی جسمانی خوب می تواند برای پیمایش کوه کفایت کند.

به طور معمول، می توان در تمام سال به کوهپیمایی پرداخت به جز قسمتهایی که بارش برف می تواند مشکل ساز باشد. در مقالات قبلی زیر شاخه های ورزش کوهنوردی را بطور مفصل تشریح کردیم در این مطلب نیز شما را با اشکال مختلف کوهپیمایی و زیر شاخه های این رشته ورزشی آشنا خواهیم کرد.

پیاده روی و پیمایش کوه

همانطور که گفتیم ، پیاده روی ابتدایی ترین شکل کوهپیمایی است. پیاده روی در کوه می تواند ازسطوح بسیار آسان آغاز شود و تا مناطق چالش برانگیز نیز ادامه یابد اما در صورت کلی ورزشی سبک محسوب شده و بیشتر جنبه تفریحی و تناسب اندام دارد.

سنگ نوردی

برای کوهنوردی و کوه پیمایی سنگ نوردی سبک نیز می تواند یکی از زیر شاخه های کوهپیمایی باشد که شما از طناب و مهار برای مقیاس بندی صخره های صاف استفاده کنید. این ورزش یک رشته فنی تر است ، اما بسیار سرگرم کننده است!

دست به سنگ یا Scrambling

رشته اسکرامبلینگ یا دست به سنگ یک ورزش مابین پیاده روی و سنگ نوردی است: نه آنقدر ساده است که نمی توان آن را پیاده روی دانست، نه به اندازه ای است که به تمام تجهیزات استاندارد کوهنوردی نیاز داشته باشد. این کار شامل عبور از معابر سنگی نسبتا آسان بدون استفاده از تجهیزات فنی می باشد. تفاوت اساسی در اینجا این است که باید از دستانتان هم استفاده کنید.

کوهنوردی و کوهپیمایی | پیمایش trekking

پیمایش ترکینگ نوعی کوهپیمایی است که افراد طی چندین روز قله های مختلفی را طی می کنند و باید تمام تجهیزات ضروری را با خود حمل می کنید. ترکینگ اغلب از یک نقطه مشخص شروع شده و به نقطه ای دیگر ختم می شود. این پیمایش می تواند حتی قله های کم ارتفاع را نیز در بر بگیرد. سختی مسیر در اینجا اغلب بر اساس مسیر مورد پیمایش و کیلومتر طی شده و سرعت تعیین می شود. از نمونه های مشهور پیمایش ترکینگ در دنیا می توان به پیمایش تا بیس کمپ اورست اشاره کرد. این مسیر بیش از ده روز و در حدود ۱۳۰ کیلومتر طول دارد، که از لوبوچه آغاز شده و به بیس کمپ مسیر جنوبی اورست می رسد و سپس به مقصد باز می گردد.

کوهنوردی و کوهپیمایی | فواید کوهپیمایی

کوهپیمایی در اشکال مختلف آن همانند کوهنوردی فواید زیادی دارد که تعدادی از آنها به شرح زیر است:

– افزایش توان هوازی

– کاهش وزن

– افزایش سلامت قلب

– کارکرد بهتر ریه

– بهبود شرایط استخوانی

– چابکی عضلات

– کاهش استرس

– افزایش سلامتی ذهن و روان

عامل اصلی تفاوت بین کوهنوردی و کوهپیمایی

کوهنوردی و کوهپیمایی شباهت زیادی بهم دارند در حقیقت اصلی ترین تفاوت بین این دو مفهوم در ریسک و خطر پذیر بودن آنها است. کوهنوردی یک ورزش سخت و حرفه ای و دارای خطرات خاص خود می باشد که به شدت به تخصص و همچنین تجهیزات و ملزومات وابسته است. اما کوه پیمایی یک ورزش و فعالیت بدنی بسیار ساده است که به صورت فردی و ترجیحا گروهی انجام می گیرد و تقریبا خطرات زیادی ندارد. مصطلح است که هر کسی که به کوهستان می رود را کوهنورد خطاب می کنند. در حالی که کسی که به صورت آماتور به فعالیت کوه پیمایی می پردازد، یک کوهنورد ماهر و حرفه ای نیست.

در حقیقت وی یک ورزشکار کوه پیماست که برای سلامت روح و جسم خود به کوه می آید و فعالیت بدنی سالمی را انجام می دهد. همان طور که عرض شد برای فعالیت های تخصصی کوهنوردی حرفه ای نیاز به تجهیزات و لوازم خاص و تخصصی می باشد. اگر افراد آماتور که کوه پیمایی می کنند هم بخواهند در طبیعت لذت بیشتری ببرند بهتر است مجهز بوده و امکانات لازم در طبیعت و کوه را همراه داشته باشند.

ضرورت داشتن مهارت در کوهنوردی و کوه پیمایی

در کوهنوردی از ابزارها برای رویارویی با خطر بهره گرفته می شود. طناب در اینجا برای چالش کردن با خطر است. یادگیری تکنیک های یخ و سنگ برای یادگیری مواجه با خطر می باشد. اما دیدگاه کوهپیمایی ریسک گریزیست. کوهپیمایی هم به علت انجام شدن در محیط کوهستان نیاز به آگاهی از خطرات دارد. ولی در اینجا دیدگاه ورزش و ورزشکار عدم رویارویی با خطرات است. کوهنوردی ورزش چالش است و کوهپیمایی ورزش سلامتی.

رینهولد مسنر کوهنورد معروف جهان می گوید:« بدون خطر مرگ کوهنوردی دیگر کوهنوردی نیست ، ولی در کوهنوردی من دنبال مرگ نیستم ، دقیقا بر عکس من سعی در زنده ماندن دارم ، اما زنده ماندن بدون وجود خطر مرگ نیز بسیار آسان است . کوهنوردی هنر زنده ماندن در شرایط سخت است که شامل خطر مرگ هم می شود . بهترین کوهنورد کسی نیست که تلاش می کند تا یکی دوبار کارهای احمقانه بکند وسپس بمیرد . بلکه بهترین کوهنورد کسی است که سعی می کند بزرگترین کارها را انجام دهد و زنده بماند.»

سخن آخر

تفاوت های موجود بین کوهنوردی و کوهپیمایی سبب شده که افرادی که جلب این دو شاخه ورزش می شوند با اینکه در ظاهر بسیار شبیه به هم هستند، اما از نظر طرز فکر و فلسفه زندگی ۱۸۰ درجه متفاوت با یکدیگر باشند. در کوهنوردی در واقع یک چالش ایجاد می شود که فرد به دنبال حل این مساله و مواجه با چالش است. اما در کوهپیمایی هدف سلامتی ، بهره بردن از زیبایی های طبیعت می باشد. توجه به این نکته ضروریست که کوهنوردی ورزشی چالشی است که می تواند به جراحات جدی و حتی مرگ بیانجامد. یادگیری ورزش کوهنوردی مستلزم سالها کسب دانش و تجربه می باشد.

سه قانون طلایی در کوه نوردی

ممکن است شنیده باشید که کوهنوردی 3 قانون طلایی دارد

هیچ وقت کوهنوردی را دست کم نگیرید به این دلیل که سخت تر، بلند تر و دورتر از چیزی است که به نظر میرسد. این اصول همیشه در مورد همه صعود ها صدق می کند. خصوصا زمانی که احساسات در حین صعود زیاد می شود.
در نشستی که با یک کوهنورد حرفه ای  به نام سورن کروز داشتیم وی نکاتی را برای اینکه کوهنوردان بتوانند بهترین صعود را داشته باشند و بتوانند شرایط سخت را مدیریت کنند بیان کرد .

