سالروز در گذشت لیلا اسفندیاری

لیلا اسفندیاری کجوری راد متولد۲۷ بهمن ۱۳۴۹ .  کوهنورد ایرانی بود که رکوردهای صعود متعددی را به عنوان نخستین زن کوهنورد ایرانی به نام خود به ثبت رساند.ایشان عضو باشگاه کوه‌نوردی و اسکی دماوند و هیأت موسس انجمن غارنوردان و غارشناسان ایرانیان نیز بودند. لیلا اسفندیاری پس از فتح قله گاشربروم ۲ در دومین تلاش خود، در بازگشت تیمی (۶ مرد و لیلا) از قله به سمت کمپ ۳، در ساعت ۱۳ روز جمعه مورخ ۳۱ تیر ۱۳۹۰ (۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱) از شیب یخی زیر قله سقوط می‌کند و در ارتفاع ۷۲۰۰ متری متوقف می‌شود. جسد وی همچنان در همان محل سقوط در منطقه قره‌قروم پاکستان باقی مانده است.

امروز دومین سالگرد در گذشت لیلا اسفندیاری هست . کسی که عاشق کوهنوردی بود و جانش را فدای این عشقش کرد و در آغوشش جان داد. کسی که سختی های زیادی در این راه متحمل شد. کسی که خسته نشد با اینکه دیگر پاهایش توان رفتن نداشت در این مسیر پر پیچ و خم. کسی که افتخارات زیادی کسب کرد برای ایران عزیز ولی صدایش در نیامد و نمی دانم چرا ما باید افتخارآفرینان کشورمان پس از مرگشان بشناسیم؟ و در روز مرگشان تازه به یادشان بیفتیم؟ ولی خوشبختانه عزت از هستی بخش جهان است و اوست که هر شخصی را بخواهد عزیز می کند همان گونه که لیلا اسفندیاری را عزیز کرد بین مردم و پس از مرگ طرفداران زیادی پیدا کرد و همه با نوع تفکرش نسبت به کوهنوردی و پشتکارش در این راه و نوع زندگیش بیشتر آشنا شدن.

 با تشکر از وبلاگ http://leila-esfandiari.persianblog.ir

شعر زیبای پیش رو پس زمان اعلام  خبر سقوط این کوه بانوی ایران زمین توسط استاد کوهنوردی ؛ اسکی و شعر آقای کریم لقمانی سروستانی  برای این شیر زن ایران  سروده شده است  که تقدیم شما می گردد . همچنین اصل این شعر در سایت خصوصی ایشان (سرو ناز http://sarvenaz.blogsky.com) در مرداد ماه انتشار یافته است.

سروها استاده میمیرند(بیاد لیلا اسفندیاری شیرزن کوهنوردی ایران) 

کوله بارش سنگین
گامهایش استوار
نگاهش سوی قله
گاشربروم 2 درانتظارصعود این شیرزن
یخچالها یکی یکی درنوردید
خسته گی مرده بود درتن اش
گامهایش همچنان توانمند ومقاوم
آنچنان قایقی درامواج آرام دریا
برای فتحی دیگر و افتخاری برتر
برفراز قله رسید با اشک شوق
پرچم افتخار گشود
نانگاپاربات . غارپِروُ
دنا  و دماوند
سهند و سبلان
اشترانکوه و دیواره عظیم علم کوه
درانتظار دیدار دوباره اش
گوشها انتظار شنیدن طنین صدای گرمش بربلندای قله
هیچ کس این را نمیدانست
خنده ها آبستن غمهاست
لیلا گام برقله گذاشت
اما هرگز نتوانست افتخارش با قلم ترسیم کند
غیراز تصویرش برفراز قله
دربرگشت دچار صانحه شد
لیلا ایستاده مُرد هرچند سروی استواربود
و دردل یخچالهای عظیم گاشر به آرامش رسید
تا همیشه جسم بی جانش مصون بماند
دیگر لیلا نیست
نامش .تصویرش .شجاعت اش ماندگار
تا صعودی دیگر
شاید شاهدجسم بی جانش درقلب یخچالها باشیم
**
اورفت  وُ نامش گشته ماندگار - تنها ازاو عکسی مانده یادگار

s@rv
جمعه ۳۱ تیر، پیکر لیلا اسفندیاری در ارتفاعات هیمالیا و بین شکاف های یخی برای همیشه آرام گرفت. بانوئی که صعودهای زمستانی اش از مسیرهای مختلف به قلل و صعودش از دیواره علم کوه، فقط گام های نخست او در بلندپروازی های بی نظیرش درکوهنوردی بود.
هرچند نه نثر بود و نه نظم ، آنرا بحساب قلم ناتوانم بگذارید تنها احساس درون بود چون درسالیان طولانی فعالیت در این رشته خود نیز شاهد از دست دادن تنها برادرم و چند نفر از همنوردان دیگرم بودم