​قانون اول: خیلی دورتر از چیزیه که به نظر میرسه

سفرهای خطرناک در مسیرهای راه دور ممکن است به دلیل شرایط جوی متغیر برای شما از۸ تا۱۲ ساعت در روز روی دهد. بسته به منطقه و سختی مسیر کوهنوردی برخی سفر ها شامل برف و یخ است و ممکن است (مخصوصا وقتی محبور هستید کوله پشتی ۱۲–۱۵ کیلوگرمی را حمل کنید)  خیلی دشوار تر باشد.
شرایط آب و هوایی نامساعد در زمان کوهنوردی در مسیر های طولانی دور از انتظار نیست. بنابراین میزان امادگی و آسودگی شما در طول مسیر مهم است.البته به گفته کوهنورد استرالیایی باید نسبت به توانایی و قله ای که قصد صعود دارید واقع بین باشید 
کاری که شما انجام میدهید فقط کار فیزیکی نیست بلکه کار روانی  هم هست. او توضیح میدهد که شما حتما نباید از روز اول در مورد صعود صحبت کنید و در ذهنتان فقط صعود کردن مهم باشد.
برای یک لیدر چیزی که مهم است این است که همه افراد آمادگی لازم را داشته باشند و سعی کنند خود را آماده کنند. در غیر این صورت از نظر روانی کار خیلی دشوار میشود.

بهترین روش چیست؟

کوهنوردان باید مهارت های خود را قوی کنند و سعی نکنند بر اساس احساسات کوهنوردی کنند . زمانی که میخواهید صعود قله را با گرفتن عکس و … جشن بگیرید باید یادتان باشد جشن واقعی را زمانی باید بگیرید که سالم و ایمن بازگشته باشید.
در بسیاری از کوهنوردی ها اعضای تیم ممکن است از مشقات کار غافل بشوند. اولین مشکلی که اتفاق می افتد این است که یادشان می افتد باید مسیر را از قله به پایین بازگزدند.
از آنجایی که اغلب حوادث ناگهانی اتفاق می افتد. متمرکز ماندن مساله مهمی است  مثلا زمانی که افراد خسته هستند اگر این خستگی بیش از حد منجر به آسیب دیدگی شان شود دیگر صعود به قله مهم نیست. بنابر این شما باید مطمئن شوید که همه افراد برمیگردند پراکنده شدن افراد کار درستی نیست. بهترین روش این است که  همه افراد با هم برگردند .

قانون دوم: همیشه بلند تر ازونیه که به نظر میرسه​

بر اساس سفری که سورن به تبت در سال ۲۰۰۵ داشته رفتار یکی از همسفران را به یاد دارد. او در راه سفر به چو آیو با گروهی از افراد و کوهنوردان با تجربه ناگهانی از وسیله نقلیه  بیرون پریدند .او متوجه شد که خون از صورت یکی از افراد جاری شد ودچار آسیب دیدگی شد. سورن گفت : می دانستم که او انتظار  چنین اتفاقی را نداشته و با خودم فکر کردم که او دیگر هرگز به کوهنوردی نمیرود .بخاطر اینکه از نظر روحی ضربه شدیدی خورده بود.

بهترین روش چیست؟

بدون درنظر گرفتن اینکه قله اورست است یا قله مورا، کوه ها را به دسته هایی دسته بندی میکنیم که قابلیت مدیریت بیشتری داشته باشد.
اول شما باید به یک بیس کمپ صعود کنید که یک مقصد است . سپس باید به کمپ بعدی صعود کنید که مقصد دیگری است . نهایتا باید به یک قله واقعی صعود کنید اما برای پیشرفت عجله نکنید

همچنین زمانی که وارد ارتفاع میشوید. برای برخی افراد علائمی از ارتفاع زدگی  ممکن است اتفاق بیفتد. مانند از دست رفتن اشتها ، سردرد خفیف ، خواب از هم گسیخته زمانی که  دچار مشکل شدید باید با لیدر خود در مورد حالتان صحبت کنید.تمام سفرهای کوهنوردی جهان ایجاد شده تا کوهنوردان زمان کافی داشته باشند که با شرایط خو بگیرند.

به عنوان یک سفر ساده، به طور مثال مورا پارک، روزهایی را جهت آمادگی  برای صعود را فراهم کنید. یک سفر ۲۳ روزه به صعود کنندگان یک فرصت ۲ هفته ای برای تدریحی بالا رفتن قبل از صعود را میدهد.

قانون سوم: همیشه سخت تر از چیزی است که به نظر میرسد

افراد باید خود را تا آنجا که میتوانند برای یک سفرکوهنوردی  آموزش دهند. و آماده کنند. اما آماده سازی همراه با کسب تجربه بدست می آید. چگونگی رفتار یک نفر در یک محیط غریبه وخطر ناک می تواند بسیار تعیین کننده باشد.
بیشتر افراد کاملا خوب عمل میکنند و۹۰ در صد مواقع هوا بر اساس پیش بینی ها تغییر میکند. به بیان دیگر شرایط معمولا مطلوب است .اما خیلی سخت است که خودمان را برای هوای بد آماده کنیم حتما باید تجربه اش اتفاق بیفتد.

بهترین روش چیست؟

چیزهایی که آموزش دیده اید را به صورت عملی نیز انجام دهید. گذراندن دروس تئوری خیلی متفاوت است.
برنامه های کوهنوردی در جهان دروسی برای مبتدیان ارائه میدهد که به تازه واردین این امکان را میدهد که مهارت های کوه نوردی و تکنیک های مربوط به ارتفاعات را از متخصصین با تجربه بیاموزند. سفر هایی که جنبه آموزشی دارند جایی است که افراد میتوانند کارهای هیجان انگیزی بر روی یخ و آبشارهای یخ زده را انجام دهند.

برنامه های ما مهارت های دانش پژوهان را در یخ و صخره نوردی ، کار با طناب و کرامپون و جهت یابی را ارتقا می دهد.برای تمام برنامه های کوهنوردی  یادآوری می کنیم وسایل و تجهیزات لازم را  داشته باشید و همچنین مطمئن میشویم اول تمرین کافی داشته باشید. سپس با آمادگی کافی و همچنین امنیت بیشتر به صعود بپردازید.

همچنین فرصت هایی برای صعود به قله پس از گذراندن دروس وجود دارد.  مانند دروس مربوط به صعود آلپاین و گرن پارادیز که شما میتوانید مهارت هایی که آموخته اید را بیازمایید.افراد به فشار و استرس به صورت های متفاوت واکنش نشان میدهند . زمانی که شما در یک سفر کوهنوردی هستید .در وضعیت سختی قرار میگیرید برخی افراد با  شرایط سخت بهتر از بقیه کنار می آیند .کسی که نمیتواند شرایط را خوب مدیریت کند نیاز به حمایت و کمک دارد که ما آن را ارائه میدهیم.

برای کوهنوردانی که تصمیم میگیرند محدودیت های خودرا کنار بزنند (نه برای افراد ضعیف)خیلی مهم است که خود را نه فقط از نظر فیزیکی بلکه از نظر جسمی هم آماده کنند.واقع بین باشید. برنامه ریزی خود را برای شرایط بدتر انجام دهید تا آمادگی لازم را داشته باشید اما امیدوار باشید که بهترین شرایط برایتان اتفاق می افتد.

تور کوهنوردی قله دلو

تور صعود قله لنین 7137 متر

تور کوهنوردی قله آرارات بزرگ 5137 متر از جبهه جنوبی (مسیر کلاسیک)

مقصد: کشور ترکیه
مدّت برنامه:  6  روز
نوع برنامه: کوهنوردی متوسّط
زمان صعود: خرداد، تیر، مرداد، شهریور، مهر ماه
مهلت ثبت نام: حداقل 15  روز قبل از تاریخ حرکت جهت اخذ مجوز

روز شمار برنامه
روز اوّل: شب حرکت از تبریز به طرف مرز رازی و بعد از تشریفات گمرکی همان روز ترانسفر به دوغوبیازیت اقامت در هتل
روز دوّم: حرکت با وسیله نقلیه ون به منطقه و ادامه صعود تا 3200 متر و بر پایی کمپ اول
روز سوّم: بعد از صرف صبحانه صعود تا کمپ دوم و شبمانی در چادر
روز چهارم: نیمه شب حرکت به سوی قله و همانروز برگشت به کمپ اول و شبمانی در چادر
روز پنجم: بعد از صرف صبحانه حرکت تا پای ماشین و بطرف دوغوبیازیت اقامت در هتل
روز ششم: بعد از صرف صبحانه حرکت بسوی مرز رازی و عصر در تبریز

قیمت ها :

ستون	تعداد نفرات	در تیم 10 نفره	در تیم 15 نفره	در تیم 20 نفره	در تیم 25 نفره
1	با غذا و قاطر	395 دلار	355 دلار	345 دلار	325 دلار
2	بدون غذا با قاطر	315 دلار	275 دلار	265 دلار	240 دلار
3	بدون غذا و قاطر	285 دلار	235 دلار	225 دلار	215 دلار

خدمات :
ترانسفر از تبریز تا مرز رازی و بالعکس تا 10 نفر با ون لوکس، 10 نفر به بالا با اتوبوس تک صندلی VIP  ترانسفر از مرز رازی تا دوغوبیازیت و بالعکس با ون 10 نفره یا 28 نفره

 دو شب هتل چهار ستاره سوپر لوکس در منطقه (دوغوبیازیت) در اتاق دو تخته فقط با صبحانه عالی

حمل بار هر نفر 20 کیلوگرم توسط قاطر از پای ماشین تا کمپ دوم و بالعکس برای شرکت کنندگان ردیف اول و دوم
راهنما از ترکیه و ایران، ارائه حکم صعود
تغذیه در کوه: صبحانه بصورت اپن (شبیه صبحانه هتل) با تنوع بیشتر، ناهار بصورت پاکتی پر بار (لانچ باکس)، شام عالی با سوپ و غذای اصلی و سالاد، جمعا 8 الی 9 وعده، ضمنا هنگام صرف چای تنقلات با بیسکویت و ویفر در چادر غذاخوری پذیرایی خواهد شد. در پکیج بدون غذا یعنی در کوه (ازدوغوبیازیت و بالعکس) هیچ سرویس غذایی داده نخواهد شد.
نصب طناب ثابت در مسیر یخچالی جهت بالا بردن ضریب اطمینان در صورت نیاز
بیمه حوادث انفرادی تا سقف 1/000/000/000 یک میلیارد ریال

موارد زیر شامل هزینه های ذکر شده نیستند.
عوارض خروج از کشور
تست PCR بزبان انگلیسی از بیمارستانهای معتبر در شهرستانها برای ورود به ترکیه، بعد از دریافت تست مشخصات خود را با گذرنامه خود مطابقت نمایید تا ایرادی نداشته باشد،. برگشتنی اگر تست نیاز باشد هزینه 170 لیر بوده و در دوغوبیازیت در مدت 6 ساعت جواب تست داده میشود.
با توجه باینکه منطقه تحت کنترل ژاندارم می باشد پرداخت 50 دلار برای اخذ مجوز صعود که جدا از هزینه ارزی می باشد در صورت مطالبه از مشتری دریافت خواهد شد. بدون مجوز صعود برنامه اجراء نمیکنیم، چون در صورت بروز هرگونه حادثه ای در منطقه مشکل اساسی بوجود می آید که قابل جبران نیست.
عوارض خروج از کشور، غذای بین راه تا مرز رازی و دوغوبیازیت و بالعکس، ناهار و شام در دوغوبیازیت، مکالمات تلفنی، انعام و غیره...، هزینه های شخصی، اقامت مازاد بیش از تعهدات مجری، پرداخت ما به تفاوت در صورت استفاده از اتاق یکنفره
عملیات امداد رسانی از قبیل: قاطر، ماشین، بیمارستان، پزشک، دارو، و غیره......

تجهیزات لازم برای صعود:
کفش مناسب در حد نیمه سنگین، کفش سبک جهت کوهپیمایی، دستکش دو انگشتی گرتکس، کاپشن و شلوار گرتکس، چراغ پیشانی از نوع با باتری یدک، دستکش پنج انگشتی پلار و یا پشمی، کیسه خواب پر قو 10درجه زیر صفر ، باتوم تلسکوپی یک جفت، پانچوی مخصوص باران، بلوز و شلوار پلار، قمقمه، لیوان، زیر انداز، کرم ضدآفتاب، شلوار از نوع کتان، جوراب پشمی یک جفت، عینک آفتابی از نوع یو وی، صندلی صعود و یا طناب انفرادی با یک عدد کارابین، بلوز آستین بلند از نوع کتان، چادر نسبت به تعداد نفرات، گرامپون و یا یخ شکن مناسب نسبت به کفش، کوله پشتی بزرگ جهت حمل بار و کوچک برای قله، اجاق و لوازم خوراک پزی برای افرادیکه پکیج بدون غذا خریداری کرده اند، داشتن کوله بزرگ برای افرادیکه پکیج فول خریداری کرده اند نیاز خواهد بود و کیسه بار با قفل مربوطه جهت حمل بار توسط قاطر ایمن تر می باشد.

مدارک لازم جهت ثبت نام:
1-کپی گذرنامه حداقل با شش ماه اعتبار از روز حرکت   2-پرداخت مبلغ دو میلیون تومان برای هر نفر و ارسال کپی فیش     3-پر نمودن تعهّد نامه آذرکوه با امضاء و اثر انگشت شرکت کننده و شاهد، آدرس کامل با مشخصات کامل جهت صدور بیمه حوادث انفرادی، مبلغ ریالی در روز حرکت به شرکت کننده نقدا عودت داده خواهد شد و هزینه بصورت دلاری دریافت خواهد شد در صورت کنسلی 10 روز مانده به تاریخ حرکت مبلغ پیش پرداختی تماما بعنوان خسارت بابت رزرو هتل و ماشین کسر خواهد شد. مسافران باید یک روز قبل از تاریخ حرکت در تبریز حضور داشته باشند حرکت نیمه شب انجام میگیرد.

نماینده شرکت آذر کوه در شیراز : نادر کرمی 09172618717 (تماس و واتساپ)

http://www.shirazjavanclub.ir         http://www.yurdcamp.ir

موفق و کامیاب باشید

9 واقعیت جالب در مورد کبک کانادا

یکی از استان های خاص و فوق العاده جذاب این کشور، استان فرانسوی زبان کبک است. در ادامه می خواهیم شما را با برخی از واقعیت های شنیدنی و جالب و شهرهای معروف و بزرگ این ایالت مشهور آشنا کنیم.

کانادا یکی از محبوب ترین کشورهای دنیا در میان بسیاری از گردشگران و علاقه مندان به دیدن مکان ها و فرهنگ های جدید است؛ کشوری که در هر بخشش یک فرهنگ، آب و هوای متفاوت و تاریخی شنیدنی را ارائه می دهد. به همین خاطر است که بسیاری از افراد سفرهای متعددی به این کشور را برای خودشان ترتیب می دهند تا بتوانند از استان ها، شهرها و پارک های ملی معروف این کشور دیدن کنند.

آمریکا زمانی به کبک حمله کرده است

در ۲۶ اکتبر سال ۱۸۱۳ و در دوره جنگ ۱۸۱۲، آمریکا به استان کبک حمله کرد. با این که بیشتر از ۴۰۰۰ آمریکایی تلاش کردند مونترال را تصرف کنند، اما با مقاومت حدود ۱۶۳۰ سرباز کانادایی فرانسوی متوقف شدند. اگر آمریکایی ها در این حمله موفق می شدند، مطمئنا تمام تاریخ آمریکای شمالی با آن چه که امروز می دانیم متفاوت می بود و کانادا به آن شکلی که ما آن را می شناسیم دیگر وجود نداشت.

کبک قدیمی ترین خبرنامه انگلیسی زبان قاره آمریکای شمالی را دارد

با این که کبک کانادا، استانی فرانسوی زبان است، با این حال شهر کبک منزلگاه یکی از قدیمی ترین خبرنامه های انگلیسی زبان این قاره یعنی هفته نامه تلگرام کبک است. این هفته نامه در سال ۱۷۶۴ تأسیس شده و حالا به عنوان یکی از قدیمی ترین خبرنامه های باقی مانده در کانادا به حساب می آید.

از نظر مساحت کبک یکی از بزرگ ترین استان های کانادا است

با داشتن بیشتر از ۱.۵ میلیون کیلومتر مربع مساحت، کبک تقریبا ۵۰ درصد بزرگ تر از استان انتاریو و تنها کمی کوچک تر از آلاسکا است. شاید به اندازه منطقه کانادایی نوناووت (با مساحت حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع) بزرگ نباشد، اما نوناووت در واقع جز استان های کانادا به حساب نمی آید و در نتیجه استان کبک عنوان بزرگ ترین استان این کشور را بدون رقیب از آن خود می کند.

کوه های آپالاچیان از میان کبک عبور می کنند

رشته کوه های آپالاچیان از مرز آمریکا و کانادا عبور می کنند و به استان کبک می رسند. اما راه شان به همین جا هم ختم نشده و با عبور از این استان به نیوفاندلند و لابرادور می رسند. در واقع رشته کوه آپالاچیان حدود ۳۲۰۰ کیلومتر در امتداد کشور کانادا امتداد پیدا کرده اند.

۳۰ سال طول کشید تا کبک هزینه المپیک ۱۹۷۶ را بازپرداخت کند

المپیک سال ۱۹۷۶ در مونترال برگزار شد. برگزاری این بازی ها باعث شد این استان برای تأمین هزینه ها متحمل بدهکاری های فراوانی شود. در نهایت پرداخت بدهی های بازی های المپیک تا سال ۲۰۰۶ زمان برد، یک دوره زمانی طولانی و طاقت فرسای ۳۰ ساله بعد از پایان بازی ها.

استادیوم المپیک مونترال یکی از بزرگ ترین برج های شیب دار در تمام جهان است

شاید اگر در مورد استادیوم المپیک بدانید، بتوانید حدس بزنید این همه بدهی از کجا ناشی شده اند. برای بازی های المپیک ۱۹۷۶ یکی از خاص ترین و جالب توجه ترین استادیوم های جهان (حداقل در زمان خودش) ساخته شد. برج این استادیوم که گنبد و سقف آن را نگه می دارد، با داشتن ۱۷۵ متر طول بلندترین برج شیب دار در تمام جهان است. ساخت این بنا بیشتر از ۱.۶ میلیون دلار هزینه داشت و در واقع برای بازی های آن سال تکمیل نشد. درخواست های متعددی برای خراب کردن این استادیوم داده شده است، چرا که این سازه مشکلات ساختمانی فراوانی دارد؛ با این وجود این استادیوم بر روی خط مترو قرار دارد، در نتیجه خراب کردن آن ۷۰۰ میلیون دلار هزینه خواهد داشت.

کانادایی های مونترال یکی از قدیمی ترین تیم های تاریخ NHL هستند

تیم کانادینز یکی از اولین تیم های حاضر در اتحادیه ملی هاکی کانادا در سال ۱۹۰۹ بوده است. نام مستعار این تیم، هم در زبان انگلیسی هم در زبان فرانسوی هابز است. این تیم ۲۴ بار جام استنلی را از آن خود کرده است. این تیم همچنین اولین تیم در تاریخ NHL بود که توانست ۳۰۰۰ بازی برد داشته باشد. بیش ترین تعداد قهرمانی های جام استنلی این تیم در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی اتفاق افتاده اند، زمانی که آن ها ستاره های واقعی و تیمی فوق العاده قدرتمند داشتند. البته در سال های بعد آن ها تمام ابهت خود را از دست ندادند و در فصل ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ هم این جام را دوباره از آن خود کردند.

مونترال دومین شهر بزرگ در کانادا است

منطقه شهری بزرگ مونترال منزلگاه بیشتر از ۴ میلیون نفر است، شامل نیمی از جمعیت استان کبک. شما با شهری چند فرهنگی و پر جنب و جوش طرف هستید. مونترال همچنین پایتخت اقتصادی کبک است؛ جایی که برخی از بزرگ ترین شرکت های بین المللی در این کشور و همچنین مهم ترین صنایع کانادا در آن فعالیت می کنند. حوزه های علوم هوایی، علوم زیستی و تکنولوژی اطلاعات بیشترین شاغلان را در خود دارند.

شهر کبک پایتخت سیاسی استان کبک است

این شهر هم مانند مونترال، هر سال میزبان تعداد زیادی تازه وارد از نقاط مختلف جهان است. منطقه مرکزی این شهر حدود ۸۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. بسیاری از کسانی که در شهر کبک کار می کنند، منطقه حومه شهری و دهکده های کوچک اطراف شهر را برای زندگی انتخاب کرده اند، به این شکل بهترین های هر دو سبک زندگی را تجربه می کنند. به عنوان پایتخت استانی، این شهر کارمندان دولتی فراوانی دارد، به علاوه تعداد زیادی دانشگاه و کالج سطح برتر. صنعت گردشگری نیز یکی از اصلی ترین صنایع درآمدزا برای این شهر است، جایی که گردشگران می توانند از تاریخ و طبیعت زیبای این شهر لذت ببرند.

قیمت ارز؛ آیا کوهنوردان مستقل با صعودهای برون مرزی خداحافظی می‌کنند؟

افزایش قیمت ارز در ماه‌های اخیر بر روی فعالیت ورزشکاران مستقل مخصوصا کوهنوردانی که خواهان صعودهای برون مرزی هستند تاثیر گذاشته است به‌طوریکه یکی از این کوهنوردان به خبرنگار یورونیوز می‌گوید با ادامه این وضعیت باید قید صعودهای خارجی را بزند.

پروانه کاظمی پرافتخارترین کوهنورد زن ایران است. او به تازگی از گاشربروم ۲ به تهران بازگشته و به دلیل تغییرات آب و هوایی و بهمن و بوران شدید در منطقه، موفق به صعود به قله نشده است. با این حال او صعود به پنج قله ۸ هزارمتری جهان را در کارنامه دارد و تنها زن ایرانی به شمار می‌آید که چنین کارنامه پر و پیمانی از صعودهای بین‌المللی به دست آورده، آن هم به طور مستقل و بدون حمایت فدراسیون کوهنوردی و نهادهای دولتی.

اکنون نیز با بحران ارزی پیش آمده در کشور خیلی صریح به یورونیوز می‌گوید: «بعید می‌دانم سفر برون‌مرزی دیگری بتوان رفت و صعود برون مرزی داشت. قبل سفر به پاکستان برای صعود به گاشربروم بیشترین استرسی که کشیدم از همین ماجرای ارز بود.»

او اضافه می‌کند: «ورزش کوهنوردی ارتفاع به‌گونه‌ای است که باید تمام وسایل خارجی باشند و حتی در تهیه وسیله کوهنوردی هم با این قیمت ارز به مشکل برمی‌خوریم.»

افزایش قیمت ارز در ماه‌های اخیر بر روی فعالیت ورزشکاران مستقل مخصوصا کوهنوردانی که خواهان صعودهای برون مرزی هستند تاثیر گذاشته است به‌طوریکه یکی از این کوهنوردان به خبرنگار یورونیوز می‌گوید با ادامه این وضعیت باید قید صعودهای خارجی را بزند.

پروانه کاظمی پرافتخارترین کوهنورد زن ایران است. او به تازگی از گاشربروم ۲ به تهران بازگشته و به دلیل تغییرات آب و هوایی و بهمن و بوران شدید در منطقه، موفق به صعود به قله نشده است. با این حال او صعود به پنج قله ۸ هزارمتری جهان را در کارنامه دارد و تنها زن ایرانی به شمار می‌آید که چنین کارنامه پر و پیمانی از صعودهای بین‌المللی به دست آورده، آن هم به طور مستقل و بدون حمایت فدراسیون کوهنوردی و نهادهای دولتی.

اکنون نیز با بحران ارزی پیش آمده در کشور خیلی صریح به یورونیوز می‌گوید: «بعید می‌دانم سفر برون‌مرزی دیگری بتوان رفت و صعود برون مرزی داشت. قبل سفر به پاکستان برای صعود به گاشربروم بیشترین استرسی که کشیدم از همین ماجرای ارز بود.»

او اضافه می‌کند: «ورزش کوهنوردی ارتفاع به‌گونه‌ای است که باید تمام وسایل خارجی باشند و حتی در تهیه وسیله کوهنوردی هم با این قیمت ارز به مشکل برمی‌خوریم.»

پروانه کاظمی

وی با اشاره به اینکه اگر یک کوهنورد مستقل از این مرحله عبور کند، مشکل دیگری پیش می‌آید: «قرارداد با شرکت خارجی باید بسته شود که لازم است چندین هزار دلار به آن‌ها داده شود. شرایط به‌گونه‌ای است که شما حتی اگر پول هم داشته باشید نمی‌توانید ارز بخرید.»

افزایش قیمت ارز در ماه‌های اخیر بر روی فعالیت ورزشکاران مستقل مخصوصا کوهنوردانی که خواهان صعودهای برون مرزی هستند تاثیر گذاشته است به‌طوریکه یکی از این کوهنوردان به خبرنگار یورونیوز می‌گوید با ادامه این وضعیت باید قید صعودهای خارجی را بزند.

پروانه کاظمی پرافتخارترین کوهنورد زن ایران است. او به تازگی از گاشربروم ۲ به تهران بازگشته و به دلیل تغییرات آب و هوایی و بهمن و بوران شدید در منطقه، موفق به صعود به قله نشده است. با این حال او صعود به پنج قله ۸ هزارمتری جهان را در کارنامه دارد و تنها زن ایرانی به شمار می‌آید که چنین کارنامه پر و پیمانی از صعودهای بین‌المللی به دست آورده، آن هم به طور مستقل و بدون حمایت فدراسیون کوهنوردی و نهادهای دولتی.

اکنون نیز با بحران ارزی پیش آمده در کشور خیلی صریح به یورونیوز می‌گوید: «بعید می‌دانم سفر برون‌مرزی دیگری بتوان رفت و صعود برون مرزی داشت. قبل سفر به پاکستان برای صعود به گاشربروم بیشترین استرسی که کشیدم از همین ماجرای ارز بود.»

او اضافه می‌کند: «ورزش کوهنوردی ارتفاع به‌گونه‌ای است که باید تمام وسایل خارجی باشند و حتی در تهیه وسیله کوهنوردی هم با این قیمت ارز به مشکل برمی‌خوریم.»

وی با اشاره به اینکه اگر یک کوهنورد مستقل از این مرحله عبور کند، مشکل دیگری پیش می‌آید: «قرارداد با شرکت خارجی باید بسته شود که لازم است چندین هزار دلار به آن‌ها داده شود. شرایط به‌گونه‌ای است که شما حتی اگر پول هم داشته باشید نمی‌توانید ارز بخرید.»

خانم کاظمی می‌گوید برای صعود اخیرش به گاشربروم ۲ تنها ۵۰۰ یورو ارز مسافرتی داده شد: «آن زمان که می‌خواستم به اورست بروم همین مشکل را داشتم. به بانک مرزی نامه دادم که اگر امکان دارد به من ارز دولتی بدهید چون برای ثبت یک رکورد جهانی برای ایران این سفر را انجام می‌دهم. اصلا به من جوابی ندادند. الان که دیگر وضعیت جای خود دارد.»

او تصریح می‌کند: «در حال حاضر بعید نیست که به من بگویند که چرا اصلا ورزش می‌کنم. به همین خاطر بعید می‌دانم بتوان با این وضعیت به صعودهای بین‌المللی دیگری فکر کرد.»

وی درباره تجربه آخر خودش می‌گوید: « روز آخری که می‌خواستم بروم باید مقداری دلار می‌خریدم. وقتی تلفن می‌زدم می‌گفتند قیمت ۷ هزار و ۴۰۰ تومان است. وقتی به صرافی می‌رسیدم قیمت ۷ هزار و ۵۰۰ می‌شد. تصمیم که می‌گرفتم قیمت به ۷ هزار و ۶۰۰ تومان می‌رسید. اصلا نمی‌دانستم چه باید بکنم؟»

گویا شرایط ارزی در کشور کوهنوردان مستقلی چون پروانه کاظمی را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد. مشکلاتی که شاید به عدم تداوم برنامه‌ریزی صعودهای بین‌المللی این دسته از کوهنوردان بینجامد. تیم‌های ملی مختلف کماکان با حمایت فدراسیون‌ها در حال اعزام به مسابقات بین‌المللی هستند و ورزشکاران مستقل در رشته‌هایی چون کوهنوردی باید خودشان را برای روزهای سخت پیش رو آماده کنند.

آیا به سمت یک فاجعه در K2 می رویم؟

یکی از صعود زمستانی K2 در سالجاری به قلم آنجلا بناویدز حاوی جزئیات و اطلاعاتی بسیار جالب از تیم های حاضر:

آیا تاریخ کوهنوردی در حال ساخت “در هوای رقیق” دیگری است؟ در پایان یک سال که مثل هیچ سال دیگری نیست، K2، زمستانی را خواهد دید که تا به حال ندیده است.

کمتر از 30 نفر هستند که تجربه یک صعود زمستانی به قله هشت هزارمتری را دارند، اما هیچکدام K2 را صعود نکرده اند، تنها 8000 متری باقیمانده در زمستان، با این وجود بیش از 70 کوه نورد در حال حاضر به کوه موسوم به “وحشی” هجوم آورده اند، در میان آنها فقط یک نفر می داند که یک هشت هزارمتری در زمستان قراقروم چقدر سرد و سبعانه می تواند باشد. فقط دو نفر دیگر در این فصل روی K2 تلاش داشته اند، داوطلبان در چهار تیم (فعلا) تقسیم بندی شده اند و یکی از آنها، تیمی است تجاری. چندان عجیب نیست که احتمالا اولین بودن در این رویداد توجه جامعه کوهنوردی را در سراسر جهان به خود جلب کرده باشد. حدس و گمان ها بسیار زیاد شده است، در مورد شخصیت ها، چگونگی انتخاب سبک صعود، حد چالش، تصویر کلی در اینجا با اولین صعود زمستانی 13 قله هشت هزارمتری دیگر تفاوت زیادی دارد. این تقریبا چاشنی تئاتری دارد.

فاجعه ای در شرف وقوع؟

این چیزی است که قبل از اورست 1996 دیده نشده است، در آن زمان، دو اکسپدیشن تجاری برای بالاترین تعداد مشتری در صعود به رقابت پرداختند، شخصیت های بسیار متفاوتی در جستجوی شکوه، با یکدیگر درگیر شدند و فاجعه در روز صعود به قله رخ داد، البته این بار هیچکس طالب چنین فاجعه ای نیست اما عناصر منتهی به این فصل K2 در حال ایجاد همان حسی هستند که قبلا دیده شده.

“این تعداد بالای نفرات (کوهنوردان) نشان دهنده اندازه جاه طلبی انسان برای تبدیل شدن به بخشی از (تاریخ) کوهنوردی است” این گفته سیمونه مورو در مصاحبه اخیر خود می باشد اما اضافه کرده که جاه طلبی بدون تجربه مناسب، مهارت و بیش از همه یک “تیم مناسب” کافی نخواهد بود. اما علیرغم یک یا دو تیم کاملا آماده، K2 میزبان گروهی ناهمگن از افراد خواهد بود که با انگیزه ای از شهرت گرفته تا منافع تجاری هدایت می شوند. در مرکزیت این درام سون سامیت تِرک نپالی قرار دارد که به سرعت از یک اپراتور محلی به بزرگ ترین سازمان دهنده اکسپدیشن های هیمالیا تبدیل شده است. آنها ظرفیت چشمگیری برای یافتن راه حل های خلاقانه نشان داده اند، بدون شک مانند هر شرکت جهانگردی دیگر در جهان، صدمه دیده اند، آنها مطمئنا در تلاشند تا از یک سال فاجعه بار دیگر جلوگیری کنند، هنگامی که پاکستان مایل به پذیرش کوه نوردان خارجی شد، این شرکت یک ماجراجویی بزرگ را برای ثبت رکورد سازماندهی کرد.

هزینه برای ورود به تاریخ

و چه ماجراجویی: با توجه به منابع اکسپلوررز، با پرداحت حدود 35000 دلار شما این فرصت را دارید تا چالش آخر حل نشده در هیمالیا را شکست دهید. این پروژه کاملا سرویس دهی شده دارای اکسیژن مکمل فراوان، تیم نصب کننده طناب ثابت در هر گام از مسیر، راحتی زایدالوصف در کمپ اصلی، راهنما شرپاهای با تجربه و کوه نوردان حرفه ای همچون سرگی مینگوته و آرنولد کاستر است که به پیشروی نظارت دارند، تعداد قابل توجهی ثبت نام کرده اند، اگرچه همه قبلا چندین هشت هزارمتری صعود کرده اند اما سطح مهارت آنها متفاوت است. برخی از آنها همیشه از راهنما برخوردار بوده اند در حالی که مابقی در گروههای کوچک و مستقل و بدون اکسیژن برنامه اجرا کرده اند و همگی در شرف شروع یک تجربه جدید هستند که با خطر قابل توجهی سروکار دارد، K2 زمستانی، اورست نیست، حتی اورست زمستانی هم نیست، آلکس تکسیکون اشاره کرده که روزهای آفتابی در اورست معمول است اما در K2 اینگونه نیست، ژانویه گذشته او در کمپ اصلی K2 ایگلو درست کرد در صورتیکه در اورست در همین موقع از سال نیازی به این کار نیست.

فیلمی از یک روز توآم با باد در کمپ اصلی K2 در ژانویه، فیلمبرداری شده توسط آلکس تکسیکون، نقشه تعاملی جالب را برای کل مسیر توسط ردیاب تکسیکون چک کنید.

یک دلیل وجود دارد که چرا K2 هنوز در زمستان صعود نشده

کهنه کاران زمستانی درمورد اینکه کوه نوردان غیرحرفه ای چه مدت می توانند در کمپ اصلی K2 در زمستان دوام بیاورند، تردید دارند، سیمونه مورو خاطرنشان می کند: ” اکثر این مشتریان به کمپ اصلی می رسند، یکی دو هفته در آنجا سپری می کنند، دیوانه وار از سرما رنج می برند و بعد با کل هزینه ای که پرداخت کرده اند و فقط از پنج درصد خدمات آن استفاده کرده اند به خانه برمی گردند، از نقطه نظر تجاری این بسیار هوشمندانه است در حالی که برای تاریخ کوهنوردی چندان شایسته نیست”

همگی کوهنورد هستند اما چگونه به صورت تیمی انسجام خواهند یافت؟ برخی از آنها مرتبا در گذشته با یکدیگر صعود داشته اند در حالی که مابقی فقط به قضاوت خود در هنگام کار و استقامت شرپاهای شخصی خود اتکاء می کنند. چنین چیزی در مورد ماگدلنا کرزوکوفسکای لهستانی صادق است که در مصاحبه ای با  RMF24  این دونده سابق پیست اظهار داشته او در تیم، هیچکس را نمی شناسد و براساس سطح راحتی خود صعود خواهد کرد، او گفته که ما فقط یک تیم بین المللی در کمپ اصلی هستیم، بالاتر از آن هر کس به تنهایی کار خواهد کرد و تصمیم خود را می گیرد. کورزوکوفسکا در اورست با اکسیژن مکمل، در ماکالو بدون اکسیژن، تجربه کسب کرده و به قدرت خود به عنوان یک ورزشکار اعتماد دارد. در K2 او با دو شرپای شخصی و اسوالد رودریگو پریرایی فیلمبردار صعود خواهد کرد که اغلب برای تیم زمستانی لهستانی ها در هیمالیا فیلمبرداری کرده است.

کهنه کار زمستانی، یاسیک تِلر، پیش بینی ایجاد مشکل هنگام تردد کوه نوردان برای هم هوایی بین کمپ اصلی و کمپ های بالاتر را کرده است زیرا به دلیل کمبود جا، به ویژه در کمپ اصلی پیشرفته و کمپ یک، زیر مکان موسوم به دوکش خانه، فقط در چند چادر آنهم به صورت فشرده امکان اقامت وجود دارد.

کمپ یک با آرامش فاصله زیادی دارد، حتی در تابستان، عکس از مایک هورن

کمپ یک با آرامش فاصله زیادی دارد، حتی در تابستان، عکس از مایک هورن

اگر تلاش های قبلی در زمستان K2 چیزی را آموزش داده باشند، آن خسارتی است که به دلیل ارتباط ضعیف بین کوه نوردان، برخوردهای منفی و عدم همکاری بوجود می آید. اکسپدیشن های اخیر به این کوه با اختلافات یا مشاجرات توأم بوده، تیم لهستان و دنیس اروبکو در سال 2017، مشاجرات سخت بین تیم های آلکس تکسیکون و واسیلی پیتسوف در سال 2018 و انتقادات توماز روتاز و جان اسنوری از لیدری مینگما گیالجی (جیلجی) معروف به مینگما جی، هنگامی که آنها سال گذشته به اولین اکسپدیشن تجاری برای صعود زمستانی K2 ملحق شدند.

تاریخچه درگیری

امسال مینگما جی و اسنوری در دو تیم جداگانه به K2 بازگشته اند، اسنوری دو باربر ارتفاع استخدام کرده که اتفاقا محمدعلی سدپارا، مشهورترین کوه نورد در ارتفاع بالا در پاکستان و پسرش ساجد هستند، سدپارای بزرگ اولین صعود زمستانی نانگاپاربات را در کارنامه خود دارد. مینگما جی نیز با تجربه تلخ سال گذشته سوخته بنابراین امسال به جای مشتری با دو همکار قوی خود قصد صعود دارد. مینگما منکر بحث های گذشته است و ادعا می کند که مایل است با همه در کوهستان همکاری کند و رسانه ها را به دلیل ایجاد فضای رقابت سرزنش می کند.

سرانجام نیرمال پورجای فوق ستاره اعلام کرده که در تلاش زمستانی K2 مشارکت خواهد داشت اما طبق معمول او هیچ جزئیاتی ارائه نمی دهد، آیا او بخشی از تیم سون سامیت خواهد بود یا بطور مستقل صعود خواهد کرد؟ هیچکس نمی داند.

اما حقیقت همچنان باقی است که برای اولین صعود زمستانی K2 رقابت وجود دارد. این همان چیزی است که باعث می شود بسیاری از لذت مشکوک کوهنوردی در دمای منفی 30 درجه سانتیگراد استقبال کنند. در حال حاضر سئوال این نیست که چه کسی به قله می رسد بلکه باید دانست که تا کجا پیش خواهند رفت و آیا همه به سلامت از K2، زمانی که چهره واقعی خود را نشان دهد، خواهند گریخت؟ مستند 39 دقیقه ای در این آدرس در مورد تلاش لهستانی ها در صعود زمستانی K2 در سه سال پیش، روایتی است از برخی مشکلات بالقوه حتی برای این خبره های زمستانی.

منبع: اکسپلورر وب

ترجمه: وبلاگ گلکوه

آشنایی با رشته کوه های هیمالیا

رشته کوه هیمالیا، هیمالیای نپال یا رشته کوه های هیمالیا مجموعه ای وسیع از یک منطقه کوهستانی است که به شکل مانعی بین فلات تبت و شبه قاره هند قرار دارد. این رشته شامل برخی از بلندترین کوههای دنیا با بیش از ۱۱۰ قله با ارتفاع بیشتر از ۲۴۰۰۰ فوت (حدودا ۷۳۰۰ متر) می باشد. معروف ترین هم در بین آنها اورست یا ساگارماثا با ارتفاع ۸۸۵۰ متر است.

مجموعه رشته کوه هیمالیا برای هزاران سال الهام بخش مردمان جنوب آسیا در ادبیات، افسانه ها و مذاهبشان بوده است. نام هیمالیا در زبان سانسکریت به معنای اقامتگاه برف می باشد. همچنین باید این نقطه را جایی برای بزرگترین چالشهای دنیای کوهنوردی و کوهنوردان جهان دانست.

محل قرارگیری

این رشته، که مرز شمالی شبه قاره هند را تشکیل میدهد و تقریبا یک مانع صعب العبور بین آن و سرزمین های شمالی می باد، بخشی از یک کمربند کوهستانی وسیع است که در از شمال افریقا تا سواحل اقیانوس آرام در جنوب شرقی آسیا امتداد دارد. خود رشته کوه هیمالیا ۲۵۰۰ کیلومتر طول دارد که از شرق به قله نانگاپاربات (۸۱۲۶ متر) در بخش تحت کنترل پاکستان در منطقه کشمیر تا نامچه براوا (۷۷۶۵ متر) در منطقه خودمختار تبت چین گسترده شده است. هیمالیا از شمال غربی با رشته کوههای هندوکش و قراقوروم و از شمال با فلات مرتفع و گسترده تبت همسایه است. عرض رشته کوه هیمالیا از جنوب به شمال بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ کیلومتر متغیر میباشد. مساحت کل این مجموعه نیز چیزی حدود ۵۹۵۰۰۰ کیلومتر است.

کشورها و رشته کوه هیمالیا

بیشتر قسمت های این رشته کوه ها در کشورهای هند، نپال و بوتان قرار گرفته است، البته چین و پاکستان هم در بخشهایی با این کشورها شریک هستند. در منطقه مورد مناقشه کشمیر ، پاکستان دارای کنترل اداری حدود ۳۲۴۰۰ مایل مربع (۸۳،۹۰۰ کیلومتر مربع) از محدوده واقع در شمال و غرب “خط کنترل” ایجاد شده بین هند و پاکستان در سال ۱۹۷۲ است. چین حدود ۱۴۰۰۰ مایل مربع (۳۶۰۰۰ کیلومتر مربع) در منطقه لاداخ کشمیر و ادعای قلمرو در منتهی الیه شرقی هیمالیا در ایالت آروناچال پرادش هند را دارد. این اختلافات مشکلات مرزی هند و همسایگان آن را در منطقه هیمالیا برجسته می کند.

مشخصه های فیزیکی

از مشخصترین ویژگی های هیمالیا می توان به ارتفاعات سر به فلک کشیده ، قله های دندانه دار و پرشیب ، یخچال های طبیعی آلپی که اغلب دارای ابعاد فوق العاده هستند ، توپوگرافی عمیق بر اثر فرسایش ، تنگه های رودخانه ای به ظاهر غیرقابل تشخیص ، ساختار زمین شناسی پیچیده و مجموعه ای از کمربندهای بلند (یا مناطق) اشاره کرد. هیمالیا به عنوان یک هلال غول آسا ظاهر می شود که محور اصلی از بالای خط برف بالا عبور میکند ، جایی که مناطق برفی ، یخچال های کوهستانی و بهمن ها همه یخچال های دره های پایینی را تغذیه می کنند که به نوبه خود منابع بیشتر رودخانه های هیمالیا را تشکیل می دهند. بخش عمده رشته کوه هیمالیا ، در زیر خط برف قرار دارد. روند کوه سازی در دامنه های این مجموعه همچنان فعال است.

اکتشافات

اولین سفرها به طریق هیمالیا توسط بازرگانان ، چوپانان و زائران انجام شد. حجاج معتقد بودند که هرچه سفر سخت تر باشد ، آنها را به نجات یا روشنگری نزدیکتر می کند. معامله گران و چوپانان ، گذرگاه های عبور از ۱۸۰۰۰ تا ۱۹۰۰۰ فوت (۵۵۰۰ تا ۵۸۰۰ متر) را به عنوان شیوه زندگی پذیرفتند. با این حال ، برای دیگران ، هیمالیا سدی ترسناک و خطرناک بود.

اولین نقشه مشخص هیمالیا با دقت نسبی در سال ۱۵۹۰ توسط آنتونیو مونسرات ، مبلغ اسپانیایی دربار اکبر، امپراطور مغول تهیه شد. در سال ۱۷۳۳ ، یک جغرافی دان فرانسوی ، Jean-Baptiste Bourguignon d’Arville ، اولین نقشه تبت و محدوده هیمالیا را بر اساس اکتشافات سیستماتیک تهیه کرد. در اواسط قرن نوزدهم ، بررسی هند باعث ایجاد برنامه ای منظم برای اندازه گیری صحیح ارتفاعات قله های هیمالیا شد. قله های نپال و اوتاراخاند بین سالهای ۱۸۴۹ و ۱۸۵۵ مشاهده و نقشه برداری شده است. نانگا پاربات ، و همچنین قله های رشته قراقوروم در شمال ، بین سالهای ۱۸۵۵ و ۱۸۵۹ مورد بررسی قرار گرفتند.

نام گذاری های اولیه

نقشه برداران نام های مشخصی را به قله های بی شماری که مشاهده کردند، اختصاص ندادند. اما آنها را با حروف و اعداد رومی به مظنور متمایز کردن این ارتفاعات بهره بردند. . بنابراین ، در ابتدا کوه اورست به سادگی “H” برچسب گذاری شد. سپس به نام XV در ۱۹۵۰ تغییر نام یافت. در سال ۱۸۶۵ به Peak XV به سر جورج اورست ، نقشه بردار هند از ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۳ تغییر نام داد. تا سال ۱۸۵۲ محاسبات به اندازه کافی پیشرفته نبودند تا بتوانند درک کنند که Peak XV بالاتر از هر کوه دیگر در جهان میباشد. تا سال ۱۸۶۲ بیش از ۴۰ قله با ارتفاعات بیش از ۱۸۰۰۰ فوت (۵۵۰۰ متر) برای اهداف نقشه برداری صعود شده بودند.

علاوه بر اکتشافات نقشه برداری ، مطالعات علمی مختلفی در مورد هیمالیا در قرن نوزدهم انجام شد. بین سالهای ۱۸۴۸ و ۱۸۴۹ گیاه شناس انگلیسی جوزف دالتون هوکر مطالعه پیشگامانه ای درباره زندگی گیاهان هیمالیای سیکیم انجام داد. به دنبال او افراد دیگری از جمله (در اوایل قرن ۲۰) طبیعت شناس انگلیسی انگلستان ریچارد دبلیو. ه. هینگستون ، که گزارش های ارزشمندی از تاریخ طبیعی حیوانات در ارتفاعات بلند در هیمالیا نوشت ، در این منطقه فعالیت کردند.

پس از جنگ جهانی دوم ، بررسی های هند تعدادی نقشه در مقیاس بزرگ از هیمالیا از عکس های هوایی تهیه کرد. همچنین نقشه هایی از مناطق هیمالیا توسط جغرافی دانان و نقشه برداران آلمان با کمک فتوگرامتری زمین تهیه شد. علاوه بر این ، از شناسایی ماهواره برای تولید نقشه های دقیق تر و دقیق تر استفاده شده است. عکسهای هوایی همراه با سایر روشهای مشاهده علمی برای نظارت بر تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر محیط هیمالیا – به ویژه رکود یخچالهای طبیعی – استفاده شده است.

کوهنوردی در رشته کوه هیمالیا

کوهنوردی هیمالیایی در دهه ۱۸۸۰ با یک بریتانیای به نام دبلیو-دبلیو گراهام آغاز شد. گراهام ، ادعا می کرد در سال ۱۸۸۳ چندین قله را صعود کرده است. اگرچه گزارش های وی با شک و تردید پذیرفته شد ، اما این گزارش ها باعث ایجاد علاقه به رشته کوه هیمالیا در میان دیگر کوهنوردان اروپایی شدند. در اوایل قرن ۲۰ تعداد اعزام های کوهنوردی به طور قابل توجهی به رشته قراقوروم و به کوماون و سیکیم هیمالیا افزایش یافت.

بین جنگ های جهانی اول و دوم ، یک ترجیح ملی خاص برای قله های مختلف ایجاد شد: آلمانی ها در نانگاپاربات و کانگچن جونگا ، آمریکایی ها در K2 (در قراقوروم) و انگلیسی ها در کوه اورست و ژاپنی ها در ماناسلو متمرکز شدند. تلاش ها برای صعود اورست از سال ۱۹۲۱ آغاز شد و حدودا دوازده مورد از آنها قبل از موفقیت در ماه مه ۱۹۵۳ توسط کوهنورد نیوزلندی ادموند هیلاری و همنورد تبتی اش تنزینگ نورگی انجام شد. در همان سال یک تیم اتریشی-آلمانی به سرپرستی کارل هرلیخ کوفر به قله نانگاپاربات رسید.

چالش های جدید

پس از صعود موفقیت آمیز بر قله های بلند رشته کوه هیمالیا ، کوهنوردان به دنبال چالش های بیشتری برای آزمایش مهارت ها و تجهیزات خود بودند. برخی تلاش کردند تا با مسیرهای دشوارتری به قله ها برسند ، در حالی که برخی دیگر با کمترین میزان ابزار یا بدون استفاده از اکسیژن کمکی به بالاترین ارتفاعات صعود کردند. دسترسی آسانتر به کوهها تعداد فزاینده ای از کوهنوردان و کوهپیماها را به این منطقه می آورد – فقط هر ساله صدها تن تلاش میکنند تا اورست را صعود کنند.

در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم ، تعداد سالانه سفرهای کوهنوردی و تورهای گردشگری به هیمالیا به قدری زیاد بود که در برخی مناطق با از بین بردن زندگی گیاهان و حیوانات و با پشت سر گذاشتن مقدار رو به رشد زباله همراه بود. علاوه بر این ، افراد بیشتری در چنین محیط بسیار خطرناکی در معرض خطر قرار گرفتند. همانطور که در سال ۲۰۱۴ اتفاق افتاد ، زمانی که بیش از ۴۰ کوهنورد خارجی در طوفان برفی در نزدیکی آناپورنا از بین رفتند.